ParvanehDesigner
جمعه 15 آبان 1383, 18:21 عصر
من سایت و امکانات گوگل (Google) را بسیار دوست دارم. به نظر من، خدمات این سازمان بسیار مفید و قابل استفاده است. من آن‌قدر به این سایت اطمینان دارم که از آن به عنوان Web browser خود استفاده می‌کنم, به طوری که به سادگی بر روی نوار منو (Menu bar) متصل و هر لحظه قابل استفاده است.
موارد دیگری که من از آن استفاده می‌کنم بسیار متنوع هستند؛ برای وب‌لاگ اختصاصی خودم، برای پست الکترونیکی، برای پیدا کردن مطالب مفید و همچنین برای جستجوی اخبار جدید که مورد اخیر شاید به صدها بار در روز برسد.
اما موردی وجود دارد که باعث ناراحتی من می‌شود. اما این ایده‌ی گوگل در چنگ انداختن عنکبوت‌وار به هارددیسک کامپیوترهای شخصی بسیار ناراحت کننده است. این کار باعث می شود که تمام دنیا به محتویات درون هاردیسک‌ها شامل MP3 ها، آلبوم‌ها و عکس‌های خانوادگی و نامه‌های خصوصی، دست‌رسی داشته باشند.
حریم خصوصی افراد، متاعی است که به شکلی فزاینده در معرض خطر بی‌توجهی و نابودی است. این موضوع وحشتناک را به راحتی می‌توانید از آخرین اخبار روز در ذهن خود تجسم کنید. آخرین مورد از این دست اخبار ناخوشایند مربوط به کره‌ی جنوبی است، در این حادثه کارکنان یک شرکتِ تلفن‌های همراه، جزییات مشخصات شخصی شش میلیون نفر (بله! شش میلیون نفر!) را که شامل نام، شماره تلفن‌های همراه، نشانی پست‌های الکترونیکی و موارد مشابه بود, به شرکت‌های بازاریابی فروختند.
اما در برخی کشورها، خوش‌بختانه هنوز با چنین مواردی که برای نمونه داده‌های مشتریان به وسیله‌ی یک جنایت‌کار باهوش شبکه دزدیده شود, روبه‌رو نشده‌ایم.
اما آیا می‌توان تضمین کرد که این اتفاق در آینده رخ نخواهد داد؟
برابر تحقیقات ماه آگوست موسسه‌ی Messagelab فاش شد که از هر ده شرکت، شش مورد اگر با تهدید ویروس یا Spam روبه‌رو شوند، از پست الکترونیکی پیشین و محتویات آن صرف‌نظر می‌کنند و همچنین از هر پنج بنگاه تجاری، یکی معتقد است که کلاه‌برداری‌های اینترنتی هم‌چون دزدیID و دست‌بردهای کامپیوتری حالا دیگر یک تهدید واقعی است.
برگردیم به بحث صفحه‌ی جستجوی گوگل, طبق اظهارات دوست قدیمی من،
اریک اشمیت2 که یک مدیر اجرایی است، هدف نهایی این شرکت ساختن ”گوگلی است که شما را بشناسد“ که البته این نظریه در نگاه اول بسیار جالب به نظر می‌رسد.
نرم افزار را Download کنید و گوگل به شما امکان جستجو خواهد داد. به نحوی که با کمک سیستم خود بتوانید میلیون‌ها کامپیوتر دیگر را که به وب متصل هستند، شناسایی و کنکاش کنید.
طبق ماده‌ی ”رضایت در جمع‌آوری اطلاعات غیرشخصی“، سیستم جستجوی گوگل می‌تواند اطلاعات قابل شناسایی غیرشخصیِ مشخصی را که در کامپیوتر شما قرار دارد، بدون محدودیت در دفعات، جست‌وجو و برداشت کند. حتا اگر هم بخواهید، نمی‌توانید فرآیند را متوقف کنید، چه در حال نصب یک برنامه، چه پس از نصب، در نهایت اطلاعات جمع‌آوری شده‌ی غیرشخصی به گوگل فرستاده می‌شود.
اگر دوست دارید بگویید پارانویید3 شده‌ام، اما من با این نظریه چندان موافق نیستم، حتا اگر مفید و قابل استفاده باشد، باز هم دوست ندارم داده‌های کامپیوتر من به صورت یک کاتالوگ به محدوده‌ی عموسام! فرستاده شود.
