سیستم عامل ایرانی

[eshpilen]

استفاده كردن از ضرب المثلها براي تبلي راه خوبي هست و آسون.

انسانها به دو دسته تقسيم ميشن. دسته اول ميگن نميشه و بيخودي كارهايي مثل اين رو انجام دادن و دسته دوم كسايي هستن كه تلاش ميكنن. اين وسط فقط دسته دوم برنده هستن و دسته اول از ميدون خارج اند.

شما خودت رو توجيح ميكني كه اين دوباره كاري هست و بيخودي نوشتن سيستم عامل و ... . اما مشكل اينجاست كه با اين توجيحي كه براي خودت مياري باعث ميشي كه يه قسمت از علم و تكنولوژي رو از دست بدي و هي سعي ميكني براي خودت توجيح هاي همانند اين بياري و ... مثلا ميگي نوشتن كامپايلر بيخوده هيچ وقت نميشه يه كامپايلر مثل MSVC نوشت و يا مثلا ميگي نوشتن گيم انجين بيخوده موقعي امثالي مثل UDK وجود داره و ... و در نهايت سعي ميكني از خودت يه فردي بسازي كه تنها به سطوح اوليه علم دسترسي داره و نهايت جمع امثال شما كشوري مثل ايران و افغانستان و ... رو به وجود مياره. چون مردمش شجاعت شكستن حدود ( مخصوصا حدود خودشون رو ندارن)

انسان بايد سعي كن هي حد خودش رو بشكنه و اين امر موجب پيشرفت اون ميشه وگرنه هميشه توي همون نقطه اي كه هستي ميموني. فوقش يكم اين وو اونور ميشي. مثلا اگر برنامه نويش سي شارپ هستي و به اون قانع ميشي ديگه فوقش wpf رو ياد ميگيري يا خيلي بخواي جلو بري ASP.net و توي يه محيط ابتدايي غرق ميشي و هيچ وقت نمي توني به سطوح بالاتر دست پيدا كني و تا آخر عمرت وابسته به كامپوننت آماده و ورژن جديد اين زبانها ميموني تا بهت يه فيچر جديد بدن. دليلش هم اينه كه قدرت خلاقيت رو از خودت گرفتي.

من به نوبه خودم دارم سعي ميكنم همه چي رو توي برنامه نويسي براي يكبار هم كه شده تجربه كنم. و از اين كار لذت ميبرم چون همين الانش هم كه مبتديانه دارم كار ميكنم ميتونم برنامه هايي بنويسم كه براي خيلي ها در حد رويا و آرزو هست و بس. من مطمئن هستم كه حرفهام نمي تونه خيلي ها رو قانع كنه چون يه زماني من هم جزء همونها بودم اما تنها چيزي كه ميتونم به برنامه نويس هاي ديگه بگم اينه كه حد برنامه نويسي شما چيه؟ يعني ماكزيمم هنر و برنامه اي كه ميتوني توليد بكني چيه؟

من نمیدونم شما چه اصراری داری که همه چیز رو دقیقا از صفر خودت بسازی.
اصلا همچین چیزی نشدنی هم هست. مثلا میخوای نوشتن یک سیستم عامل کامل از صفر رو خودت تجربه کنی؟
اینطوری که یا نمیشه یا کل عمرت صرف این کار میشه، درحالیکه کلی کار دیگه هم مونده. صدها حیطه و برنامه و کارهای حجیم و پیچیدهء دیگر هم هست.
این ضرب المثل اختراع دوبارهء چرخ رو هم لزوما آدمهای تنبل و خنگ و بی هنر ابداع نکردن و بکار نبردن و نمیبرن. بلکه آدمهای توانا و باتجربه و کسانی که کارهای بزرگی کردن و میکنن بینشون بوده و هست.
شما همه چیز رو به شکل بدی میبینی و تفسیر میکنی. یجورایی کاملا مغرضانه!
درحالیکه باید ببینی معنای منطقیش چی بوده و اون رو جواب بدی.

بنده شخصا خودم خیلی علاقه داشتم همه چیز رو بدونم و بتونم.
و بخاطر همین توی خیلی چیزها مطالعه کردم.
ولی مسلم دیدم که حتی اگر تمام عمرم رو اختصاص بدم بازم وقت کافی ندارم که نمونه ای از همه چیزی رو که در دنیا هست خودم تنهایی بسازم.
ولی میتونم مطالعه کنم و یاد بگیرم، که خودش کم از ساختن نیست، چون اگر بخونی و کامل و دقیق بفهمی یعنی این توانایی رو داری و تا عملی کردنش راه و سد بزرگی نیست. برنامه نویسی اصلا ماهیتش همینه دیگه. همش فهمه! همش تئوری. همون کد رو که بر اساس تئوری پیاده کردی اجرا میشه. به همین راحتی! البته با یخورده مخلفات و تجربه های جزیی. اگر از عهدهء درک کامل و دقیق الگوریتم ها و ساختمان داده و هر کد و روش موجود بربیای، از عهدهء بقیش هم بی گمان برمیای. ولی بخاطر اثبات کردن اینکه از عهدهء هرچیزی برمیای که نمیشه بری نمونهء کاملی از هرچیزی رو خودت از صفر بسازی!

البته شده منم بخاطر یادگیری چیزی رو خودم طراحی کنم و بسازم، چون بهش نیاز دیدم. ولی این موارد محدود و خاص بودن، نه همه چیز و در هر مقیاسی.

مسئله، تنبلی نیست.
مسئله، محدودیت های غیرقابل نادیده گیری است؛ محدودیت هایی که یک انسان توانایی برداشتن کامل اونها رو نداره.
مسئله، استفادهء بهینه و عاقلانه از منابع محدود است.
مسئله، استراتژی هوشمندانه و هدف صحیح و عملی داشتن است.
مسئله، واقعیتگرا و عملگرا بودن است.

من نمیام همینطور بدون خوندن ریاضیات و فیزیک و غیره بخوام برم خودم فکر و تجربه و آزمایش کنم و تمام کشفیات علوم رو دوباره خودم تجربه کنم. شما هم نمیری. میری؟
بله یک احتمالی حالا هرچقدر هست که شما اگر خودت هرچیزی رو از صفر تحلیل و تجربه کنی به چیزهایی برسی که از دست دیگران در رفته بوده، ولی آیا این کار بهینه است؟
اینطور اگر بخوای کار کنی باید مدتها فقط در یک حیطهء خاص و محدود کلنجار بری که بلکه شانس بیاری و چیزی اونقدر مهم کشف کنی که ارزشش رو داشته باشه.
شما وقتی توی مدرسه ریاضی میخونی و ازش استفاده میکنی، منجمله در همین برنامه نویسی، داری از همون قاعدهء چرخ رو نباید دوباره اختراع کرد استفاده میکنی، و از نیروی جمعی و دستاوردهای بشر در طول تاریخ استفاده میکنی.
پس این ضرب المثل غلطی نیست، و همه جا و در هر سطحی هم میتونه مصداق داشته باشه.
حالا دیگه برای تعیین موارد دقیقش خب باید دید دلایل و شرایط هرکسی چیه، نه اینکه همینطور بیای و کل گزاره رو با یک نتیجه گیری و تفسیر مغرضانه و برچسب به مخاطب پاک کنی.
این میشه مغلطه.
من بعید میدونم کسانی که در این حد دانش و تعهد به منطق ندارن بتونن کارهای بزرگ و مفید واقعی بکنن در دنیا.
علم اساسش بر منطق بنا شده.

[prpe26]

چرا بشر نباید چرخ رو دوباره و چرا نباید حتی صد باره و هزارباره اختراع کنه؟

منکر اینکه ضرب المثل از افراد بی هنر و خنگ و .. نیومده نیستم. خودم هم به این ضرب المثل واقفم ، اما در هر زمینه ای فرقهایی هست.

مثلا لینوکس (که الان غولی هست!) ابتدا سرگرمی لینوس توروالدز بوده! یا خود یونیکس پروژه تحقیقی ریچی و تامپسون بوده. تانن باوم برای فرار از کپی رایت یونیکس مینیکس رو بوجود آورده و هزاران مورد دیگر!

از طرفی هم خیلی چیزها مبتنی بر «تجربیات دیگران» هست! مثل استعمال مواد مخدر یا پرش از طبقه ۳۶ ام برج! یا کارهایی که امکان تکرارشون نیست یا خطرات جدی در بر دارند.
ولی «تجربیات خودمون» مخصوصا در این موارد چیز دیگری هستند.

الان خیلی از کاربران کامپیوتر (چه مک ، چه ویندوز و چه لینوکس و ...) درکی از سیستم و سیستم عامل ندارند، ولی اگر همین افراد یک سیستم عامل متن باز رو فقط از نو پیکربندی و کامپایل کنند اونقدر اطلاعات از همون سیستم عامل (مثلا OpenBSD) بدست میارند که میتونند براحتی به مدیریت سیستم و سیستم عاملهای مبتنی بر اون سیستم عامل بپردازند.

اگر تفکر «باز اختراع چرخ» در افرادی مثل «یان مورداک» یا «مارک شاتلوزث» نبود الان چیزهای ارزشمندی مثل «دبیان» و «اوبونتو» رو نداشتیم ! در عوض همون لینوکسی که فقط هکر ها میتونستند نصب کنند رو داشتیم! و باید تن به انحصار اپل و مایکروسافت میدادیم!

[pswin.pooya]

بنده شخصا خودم خیلی علاقه داشتم همه چیز رو بدونم و بتونم.
و بخاطر همین توی خیلی چیزها مطالعه کردم.
ولی مسلم دیدم که حتی اگر تمام عمرم رو اختصاص بدم بازم وقت کافی ندارم که نمونه ای از همه چیزی رو که در دنیا هست خودم تنهایی بسازم.

تا حالا ضرب المثل زنبور بي عسل رو شندي؟ برنامه نويس واقعي برنامه نويسي هست كه هز چيزي رو كه ياد ميگيره تست كنه. بعد از تست كردن هست كه متوجه ريزه كاريها ميشي. مثلا در مورد سيستم عامل، توي كتاب تتباوم در مورد سمافورها در حد دو سه پاراگراف نوشته. اما همين دو سه پاراگراف يك سال وقت من رو گرفت. براي ساخت سمافور من كلي چيز ياد گرفتم كه هيچ ربطي به سمافور نداشت اما براي اينكه بتونم 10 خط كد سمافور رو بنويسم لازم بود ياد ميگرفتم.

به نظر من شما بيخيال كدينگ و برنامه نويسي بشي بهتره چون توي برنامه نويسي هيج جايي براي تئوري وجود نداره و چيزي هم به اسم تئوري وجود نداره. تئوري براي رشته هاي الهيات ، ادبيات به درد ميخوره. كلا توي اصول مهندسي تئوري جايي نداره. مهندس كسي هست كه با علم روز ابزارهاي مورد نياز بشر رو بسازه و نه كسي كه تو كتابخونه بشينه كتاب بخونه. يه فرد علمي با تجربه و تست خطا جلو ميره ( بصورت سيستماتيك) نه كسي كه دو تا كتاب بخونه سعي كنه نظريه هايي مثل درآمدي بر ادبيات كامپيوتري!!! چاپ كنه.

