آیا از برنامه نویس شدن راضی هستید؟

[kernel]

کاملا با pernia موافقم ، من که به شخصه همه ثانیه هامو سر این کار گذاشتم به هیچ وجه نتونستم حتی 10% رضایت شغلی یا رضایت از زندگی به دست بیارم
آخرش به این نتیجه رسیدم که باید جولوپلاسو جمع کنم از این مملکت برم .
الانم دست به هزارویک کار زدم (رسما دارم multitask کار می کنم ) که پولو پله جمع کنم واسه زندگی جدیدم.

[saed2006]

کاملا با pernia موافقم ، من که به شخصه همه ثانیه هامو سر این کار گذاشتم به هیچ وجه نتونستم حتی 10% رضایت شغلی یا رضایت از زندگی به دست بیارم
آخرش به این نتیجه رسیدم که باید جولوپلاسو جمع کنم از این مملکت برم .
الانم دست به هزارویک کار زدم (رسما دارم multitask کار می کنم ) که پولو پله جمع کنم واسه زندگی جدیدم.

داشتن استعداد تلاش و داشتن هدف درست و مشخص
اگه وقت گذاشتی و به هدف نرسیدی برو برسی کن ببین توی کدوم از این موارد میلنگی

[mostafa_shaeri_tj]

من عاشق برنامه نویسی بودم و با علاقه ی خودم تو کنکور برای انتخاب رشته کامپیوتر رو زدم.اما الان این عشق کمتر شده، چون کم کم دارم به واقعیت هایی که خودم و دوستان در پست های قبلی گفتم و گفتند پی می برم. الان هم شدیدا به دنبال یک شغل جانبی (و احتمالا اصلی) میگردم تا متکی به درآمد برنامه نویسی نباشم. تا چند وقت پیش افتخارم این بود که واسه چندتا ارگان برنامه نوشتم واسه چندتا اداره و شرکت وب سایت طراحی کردم، ولی الان میبینم اینها افتخار هست ولی وقتی در کنارش جیبت خالی باشه ارزشی نداره. چون اینجا کسی واسه برنامه هزینه نمیکنه. کل پروژه هایی که انجام دادم در مدت 3 سال 4 ملیون شد. اگه تقسیم بر تعداد ماه ها کنی چیزی کمتر از 150 هزار در ماه میشه. اگر بخوام برم تو شرکت هم باید از صبح تا ساعت 4 مثل بوردوزل کد بنویسم تا ماهی 400 یا 500 بگیرم. واسه همین دنبال یه شغل بی دردسر تر میگردم

[FastCode]

من اوایل به برنامه نویسی به عنوان تفریح نکاه میکردم.ولی الان اگر 1 دقیقه کامپیوترم رو ازم بگیرن میمیرم.
در مورد مسائل مالی هم به نظر من همونطور که دوستان گفتن پول باید خودش بیاد.البته من با توجه به سنم نیاز مالی ندارم.

[حمیدرضاصادقیان]

