ParvanehDesigner
شنبه 13 فروردین 1384, 21:22 عصر
منبع: مهدى رودکى - روزنانه شرق
«آه خدایا چقدر تنها هستم.» این اولین جمله اى بود که من را به دنیاى وبلاگ ها و وبلاگ نویسى برد. آن زمان تصور درستى از وبلاگ نداشتم و وبلاگ را جایى براى نالیدن مى دانستم. اکنون چه؟ آیا تصور من اشتباه بود؟ اگر تصور من اشتباه بوده است، پس اصولاً وبلاگ چیست؟ با آنکه به عنوان یک دانشجوى مهندسى توقع بیشترى از من مى رفت اما در کل تصور من اشتباه نبود. البته همه آن چیزى هم نبود که امروزه از وبلاگ متصور هستم.
اکنون برداشت من از وبلاگ اینگونه است: مجموعه اى از مطالب (متن، تصویر و...) که در بازه هاى منظم و یا نامنظم زمانى منتشر مى شود و معمولاً آخرین مطلب بالاتر از مطالب قبلى قرار مى گیرد. جین پرون (Jane Perrone)، وبلاگ را of the «log» «Web» تعریف کرده است. جایى که مولف به سایت ها و صفحات پرمحتوا و مفیدى که مى بیند، لینک مى دهد. جان بارگر (Jorn Barger) در سال ۱۹۹۷ واژه وبلاگ را به همین منظور به کار برد و مطرح کرد. پرون به قرار گرفتن آخرین مطلب بالاتر از مطالب قبلى نیز اشاره مى کند.
با این تعاریف وبلاگ ها دیگر محدودیت موضوعى ندارند و مولف (بلاگر) مى تواند از هرچه که دوست دارد، بنویسد و با هر لحن و هر ادبیاتى که خود مى پسندد. یک استاد دانشگاه از تجربه هاى حرفه اى اش مى نویسد، یک روزنامه نگار گزارش هاى خود را منتشر مى کند، یک نوجوان از تیم فوتبال محبوبش مى نویسد و...
وبلاگ ها را سه دسته مى دانند: ثبت وقایع روزانه (Journal Weblog)، مجموعه اى از لینک ها (Link Weblog) و وبلاگ هاى OP-ED. در وبلاگ هاى روزانه، بلاگر از تجربه هاى روزانه، هفتگى و ماهانه خود مى نویسد. در وبلاگ هاى نوع دوم، بلاگر به سایت ها و صفحات دیگر وب که در گشت و گذارهاى وبى خود مى بیند، لینک مى دهد. نوع سوم وبلاگ هایى هستند که بلاگر در قالب مقالات و نوشته هاى منسجم به بیان افکار و عقاید شخصى خود مى پردازد (OPposite to the EDitorial).
اما چرا وبلاگ ها محبوب شدند؟ مهم ترین دلیل محبوبیت وبلاگ ها این است که مولف فارغ از پیچیدگى هاى فنى داشتن یک سایت، به سادگى نوشته هاى خود را منتشر مى کند. هرچند که پیشرفت هاى بسیارى براى طراحى سایت ها شده اما واقعیت آن است که طراحى سایت هنوز هم براى اغلب مردم پیچیده است. با استفاده از سیستم هاى وبلاگ موجود که سیستم هایى حرفه اى براى مدیریت محتوا هستند، داشتن وبلاگ همانند ارسال و دریافت نامه هاى الکترونیک ساده شده است: مطلبى نوشته مى شود و دکمه اى فشرده. بقیه کارها توسط سیستم مدیریت محتوا انجام مى شود و نیازى به دانستن آن نیز نیست.
با نگاهى به گزارش موسسه تحقیقاتى فارستر دلایل محبوب شدن وبلاگ ها نزد کاربران وب به خوبى روشن مى شود. در پاسخ به این سئوال آن موسسه که «دلیل مراجعه مجدد شما به یک سایت چیست؟» کاربران این چهار دلیل عمده را به ترتیب عنوان کردند: محتواى مناسب، قابل استفاده بودن، سرعت مناسب بارگذارى صفحات و به روزرسانى مرتب.
خوانندگان چه مدت در هر وبلاگ مى مانند؟ تصور شما از خوانندگان وبلاگتان چیست؟ آیا آنها تمام نوشته هاى شما را مى خوانند؟ طبق مطالعه اى که Darren Rowse بر روى ۳۵۰ وبلاگ انجام داده است هر خواننده به طور متوسط ۹۶ ثانیه در یک بلاگ مى ماند. نتایج دیگر این مطالعه که در http://www.livingroom.org.au/blog منتشر شده است عبارتند از: ۱- این زمان تقریباً ارتباطى به تعداد بینندگان وبلاگ ندارد و به جز درصد کوچکى از وبلاگ هاى پربیننده در این مطالعه، در بقیه وبلاگ ها زمان متوسط نزدیک همان ۹۶ ثانیه بوده است.۲- در وبلاگ هایى که امکان یادداشت گذاشتن توسط خوانندگان وجود دارد، زمان متوسط از سایر وبلاگ ها بیشتر است.