[eshpilen]

تا حالا ضرب المثل زنبور بي عسل رو شندي؟ برنامه نويس واقعي برنامه نويسي هست كه هز چيزي رو كه ياد ميگيره تست كنه. بعد از تست كردن هست كه متوجه ريزه كاريها ميشي. مثلا در مورد سيستم عامل، توي كتاب تتباوم در مورد سمافورها در حد دو سه پاراگراف نوشته. اما همين دو سه پاراگراف يك سال وقت من رو گرفت. براي ساخت سمافور من كلي چيز ياد گرفتم كه هيچ ربطي به سمافور نداشت اما براي اينكه بتونم 10 خط كد سمافور رو بنويسم لازم بود ياد ميگرفتم.

خب اگر بخوای چیزی رو بنویسی خودش تست میشه دیگه.
ولی چیزی که هنوز نمیخوای بنویسی لزوما نیازی به تست نداره، مگر اینکه در درک مطلب گیر کرده باشی و برای یادگیری نیاز به تست داشته باشی.
وگرنه جزییات رو که بهرحال در جریان برنامه نویسی برخورد میکنی و تست میکنی و یاد میگیری. مهم اون پایه و اساس قبلی هست که کلیت الگوریتم و ساختمان داده هاش رو گرفته باشی.
بعدم گفتم آدمها با هم فرق میکنن. لزوما تجربه های خودت رو به دیگران نمیتونی تعمیم بدی. شاید یک کسی بدون تست کردن خیلی چیزها رو متوجه بشه که شما بدون تست کردن متوجه نمیشی، و شاید حتی متوجه چیزهایی بشه که شما با تست کردن هم متوجه نمیشی. البته اغلب همیشه بخشی باقی میمونه که در جریان کدنویسی عملی تجربه بشه، ولی اون بخش لزوما دشوار و مهم نیست و آدمش اگر باشه موقع نیاز از عهدش برمیاد.

به نظر من شما بيخيال كدينگ و برنامه نويسي بشي بهتره چون توي برنامه نويسي هيج جايي براي تئوري وجود نداره و چيزي هم به اسم تئوري وجود نداره. تئوري براي رشته هاي الهيات ، ادبيات به درد ميخوره. كلا توي اصول مهندسي تئوري جايي نداره. مهندس كسي هست كه با علم روز ابزارهاي مورد نياز بشر رو بسازه و نه كسي كه تو كتابخونه بشينه كتاب بخونه. يه فرد علمي با تجربه و تست خطا جلو ميره ( بصورت سيستماتيك) نه كسي كه دو تا كتاب بخونه سعي كنه نظريه هايي مثل درآمدي بر ادبيات كامپيوتري!!! چاپ كنه.

این چیزهایی که میگی برای من مفهوم نیست.
علم رایانه و برنامه نویسی اساسش ریاضیات و تئوریه.
شاید حداقل 50% از اون تئوریه.
البته بنده هم جایی نگفتم که فقط مطالعه کنیم و برنامهء واقعی ننویسیم. نمیدونم چرا همچین فکری کردی.
مطالعه برای استفادهء عملیه. من قبل از اینکه شروع به کار کدنویسی کنم اول سعی میکنم بصورت کامل اون زبان، مسئله هرچیزی که هست رو با تمام جوانبش مطالعه کنم. بنظر خودم اینطوری بهینه تره خیلی وقتا.
ضمنا بعضی چیزها هست که خیلی بیش از 50% هم تئوریه؛ حتی تا مثلا 90% یا بیشتر هم میتونه برسه.
بعضی چیزها هست که اصلا امکانات تستش خیلی محدوده یا اصولا کسی نمیتونه درحال حاضر تست کنه.
بطور مثال در مباحث علم رمزنگاری همچین چیزهایی زیاد داریم. این یکی از شاخه هایی هست که تئوری و ریاضیات توش اساسه و بیشترش رو تشکیل میده. عمل تنها بخش آخر و پیاده سازی و مقداری تست هست و بهینه سازی و اینها.
در علم رمزنگاری خیلی چیزها هست که همونطور که گفتم فقط با ریاضی و تئوری میشه و باید پیشبینی و طراحی کرد و خیلی موارد رو هرکسی نمیتونه تست کنه یا اصلا کسی تاحالا بصورت عملی تست نکرده چون امکاناتش نبوده یا صرف نمیکرده بهرحال؛ مثلا چون نیاز به توان پردازشی عظیمی/زمان طولانی (حتی تا حد ده ها سال) داشته که در دسترس نبوده. ولی همهء اینا رو با تئوری و ریاضیات و توسط نظریه پردازهای این رشته درآوردن و فکر چیزهایی رو کردن که عمرا بدون تئوری و فقط با تست و تجربهء عملی هیچکس نمیتونه بهشون برسه. الگوریتم هایی که طراحی میکنن مواردی درشون درنظر گرفته شده که هیچوقت با صرف تست و تجربه کسی بهشون نمیرسه، و برای زمانی طولانی و آینده هم درنظر گرفتن با پیشرفت فناوری و قدرت پردازشی در دسترس و زمان طولانی ای که یک نفوذگر و سازمان اطلاعاتی و هرچیزی که باشه ممکنه درحد سالها روی رمزگشایی صرف کنه. چون قرار نیست یک چیزی که رمز میکنن به این سادگی و بعد از چند سال کرک بشه.

شما قدرت تئوری رو دست کم گرفتی و نقشش در علوم رایانه و برنامه نویسی رو هم.
فراموش نکن خیلی چیزها بدون تئوری تقریبا غیرممکنه کشف بشن یا خیلی سخت تر و پرهزینه تر و در طی زمان طولانی تری کشف میشن.
تئوری هست که اساس علم و فناوری امروز رو بوجود آورده.
برنامه نویسی هم این وسط استثنای خاصی نیست.
بهتر بود میگفتی استعداد و سطح و حیطهء کاری تقریبا تمام افراد چیزی نیست که نقش تئوری رو در کارشون ببینن.
بنده تعجب میکنم که شما میگی تئوری نقشی در برنامه نویسی نداره؛ مگر اینکه خیال کرده باشی برنامه نویس و استعداد و سطحش فقط خودت هستی و برنامه نویسی فقط همون شکل و نوع و حیطه ای هست که خودت انجام میدی.
مثل اینکه همش با کرنل و سطح پایین سخت افزار سر و کله زدی (اونم به روش مناسب خودت) از وجود چیزهای دیگر به کلی غافل موندی!!

[eshpilen]

من خودم فکر میکنم قدرت پردازش تئوریم خوب باشه.
یعنی از یک مطلب تئوریک که بخونم میتونم تاحداکثر مطلب رو بگیرم با تمام جزییاتش در اون حدی که بصورت تئوریک میشه درآورد.
بعضی وقتا در جریان مطالعه خیلی چیزها به ذهنم میرسه که افرادی با سالها تجربهء عملی در اون زمینه ممکنه به ذهنشون نرسیده باشه.
و اینا رو گهگاه تست هم کردم و دیدم که کاملا درست بودن.
خیلی موارد عادی هم که به ذهنم میرسن و باعث میشه تست هم اگر بخوام بکنم از اول جهت و محدودهء مشخص تری داشته باشم و این خیلی در وقت و انرژیم صرفه جویی میکنه.
حتی در باگ یابی های عملی در جریان برنامه نویسی هم از این قدرت پردازش تئوریکم خیلی وقتا استفاده میکنم و خیلی وقتا بجای اینکه تست کنم میام و ذهنی تحلیل میکنم و به جواب درست هم میرسم. در خیلی موارد رسیدن با تست به اون جواب ممکنه سخت تر باشه و زمان بیشتری ببره.
تا به حال از نرم افزارهای دیباگر هم استفاده نکردم. هرچی باگ بوده همینطوری یا با روشها و تست های ساده حل کردم.

و باید بگم بعضی موارد هست که صرفا با تست و آزمون و خطا کسی بهشون نمیرسه یا احتمالش خیلی کمتره که به این شکل کشف بشن.
واقعا مگه میشه تمام چیزها و تمام حالات رو صرفا با تست و تجربه کشف و بررسی کرد؟
خیلی خیلی چیزها هست. خیلی حالتها. از ابعاد میکرو تا ابعاد ماکرو!
هزارتا تست بکن. هزارتا نرم افزار تست و دیباگ و اسکنر و غیره استفاده کن. چند سال کاربران با سیستم کار کنن. بازم چیزهایی هست که جز با تفکر و تحلیل و تئوری درنمیان. مثلا یک آدمی که علم و احاطه اش رو داره ممکنه در منطق و الگوریتم برنامهء شما یک آسیب پذیری امنیتی پیدا کنه. آسیب پذیری امنیتی هم لزوما سرریز بافر و باگ SQL Injection ساده و خلاصه چیزهایی که فقط با تست و تجربه یا تصادف بتونن کشف بشن نیست که. سناریوهای زیادی هستن که فقط انسان با قدرت تحلیل و پردازش ذهنی و کمک تئوری میتونه دربیاره. مثلا در منطق کلی برنامت و ترکیب چندتا بخش ممکنه امکان سوء استفاده باشه، نه یه چیزی عادی و ساده که در ساختار کد یا الگوریتم یک بخش باشه که با تست و تجربه یا نرم افزارهای خودکار بشه کشف کرد.

منتها از حیطه به حیطه و برنامه به برنامه تفاوت میکنه میزان و اهمیت این موارد.
طبیعتا در برنامه نویسی سطح پایین و سیستمی چون شما خیلی با مسائل سخت افزار و اجرای سطح پایین سروکار داری، حجم موارد عملی و تجربی خیلی بیشتر میشه از خیلی حیطه های دیگر.
همینطور برنامه هایی که نوشته میشن مثلا برنامه های بازاری و تجاری.
ولی من واقعا فکر نمیکنم تعریف برنامه نویسی فقط همینا باشه.
بنظر شما هست؟
البته شایدم تعریف برنامه نویسی واقعا بیشتر همینا باشه، و یکسری چیزهای دیگه که بنده علاقمند بودم و مطالعه کردم بیشتر باید جزو علم رایانه تلقی طبقه بندی بشن. مثلا الگوریتم های پیشرفته رمزنگاری و بخصوص بعضی از اونا که کاملا بر اساس ریاضیات پیشرفته هستن (مثلا الگوریتم RSA)، خب اینا حداقل در حیطهء برنامه نویسان عادی تلقی نمیشن. برنامه نویسان عادی فقط از کتابخانه های آمادهء اینا استفاده میکنن. نه همچین الگوریتمهایی طراحی میکنن و نه پیاده سازی. اما بازم حتی در همون سطح بالا هم که با ابزارهای رمزنگاری کار میکنی، دانش تئوریک و درک گسترده و عمیق از مفاهیم علم رمزنگاری میتونه خیلی تاثیر مفیدی داشته باشه یا حتی لازم باشه. بعضی وقتا نیاز هست حتی یک نیمچه پروتکل امنیتی خودت طراحی کنی. اون موقع تست و تجربه رو میخوای چه کنی؟ مطمئن باش بدون قدرت و احاطهء تئوری هیچکس نمیتونه کار مطمئنی در این زمینه ارائه بده. من توی چیزهایی که مطالعه میکردم مثالهایی دیدم که خیلی جالب بودن. مثلا یک مورد در کتابی مثال زده بود که طرف میاد دو تا روش یا الگوریتم رمزنگاری رو با هم ترکیب میکنه به خیال خودش هوشمندانه تا یک الگوریتم جدید یا قوی تر و اختصاصی خودش تولید کنه، بنظرت خیلی هم جالب میامد، ولی بعد از نظر تئوریک تحلیل میکرد توش یک حفره درمیامد اندازه دروازه فوتبال که اصلا تمام رمزنگاری رو بی خاصیت میکرد! بعد جدا تو فکر میکنی اینا رو با تست و تجربه میشه به این راحتی کشف کرد؟ هزاران هزار حالت داره. هزاران پارامتر داره. تست و تجربه که نمیتونه تمام این حالتها و ترکیبات رو که شاید سر به میلیونها و میلیاردها بزنن و حتی بیشتر، پوشش بده؛ حتی اگر ده سال تست کنی! مثل اینکه بگی بصورت تصادفی با و تست و تجربه میشه تمام یا بیشتر فرمولهای ریاضی و فیزیک رو کشف کرد. بنظرت حرف معقولیه؟