سلام.
من پستهای دوستان رو خوندم.متاسفانه ما آدمها بیشتر سعی میکنیم به دلیل عدم رسیدن به نتیجه مطلوبی که دوست داریم از محیط پیرامون خودمون انتقاد کنیم تا خودمونو گول بزنیم(من خودم تاحالا چندبار اینکارو کردم ) ولی واقعیت اینه که شاید افراد دورمون بگن بنده خدا راست میگه حق با اینه ولی واقعیت چیز دیگریست.
بهتره به سرگذشت بعضی از افراد بزرگ دنیا یک نگاهی کنیم که توی 2-3 سال اومدن به یک درآمد فوق العاده رسیدن و شرایط رو به نفع خودشون تغییر دادن(صبر نکردن تا شرایط براشون تغییر کنه).
نمونش بنیانگذار انتی ویروس کسپرسکی.فکر کنم همه با این آنتی ویروس قدرتمند آشنا هستند و میدونن که الان اکثر کاربران دنیا از نورتون و مک آفی و نود دارن به این انتی ویروس رو میارن.
این http://en.wikipedia.org/wiki/Eugene_Kaspersky
رو یک مطالعه بکنید جالبه.
یا نمونش پسر 24 ساله بنیانگذار شرکت Facebook.
که این اقا این شبکه رو برای دانشگاه خودش و دوستاش راه اندازی کرده بود ولی ظاهرا ظرف یکی دوسال به این همه درآمد رسید.
آیا تو کار اینها پارتی بازی وجود داشته؟ یا فقط تنها چیزی که بوده فکرشون بوده و اینکه خواستن یک چیزی رو تغییر بدن و هدفهای بزرگی داشتن؟
یک فیلم از شبکه 4 سینما ماورا چند وقت پیش پخش شد به نام راز.
الانم cd اون بیرون وجود داره پیشنهاد میکنم حتما ببینید.
میگه دنیا براساس جاذبه است به هرچی فکر کنید همون به سمتتون میاد. اگر به قسط فکر کنید که کی پرداخت کنید دائما با قسط سروکار دارید. باید به پول فکر کنید که پولدار بشید.باید به حرفه ای بودن ، به تغییر دادن شرایط براساس نیازتون فکر کنید تا همون چیزی که دوست دارید براتون حاصل بشه.
الان من در همین ایران خودمون بعضی از افراد رو میشناسم که نه پارتی دارن نه با جای دولتی سروکار دارن فقط حرفه ای بودن و برنامه هایی که نوشتن که حتی به ماهی 40-50 میلیون درآمد براشون رسیده.
اگر به فکر این باشیم که باید در یک شرکت استخدام بشیم و ماهی 5-6 میلیون هم بهمون بدن مطمئنن بیشتر از این پیشرفت نخواهیم کرد.هرجای دنیا هم بریم وضعمون بهتر از این نخواهد شد.
کسی که هنوز بلد نیست یک الگوریتم طراحی کنه ایا بره یک شرکت خارجی بهش ماهی 7 میلیون تومان میدن؟
فکر کنم آزمونهای ورودی اونها خیلی سخت تر از ماها باشه.
من خودم چندتاشرکت برای استخدام(فقط برای تست نه استخدام واقعی) رفتم.
طرف مصاحبه کننده برای اینکه ببینه من واردم یا نه فقط پرسید با کامپوننت Developer Express کار کردی. منم گفتم اره.و چندتا سوال در همین حد. به نظر شما اینجوری میشه فهمید کی چقدر سواد علمی داره؟
من شخصی رو میشناسم برای طراحی سایت هرچی به این بنده خدا میگن میگه بذار کدشو از اینترنت بگیرم. کسی که به خودش زحمت نمیده یک ذره فکر کنه و همش دنبال لقمه آماده است در همین حد کپی paste قرار میگیره و بیشتر از اینهم نمیره جلو.
در همین ایران ، برنامه نویسهای حرفه ای واقعا نیاز داریم.
تاحالا ببینید کسی تونسته (به جز شرکت ما) بیاد یک آنتی ویروس بنویسه.؟ به هرکسی میگی میگه سخته ما دانششو نداریم.
ببخشید مگه این خارجیها( به قول یک بنده خدایی خارجی های بیشعور) این دانش فنی رو از کجا آوردن.
آیا فقط باید بشینیم اونا تکنولوژی ایجاد کنند و ما استفاده کنیم>؟؟؟ ما خودمون نمیتونیم یک تکنولوژی جدید ایجاد کنیم که اونها محتاج ما باشن؟
فکر نمیکنم این موارد به کشور و دولت و ... بستگی داشته باشه.
این فقط به همت افراد و اینکه بخوان یک کاری رو انجام بدن بستگی داره.
الان شاید بعضی از دوستان بگن ما زن و بچه داریم باید هزینه اونها رو تامین کنیم.
بله حق با شماست.
ما باید سعی کنیم با همین مبالغ کم حقوقی زندگیمون رو بچرخونیم بعد دنبال راهی برای تغییر این شرایط باشیم.وگرنه بخواهیم فقط آه و ناله کنیم هیچ کسی نمیاد به آدم 1 میلیارد پول بده بگه برو حال کن.
اول باید بخواهیم درآمد زیاد داشته باشیم بعد بهش فکر کنیم بعد دنبال راهی برای ایجاد اون درآمد باشیم.
100% جواب خواهد داد.
یک مثال از همین فیلم راز بزنم صحبتهامو تموم کنم(ببخشید طولانی شد)
در این فیلم یکی از افرادی که صحبت میکنه یک آقایی هست که خلبان بوده و هواپیماش سقوط میکنه .
این آقا زنده می مونه ولی قطع نخاع میشه. دیگه حس نداشته. پرده دیافراگم کاملا از بین میره و نفس نمی تونسته بکشه.
تنها کاری که میتونسته بکنه پلک زدن بوده .فقط همین.!!!
دکترا بهش گفته بودن تا آخر عمر مثل یک گیاه باید زندگی کنی.
ولی اون آقا میگفت من کاری ندارم دکترا چی میگفتن من با خودم تصمیم گرفته بودم تا کریسمس سالم از اینجا با پای خودم برم بیرون(8 ماه تا کریسمس مونده بود) بعد گفت هر روز به این فکر میکردم که سالم شدم و با پای خودم کریسمس از اینجا رفتم بیرون. بعد واقعا همین اتفاق افتاد.و قبل از کریسمس سالم از اونجا خارج شد.
این اقا فقط خواست و بهش ایمان داشت که میتونه و بهش فکر میکرد و اخر سر هم همونی شد که دوست داشت.
امیدوارم بتونیم با کمک هم یا راهی پیدا کنیم یا راهی بسازیم.
آرزوی موفقیت برای تمامی دوستان دارم.