هر چند که این مطالعه غیررسمى در اواخر سال ۲۰۰۳ انجام شده است اما به نظر مى رسد رفتار خوانندگان وبلاگ ها در حال حاضر نیز چندان تغییر نکرده باشد. در حالى که دارنده وبلاگ تمام سعى خود را در نوشتن مى کند و انتظار دارد خوانندگان مدت زمان بیشترى در وبلاگش بمانند اما همان نوشته ها در مدت زمان کوتاهى تندخوانى مى شود. با روى آوردن وبلاگ ها به کسب درآمد طبیعتاً این رفتار خوانندگان طبق مذاق دارنده وبلاگ ها نیست زیرا هر چه خواننده بیشتر در وبلاگ بماند شانس کلیک خوردن تبلیغ ها بیشتر مى شود. جالب است بدانید وبلاگى که این مطالعه را انجام داده است در روز به طور متوسط ۱۵۰۰ نمایش صفحه و ۹۳۰ بازدید دارد که خوانندگان ۸۲ ثانیه به طور متوسط در آن زمان سپرى مى کنند. اما معناى این آمارها چیست؟ اگر وبلاگى دارید و تاکنون به رفتار خوانندگان خود توجه نمى کردید، بهتر است بدانید به طور متوسط افراد ۲۰۰ کلمه در دقیقه مى خوانند (رکورد ثبت شده ۱۳۴۷ کلمه در دقیقه است). حال اگر ۹۶ ثانیه را در خاطر داشته باشید شما باید در هر نوشته به طور متوسط ۳۲۰ کلمه داشته باشید. بنابراین براى آنکه مطمئن شوید که خوانندگان دقیقاً آنچه را که مى گویید متوجه مى شوند، ساده و کوتاه بنویسید.
اگر ایده هاى بسیارى دارید در هر نوشته تنها یکى را مطرح کنید. فراموش نکنید که شما نوشته هاى دیگرى نیز خواهید داشت. بسیار اتفاق افتاده است که از دوستان پرسیده ام آیا آخرین مطلب من را خوانده اند و آنها در کمال تعجب من گفته اند: بله وبلاگ ات را دیدم. آخرین مطلبت را چون طولانى بود، نخواندم.اگر نوشته هایى طولانى دارید بهتر است ابتدا اصل قضیه را در خلاصه اى بیاورید و خوانندگان را براى مطالعه بیشتر به نوشته طولانى هدایت کنید. همین طور مى توانید آن را در چند نوشته مختلف و به مرور منتشر کنید.
«آه خدایا چقدر تنها هستم.» این اولین جمله اى بود که من را به دنیاى وبلاگ ها و وبلاگ نویسى برد. آن زمان تصور درستى از وبلاگ نداشتم و وبلاگ را جایى براى نالیدن مى دانستم. اکنون چه؟ آیا تصور من اشتباه بود؟ اگر تصور من اشتباه بوده است، پس اصولاً وبلاگ چیست؟ با آنکه به عنوان یک دانشجوى مهندسى توقع بیشترى از من مى رفت اما در کل تصور من اشتباه نبود. البته همه آن چیزى هم نبود که امروزه از وبلاگ متصور هستم.
اکنون برداشت من از وبلاگ اینگونه است: مجموعه اى از مطالب (متن، تصویر و...) که در بازه هاى منظم و یا نامنظم زمانى منتشر مى شود و معمولاً آخرین مطلب بالاتر از مطالب قبلى قرار مى گیرد. جین پرون (Jane Perrone)، وبلاگ را of the «log» «Web» تعریف کرده است. جایى که مولف به سایت ها و صفحات پرمحتوا و مفیدى که مى بیند، لینک مى دهد. جان بارگر (Jorn Barger) در سال ۱۹۹۷ واژه وبلاگ را به همین منظور به کار برد و مطرح کرد. پرون به قرار گرفتن آخرین مطلب بالاتر از مطالب قبلى نیز اشاره مى کند.
با این تعاریف وبلاگ ها دیگر محدودیت موضوعى ندارند و مولف (بلاگر) مى تواند از هرچه که دوست دارد، بنویسد و با هر لحن و هر ادبیاتى که خود مى پسندد. یک استاد دانشگاه از تجربه هاى حرفه اى اش مى نویسد، یک روزنامه نگار گزارش هاى خود را منتشر مى کند، یک نوجوان از تیم فوتبال محبوبش مى نویسد و...
وبلاگ ها را سه دسته مى دانند: ثبت وقایع روزانه (Journal Weblog)، مجموعه اى از لینک ها (Link Weblog) و وبلاگ هاى OP-ED. در وبلاگ هاى روزانه، بلاگر از تجربه هاى روزانه، هفتگى و ماهانه خود مى نویسد. در وبلاگ هاى نوع دوم، بلاگر به سایت ها و صفحات دیگر وب که در گشت و گذارهاى وبى خود مى بیند، لینک مى دهد. نوع سوم وبلاگ هایى هستند که بلاگر در قالب مقالات و نوشته هاى منسجم به بیان افکار و عقاید شخصى خود مى پردازد (OPposite to the EDitorial).