یه چیزایی هم هست برای تستش نیاز هست 10 تا ابررایانه داشته باشی یا ده سال زمان صرف کنی. بعضی چیزها هم که هنوز اصلا امکاناتش نیست، ولی فرضا 10 سال دیگه بشر به امکاناتش میرسه یا اگر از الان برنامه ریزی و شروع کنه اون موقع کار ساخت تجهیزات لازمش تموم میشه.
ولی یه تئوریسین میاد ظرف مدت کوتاهی و بدون هیچ امکاناتی اینا رو کشف/پیشبینی و طراحی میکنه براشون.
یا یک تئوریسین دیگه میاد به همین راحتی سیستم شما رو سوراخ میکنه. بدون نیاز به هیچ تست و تجربهء عملی. بعدش هم که استفادهء عملی از این موارد کار سختی نیست لزوما، و اگر خودش هم نتونه کسان دیگری هستن که بتونن این کار رو انجام بدن.

[joker]

خطاب به eshpilen :
کسی منکر این که یک تفکر و تئوری خوب میتونه راه میونبری باشه برای رسیدن به هدف نیست ولی هزاران سال تجربه آدمیزاد دوپا در عمل ثابت کرده برای اینکه بتونی یه خدمتی به جامعه بکنی باید یکی باشی مثل ادیسون ، 1000 بار آزمایش کرد و خطا داشت ، تا کشف کرد 1000 روش هست که منجر به تولید لامپ نمیشه !
اون ( کسانی ) که RSA را منتشر کردند مطمئنن قبلش یه تفکری داشتند( همون تئوری شما ) و روی اون فکر 1000 بار تست کردن و روشهای مختلفی را طی کردند تا رسیدن به اینجایی که میبینی.
عزیزم توی این رشته تا عملی کار نکنی ، تا اصولی و از ریشه و پایه کار نکنی ( همون سروکله زدن با کرنل و سخت افزاربه قول شما)، تئوری به هیج جا نمیرسی ، اگه با فکر کردن بود الان یکی از بروبچه های معبد بودا را می آوردیم ، میگفتیم به سبک ایکیو سان چارزانو بشین فکر کن ، فرداش سیستم عامل تحویل میگرفتیم باقلوا
میدونی توی همین ایران خودمون چند هزارتا مهندس کامپیوتر داریم که فقط تئوری درس خوندن و الان بقالی دارن ؟؟؟

[shahmohammadi]

سلام.
مي بخشيد كه وسط بحث سيستم عامل كه چيز زيادي ازش نمي دونم مي‌آم و نظرم رو مي گم.

خوب حالا فرض کنیم که ما این سیستم عامل رو نوشتیم با هسته مخصوص و کلی هم غوغا کرد! حالا نیاز این سیستم عامل برنامه و نرم افزار های تحت اون هستند! یا شما باید یه تیم 1000 نفری برای ساخت برنامه های متعدد اون کنید!

خوب اگر اونقدر بتونيد پيش بريد مي تونيد يه تيم 20 نفري تشكيل بديد و برنامه اي بنويسيد كه برنامه هاي نوشته شده به سيستم عامل هاي ديگه رو (منظورم سورس كد هست نه فايل اجرايي) تبديل كنه به سورس كد برنامه هاي سيستم عامل شما. و در اونجا كامپايل كنيد. و بعدش ظرف مدت كمي كلي برنامه ي كاربردي براي سيستم عاملتون بنويسيد.
برنامه زياد كامل هم نمي خاد باشه، اگه با نظارت برنامه نويس قدم به قدم هم پيش بره بالاخره شدني هست و كلي كار رو جلو مي‌بره.
البته بايد ديد در عمل شدني هست يانه. ولي به هر حال اين هم واسه خودش يه روشي هست.
و يا كامپايلري بنويسيد كه فريم‌ورك هايي مثل QT يا (شايد MFC هم بشه نمي دونم) رو به صورت فايل هاي اجرايي برنامه شما در بياره.
اگه اين روش بشه مي تونيد كلي برنامه متن باز رو در سيستم عاملتون اجرا كنيد.

[eshpilen]

خطاب به eshpilen :
کسی منکر این که یک تفکر و تئوری خوب میتونه راه میونبری باشه برای رسیدن به هدف نیست ولی هزاران سال تجربه آدمیزاد دوپا در عمل ثابت کرده برای اینکه بتونی یه خدمتی به جامعه بکنی باید یکی باشی مثل ادیسون ، 1000 بار آزمایش کرد و خطا داشت ، تا کشف کرد 1000 روش هست که منجر به تولید لامپ نمیشه !
اون ( کسانی ) که RSA را منتشر کردند مطمئنن قبلش یه تفکری داشتند( همون تئوری شما ) و روی اون فکر 1000 بار تست کردن و روشهای مختلفی را طی کردند تا رسیدن به اینجایی که میبینی.
عزیزم توی این رشته تا عملی کار نکنی ، تا اصولی و از ریشه و پایه کار نکنی ( همون سروکله زدن با کرنل و سخت افزاربه قول شما)، تئوری به هیج جا نمیرسی ، اگه با فکر کردن بود الان یکی از بروبچه های معبد بودا را می آوردیم ، میگفتیم به سبک ایکیو سان چارزانو بشین فکر کن ، فرداش سیستم عامل تحویل میگرفتیم باقلوا
میدونی توی همین ایران خودمون چند هزارتا مهندس کامپیوتر داریم که فقط تئوری درس خوندن و الان بقالی دارن ؟؟؟

ببین عزیز جان من جایی منکر نقش عمل و تست و آزمون و خطا و اینها نشدم. شدم؟
مشکل از شما بود که گفتی تئوری هیچ نقشی در برنامه نویسی نداره.
این حرف شما کاملا غلطه!
تئوری در همه چیز نقش مهمی داره؛ منجمله در برنامه نویسی.
خیلی جاها میشه با استفاده از تئوری بجای اینکه 1000 تا تست کنی 10 تا یا حتی کمتر تست کنی و کلی توی وقت و انرژیت صرفه جویی بشه. حالا این به دانش و مهارت طرف برمیگرده که چقدر در این زمینه توانمند باشه.
بعضی جاها هم هست که اصلا تست و تجربه به تنهایی بعیده به نتیجه یا به نتیجهء بهینه برسه. مثلا همون مباحث رمزنگاری که گفتم چنین چیزهایی توش زیاده. یک جاهایی هست به دلایلی نمیتونی درحال حاضر تست کنی. مثلا تعداد تست لازم اگر 2 به توان 128 باشه کی میتونه تست کنه؟
درمورد RSA هم این کار فقط کار یک کسی بود که تخصص ریاضی خوبی در مسائل مرتبطش داشته باشه. هیچکس دیگری غیر از یک ریاضیدان خوب اونقدر محتمل نبود بتونه چنین کاری رو انجام بده. حالا دیگه نمیدونم چندتا تست کرده، ولی فکر نمیکنم اختراع تئوری پایهء اون اصولا تست عملی بخواد، و شما هم ظاهرا فرمول و مبنای کار RSA رو نمیدونی که میگی تست. RSA اساسا ریاضیاته. تست میخواد چکار بکنه این وسط؟ چی رو تست کنی؟ چطوری تست کنی؟ اعدادی که در RSA بکار میرن اینقدر بزرگ هستن و عملیات انجام شده اونقدر سنگین و زمانبر هست که بعید میدونم در اون زمانی که طرف اختراعش کرد اصلا توان تستش وجود داشته. اینجا تست معتبر نیست. باید با ریاضیات و تئوری بررسی بشه تا بشه بهش اعتماد کرد. چی رو میخوای چطوری تست کنی آخه؟ فرض کن شما تست کردی با حداکثر منابع پردازشی ای که تونستی فراهم کنی، خب از کجا معلوم یک نفر دیگه الان یا دو سال دیگه با منابع پردازشی بیشتری نتونست اون رو شکست بده؟ مسئله در علم رمزنگاری همینه که روی تست به تنهایی نمیشه هیچ حساب کرد، و اول باید از نظر تئوری و ریاضی تاحد ممکن پیشبینی و اثبات صورت بگیره.
ادیسون هم مخترع بزرگی بود، ولی بنظر من دانشمند بزرگی نبود. خلاقیتش خوب بود، اما حتما شنیدی که سواد (درست و حسابی) نداشته. در بعضی حیطه ها بله با خلاقیت و پشتکار و آزمون و خطا میشه پیش رفت و نیاز اساسی به دانش تئوریک نیست (هرچند اگر دانش تئوریک هم داشت شاید میتونست سریعتر و راحتتر کار کنه و چیزهای بیشتر/بزرگتری هم اختراع کنه)، ولی در همهء مسائل اینطور نیست. شک داری توی این قضیه؟
نگاه کن در تاریخ دانشمندان بزرگ فقط با تئوری و ریاضیات چه کارهای عظیمی کردن. بعد ببین واقعا با تست و تجربه میشده به تمام اونا رسید؟ خیلی از این مسائل حتی با صدها سال تست و تجربه هم قابل دستیابی نبودن. یک ماهواره یا سفینهء فضایی رو که میفرستن فکر میکنی بدون تئوری و ریاضیات ضریب موفقیت کافی دارن؟ با اون مسافت های عظیم، سرعتهای عظیم، جاهایی و چیزهایی که بهشون اصلا دسترسی مستقیم وجود نداره برای تست و تجربه، فرصت و هزینهء لازم برای این کار هم وجود نداره. از میان ده ها و صدها و شاید هزاران و بیشتر پارامتر، در یکیش اگر کوچکترین اشتباهی بشه همه چیز هدر میره. اینجا با حدس و تست و آزمون و خطا نمیشه پیش رفت.
بمب اتم رو هم با همین تئوری ساختن.
و خیلی خیلی چیزهای دیگر رو.

