ParvanehDesigner
شنبه 13 فروردین 1384, 21:22 عصر
منبع: نیویورک تایمز
ترجمه: دانیال رمضانی
رشد روبات‌ها دیوانه‌کننده است. در آزمایشگاه رباتیک دانشگاه کالیفرنیا، مونیکا نیکولس با قراردادن چند چرخ زیر یک ماشین، چیزی ساخته است که میتواند او را در هر جای آزمایشگاه پیدا کند. این وسیله به دنبال مونیکا به هر جا می‌رود و حتی کارهای وی را تقلید می‌کند.
اما در میان این بازی پیشرفته که همچون میمون کارهای انسان را تقلید کند، خانم مونیکا به همراه سایر همکاران خود در دانشگاه روبات‌هایی ساخته‌اند که قادر هستند کارهای ساده‌ای مانند برداشتن یک جعبه را انجام دهد. اما هدف آنها و دیگر محققان روباتیک این است که روبات‌هایی بسازند که قادر باشند علاوه بر کارهایی که برنامه‌ریزی شده است، کارهایی نیز بکنند که برای آنها برنامه‌ای دریافت نکرده‌اند که قطعاً بخش دوم این قضیه بسیار پیچیده‌تر از بخش اول است.
علیرغم تمام پیشرفتهای به دست آمده در هوش مصنوعی، حسگرها و ادوات مکانیکی، محققان روباتیک همچنان راهی طولانی برای ایجاد یک سری خطوط فکری در روبات‌ها دارند. ماشینی که بتواند مثل انسان‌ها کار و حرکت کند، چیزهای جدیدی را با تغییرات جزیی و یا بدون آموزش یاد بگیرد و قادر باشد تا خود را با حالات مختلف صاحب خود تطبیق دهد.
در حال حاضر روبات‌ها در بخش‌های مختلفی از صنایع از سرهم کرده قطعات در کارخانه‌ها گرفته تا ساختن کالاها به کار گرفته می‌شوند. اگر چه سونی با ساخت Aibo یک روبات خانگی زمینه سرگرمی مردم را فراهم کرد ولی کمتر کسی به فکر روبات‌های حساس است.
به اعتقاد محققان علم روباتیک موضوعی که منجر به ساخت روبات‌های تطبیق‌پذیر می‌شود چیزی بیش از ایجاد تغییرات مکانیکی، حساسیت و توانایی‌های حسابگری آنها است. اگر چه به تمام این موارد نیاز وجود دارد ولی از نظر محققان پیش از هر چیزی مثل آنکه یک روبات قادر به آموختن و یا انجام کارهای مفید باشد، باید از سوی مردم مورد پذیرش قرار گیرد.
آروین آگو یک محقق روباتیک در دانشگاه کانزاس می‌گوید: حالا که روبات‌ها وارد دنیای ما شده‌اند، وقت آن است که از مسائل مهندسی بگذریم و از مردم بپرسیم که قصد دارند چگونه با روبات‌ها کنار آمده و با آنها برخورد کنند.
اگر چه اکثر محققان معتقدند که ساختن روبات‌های انسان‌گونه یک هدف واقع‌گرایانه است اما دستیابی به این هدف در زمان کوتاهی میسر نیست. جورج بکی یک محقق دیگر می‌گوید: در آینده هیچ‌گاه از دیدن ماشین‌های پیشرفتهای که به عنوان روبات‌های ریسنده و یا ماشین‌‌شور به کار گرفته می‌شوند تعجب نخواهد کرد.
او می‌گوید: اما انتظار آن را ندارم که یک روبات قادر باشد مانند یک سگ در کنار مردم راه برود، خانه را جارو کند و مقداری قهوه درست کرده و سر میز بگذارد.