[javanerd]

یک فیلم از شبکه 4 سینما ماورا چند وقت پیش پخش شد به نام راز.
الانم cd اون بیرون وجود داره پیشنهاد میکنم حتما ببینید.

حتما شوخی می‌کنید!
واقعیت اینه که من شخصا قانون جاذبه که توی این فیلم توضیح داده شده رو قبول ندارم. داشتن طرز فکری که توسط این فیلم توصیه می‌شود بسیار خطرناک است. این طرز فکر خودخواهی و حرص را در افراد زیاد می‌کند،‌ ممکن است روی سلامت افراد تاثیر بگذارد (به این دلیل که به مخاطبان القا می‌کند که می‌توانند با قانون جاذبه و بدون نیاز به پزشک و درمان خود را بهبود دهند)، ارزش‌های انسانی والای انسانی را نادیده می‌گیرد (فقط به پول و خانه و همسر و سلامتی می‌پردازد)،‌ این انگیزه را در مخاطبان به وجود می‌آورد که قربانیان حوادث و افراد بیچاره را سرزنش کنند و بسیاری جنبه‌های منفی دیگر.

متاسفانه هیچ گربه‌ای برای رضای خدا موش نمیگیره، حتی گربه‌ای که فیلم راز رو درست کرده. به نظر من هدف از تولید این فیلم به دست آوردن منفعت مالی بوده و نه چیز دیگه. منتها توی این فیلم از یک ابزار زیبا برای جلب مشتری استفاده شده. می‌بینید که این ابزار اینقدر زیبا و جذاب بوده که بدون اینکه منفعتی به شما برسه، شما دارید برای این فیلم (محصول تجاری) تبلیغ می‌کنید.

قبیح‌ترین بخش این فیلم نسبت دادن یک سری درغ به یک عده از افراد بزرگ تاریخ مثل نیوتون است. واقعا شرم‌آور است که به خاطر بازاریابی و جلب مشتری این‌ دروغ‌ها را سر هم کرده‌اند.

با این حال شخصا موافق این ایده‌ی کلی هستم که انسان باید همیشه، حتی در بدترین شرایط، مثبت اندیش باشد.