[eshpilen]

سلام.
مي بخشيد كه وسط بحث سيستم عامل كه چيز زيادي ازش نمي دونم مي‌آم و نظرم رو مي گم.

خوب اگر اونقدر بتونيد پيش بريد مي تونيد يه تيم 20 نفري تشكيل بديد و برنامه اي بنويسيد كه برنامه هاي نوشته شده به سيستم عامل هاي ديگه رو (منظورم سورس كد هست نه فايل اجرايي) تبديل كنه به سورس كد برنامه هاي سيستم عامل شما. و در اونجا كامپايل كنيد. و بعدش ظرف مدت كمي كلي برنامه ي كاربردي براي سيستم عاملتون بنويسيد.
برنامه زياد كامل هم نمي خاد باشه، اگه با نظارت برنامه نويس قدم به قدم هم پيش بره بالاخره شدني هست و كلي كار رو جلو مي‌بره.
البته بايد ديد در عمل شدني هست يانه. ولي به هر حال اين هم واسه خودش يه روشي هست.
و يا كامپايلري بنويسيد كه فريم‌ورك هايي مثل QT يا (شايد MFC هم بشه نمي دونم) رو به صورت فايل هاي اجرايي برنامه شما در بياره.
اگه اين روش بشه مي تونيد كلي برنامه متن باز رو در سيستم عاملتون اجرا كنيد.

آخه این همه که چی؟ چرا؟
وقتی لینوکس بازمتن و رایگان هست.
سیستم عامل شما چه مزیتی خواهد داشت؟
ضمنا پروژهء wine سالها طول کشید تا تونست به جایی برسه؛ هنوزم مثل اینکه تمام برنامه ها رو نمیتونه اجرا کنه.
شما میخوای یه کرنل بنویسی که دست آخر برنامه های سیستم عامل های دیگر رو اجرا کنه.
باید همش دنبال شبیه سازی اون سیستم عاملها بدوی.
اگر تبدیل سورس هم به این آسونی بود خب تا حالا نظیر این کار رو زیاد کرده بودن روی تمام پلتفرم ها.
مثلا میتونستیم برنامه هایی رو که اختصاصی لینوکس هستن روی ویندوز بیاریم و بعکس.
اما کاری که تا حالا کردن فراهم کردن یک محیط مشابه یا شبیه ساز هست و نه تبدیل سورس. بنابراین بنظر میرسه که کار شدنی تر/به صرفه تر همین شبیه ساز باشه.
نهایت هم میرسید به آمار کاربری لینوکس؛ نه بیشتر. غیر از اینه؟
فتوشاپ و اتوکد و بازیهای امروزی رو هم میتونید بیارید روی سیستم عامل خودتون؟
اینا که بازمتن نیستن. بعدم مگه همین wine شبیه ساز نیست واسه همین کارا؟ پس چرا هنوزم بیشتر کاربران دسکتاپ از ویندوز استفاده میکنن؟
چرا هنوزم ویندوز پشتیبانی بهتری از سخت افزارهای مختلف داره؟
معلومه به این آسونی نیست دیگه. نه؟
البته اگر بخواید مثلا از درایورهای انحصاری استفاده کنید، میتونید، ولی اینطوری سیستم عامل شما ترکیبی از بازمتن و انحصاری میشه، که فکر نمیکنم جذابیت کافی برای طرفداران نرم افزار آزاد و بازمتن داشته باشه و مورد حمایت سازمانهایی مثل FSF قرار بگیره. شایدم بخواید اصلا کل سیستم عاملتون رو انحصاری کنید؛ ولی خب اونوقت که دیگه تقریبا هیچ شانسی نداره! لینوکس حداقل بازمتن و رایگانه.
خلاصه هرکاری شما بخواید بکنید، این سوال پیش میاد که چرا روی لینوکس نمیکنید یا چرا روی لینوکس نشده تاحالا؟
حالا بعضیا میگن باید تمام سیستم عامل رو خودمون بنویسیم تا یاد بگیریم و بهش مسلط باشیم. خب این میشه یک هدف دیگه. یعنی یادگیری.
و کلا هم بنده نمیدونم چرا یک برنامه نویس واقعی که سواد کافی داشته باشه نمیتونه کدمنبع لینوکس رو بخونه و بفهمه! مگه کامنت نداره؟ مگه داکیومنت نداره؟ مگه کامیونیتی ای نداره که سوال کنید جوابتون رو بدن؟ یعنی باوجود اینها از صفر شروع کردن راحتتره؟
و اگر نمیتونید روی لینوکس کار کنید، چطور امید دارید که یک سیستم عامل درست و حسابی بنویسید که در آینده بدردی بخوره و کاربر کافی داشته باشه؟
بنظرتون این دو مسئله باهم یخورده تناقض ندارن؟
مگه کسانی که در طی این سالها روی لینوکس کار کردن و توسعه دادنش از صفر خودشون اون رو نوشته بودن؟
یعنی اونها این توان رو دارن اما شما ندارید؟
بعد شما میخواید یک سیستم عامل کامل بنویسید که درحد اونا یا بیشتر موفق باشه؟

[prpe26]

احتمالا شما به تازگی با لینوکس آشنا شدید.

خب زمانی که لینوکس متولد شد، سیستم عامل های BSD و SunOS هم بودند. BSD ها عموما آزاد بودند. خب چرا لینوس تروالدز به اونها کمک نکرد؟

در ضمن همون موقع حدود ۱۹ سال میشد که پروژه سیستم عامل گنو (که جدیدا با اسم های Mach و Hurd ارائه شده) در حال توسعه بود ، چرا به اونها کمکی از طرف لینوس نشد؟

همچنین شرکت Darwin Systems در حال کار روی ترکیبی از ماخ (Mach) و FreeBSD بود ، آیا الزامی داشت که داروین هم به گنو یا لینوکس و ‌BSD ها کمک کنه؟ (اگرچه الان داروین جزئی از اپل هست!)

در نهایت ، با یک حساب سرانگشتی حدود ۲۵۰۰ توزیع لینوکس بیس داریم، به نظرتون اگر همه توسعه دهنده های توزیع ها متحد میشدند بهتر بود یا الان؟

خیلی کارها برای نیازهای خاصی استفاده میشند. مثلا ناسا از NetBSD استفاده میکنه ولی مطمئن باشید اون NetBSD اونی نیست که من الان روی سیستمم نصب دارم! و همچنین این بنیادها سیستم عاملهای خاص خودشون رو دارند.

از طرف دیگر خیلی از این پروژه ها (سیستم عاملهای انفرادی کوچک) در حد یک سرگرمی هستند ! با لینوکس ۱۵ میلیون خطی نمیشه سرگرم شد ولی با یه سیستم عامل ۵۰۰ خطی میشه!

[shahmohammadi]

آخه این همه که چی؟ چرا؟
وقتی لینوکس بازمتن و رایگان هست.
سیستم عامل شما چه مزیتی خواهد داشت؟
ضمنا پروژهء wine سالها طول کشید تا تونست به جایی برسه؛ هنوزم مثل اینکه تمام برنامه ها رو نمیتونه اجرا کنه.
شما میخوای یه کرنل بنویسی که دست آخر برنامه های سیستم عامل های دیگر رو اجرا کنه.
باید همش دنبال شبیه سازی اون سیستم عاملها بدوی.
اگر تبدیل سورس هم به این آسونی بود خب تا حالا نظیر این کار رو زیاد کرده بودن روی تمام پلتفرم ها.
مثلا میتونستیم برنامه هایی رو که اختصاصی لینوکس هستن روی ویندوز بیاریم و بعکس.
اما کاری که تا حالا کردن فراهم کردن یک محیط مشابه یا شبیه ساز هست و نه تبدیل سورس. بنابراین بنظر میرسه که کار شدنی تر/به صرفه تر همین شبیه ساز باشه.
نهایت هم میرسید به آمار کاربری لینوکس؛ نه بیشتر. غیر از اینه؟
فتوشاپ و اتوکد و بازیهای امروزی رو هم میتونید بیارید روی سیستم عامل خودتون؟
اینا که بازمتن نیستن. بعدم مگه همین wine شبیه ساز نیست واسه همین کارا؟ پس چرا هنوزم بیشتر کاربران دسکتاپ از ویندوز استفاده میکنن؟
چرا هنوزم ویندوز پشتیبانی بهتری از سخت افزارهای مختلف داره؟
معلومه به این آسونی نیست دیگه. نه؟

من حرفي از باز متن و انحصاري بودن نزدم. مي تونه متن باز هم نباشه. از شبيه سازي هم حرفي نزدم. فقط گفتم اگه يه نفر سيستم عاملي رو بنويسه مي تونه كلي برنامه‌ي كاربردي براش بنويسه. البته نه به اين صورت كه تمام برنامه هاي رو يكي يكي و با كلي وقت و هزينه بنويسه. فرضا يه كامپايلر بنويسه كه از QT توي سيستم عامل خودش حمايت مي كنه. و يا يه مبدل كد. فرض كنيد اين مبدل كد وقتي يك كلاس رو كه مال C#‎ هست ديد به جاي اون كلاسي رو كه مال سيستم عامل شماست مي‌نويسه.
من كه Wine رو نگفتم. اون فايل اجرايي رو در محيط ديگر اجرا مي كنه. و چون تمام اتوماتيك هست حالاتي پيش مي آد كه به ذهن توسعه دهنده‌ش نرسيده. ولي در يك مبدل كد شما مي تونيد قدم به قدم برنامه رو قبل از اينگه به مرحله اجرا در بياد بخونيد و اگه مبدل كم آورد خودتون كمكش كنيد. فرضا طوري مبدل نوشته شه كه هنگام تبديل كد هاي C#‎ وقتي به كد هاي مربوط به ريجستري ويندوز رسيد به شما اطلاع بده تا خودتون يه چاره اي براش بكنيد.

[prpe26]

قصد جسارت و توهین ندارم ولی :

مردان کوچک ادعا میکنند و مردان بزرگ عمل

[eshpilen]

خب زمانی که لینوکس متولد شد، سیستم عامل های BSD و SunOS هم بودند. BSD ها عموما آزاد بودند. خب چرا لینوس تروالدز به اونها کمک نکرد؟

نخستین انتشار لینوکس: September 17, 1991
اما BSD درسته نخستین انتشارش در سال 1977 بوده، اما یه نگاهی به توضیحات ستون سمت راست ویکیپدیاش میکردی:
Historically closed source, gradual transition to open source from 1991 on
ترجمه: از نظر تاریخی کدبسته، انتقال تدریجی به بازمتن از 1991.

من همون اول تعجب و شک کردم نسبت به این ادعا، چون مطلب راجع به تاریخچهء بازمتن و نرم افزار آزاد زیاد خوندم، و تاجاییکه دیدم پروژهء گنو و لینوکس اولین ها بودن در این زمینه.