به هر حال محققان در آزمایشگاه‌های روباتیک در سراسر جهان، هم‌اکنون سرگرم مطالعه بر روی نحوه تقابل انسان‌ها و روبات‌ها هستند. آنها می‌پرسند، اگر قرار باشد مردم به روبات‌ها آموزش بدهند، بهترین شیوه برای انجام این کار چیست؟ و اگر قرار است روبات‌ها به مردم خدمت کرده مثلاً ظرف‌ها را شسته و یا فکس‌‌های آن را ارسال کنند، بهترین نحوه رفتار آنها برای راحتی مردم چگونه خواهد بود و یا این پرسش که اصلاً بهتر است برای انجام امور مختلف روبات‌ها چه ظاهری داشته باشند.
به اعتقاد برخی از دانشمندان، ساختن روبات‌های انسان گونه، تقابل ساده‌ای خواهد بود. شوجی‌هاشیموتو یک دکتر مهندسی روباتیک در دانشگاه واسلاتوکیو دنیایی را تصور می‌کند که در آن روبات‌ها در کنار انسان‌ها بدون هیچ مسأله و مشکلی به انجام وظایف اداری و غیر اداری بپردازند.
دکتر هاشیموتو می‌گوید: اگر قرار باشد روبات‌ها به انجام امور شخصی انسان‌ها بپردازند بهتر است که ظاهری مانند انسان‌ها داشته باشد و آنها نیاز خواهند داشت تا در تماس خود با کاربران مثل آنها حرف زده و رفتاری متناسب با فرهنگ آنها را داشته باشند.
اما سوالی که در ذهن مونیکا نیکولس و همکار وی ماتاریک وجود دارد این مسأله نیست که روبات‌ها باید چه ظاهری داشته باشند. آنها به این موضوع فکر می‌کنند که یک روبات به عنوان یک شاگرد باید چگونه از یک انسان به عنوان معلم بیاموزند.
روباتی که آنها روی آن کار کرده‌اند میتواند اشیا را از جایی برداشته و در جای دیگری زمین بگذارد. این روبات همچنین برنامه‌ریزی‌های اولیه‌ای دارد که آن را قادر می‌سازد تا آموزگارش را دنبال کند و اعمال مورد نظر وی را به قابلیت‌های خود اضافه کند. سپس روبات قادر است با استفاده از داده یک پاسخ خلق کرده و به اجرای یک سری از حرکات بپردازد.
اما در اجرای برنامه‌های آموزشی آنها روبات تنها قادر به انجام امور بسیار ساده است. زمانی که روبات اجرای یک کار را یاد می‌گیرد میتواند آن کار را با شکلی دیگر انجام دهد.
خانم نیکولس می‌گوید: برای گرفتن یک فتوکپی حتی اگر سر راه وی جعبه و موانع مختلفی قرار گرفته باشد و حتی اگر در اتاقی که دستگاه در آن است بسته باشد، روبات میتواند خود را به دستگاه کپی برساند.
آموزش روبات‌ها به بردباری نیاز دارد درست مانند زمانی که بزرگتر‌ها سرگرم آموزش بچه‌ها هستند. اما برخلاف بچه‌ها که می‌توانند با احساس و عکس‌العمل خود به پاسخ بپردازند، روبات‌ها عموماً قادر به انجام این کار نیستند.
برخی از محققان می‌گویند: اگر روبات‌ها مانند بچه‌ها قادر به ایجاد عکس‌العمل بودند، مردم نیز توجه بیشتری به مراقبت از آنها نشان می‌دادند و درست مانند والدین واقعی برخورد می‌کردند.
با در نظر گرفتن چنین هدفی، سیندریابریزیل و همکارانش در مرکز هوش مصنوعی M.I.T ساعت‌ها زمان را صرف ساختن <کیسمت> کرده‌اند روباتی که نسبت به احساس موجود در صوت انسانی قادر به عکس‌العمل است. این روبات همچنین میتواند به صورت مکانیکی چشم‌ها و دهان خود را حرکت دهد. برای مدت‌ها محققان با کیسمت مانندیک کودک رفتار می‌کردند. اما سال گذشته دکتر بریزیل اعلام کرد که این روبات میتواند با شنیدن لحن هر انسانی، حالت وی را بیان کند. پس از این اقدام در حال حاضر دانشمندان به دنبال افزودن قابلیت‌های اجتماعی دیگری به کیسمت هستند.