اما چرا وبلاگ ها محبوب شدند؟ مهم ترین دلیل محبوبیت وبلاگ ها این است که مولف فارغ از پیچیدگى هاى فنى داشتن یک سایت، به سادگى نوشته هاى خود را منتشر مى کند. هرچند که پیشرفت هاى بسیارى براى طراحى سایت ها شده اما واقعیت آن است که طراحى سایت هنوز هم براى اغلب مردم پیچیده است. با استفاده از سیستم هاى وبلاگ موجود که سیستم هایى حرفه اى براى مدیریت محتوا هستند، داشتن وبلاگ همانند ارسال و دریافت نامه هاى الکترونیک ساده شده است: مطلبى نوشته مى شود و دکمه اى فشرده. بقیه کارها توسط سیستم مدیریت محتوا انجام مى شود و نیازى به دانستن آن نیز نیست.
با نگاهى به گزارش موسسه تحقیقاتى فارستر دلایل محبوب شدن وبلاگ ها نزد کاربران وب به خوبى روشن مى شود. در پاسخ به این سئوال آن موسسه که «دلیل مراجعه مجدد شما به یک سایت چیست؟» کاربران این چهار دلیل عمده را به ترتیب عنوان کردند: محتواى مناسب، قابل استفاده بودن، سرعت مناسب بارگذارى صفحات و به روزرسانى مرتب.
خوانندگان چه مدت در هر وبلاگ مى مانند؟ تصور شما از خوانندگان وبلاگتان چیست؟ آیا آنها تمام نوشته هاى شما را مى خوانند؟ طبق مطالعه اى که Darren Rowse بر روى ۳۵۰ وبلاگ انجام داده است هر خواننده به طور متوسط ۹۶ ثانیه در یک بلاگ مى ماند. نتایج دیگر این مطالعه که در http://www.livingroom.org.au/blog منتشر شده است عبارتند از: ۱- این زمان تقریباً ارتباطى به تعداد بینندگان وبلاگ ندارد و به جز درصد کوچکى از وبلاگ هاى پربیننده در این مطالعه، در بقیه وبلاگ ها زمان متوسط نزدیک همان ۹۶ ثانیه بوده است.۲- در وبلاگ هایى که امکان یادداشت گذاشتن توسط خوانندگان وجود دارد، زمان متوسط از سایر وبلاگ ها بیشتر است.
هر چند که این مطالعه غیررسمى در اواخر سال ۲۰۰۳ انجام شده است اما به نظر مى رسد رفتار خوانندگان وبلاگ ها در حال حاضر نیز چندان تغییر نکرده باشد. در حالى که دارنده وبلاگ تمام سعى خود را در نوشتن مى کند و انتظار دارد خوانندگان مدت زمان بیشترى در وبلاگش بمانند اما همان نوشته ها در مدت زمان کوتاهى تندخوانى مى شود. با روى آوردن وبلاگ ها به کسب درآمد طبیعتاً این رفتار خوانندگان طبق مذاق دارنده وبلاگ ها نیست زیرا هر چه خواننده بیشتر در وبلاگ بماند شانس کلیک خوردن تبلیغ ها بیشتر مى شود. جالب است بدانید وبلاگى که این مطالعه را انجام داده است در روز به طور متوسط ۱۵۰۰ نمایش صفحه و ۹۳۰ بازدید دارد که خوانندگان ۸۲ ثانیه به طور متوسط در آن زمان سپرى مى کنند. اما معناى این آمارها چیست؟ اگر وبلاگى دارید و تاکنون به رفتار خوانندگان خود توجه نمى کردید، بهتر است بدانید به طور متوسط افراد ۲۰۰ کلمه در دقیقه مى خوانند (رکورد ثبت شده ۱۳۴۷ کلمه در دقیقه است). حال اگر ۹۶ ثانیه را در خاطر داشته باشید شما باید در هر نوشته به طور متوسط ۳۲۰ کلمه داشته باشید. بنابراین براى آنکه مطمئن شوید که خوانندگان دقیقاً آنچه را که مى گویید متوجه مى شوند، ساده و کوتاه بنویسید.
اگر ایده هاى بسیارى دارید در هر نوشته تنها یکى را مطرح کنید. فراموش نکنید که شما نوشته هاى دیگرى نیز خواهید داشت. بسیار اتفاق افتاده است که از دوستان پرسیده ام آیا آخرین مطلب من را خوانده اند و آنها در کمال تعجب من گفته اند: بله وبلاگ ات را دیدم. آخرین مطلبت را چون طولانى بود، نخواندم.اگر نوشته هایى طولانى دارید بهتر است ابتدا اصل قضیه را در خلاصه اى بیاورید و خوانندگان را براى مطالعه بیشتر به نوشته طولانى هدایت کنید. همین طور مى توانید آن را در چند نوشته مختلف و به مرور منتشر کنید.