SunOS هم که بازمتن نیست. چه ربطی داره پس؟

در ضمن همون موقع حدود ۱۹ سال میشد که پروژه سیستم عامل گنو (که جدیدا با اسم های Mach و Hurd ارائه شده) در حال توسعه بود ، چرا به اونها کمکی از طرف لینوس نشد؟

نخستین انتشار لینوکس: September 17, 1991
و اما درمورد Hurd:
Development on the Hurd began in 1990 after an abandoned kernel attempt in 1986, based on the research TRIX operating system developed by Professor Steve Ward and his group at MIT's Laboratory for Computer Science (LCS).[8] According to Thomas Bushnell, the initial Hurd architect, their early plan was to adapt the 4.4BSD-Lite kernel and, in hindsight, "It is now perfectly obvious to me that this would have succeeded splendidly and the world would be a very different place today".[9] In 1987 Richard Stallman proposed to use the Mach microkernel developed at Carnegie Mellon University. Work on this was delayed for three years due to uncertainty over whether CMU would release the Mach code under a suitable license.
این متن میگه که توسعهء Hurd در 1990 شروع شد. البته قبلش در 1986 هم برای این کار تلاش کرده بودن (که بر اساس شواهد دیگه میتونیم بگیم پیشرفتش خیلی بدوی و ناچیز بوده) اما متوقف شده بود. بنده نمیدونم شما این 19 سال رو از کجا آوردید! پروژهء گنو هم در 1984 شروع شد که با اون زمان هم اگر حساب کنیم 7 سال بیشتر نمیشه.
بعد مقدار بیشتری از این متن رو براتون درج کردم چون درش آمده که Hurd رو هم همینطور از صفر و از خودشون نیامدن شروع کنن، بلکه اساس کار رو روی تطبیق/تغییر کرنل چند سیستم عامل دیگه گذاشتن.

ضمنا بقول خود استالمن، با وارد شدن به عمل اونها متوجه شدن که کار تست و باگیابی یک کرنل از نوع Microkernel server/client بسیار پیچیده تر و دشوارتر از چیزیه که فکرش رو میکردن. یک دلیل اصلی اینکه Hurd هنوز هم به مرحلهء stable نرسیده همین بوده.

همچنین شرکت Darwin Systems در حال کار روی ترکیبی از ماخ (Mach) و FreeBSD بود ، آیا الزامی داشت که داروین هم به گنو یا لینوکس و ‌BSD ها کمک کنه؟ (اگرچه الان داروین جزئی از اپل هست!)

ربطش رو متوجه نشدم.
ضمنا شما اساسا در تمام تاریخ ها و مقایسه ها و نتیجه گیری هاتون تاحالا اشتباهات فاحشی مرتکب شدید.
اونایی که بنده تونستم سریع و راحت درآوردم براتون.
بقیش رو خودتون منبع معتبر بذارید و توضیح بیشتری بدید که چطوری چه نتیجه ای از چی میگیرید.

در نهایت ، با یک حساب سرانگشتی حدود ۲۵۰۰ توزیع لینوکس بیس داریم، به نظرتون اگر همه توسعه دهنده های توزیع ها متحد میشدند بهتر بود یا الان؟

بنظر من نه لزوما همه اما اگر بخشی از اینها هم با هم متحد میشدن خیلی بهتر بود. چون خیلی از توزیع ها هدف و آیندهء خاص/مهمی نداشتن و ندارن.

خیلی کارها برای نیازهای خاصی استفاده میشند. مثلا ناسا از NetBSD استفاده میکنه ولی مطمئن باشید اون NetBSD اونی نیست که من الان روی سیستمم نصب دارم! و همچنین این بنیادها سیستم عاملهای خاص خودشون رو دارند.

خب اینکه بنده مخالفتی نکردم.
منم همین رو میگم.
اینکه نیازی نیست و معقول هم نیست از صفر و از خودمون همه چیز رو طراحی و پیاده سازی کنیم.
تغییر و تطبیق زیادی ممکنه. کرنل لینوکس هم بر طبق شواهد اینقدر قابلیت انعطاف و تغییر و حتی محدود کردن رو داره که برای طیف گسترده ای از سخت افزارها و وسایل و کاربردها استفاده بشه. PC، ابررایانه، گوشی موبایل، ماشین رختشویی!، و خیلی موارد دیگه.

از طرف دیگر خیلی از این پروژه ها (سیستم عاملهای انفرادی کوچک) در حد یک سرگرمی هستند ! با لینوکس ۱۵ میلیون خطی نمیشه سرگرم شد ولی با یه سیستم عامل ۵۰۰ خطی میشه!

خب دیگه همین که خودت گفتی. سرگرمی!
منم همینو میگم.
کار جدی و کامل و آینده دار اگر آدم بخواد بکنه یه چیز دیگس.
صرف نمیکنه و نمیشه همه چیز رو از صفر خودمون انجام بدیم.
مگر برای شرکتها و سازمانهای بزرگ و حکومتها شاید بعضی وقتها بتونه استثنایی باشه بخاطر شرایط و نیازهای خاص و منابع مالی و انسانی خیلی بیشتری که در اختیار دارن.

[prpe26]

کار جدی و آینده دار هم میشه انجام داد! در ضمن BSD ها از سال ۷۶ بصورت سورسهایی که در دانشگاهها تدریس میشدند موجود بوده ولی معنی اوپن سورس (Freely Distributable) رو از سال ۹۰ و ۹۱ داشتند. SunOS متن بسته ولی Solaris چطور؟ اون که باز بوده؟ مینیکس هم همچنین.
همون موقع هم هزاران پروژه بودند که لینوس میتونسته بهشون کمک کنه ولی نخواسته. و خواسته خودش کاری رو انجام بده که دلش میخواد!

[eshpilen]

قصد جسارت و توهین ندارم ولی :

مردان کوچک ادعا میکنند و مردان بزرگ عمل

من مخالفتی با این ندارم.
اتفاقا چیزهایی که گفتم 100% برای عمل هستن.
منتها یک عمل اصولی و کامل و قوی و دارای بازدهی و ارزش واقعی.
معقول اینه که قبل از عمل، تحقیق و تحلیل و آماده سازی و دانش تئوریک لازم رو تاحد ممکن انجام بدیم و بدست بیاریم. و واقعیت ها رو پیدا کرده و درنظر بگیریم.
بطور مثال شما ممکنه مرد عمل باشی و همینطور با بیل و کلنگ راه بیفتی بخوای کوه رو از سر راه مسیر رفت و آمد خودت و/یا مردم برداری. ولی آیا این عمل معقول و/یا شدنی است؟ اگر هم شدنی باشه، آیا عمل بهینه ای است؟
درمورد توسعهء سیستم عامل هم بنده حرفم این بود که چون کار واقعا بزرگ و پیچیده و دشواری هست، و برای افراد و گروههای کوچک و با منابع محدود غیرممکنه یا بهرصورت صرف نمیکنه که مثلا یک سیستم عامل PC امروزی کامل/قابل رقابت با سیستمهای موجود رو بسازن که آینده و بقا و پیشرفتش شانس کافی داشته باشه، تاحد ممکن باید از کار از صفر و اینکه بخوایم همهء کار رو خودمون انجام بدیم اجتناب کنیم و سعی کنیم از بقیهء دستاوردهای بشریت تا امروز استفاده و درصورت امکان همکاری کنیم. کار جمعی. نیروی جمعی. فکر جمعی. یادگیری جمعی.
این حرف کجاش اشتباهه؟
و کجاش عمل نیست؟
فهمیدن و دست بردن و تغییر و گسترش کدهای حجیم و پیچیدهء سیستم عامل های کامل و مدرنی مثل لینوکس کار هرکسی نیست! هرکس چنین کاری بکنه واقعا هنرمند و توانمنده و داره کار عملی مفید و بزرگی میکنه.

برنامه نویسی و کار عملی و مفید که فقط به این نیست که همه چیز رو خودت کاراکتر به کاراکتر تایپ کنی و ساختار و الگوریتم همه چیز هم از خودت باشه بدون اینکه از جایی ایده بگیری و حتی کپی کنی!!

همه ما مجبوریم و هیچ اشکالی هم نداره که خیلی چیزها رو در زندگی از دیگران ایده بگیریم، حتی کپی کنیم، و با هم همکاری و همفکری کنیم. بخش اعظمی از قدرت و پیشرفت و بهره مندی بشریت بخاطر همین حالت جمعی و انتشار و تکثیر بوده.

حالا گفتید بحث یادگیری، خب اونو منم قبول دارم، ولی گفتم تاحد نیاز و بصورت محدود.
اینکه بگید نمیشه روی لینوکس کار کرد چون خیلی حجم و پیچیدگی داره و نمیشه فهمید و بنابراین باید از صفر همه چیز رو خودمون و کرنل و سیستم عامل خودمون رو درست کنیم، حرف درستی بنظر نمیاد.
اولا که شما نمیتونی، از کجا میدونی دیگرانی نیستن که بتونن بخونن و بفهمن و مسلط بشن و همون لینوکس رو تاحد نیاز توسعه و تغییر بدن؟
دوما شما میگی نمیتونی اون کار رو بکنی اما ادعا میکنی که خودت میتونی یک کرنل و سیستم عامل در همون حد یا بهتر درست کنی. بنظرتون این دوتا گفته با هم یخورده تناقض ندارن؟ با توجه به اینکه کسانی که همین الان دارن لینوکس رو توسعه میدن یعنی همهء کدها و الگوریتم ها رو از اول خودشون طراحی کردن و نوشتن؟ یا اصلا چنین کاری رو خودشون قبلا کردن؟ همشون قبلا یک سیستم عامل کامل از خودشون ساختن؟ اگر نه، پس میشه گفت این افراد از شما که نتونستی این کار رو بکنی سواد و توانایی به مراتب بیشتری دارن. پس شما چطور میخوای سیستم عاملی درست کنی که بتونه با مال اونا برابری کنه؟

منم نمیگم نوشتن سیستم عامل شخصی مفید یا نیاز نیست. میگم درحد تمرین و تا جای محدودی که لازمه و صرف میکنه مفیده. و نمیشه ادعا کرد که ما خودمون یک سیستم عامل کامل بدردبخور و آینده دار رو به تنهایی یا با یک گروه و بودجهء کوچک میسازیم. اصلا فرض کنید این کار شدنی هم باشه، آیا معقول و بهینه هم هست؟ خب عزیزم برو روی لینوکس کار کن که هم خودت کلی کارت راحتتر و سریعتر بشه و هم نتیجه برای خودت و بشریت بیشتر بدرد بخوره. مگه اونایی که این کار رو کردن کار اشتباهی کردن و هرکدام باید میرفتن یک سیستم عامل جدید مینوشتن؟ و فکر میکنی در اون صورت آیا الان سیستم عاملهای به این کاملی و قدرتمندی و بازمتن و رایگان مثل GNU/Linux وجود داشت؟

طرف میگه تئوری در برنامه نویسی هیچ نقشی نداره.
چون دوتا کد سطح پایین زده و چون خودش اونطور خاص بلده کار میکنه فکر میکنه همه چیز همینه و همه کس همینطور هستن.
بعدم به من برچسب میزنه که من گفتم فقط تئوری و کتاب خوندن و نوشتن.
من کجا چنین حرفی زدم؟!
یعنی چی اصلا؟

منم متخصص این حیطه نیستم، ولی میبینم ظاهرا شما هم با این همه ادعا و تجربه این همه حرف اشتباه و سطحی میزنید و ادعاهای بی پایه میکنید. در این حد میتونم با شما بحث کنم.
تخصص و حیطهء فعالیت اصلی بنده در زمینهء دیگری هست و کد و برنامه هم نوشتم و قصد دارم بنویسم.