دکتر بریزیل می‌گوید: زمانی که مردم با یک خردسال مواجه می‌شوند با تغییر لحن و تن صدای خود به گونه‌ای حرف می‌زنند تا برای کودک خوشایند و قابل فهم باشد برخی از مردم با حیوانات نیز این گونه رفتار می‌کنند. ولی چرا در مقابل روبات‌ها چنین رفتاری نداشته باشیم.
دکتر آگا می‌گوید: روبات‌ها باید رفتاری داشته باشند که مورد نظر کاربران آنهاست. وی می‌گوید: ما همیشه روبات‌ها را در قفس و در حال انجام کارهای سختی دیده‌ایم. اما شاید بد نباشد که با آنها از نزدیک نیز برخورد داشته باشیم.
دکتر اکولاند از دانشگاه سوئد نیز دست به یک آزمایش جالب برای محاوره میان روبات و انسان‌زده تا عملکرد روبات‌ها را واقعی‌‌تر جلوه دهد. در این آزمایش برنامه‌ریزی شده کاربر با اشاره از روبات می‌خواهد که یک قهوه از آشپزخانه برای او بیاورد. روبات سرش را به معنی تأیید تکان می‌دهد و می‌پرسد: یک قهوه از آشپزخانه بیاورم؟ و کاربر در پاسخ می‌گوید: بله، سپس روبات در واکنش می‌گوید: می‌روم یک قهوه از آشپزخانه بیاورم؟ ومی‌رود.
با این تفاسیر دانشمندان و محققان علم رباتیک معتقدند که خلق روبات‌های هوشمند چندان بعید نیست و در دنیای واقعی باید جایی نیز برای روبات‌ها باز کرد.
iritn.com
ترجمه: دانیال رمضانی
رشد روبات‌ها دیوانه‌کننده است. در آزمایشگاه رباتیک دانشگاه کالیفرنیا، مونیکا نیکولس با قراردادن چند چرخ زیر یک ماشین، چیزی ساخته است که میتواند او را در هر جای آزمایشگاه پیدا کند. این وسیله به دنبال مونیکا به هر جا می‌رود و حتی کارهای وی را تقلید می‌کند.
اما در میان این بازی پیشرفته که همچون میمون کارهای انسان را تقلید کند، خانم مونیکا به همراه سایر همکاران خود در دانشگاه روبات‌هایی ساخته‌اند که قادر هستند کارهای ساده‌ای مانند برداشتن یک جعبه را انجام دهد. اما هدف آنها و دیگر محققان روباتیک این است که روبات‌هایی بسازند که قادر باشند علاوه بر کارهایی که برنامه‌ریزی شده است، کارهایی نیز بکنند که برای آنها برنامه‌ای دریافت نکرده‌اند که قطعاً بخش دوم این قضیه بسیار پیچیده‌تر از بخش اول است.
علیرغم تمام پیشرفتهای به دست آمده در هوش مصنوعی، حسگرها و ادوات مکانیکی، محققان روباتیک همچنان راهی طولانی برای ایجاد یک سری خطوط فکری در روبات‌ها دارند. ماشینی که بتواند مثل انسان‌ها کار و حرکت کند، چیزهای جدیدی را با تغییرات جزیی و یا بدون آموزش یاد بگیرد و قادر باشد تا خود را با حالات مختلف صاحب خود تطبیق دهد.
در حال حاضر روبات‌ها در بخش‌های مختلفی از صنایع از سرهم کرده قطعات در کارخانه‌ها گرفته تا ساختن کالاها به کار گرفته می‌شوند. اگر چه سونی با ساخت Aibo یک روبات خانگی زمینه سرگرمی مردم را فراهم کرد ولی کمتر کسی به فکر روبات‌های حساس است.