خوب، در مورد فایل‌های MP3 چطور؟ در حالی که من در تقسیم غیر قانونی فایل‌های MP3 سهیم نبوده‌ام، نرم‌افزار Media player من خودبه‌خود شروع به جمع کردن MP3ها می‌کند و کامپیوتر من از فایل‌هایی که من به دنبالشان نیستم، انباشته می‌شود. ناگهان متوجه موضوعی می‌شوم. چه اتفاقی برای عکس‌های خصوصی اولین حمام دختر بچه‌ام افتاده است. راستی چه‌گونه باید از عکس‌های خانوادگی و خصوصی حفاظت کرد؟
البته شما می‌توانید از فرستادن اطلاعات به گوگل جلوگیری کنید. من به عنوان یک ستون‌نویس و روزنامه‌نگار که پیوسته در مورد امنیت اینترنت مطلب می‌نویسد, نمی‌توانم متقاعد شوم که پیش‌گیری از نشر اطلاعات شخصی یک مفهوم خدشه‌ناپذیر و به طور کامل اثبات شده است و وقتی برای امنیت اطلاعات با این همه دردسر و مشکل رو به رو می‌شوم، به این طرز تفکر بیشتر اعتقاد پیدا می‌کنم . بیایید رو راست باشیم، قرار دادن اطلاعات شخصی روی Server، با هر هدفی، به هیچ وجه کار عاقلانه‌ای به نظر نمی‌رسد.
من به جمله ی ”به هیچ کس اعتماد نکن“ حتا اگر بسیار عامیانه باشد، همواره معتقد هستم.
1 -Simon Moores
2 - Eic Schmidt
الف ) پارانویید(Paranoid) به کسی گفته می شود که دچار بیماری روانی پارانویا (Paranoia) است. شخص مبتلا به پارانویا تصور می‌کند که مورد نفرت دیگران است یا دیگران با او بد رفتار می‌کنند. از طرف دیگر بیمار تصور می‌کند که شخصیت برجسته و مهمی است. مشکوک بودن به دیگران و بی‌اعتماد به اطرافیان از علایم این بیماری است.
ب) ترانه‌ی بسیار مشهور Paranoid که در سال 1970 توسط اعجوبه‌ی موسیقی ozzy osbourne نوشته و همراه با گروه مشهور و پیشرو Black Sabbath اجرا شد و به عنوان یک سبک و استاندارد، مورد استفاده‌ی موسیقی‌دان‌های دیگر قرار گرفت- مترجم
نویسنده : سیمون موریس (www.Computerweekly.com)
مترجم : شاهین گلستانی (کارشناس ارشد علوم اقتصادی)
ناشر : همکاران سیستم
موارد دیگری که من از آن استفاده می‌کنم بسیار متنوع هستند؛ برای وب‌لاگ اختصاصی خودم، برای پست الکترونیکی، برای پیدا کردن مطالب مفید و همچنین برای جستجوی اخبار جدید که مورد اخیر شاید به صدها بار در روز برسد.
اما موردی وجود دارد که باعث ناراحتی من می‌شود. اما این ایده‌ی گوگل در چنگ انداختن عنکبوت‌وار به هارددیسک کامپیوترهای شخصی بسیار ناراحت کننده است. این کار باعث می شود که تمام دنیا به محتویات درون هاردیسک‌ها شامل MP3 ها، آلبوم‌ها و عکس‌های خانوادگی و نامه‌های خصوصی، دست‌رسی داشته باشند.
حریم خصوصی افراد، متاعی است که به شکلی فزاینده در معرض خطر بی‌توجهی و نابودی است. این موضوع وحشتناک را به راحتی می‌توانید از آخرین اخبار روز در ذهن خود تجسم کنید. آخرین مورد از این دست اخبار ناخوشایند مربوط به کره‌ی جنوبی است، در این حادثه کارکنان یک شرکتِ تلفن‌های همراه، جزییات مشخصات شخصی شش میلیون نفر (بله! شش میلیون نفر!) را که شامل نام، شماره تلفن‌های همراه، نشانی پست‌های الکترونیکی و موارد مشابه بود, به شرکت‌های بازاریابی فروختند.
اما در برخی کشورها، خوش‌بختانه هنوز با چنین مواردی که برای نمونه داده‌های مشتریان به وسیله‌ی یک جنایت‌کار باهوش شبکه دزدیده شود, روبه‌رو نشده‌ایم.