[eshpilen]

کار جدی و آینده دار هم میشه انجام داد! در ضمن BSD ها از سال ۷۶ بصورت سورسهایی که در دانشگاهها تدریس میشدند موجود بوده ولی معنی اوپن سورس (Freely Distributable) رو از سال ۹۰ و ۹۱ داشتند. SunOS متن بسته ولی Solaris چطور؟ اون که باز بوده؟ مینیکس هم همچنین.
همون موقع هم هزاران پروژه بودند که لینوس میتونسته بهشون کمک کنه ولی نخواسته. و خواسته خودش کاری رو انجام بده که دلش میخواد!

ببین عزیزم بنده خودم محقق تاریخچهء نرم افزار آزاد/بازمتن بودم.
نرم افزار آزاد/بازمتن چند شرط داره که باید همه همزمان و کامل موجود باشن.
اینکه فقط سورس یه چیزی باشه و منتشر هم بشه به تنهایی کافی نیست.
بنیانگذار نرم افزار آزاد ریچارد استالمن بوده (بازمتن هم که در عمل و از نظر قانونی تقریبا بطور کامل معادل نرم افزار آزاده، بعد از نرم افزار آزاد اختراع شد و گسترش پیدا کرد). قبلش چنین چیزی بصورت مفهومی و قانونی وجود نداشته. یعنی در یک زمان دورتری البته وجود داشته بقول خود استالمن، بدین معنی که اصولا قوانین انحصار فکری نبوده (یا به این شکل/گستردگی و شدت نبوده) و فرهنگ اشتراک و همکاری به شکل هکرها یک شکل طبیعی و متداول بوده، ولی بعدا که انحصارها و تجارت در این حیطه رخنه کردن، این فرهنگ رو به نابودی بود و نرم افزارها به سرعت انحصاری شدن. در اون زمانهای اولیه تر برنامه های زیادی وجود داشتن که تحت انحصار نبودن و هنوز این حیطه مورد توجه تجارت و انحصار و مایهء درآمدهای مستقیم قرار نگرفته بود.
از محیط و نرم افزارهای بدون انحصار اون زمان منجمله سیستم عاملی هست که خود استالمن روی اون کار کرده بود.

نرم افزار آزاد/بازمتن باید بصورت قانونی به دریافت کنندگان چند حق رو بده:
- حق توزیع نامحدود.
- دسترسی کامل به کد منبع.
- حق گسترش/تغییر و ترکیب برنامه/استفاده از کدها/برنامه در برنامه های دیگر (که بیشتر اینا طبیعتا نیاز به دسترسی و دستکاری کد منبع داره).
- حق توزیع/انتشار نامحدود نسخه های تغییریافته/گسترش یافته/ترکیب شده با برنامه های دیگر.
- حق استفادهء آزاد/رایگان در هر کاربردی (منجمله کاربردهای تجاری).

Solaris هم که اسم جدیدی برای ادامه/همون SunOS هست! بازم همینطوری یه چیزی پروندیا!!

مینیکس هم بوده بله. ولی یک سیستم عامل آموزشی بوده. اطلاع دقیق ندارم اما فکر میکنم مسلمه که حداقل در اون زمان بقدر کافی کامل و سیستم عامل کاربردی واقعی نبوده.
بعدم از اون زمان تا این زمان میدونی چقدر حجم و پیچیدگی در این علوم و دستاوردها ایجاد شده؟
شرایط الان تفاوت زیادی داره.
و ضمنا اون موقع سیستم های کامل قدرتمندی مثل GNU/Linux امروزی نداشتیم که بازمتن و رایگان هم باشه.
اگر همچین چیزی اون موقع بود بعید میدونم لینوس میرفت تا خودش یک سیستم عامل رو از اول و بطور کامل بنویسه. اگر هم همچین کاری میکرد خب که چی چه فایده ای داشت و آیا معقول و بهینه میبود؟

ضمنا جایی خوندم از خود ریچارد استالمن که گفته بود ما به کدهای یونیکس حتی نگاه هم نکردیم (ظاهرا به کدهای یونیکس یا حداقل بخشی از اونها به هر طریقی دسترسی وجود داشته)، چون میترسیدیم از اینکه حتی ناخودآگاه کدهای ما هم بیش از حد طبیعی شبیه مال یونیکس بشه و بعدها مالکان یونیکس مدعی بشن و از ما شکایت کنن و این نقطهء ضعف بشه برامون.

مفهوم نرم افزار آزاد/بازمتن رو بصورت کامل و رسمی و محکم و با پشتوانهء قانونی، ریچارد استالمن بوجود آورد. برای اولین بار. قبلش هم ممکنه نمونه های محدودی بوده باشه، ولی خیلی کم، و احتمالا از نظر قانونی بدون پشتوانه یا سست.
البته به استثنای اون زمان قبل تر که گفتم زمان هکرها بوده و هنوز تجارت و انحصار به اون صورت وارد این حیطه نشده بوده.

برای اینکه یک چیزی نرم افزار آزاد/بازمتن واقعی باشه باید تمام اون شرایط جمع باشن و بصورت محکم و قانونی در یک مجوز/سند قابل قبول. وگرنه که نمیشه. یا حقوق کاملی رو که گفتم نداده طرف، یا در آینده ممکنه کسی مدعی بشه و شکایت کنه و حداقلش دردسر و عدم اطمینانه و هزینهء احتمالی دادگاه و حداکثرش اینکه عملا بیشتر زحماتت به هدر میره (تازه شاید ازت خسارت هم بگیرن).

[prpe26]

solaris همیشه متن باز بوده. اگر متن باز نبود سیستم هایی مثل BleniX و OpenIndiana مبتنی بر اون ساخته نمیشدند. منتها کاملا آزاد نیست و هنوز محتوای بسته ای داره.

نظرات شما نظرات یک طرفدار دو آتشه نرم افزار آزاد هست که مشخصه به تازگی با این جنبش آشنا شده! مطمئنا همین الان اگر ایمیل بزنید و از ریچارد استالمن بپرسید ک ایجاد یک سیستم عامل جدید بهتره یا کار روی لینوکس مطمئن باشید با چند حالت مختلف و با سنجش شرایط نظر میده نه اینکه بیاد و صرفا بگه که بله و برو رو لینوکس کار کن!

در ضمن ، اگر میبینید اشخاصی مثل مارک شاتلورث یا یان مورداک و ... روی لینوکس کار کردند دلایل خودشون رو داشتند. مثلا کریس مور (بنیانگذار PC-BSD و یکی از دوستان صمیمی مجازی من!) میگفت که FreeBSD همه چیزش خوب بود فقط روی دسکتاپ میلنگید! که خب به لطف کریس مشکل حل شد و PC-BSD هم الان سالهاست با اسپانسری iXsystemS تولید میشه. همچنین افرادی که خودشون به فکر ساخت یک توزیع ، انشعاب و یا یه سیستم عامل جدید هستند حتما قبل از اون مشارکتهایی داشتند! خودم در پروژه PC-BSD همکاری زیادی دارم ولی همین الان که این پست رو میفرستم دارم روی BSD خودم هم کار میکنم!

همچنین مجوزهای آزاد GNU مثل GPL و امثالهم ، نوعی انحصار طلبی هستن فقط با اسم «آزادی» (که در ظاهر هست فقط!) اومدند و ما و شما رو گول زدند. وگرنه مجوزهایی مثل آپاچی و BSD بسیار آزاد ترند!

[pswin.pooya]

eshpilen:
به خاطر شما قبلا چند تا تاپيك رو قفل كردم. مجبورم نكنيد كه اين تاپيك رو هم قفل كن. ميگن زياد حرف زدن نشانه ندونستن هست و بيخود حرف زدن هست. تو رو خدا طول تعداد تاپيكهات رو نگاه كن. و همشون هم از دم بيخود و بودن هيچ محتوايايي. بارها جواب سوال رو بهت ميديم و ميگيم اگر با جواب مشكل داري بگو و باز هم برميگردي سر همون نقطه اول.

prpe26:
شما هم بهتره بيخيال بشي. ميبيني كه فايده نداره و من هم خسته شدم.

[arvant]

من در مورد سیستم عامل های تلفن همراه یکم اطلاعات دارم پس بنظرم اگه یه نگاه سر سری بهشون بندازید می فهمید که خیلی راحت میشه از یه سری استراتژِی برای جذب برنامه نویس استفاده کرد.
سیستم عامل های تازه متولد شده رو اگه بررسی کنیم توی صدر جدول Tizen رو میبینیم محصول مشترک بنیاد لینوکس و سامسونگ.فعلا فقط پیش نمایشی از اون موجوده ولی اس دی کی اون اماده شده و در اختیار برنامه نویسا قرار داده شده .پس بحث مربوط به گسترش نرم افزار های کاربردی باید به صورت جدی همزمان با توسعه سیستم عامل مورد توجه قرار بگیره که یه سری امکان می تونه این مبحث رو سریع تر پیش ببره و اون اینکه با توجه به رشد روز افزون برنامه نویسی تحت وب میشه واقعاَ کاری کرد که برنامه نویس بتونه از این این طریق برای سیستم عامل شما برنامه بنویسه یعنی شما باید امکان دسترسی و ای پی های رو برای برنامه نویس و ابزار های تحت وب فراهم کنید و در لایه های بالایی سیستم عامل بشه باهاش کار کرد.این کاریه که تایزن ، و سیستم عامل فایرفاکس داره دنبال می کنن با امکان نصب برنامه های تحت وب به راحتی می شه خیلی از برنامه ها رو که الان روی فایر فکس و گوگل کروم و فیس بوک کار می کنن روی سیستم عامل پورت کرد .
البته یه سری دیگه از سیستم عامل ها به روش های دیگه ای عمل می کنن مثلاَ اوبنتو که قراره تا 2014 بیاد رو تلفن های همراه امکان نصب برنامه های اندروید رو می خواد فراهم کنه حتی ویندوز هم قراره همچین امکانی رو برای نسخه تلفن همراش فراهم کنه که این خودش در اول کار می تونه خیلی کار ساز باشه .
البته یه سری دیگه از شرکت ها هم باز یه راه های دیگه رو در پیش گرفتن مثل سیستم عامل بادای سامسونگ که سامسونگ هر ساله مسابقات بزرگ اپلیکشن نویسی با جایزه کلان برای توسعه دهنده ها چه به صورت سراسری و چه به صورت منقطه ای برگذار می کنه که خیلی باعث افزایش تعداد برنامه های کاربردی میشه .اگر هم مثل ای او اس هم اگه یه شرکت کله گنده با یه سخت افزار پر فروش پشت سیستم عامل باشه که همه حاضرن سالانه 100 دلار هم بدن تا جزو برنامه نویس های سیستم عامل باشن .به نظر اگه هدف سیستم عامل معلوم بشه خیلی بهتر میشه یه سیستم عامل صرفاَ اختصاصی نیاز به برنامه کاربردی زیادی نداره که شما نگرانش باشی و یه سیستم عامل عومی باید از بیشتر برنامه ها بهره مند باشه .
بحث در مورد هسته هم باز بستگی به همین کاربرد داره الاه سیستم عامل های تایزن ، اندروید ، فایرفکس ، اوبنتو (نسخه تحت گوشی که قراره بیاد) همگی از هسته لینوکس بهره میبرن و هیچ مشکلی هم ندارن هسته ای که خوب نوشته شده .
وقتی اقای استالمن هم داشت گنو رو توسعه می داد وقتی لینوکس اومد دیگه زیاد روی هسته که خودش روش کار کرده بود اثرار نداشت و اومد از لینوکس استفاده کرد در حالی که خودش در حال ساخت یه هسته بود که حتی الان هم در حال توسعه هست ولی فکر کنم به دلیل یه سری پیچیدگی ها زیاد مورد استفاده قرار نمی گیره ولی فکر کنم بعضی از توزیع ها مثل اسلکور هنوز هم امکان استفاده از این هسته رو میدن (البته اطلاعاتم زیاد دقیق نیست ) پس استفاده از هسته دیگران فکر نکنم چیز بدی باشه .