به اعتقاد محققان علم روباتیک موضوعی که منجر به ساخت روبات‌های تطبیق‌پذیر می‌شود چیزی بیش از ایجاد تغییرات مکانیکی، حساسیت و توانایی‌های حسابگری آنها است. اگر چه به تمام این موارد نیاز وجود دارد ولی از نظر محققان پیش از هر چیزی مثل آنکه یک روبات قادر به آموختن و یا انجام کارهای مفید باشد، باید از سوی مردم مورد پذیرش قرار گیرد.
آروین آگو یک محقق روباتیک در دانشگاه کانزاس می‌گوید: حالا که روبات‌ها وارد دنیای ما شده‌اند، وقت آن است که از مسائل مهندسی بگذریم و از مردم بپرسیم که قصد دارند چگونه با روبات‌ها کنار آمده و با آنها برخورد کنند.
اگر چه اکثر محققان معتقدند که ساختن روبات‌های انسان‌گونه یک هدف واقع‌گرایانه است اما دستیابی به این هدف در زمان کوتاهی میسر نیست. جورج بکی یک محقق دیگر می‌گوید: در آینده هیچ‌گاه از دیدن ماشین‌های پیشرفتهای که به عنوان روبات‌های ریسنده و یا ماشین‌‌شور به کار گرفته می‌شوند تعجب نخواهد کرد.
او می‌گوید: اما انتظار آن را ندارم که یک روبات قادر باشد مانند یک سگ در کنار مردم راه برود، خانه را جارو کند و مقداری قهوه درست کرده و سر میز بگذارد.
به هر حال محققان در آزمایشگاه‌های روباتیک در سراسر جهان، هم‌اکنون سرگرم مطالعه بر روی نحوه تقابل انسان‌ها و روبات‌ها هستند. آنها می‌پرسند، اگر قرار باشد مردم به روبات‌ها آموزش بدهند، بهترین شیوه برای انجام این کار چیست؟ و اگر قرار است روبات‌ها به مردم خدمت کرده مثلاً ظرف‌ها را شسته و یا فکس‌‌های آن را ارسال کنند، بهترین نحوه رفتار آنها برای راحتی مردم چگونه خواهد بود و یا این پرسش که اصلاً بهتر است برای انجام امور مختلف روبات‌ها چه ظاهری داشته باشند.
به اعتقاد برخی از دانشمندان، ساختن روبات‌های انسان گونه، تقابل ساده‌ای خواهد بود. شوجی‌هاشیموتو یک دکتر مهندسی روباتیک در دانشگاه واسلاتوکیو دنیایی را تصور می‌کند که در آن روبات‌ها در کنار انسان‌ها بدون هیچ مسأله و مشکلی به انجام وظایف اداری و غیر اداری بپردازند.
دکتر هاشیموتو می‌گوید: اگر قرار باشد روبات‌ها به انجام امور شخصی انسان‌ها بپردازند بهتر است که ظاهری مانند انسان‌ها داشته باشد و آنها نیاز خواهند داشت تا در تماس خود با کاربران مثل آنها حرف زده و رفتاری متناسب با فرهنگ آنها را داشته باشند.
اما سوالی که در ذهن مونیکا نیکولس و همکار وی ماتاریک وجود دارد این مسأله نیست که روبات‌ها باید چه ظاهری داشته باشند. آنها به این موضوع فکر می‌کنند که یک روبات به عنوان یک شاگرد باید چگونه از یک انسان به عنوان معلم بیاموزند.
روباتی که آنها روی آن کار کرده‌اند میتواند اشیا را از جایی برداشته و در جای دیگری زمین بگذارد. این روبات همچنین برنامه‌ریزی‌های اولیه‌ای دارد که آن را قادر می‌سازد تا آموزگارش را دنبال کند و اعمال مورد نظر وی را به قابلیت‌های خود اضافه کند. سپس روبات قادر است با استفاده از داده یک پاسخ خلق کرده و به اجرای یک سری از حرکات بپردازد.