اما آیا می‌توان تضمین کرد که این اتفاق در آینده رخ نخواهد داد؟
برابر تحقیقات ماه آگوست موسسه‌ی Messagelab فاش شد که از هر ده شرکت، شش مورد اگر با تهدید ویروس یا Spam روبه‌رو شوند، از پست الکترونیکی پیشین و محتویات آن صرف‌نظر می‌کنند و همچنین از هر پنج بنگاه تجاری، یکی معتقد است که کلاه‌برداری‌های اینترنتی هم‌چون دزدیID و دست‌بردهای کامپیوتری حالا دیگر یک تهدید واقعی است.
برگردیم به بحث صفحه‌ی جستجوی گوگل, طبق اظهارات دوست قدیمی من،
اریک اشمیت2 که یک مدیر اجرایی است، هدف نهایی این شرکت ساختن ”گوگلی است که شما را بشناسد“ که البته این نظریه در نگاه اول بسیار جالب به نظر می‌رسد.
نرم افزار را Download کنید و گوگل به شما امکان جستجو خواهد داد. به نحوی که با کمک سیستم خود بتوانید میلیون‌ها کامپیوتر دیگر را که به وب متصل هستند، شناسایی و کنکاش کنید.
طبق ماده‌ی ”رضایت در جمع‌آوری اطلاعات غیرشخصی“، سیستم جستجوی گوگل می‌تواند اطلاعات قابل شناسایی غیرشخصیِ مشخصی را که در کامپیوتر شما قرار دارد، بدون محدودیت در دفعات، جست‌وجو و برداشت کند. حتا اگر هم بخواهید، نمی‌توانید فرآیند را متوقف کنید، چه در حال نصب یک برنامه، چه پس از نصب، در نهایت اطلاعات جمع‌آوری شده‌ی غیرشخصی به گوگل فرستاده می‌شود.
اگر دوست دارید بگویید پارانویید3 شده‌ام، اما من با این نظریه چندان موافق نیستم، حتا اگر مفید و قابل استفاده باشد، باز هم دوست ندارم داده‌های کامپیوتر من به صورت یک کاتالوگ به محدوده‌ی عموسام! فرستاده شود.
خوب، در مورد فایل‌های MP3 چطور؟ در حالی که من در تقسیم غیر قانونی فایل‌های MP3 سهیم نبوده‌ام، نرم‌افزار Media player من خودبه‌خود شروع به جمع کردن MP3ها می‌کند و کامپیوتر من از فایل‌هایی که من به دنبالشان نیستم، انباشته می‌شود. ناگهان متوجه موضوعی می‌شوم. چه اتفاقی برای عکس‌های خصوصی اولین حمام دختر بچه‌ام افتاده است. راستی چه‌گونه باید از عکس‌های خانوادگی و خصوصی حفاظت کرد؟
البته شما می‌توانید از فرستادن اطلاعات به گوگل جلوگیری کنید. من به عنوان یک ستون‌نویس و روزنامه‌نگار که پیوسته در مورد امنیت اینترنت مطلب می‌نویسد, نمی‌توانم متقاعد شوم که پیش‌گیری از نشر اطلاعات شخصی یک مفهوم خدشه‌ناپذیر و به طور کامل اثبات شده است و وقتی برای امنیت اطلاعات با این همه دردسر و مشکل رو به رو می‌شوم، به این طرز تفکر بیشتر اعتقاد پیدا می‌کنم . بیایید رو راست باشیم، قرار دادن اطلاعات شخصی روی Server، با هر هدفی، به هیچ وجه کار عاقلانه‌ای به نظر نمی‌رسد.
من به جمله ی ”به هیچ کس اعتماد نکن“ حتا اگر بسیار عامیانه باشد، همواره معتقد هستم.
1 -Simon Moores
2 - Eic Schmidt
الف ) پارانویید(Paranoid) به کسی گفته می شود که دچار بیماری روانی پارانویا (Paranoia) است. شخص مبتلا به پارانویا تصور می‌کند که مورد نفرت دیگران است یا دیگران با او بد رفتار می‌کنند. از طرف دیگر بیمار تصور می‌کند که شخصیت برجسته و مهمی است. مشکوک بودن به دیگران و بی‌اعتماد به اطرافیان از علایم این بیماری است.
ب) ترانه‌ی بسیار مشهور Paranoid که در سال 1970 توسط اعجوبه‌ی موسیقی ozzy osbourne نوشته و همراه با گروه مشهور و پیشرو Black Sabbath اجرا شد و به عنوان یک سبک و استاندارد، مورد استفاده‌ی موسیقی‌دان‌های دیگر قرار گرفت- مترجم
نویسنده : سیمون موریس (www.Computerweekly.com)
مترجم : شاهین گلستانی (کارشناس ارشد علوم اقتصادی)
ناشر : همکاران سیستم