[prpe26]

نه اسلکور کلا با گنو دشمنه (یه بار توی تویتر خود ولکردینگ گفت که متنفر هست از گنو!)

اما توزیع های آرچ و دبیان با هسته هرد عرضه میشند. یکی دو تا توزیع دبیان هرد هم اومده که خیلی نمیشه روشون حساب کرد. (چون خیلی مشکلات دارند).

به قول دیستروواچ : Put fun back into computing, Use Linux,BSD

[joker]

اشکال کار اینه که سیستم عامل را فقط ویندوز و لینوکس میبینید ، آره درسته تا وقتی ماشین هست کسی چرخ اختراع نمیکنه ، ( از اول سیستم عاملی شبیه به این سیستم عاملهای موجود نمینویسه ) و نکته هم همینه .
سیستم عامل فقط این نیست که 4تا پنجره باز بشه شما توش با یه برنامه مثل word تایپ کنی ، دیدتون را به سیستم عامل خیلی باید باز تر کنید
مثلا این برد کنترلر کوچولو را ببینید:

روش یه سیستم عامل کوچولو لود شده به اسم FemtoOs که وظیفه اش چشمک زدن 4 تا led ناقابله.
وقتی گسترشش بدی میشه ( که به سادگی قابل گسترش هست ) یه برد کنترلر داری که روش یک سیستم عامل چند وظیفه ای بلادرنگ داره کار میکنه ، که حالا برش دار بزار تو یه فضاپیما بفرستش بره مریخ .

پیوست:
جهت کسب اطلاعات بیشتر

[prpe26]

راستش رو بخواید اکثر کاربران (بخصوص نرم افزارهای آزاد و بخصوص در ایران ) متاسفانه یه جورایی خودزنی میکنند :)

حرف شما درسته ، تقریبا میشه هر برنامه مشابهی رو سیستم عامل نامید. حتی برنامه های ساده ای که در روبوت های مسیریاب هست (و خودم تجربه نوشتن اینگونه برنامه ها رو به زبان بیسیک و C داشتم) . این خودزنی هم که گفتم خودتون توضیح دادید. همه چیز رو در یک چیز خیلی کلی میبینند! و خب همین دید باعث میشه نتونیم پیشرفت کنیم.

یه مثال ساده :
در همه کشورها برای نگهداری مواد غذایی روشهای متنوعی هست. از نمک سود کردن ، قرمه کردن و ... ولی یه عده این روشها رو بست میدن و چیزایی مثل سوسیس و خیارشور ازش در میارن یک عده هم که دچار خودزنی هستند تا آخرش به مشک های از جنس روده گوساله برای نگهداری مواد غذایی بسنده میکنند.

[pswin.pooya]

اين بحث سيستم هاي embedded خيلي باحاله. يه جورايي شبيه سيستم عامل هاي اوليه هستن. منظورم اينه كه مفاهيم وجود داره اما منابع اينقدر محدود هست كه مجبوريد حتي توي مصرف بيتها دقت كنيد. من خودم شخصا خيلي دوست دارم روي اينجور سيستم عاملهاي كار كنم. ( در حال حاضر هم دارم هسته ARM - مخصوصا Cortex-M3- رو مطالعه ميكنم.‌) شايد بعد ها تنها فوكوس آراكس رو محدود به اين سيستم ها كردم و يا اينكه يه نسخه جديد embedded بيرون دادم.

راستش رو بخوايين ايده هاي خوب و عملي براي اينكار دارم. اما قبل از هر چيز بايد حسابي در اين مورد مطالعه كنم.

در مورد سيستم عاملها ميكرو كنترلر: واقعا براي كاربردهاي واقعي ميكروهاي جديد مثل 1768 و 1788 يه همچين سيستم عاملهاي لازمه، در حال حاضر تنها ( بيشترين) حالت برنامه نويسي ميكرو استفاده از حلقه while (‌ حلقه اصلي ) هست. حيف نيست يه ميكروي 100، 120 مگاهرتزي فقط لوپ بزنه!!! ويندوز 95 با همون پردازنده 133 مگاهرتزي پنتيوم يك كار ميكرد. ( فقط حافظه اون بيشتر بود). واقعا حيف هست كه با يه پردازنده اي مثل ARM و فركانسي مشابه برخوردي بشه كه با پردازنده هاي 12 مگاهرتزي ميشه!!!

يه مساله ديگه هم كه وجود داره. سيستم عاملهاي ميكروها هنوز مثل سيستم عاملهاي كاربردي اشباه نشدن و اگر روي اونها درست كار بشه به احتمال زياد آينده براي اون سيستم عامل باشه.

[prpe26]

فکرش رو بکنید یک POSIX کامل روی میکرو AVR داشته باشیم (احتمالا از برنامه های آزمایشگاه بل برای نقشه۹ همین هست که Embedded باشه ). بعد از روی PC بهش SSH میکنیم و لذت میبریم :) .

خیلی باحال میشه :)

[pswin.pooya]

فکرش رو بکنید یک POSIX کامل روی میکرو AVR داشته باشیم

اتفاقا توي فكر همچين چيزي بودم. منتها به خاطر محدوديت شديد حافظه داخل ميكروكنترلرها ( مخصوصا AVR) امكان چنين كاري وجود نداره. يا حداقل بصورت كامل.

احتمالا از برنامه های آزمایشگاه بل برای نقشه۹ همین هست

تا اونجا كه ميدونم بيشتر فوكوسشون روي ساخت يك سيستم عامل توزيع شده واقعي هست تا embedded

خیلی باحال میشه :)

دقيقا. منتها اون شل هست و هسته نيست. در حال حاضر شما مي تونيد با ميكروهاي AVR براي لينوكس ترمينال درست كنيد و از طريق اون به سيستم لينوكسي متصل بشيد.

[prpe26]

اتفاقا توي فكر همچين چيزي بودم. منتها به خاطر محدوديت شديد حافظه داخل ميكروكنترلرها ( مخصوصا AVR) امكان چنين كاري وجود نداره. يا حداقل بصورت كامل.

حتما که نباید AVR باشه. میلیون ها مدل مختلف میکرو هست :)

تا اونجا كه ميدونم بيشتر فوكوسشون روي ساخت يك سيستم عامل توزيع شده واقعي هست تا embedded

درسته. رسالت این پروژه ( سیستم توزیع شده) در یونیکس نسخه ۶ بود. ولی بعد از اون یونیکس تبدیل شد به یک سری استاندارد و ایده و ابزار تحت نظارت گروه اوپن. و دیگه ادامش ندادن. یونیکس ۷ هم که SCO توسعه داد مثل FreeBSD و .. بیشتر نسخه سرور یک سیستم عامل بود. ولی برنامه های زیادی برای این سیستم عامل ریخته شده. هم محیط گرافیکی مینیمال (ولی جذاب) و هم شل فوق العاده (rc) .

دقيقا. منتها اون شل هست و هسته نيست. در حال حاضر شما مي تونيد با ميكروهاي AVR براي لينوكس ترمينال درست كنيد و از طريق اون به سيستم لينوكسي متصل بشيد.

البته روی برد هم چیزهایی لازمه ... مثلا ماژول Ethernet برای ارتباط کابلی ، ماژول وایرلس برای ارتباط بیسیم و ... . تا بتونیم IP بدیم و مثلا وقتی برد ۱ کیلومتر ازمون فاصله داره با SSH کنترلش کنیم.

[pswin.pooya]

البته روی برد هم چیزهایی لازمه ... مثلا ماژول Ethernet برای ارتباط کابلی ، ماژول وایرلس برای ارتباط بیسیم و ... . تا بتونیم IP بدیم و مثلا وقتی برد ۱ کیلومتر ازمون فاصله داره با SSH کنترلش کنیم.

براي ssh آره. اما براي ترمينال يه پورت سريال كافيه. آي سي انترنت هم كه همش 8 تومنه و هم خودش و هم بردش راحت تو بازار پيدا ميشه.

درسته. رسالت این پروژه ( سیستم توزیع شده) در یونیکس نسخه ۶ بود. ولی بعد از اون یونیکس تبدیل شد به یک سری استاندارد و ایده و ابزار تحت نظارت گروه اوپن. و دیگه ادامش ندادن. یونیکس ۷ هم که SCO توسعه داد مثل FreeBSD و .. بیشتر نسخه سرور یک سیستم عامل بود. ولی برنامه های زیادی برای این سیستم عامل ریخته شده. هم محیط گرافیکی مینیمال (ولی جذاب) و هم شل فوق العاده (rc) .

مساله اينه كه زماني يونيكس بيرون اومد كه اهميتش رو براي ارتش آمريكا از دست داده بود. يعني پروژه نظامي بود كه ديگه كاربردش تموم شده بود. الان Bell سيستم عاملهاي خفنتري رو داره ميسازه و تست ميكنه كه ما شايد حتي اسم خيلي هاش رو نشنيده باشيم.

مساله اينه كه ايده پشت يونيكس با اينكه خيلي خفنه و فوقالعاده كارا اما واقعيت مطلب اينه كه توي هدفي كه داشته شكست خورده. (منظورم سيستم توزيع شده واقعي هست) و البته كس ديگه اي هم تا حالا موفق نشده. تا به امروز فريم وير ها و سيستم عاملهاي زيادي اومدن اين موضوع رو پوشش بدن اما واقعيت اينه كه بازهم مشكلات باقي مونده. (حتي با اينكه ديگه cloud و ... داره فراگير ميشه ) .

توسعه هاي بعدي يونيكس و لينوكس و POSIX و امسال اونها بيشتر از ايده جديد، هدفشون تطبيق سيستم ها با هم و يا اينكه حفظ سازگاري با سخت افزارها و نرم افزارها و البته نيازهاي بازار بوده.