[حمیدرضاصادقیان]

سلام.نه دوست عزیز اینطوری که شما میگید نیست. پس بهتره بعدش صحبتهای دکتر عیس جلالی رو گوش میکردید که بیشتر داستانهای این فیلم رو به آموزه های دینی ما مرتبط میکرد.
حدیثی از حضرت علی داریم که میفرمایند مراقب افکارت باش که گفتارت می شوند مراقب گفتارت باش که کردارت می شوند و... .
تمامی این فیلم رو بنده تائید نمیکنم ولی این وجود داره. حتی میگن شما خواب میبینی برای هرکسی تعریف نکن که یکی بد برداشت کنه برات بد میاد.داستان همون کسی که در قران اومده و یک خواب دروغی برای حضرت یوسف تعریف میکنه و حضرت براش تعبیر میکنه و همون میشه با اینکه حتی خواب هم ندیده بود.

[mehdi_turbo]

دوستان اگه تحلیل و تفسیر فیلمتون تمام شد ! لطف کنید و به سوال من جواب دهید :

در امریکا و بسیاری از جاهای دنیا افراد پولی را بابت بی کاری از دولت دریافت میکنند که ناچیز هست ولی می توانند معاش خود را با ان سپری کنند !( بیمه بیکاری ) در کنار ان ( نه با خیال خیلی اسوده ولی تقریبا راحت می توانند ) به اطراف خود نگاه کنند و به ایده هایی جدید فکر کنند !!

این شرایط را با ما ایرانیها مقایسه کنید !!! ( کار نکنی پولی نیست )


ایا واقعا این 2 مورد قابل قیاس هست ! ایا می توان این 2 مورد را در یک زوم کن قرار داد !! چرا برنامه نویس های خارجی را با ما مقایسه میکنید !؟؟ ما چند نفرمون فقط روی یک بحث خاص از یک زبون خاص به مدت چندین سال به صورت تخصصی کار کرده ایم !!!

در ایران در هر رمینه ( که شاید از زمین تا اسمون با هم تفاوت دارند ) باید اگاهی داشته باشی وگرنه اون شرکت که می خواهد یک اچار فرانسه ارزون قیمت را استخدام کنه بهتون میگه ( با هاتون تماس میگیریم !!!)

در کل موارد زیادی هست که به طور کلی نمیشود برنامه نویسی در خارج را با ایران مقایسه کرد !!!

[حمیدرضاصادقیان]

سلام. ببینید اگر شما روی یک موضوع حرفه ای کار کنید اونوقت جاهایی که واقعا نیاز به افراد حرفه ای داشته باشن بابت کار شما هم پول پرداخت میکنند. من جاهای زیادی رو دیدم. ولی متاسفانه ما خودمون میخواهیم در هرزمینه ای یک اطلاعات کمی داشته باشیم که بتونیم رزومه مون رو پربار کنیم ولی وقتی یک مقداری تخصصی ازمون سوال کنند هیچ جوابی نداریم بدیم.نمونه اش شخصی اومده بود برای کار توی رزومش نوشته بود:
oracle,sql server,access,java,php,asp.net,html,... نزدیک سه خط فقط اسم نرم افزار نوشته بود بعد دوتا سوال ازش پرسیدم نتونست جواب بده.
الزامی نداره بخش تخصص رزومه ما 6 خط باشه و انواع نرم افزارهای گوناگون توش اسم برده بشه.
من شخصا فقط دلفی sql کار کردم. و هرجاهم برم میگم فقط در همین دوزمینه تخصص دارم.هرکاری هم بخوام بکنم با همین دوتا انجام میدم.
از اینطرف سعی میکنم بخش تجارب خودمو و پروژه هایی که نوشتم با این دو نرم افزار رو افزایش بدم.
امیدوارم رشته کامپیوتر هم مثل پزشکی بشه در سطح تخصص و فوق تخصص هرشخصی روی یک زمینه کار کنه.
ما باید سعی کنیم استخری باشیم به عمق 10 متر که حداقل 10 نفر بتونن توش شنا کنن نه که دریایی باشیم به عمق 1 سانتی متر که یک دست زدیم همش گل بشه.