اما در اجرای برنامه‌های آموزشی آنها روبات تنها قادر به انجام امور بسیار ساده است. زمانی که روبات اجرای یک کار را یاد می‌گیرد میتواند آن کار را با شکلی دیگر انجام دهد.
خانم نیکولس می‌گوید: برای گرفتن یک فتوکپی حتی اگر سر راه وی جعبه و موانع مختلفی قرار گرفته باشد و حتی اگر در اتاقی که دستگاه در آن است بسته باشد، روبات میتواند خود را به دستگاه کپی برساند.
آموزش روبات‌ها به بردباری نیاز دارد درست مانند زمانی که بزرگتر‌ها سرگرم آموزش بچه‌ها هستند. اما برخلاف بچه‌ها که می‌توانند با احساس و عکس‌العمل خود به پاسخ بپردازند، روبات‌ها عموماً قادر به انجام این کار نیستند.
برخی از محققان می‌گویند: اگر روبات‌ها مانند بچه‌ها قادر به ایجاد عکس‌العمل بودند، مردم نیز توجه بیشتری به مراقبت از آنها نشان می‌دادند و درست مانند والدین واقعی برخورد می‌کردند.
با در نظر گرفتن چنین هدفی، سیندریابریزیل و همکارانش در مرکز هوش مصنوعی M.I.T ساعت‌ها زمان را صرف ساختن <کیسمت> کرده‌اند روباتی که نسبت به احساس موجود در صوت انسانی قادر به عکس‌العمل است. این روبات همچنین میتواند به صورت مکانیکی چشم‌ها و دهان خود را حرکت دهد. برای مدت‌ها محققان با کیسمت مانندیک کودک رفتار می‌کردند. اما سال گذشته دکتر بریزیل اعلام کرد که این روبات میتواند با شنیدن لحن هر انسانی، حالت وی را بیان کند. پس از این اقدام در حال حاضر دانشمندان به دنبال افزودن قابلیت‌های اجتماعی دیگری به کیسمت هستند.
دکتر بریزیل می‌گوید: زمانی که مردم با یک خردسال مواجه می‌شوند با تغییر لحن و تن صدای خود به گونه‌ای حرف می‌زنند تا برای کودک خوشایند و قابل فهم باشد برخی از مردم با حیوانات نیز این گونه رفتار می‌کنند. ولی چرا در مقابل روبات‌ها چنین رفتاری نداشته باشیم.
دکتر آگا می‌گوید: روبات‌ها باید رفتاری داشته باشند که مورد نظر کاربران آنهاست. وی می‌گوید: ما همیشه روبات‌ها را در قفس و در حال انجام کارهای سختی دیده‌ایم. اما شاید بد نباشد که با آنها از نزدیک نیز برخورد داشته باشیم.
دکتر اکولاند از دانشگاه سوئد نیز دست به یک آزمایش جالب برای محاوره میان روبات و انسان‌زده تا عملکرد روبات‌ها را واقعی‌‌تر جلوه دهد. در این آزمایش برنامه‌ریزی شده کاربر با اشاره از روبات می‌خواهد که یک قهوه از آشپزخانه برای او بیاورد. روبات سرش را به معنی تأیید تکان می‌دهد و می‌پرسد: یک قهوه از آشپزخانه بیاورم؟ و کاربر در پاسخ می‌گوید: بله، سپس روبات در واکنش می‌گوید: می‌روم یک قهوه از آشپزخانه بیاورم؟ ومی‌رود.
با این تفاسیر دانشمندان و محققان علم رباتیک معتقدند که خلق روبات‌های هوشمند چندان بعید نیست و در دنیای واقعی باید جایی نیز برای روبات‌ها باز کرد.
iritn.com