[prpe26]

راستی این سیستم عامل روی همه پلتفرمهای موجود اجرا میشه :

http://netbsd.org

جالب به نظر میاد. نت بی اس دی روی ARM :)

[دانشجوی تویسرکانی]

سلام

اشکال کار اینه که سیستم عامل را فقط ویندوز و لینوکس میبینید ، آره درسته تا وقتی ماشین هست کسی چرخ اختراع نمیکنه ، ( از اول سیستم عاملی شبیه به این سیستم عاملهای موجود نمینویسه ) و نکته هم همینه .
سیستم عامل فقط این نیست که 4تا پنجره باز بشه شما توش با یه برنامه مثل word تایپ کنی ، دیدتون را به سیستم عامل خیلی باید باز تر کنید
مثلا این برد کنترلر کوچولو را ببینید:

دوست عزیز یک برد الکترونیکی سیستم عامل نیست.
<روش یه سیستم عامل کوچولو لود شده به اسم FemtoOs که وظیفه اش چشمک زدن 4 تا led ناقابله.>
البته به چیزی استناد می کنید( FemtoOs) که بنده اطلاعاتی در مورد آن ندارم.
اما اگر وظیفه اش چشمک زدن است نام سیستم عامل برایش نام درستی نیست!
حتی اگر به وب سایت های خارجی استناد کنید.

پس با تفاسیر شما:

ریموت ماشین هم سیستم عامل است!
ساعت مچی دیجیتالی یک سیستم عامل است!
تلویزیون یک سیستم عامل است!(البته منظورم تلویزیون های قدیمیست)
از ماشین حساب به عنوان اولین سیستم عامل یاد نشد! به عنوان اولین کامپیوتر نام گذاری شد.


در گذشته (البته بنده که حضور نداشتم) کاربران باید تخصص کافی برای شناخت سخت افزار می داشتند و از زبان های صطح پاییینی همچون اسمبلی و ... برای تعامل با کامپیوتر استفاده می کردند
مهم ترین هدف سیستم عامل : سیستم عامل واسطه ایست بین کاربر و سخت افزار.

سه هدف فرعی :

1- قابلیت گسترش (توصعه)
2- سهولت در استفاده
3- کارآمدی

<روش یه سیستم عامل کوچولو لود شده به اسم FemtoOs که وظیفه اش چشمک زدن 4 تا led ناقابله.>
راه ارتباط با سیستم عامل می تونه بصری هم نباشه

اینجوری می نوشتید بهتر بود :
اشکال کار اینه که کامپیوتر رو فقط لپتاپ و PC میبینید.

[joker]

خب این که معلومه یک برد الکترونیکی سیستم عامل نیست ! مثل اینه که بگی مادربرد کامپیوتر سیستم عامله .

چون وظیفه نسخه نمایشی اون خاموش روشن کردن چهارتا led هست بهش نمیشه گفت یک برد سیستم عامل دار ؟ اگه طبق این مثال شما بخوام بگم خب به کامپیوتری که ملت فقط باهاش mp3 گوش میکنن منبعد بگیم رادیو یا mp4 :)

آخه قربونت برم در موردش راحت میتونستید قبل از ارسال این پست اطلاعات کسب کنید ، مگه توی شهر شما گوگل فیلتر شده ؟ اسمشو توی گوگل بنویس .

مهم ترین هدف سیستم عامل : سیستم عامل واسطه ایست بین کاربر و سخت افزار.

شاید خیلی از سیستم عاملها اصلا نیازی به واسط کاربری نداشته باشند ، میگم دیدتون را بازتر کنید برای همینه.
مثلا FreeRTOS را ببین ، یک سیستم عامل استیبل و خوب و کم خطا و پدر مادر دار که حتی در صنایع نظامی و پزشکی هم به وفور ازش استفاده میشه. روی یک برد فسقلی هم بوت و لود میشه.
این یکی را هم کافیه اسمشو توی گوگل بنویسی تا بتونی در موردش اطلاعات بیشتری کسب کنی.

[terminator68]

سلام.
ببخشید من می خواستم یه چیزی بگم...

نوشتن سیستم عامل به همین راحتیا هم نیستش....

شما اگه فقط بخواهین برای بخش شبکه اش برنامه بنویسید اول باید کل ساختارها رو بشینید بخونید...
نحوه سویچینگ و مسیریابی و ... که دیگه بماند....

[pswin.pooya]

شاید خیلی از سیستم عاملها اصلا نیازی به واسط کاربری نداشته باشند ، میگم دیدتون را بازتر کنید برای همینه.

دقيقا اين ايجوريه. اصلا كلا به رابط گرافيكي سيستم عامل ( يا واسط كاربر) شل مي كن كه يه برنامه مجزا هست.

مهم ترین هدف سیستم عامل : سیستم عامل واسطه ایست بین کاربر و سخت افزار.

سيستم عامل واسط بين كاربر و سخت افزار نيست. اين حاصل ترجمه هاي اشتباه هست. سيستم عامل يك واسط مابين سخت افزار و برنامه هاي كاربرديه كه توي مرحله اول برنامه هاي سيستمي هستند. در حقيقت سيستم عامل يه واسط مابين سخت افزار و استفاده كننده ها از اون هست نه يوزر

مهم ترین هدف سیستم عامل : سیستم عامل واسطه ایست بین کاربر و سخت افزار.

و باز هم مهمترين وظيفه سيستم عامل اين نيست. مهمترين وظيفه اون اشتراك و كنترل منابع هست. منابع مي تونه هر چيزي از جمله سخت افزار باشه.

سه هدف فرعی :

1- قابلیت گسترش (توصعه)
2- سهولت در استفاده
3- کارآمدی

چيزي به اسم هدف فرعي نداريم. اهداف اصلي و جزئي هستند. اهداف اصلي بايد بر آورده بشن و جزئي بهتره كه باشن يعني نبودشون هم موردي نداره. اول از همه براي هر كدوم از موارد بالا رو كه اشتباه هم هستن رو بايد تعريف كرد:

1. قابليت گسترش قابليت توسعه نيست. اين دو مفهوم كاملا جدا از هم هستند. ( حتي ترجمه فارسي اونها هم كار اشتباهي هست.) قابليت توسعه (development) به امكان برنامه نويسي و كدينگ گفته ميشه ( معمولا، مي تونه اينم نباشه ) . قابليت گسترش و بسته به اينكه به چي ترجمه كنيد و كجا باشه به امكان افزودن امكانات جديد به خود سيستم گفته ميشه.

2. سهولت در استفاده (easy to use): يه سيستم عامل بايد بتونه امكان برنامه نويسي راحت رو براي برنامه هاي كاربردي كه براش نوشته ميشن رو فراهم كنه. اين به اين معني نيست كه رابط گرافيكي خفن داشته باشه. امكان داره اين سيستم عامل توي يه كوره صنعتي مسئوليت مديريت نقاط مختلف كوره رو داشته باشه.

3. كارآمدي. نمي دونم واقعا منظور چيه ( يعني معادل انگلسي اون چيه) . اما اگر منظورتون كيفيت ارائه خدمات باشه كه بسته به پارامترهاي مطرح شده از يك سيستم عامل به سيستم عامل ديگه فرق ميكنه. مثلا يك سيستم عامل بايد از نظر زمان كارآمد باشه و يكي ديگر از نظر امنيت (security) و يكي ديگه از نظر قابليت اطمينان (reliability)

اینجوری می نوشتید بهتر بود :
اشکال کار اینه که کامپیوتر رو فقط لپتاپ و PC میبینید.

البته اشكال كار خيلي بيشتر از اينهاست. اما توي مرحله اول قطح الرجال هست كه در نتيجه هر كس و بي كسي كتاب مي نويشه، هر كسي استاد ميشه و يا ....

بدبختي ديگه اينه كه كسي بره تو خط بازار در آمدش بيشتر از كسي ميشه كه كار فني انجام ميده و در نتيجه همه به سبك بازار صحبت مي كنن

<روش یه سیستم عامل کوچولو لود شده به اسم FemtoOs که وظیفه اش چشمک زدن 4 تا led ناقابله.>

وظيفه اين سيستم عامل كه اين نيست اما همين چشمك زدن رو هم دست كم نگيريد. اگر زمان چشمك هر led متفاوت باشه. مثلا يكي هر 10 ميلي ثانيه و يكي ديگه از يك ثانيه و يكي ديگه هر 5 ميلي ثانيه يه چشمك بزنه نميشه با روند خطي معمول برنامه نويسي رو انجام داد و حتما به مواردي مثل ترد و وقفه و ... نياز هست.

وقتي يه مثال آسون مي تونه اينقدر پيچيده بشه ديگه خودتون حساب كنيد كه كاربردهاي پيچيده تر توي صنعت رو ديگه نميشه بدون سيستم عاملهاي embeddedحلشون كرد.


@ joker:
فكر كنم اصلا بايد يه تاپيك در مورد ماهيت سيستم عامل راه بندازيم.

[prpe26]

سلام

دوست عزیز یک برد الکترونیکی سیستم عامل نیست.
<روش یه سیستم عامل کوچولو لود شده به اسم FemtoOs که وظیفه اش چشمک زدن 4 تا led ناقابله.>
البته به چیزی استناد می کنید( FemtoOs) که بنده اطلاعاتی در مورد آن ندارم.
اما اگر وظیفه اش چشمک زدن است نام سیستم عامل برایش نام درستی نیست!
حتی اگر به وب سایت های خارجی استناد کنید.

پس با تفاسیر شما:

ریموت ماشین هم سیستم عامل است!
ساعت مچی دیجیتالی یک سیستم عامل است!
تلویزیون یک سیستم عامل است!(البته منظورم تلویزیون های قدیمیست)
از ماشین حساب به عنوان اولین سیستم عامل یاد نشد! به عنوان اولین کامپیوتر نام گذاری شد.


در گذشته (البته بنده که حضور نداشتم) کاربران باید تخصص کافی برای شناخت سخت افزار می داشتند و از زبان های صطح پاییینی همچون اسمبلی و ... برای تعامل با کامپیوتر استفاده می کردند
مهم ترین هدف سیستم عامل : سیستم عامل واسطه ایست بین کاربر و سخت افزار.

سه هدف فرعی :

1- قابلیت گسترش (توصعه)
2- سهولت در استفاده
3- کارآمدی

<روش یه سیستم عامل کوچولو لود شده به اسم FemtoOs که وظیفه اش چشمک زدن 4 تا led ناقابله.>
راه ارتباط با سیستم عامل می تونه بصری هم نباشه

اینجوری می نوشتید بهتر بود :
اشکال کار اینه که کامپیوتر رو فقط لپتاپ و PC میبینید.

دوست عزیز الان خیلی از سرویس های Cloud Computing و Cloud Storage مثل iCloud و Jolicloud خودشون رو نوعی سیستم عامل میدونند. حتی Jolicloud یک ایزوی ۳۵۰ مگابایتی داره که مبتنی بر لینوکس و مرورگر کرومیوم هست. یعنی میتونید از طریق اون در کلود خودتون لاگین کنید و به نظرم اگر نیازی به استفاده از هارد ندارید (یا هاردتون حجم بالایی نداره) یک گزینه مناسبه.

یک Mp3 Player یا هر وسیله مشابه دیگری نوعی کامپیوتر کوچک محسوب میشه و طبعا درونش یک سیستم عامل (هرچند کوچک) تعبیه شده.