پ.ن: فکر کنم منظور شما زونکن بود !!
ازش پرسیدم توش موند. ولی من خودم شخصا فقط روی دلفی sql کار کردم هرجا هم بخوام برم چه شرکتهای ایرانی

[saied_genius]

سلام دوستان
به نظر من اينکه بخواهيم فقط موفقيت ها را در نظر بگيريم و بگوييم مملکت ما خيلي خوبه و هيچ مشکلي نداره ، واقعاً خيلي بي انصافيه.

من اگر در زمينه برنامه نويسي موفق هستم (بدون پارتي و ...) ، دليل نمي شود که فرد ديگري که همين اندازه براي خود زحمت کشيده ولي نتوانسته يک کار خوب پيدا کنه ، مشکل از خودشه و به اندازه کافي تلاش نکرده.

بنده به شخصه ، در آمد خوبي از برنامه نويسي دارم (توي همين ايران) ولي واقعاً سيستم انفورماتيک کشور ما رو به زوال است.

همه جاي دنيا هر شغل جديدي که ايجاد مي شود ، سريع آن را سر و سامان مي دهند و يک صنف مخصوص آن شغل ايجاد مي کنند (صنف واقعي نه پارتي بازي) ، ولي متاسفانه در کشور ما ، همه چيز بايد به بن بست برسد ، صداي همه در بياد تا يکي يادش بيفته ، بابا يک همچين صنفي هم در کشور نياز هست.

مثال زياد هست ، ولي نمي خواهم وارد جزئيات بشوم.

اينکه دوستمان (به نقل قول) گفتند : خارجي هاي بي شعور!! ، چرا بي شعور ، مگر ما چه بدي از آنها ديديم. با چهار خبر سياسي و ... فقط مي شود در مورد دولت هاي آنها نظر داد نه در مورد ملت هاي آنها.

من 10 سال انگليس زندگي کردم ، ولي يکبار هم نشنيدم آنها به ما يا کشور ما توهين کنند. (من با دولت ها کاري ندارم) ولي ما مدام در حال توهين و حقير شماردن ديگران هستيم.

ما چه برتري نسبت به آنها داريم. همه ما انسانيم و آنکه با تقوا تر است و آنکه بيشتر به مردم خدمت کند ، نامش باقي مي ماند و محبوب قلوب مي شود.

چرا ما هميشه مي خواهيم از همه بالاتر باشيم؟ چرا هميشه آرزومون اينه که يه روزي آمريکا به خاک سياه بنشينه و ما سروري کنيم؟

من نمي گويم آنها آدم هاي خوبي هستند ، نمي گويم هم آدم هاي بدي هستند ، چون توي هر جامعه اي هم آدم خوب هست و هم آدم بد.

ما بايد کارهاي خوب را ياد بگيريم.

اينکه ما آنتي ويروس توليد کنيم ، خيلي خوب است ، ولي نبايد فکر کنيم که ديگه همه چيز تمومه ، بلکه زماني ميشود روي آن حساب کرد که بتوانيم با همين شرکت هاي بزرگ آنتي ويروس رقابت کنيم. آيا مي توانيم؟

ببينيد دوستان ، ما طرز فکرمان مشکل دارد، من به شخصه 4 نفر را مي شناسم که به راحتي مي توانند با کمي پشت کار ، يک نرم افزار حرفه اي آنتي ويروس را بنويسند و حتي قابل رقابت با آنتي ويروس هاي خارجي. اما آنها هم مثل خيلي از ما ها فکر مي کنند.
آنها هم اول راحتي و آسايش را مي خواهند تا دست به کار بزنند ، خوب اين بزرگترين اشتباه ماست.

توي زمينه نرم افزار ، کشور هاي غربي از ما سر تر هسنتد ، اين يک واقعيت است و نمي شود آن را منکر شد . چون آنها سال ها از ما در اين زمينه جلوتر هستند.

چطور زماني که خارجي ها يک چيزي را از ما ياد مي گيرند ، ما توي بوق مي کنيم که (بوووووق) آنها فلان کار را از ما ياد گرفته اند. مثلاً هزار بار تا حالا گفتيم که زکرياي رازي الکل رو کشف کرده هااا ، يادتون نره ها !!

خوب ما چيکار کرديم ، چقدر راهش را ادامه داديم. چقدر براي کارش ارزش قائل شديم.

فقط مي خواهيم با اينجور حرفها کلاس بذاريم و يه جورايي خلاء ها را پر کنيم.

به نظر من تا وقتي که به دنبال انتقام و خودي نشان دادن باشيم به هيچ جا نمي رسيم.

چند روز پش داشتم مقاله اي (که يکي از دوستان توي همين سايت قرار داده بودند) را مي خواندم ، در مورد زمان تشکيل گوگل ، نحوه تشکيل ، نحوه ادامه و ....

وقتي آدم اينجور مسائل را مي خواند ، واقعاً به وجود واقعي آنها پي مي برد.

دو پسر جوان که پس از فارغ التحصيلي به فکر راه اندازي يک موتور جستجو براي سايت هاي اينترنتي مي افتند. راز موفقيت آنها در اين بوده که هدف اصلي آنها پول نبوده.

ما ظاهراً مي گوييم ، مگر ما چه چيز از خارجي ها کم داريم ، ما خيلي از آنها بالاتريم ، دانش آموخته هاي داخلي ما با آنها تفاوتي ندارند ، اما هنگام مصاحبه ، اولويت با آنهايي است که فارغ التحصيل خارج از کشور بوده اند.

چرا ما هميشه خودمان را گول مي زنيم.

اينکه درآمد يک برنامه نويس (حتي حرفه اي ترين ها) از حق واقعي آنها کم تر است يک واقعيت است و اگر هم کسي بگويد نه ، به کل جامعه برنامه نويس ها خيانت کرده است.

اينکه ما موفق باشيم و بگوييم : ما توانستيم ، پس هر کس نمي تواند مشکل رو توي خودش پيدا کند ، واقعاً نهايت بي انصافي است.

زندگي و دنيا و عوامل محيطي آنقدر به هم وابسته و در هم موثر اند که زندگي هيچ فردي قابل مقايسه با فرد ديگري نيست.

براي سنجيدن برنامه نويسي در يک کشور نمي توان با چند نفر آدم موفق مصاحبه کرد ، بعد هم نتيجه گرفت که چون اينها توانسته اند گليم خود را از آب بگيرند ، پس بقيه مشکل از خودشان است.

کسي که برنامه نويس است ، نسبت به بقيه افراد طرز فکر متفاوت تر (منطقي تر) دارد (يا بايد داشته باشد). چون بايد مسائل را تحليل کند و در آخر ، پس از نتيجه گيري ، راه حل ارائه کند ، حالا من موندم که چطور برخي از دوستان مي آيند و راحت مي گويند که : جامعه خوبي داريم ، مشکل ار خودتان است.

اين افراد يا تو جامعه نيستند ، يا آنقدر دارد بهشون خوش مي گذرد که مسائل پيرامون در آنها تاثيري ندارد و يا به خاطر برخي منافع شخصي چنين صحبتي را مي کنند و يا دلايل ديگري که اصلاً نمي خواهم مطرح کنم.

اما در کل به نظر من دوستان کمي فکرشان را باز کنند و خيلي محلي فکر نکنند.

به اميد موفقيت تک تک شما عزيزان.

موفق و پاينده باشيد.

[imanmah]

سلام به مدیر خوب بچه ها دارن حرف دلشونو میزنن واقعا درست میگن بحث آشیزی این حرفها نیست بحث اینجاست که شما سوال تون درست پرسیده نشده اون وقت ازشون انتظار داری بحث علمی راجع به این سوال کنن.ماداریم از نونه دیگران استفاده میکنیم ما داریم برنامه هایی به عنوان مثال با سی شارپ می نویسیم که فکر طراحی سی شارپ دیوونت میکنه فقط اینو بگم ما در مقابل اون طرفیا ....البته خواستن توانستن است (زمان).

[حمیدرضاصادقیان]

سلام. هیچ شخصی منکر این نیست که جامعه توش معضل وجود داره.تو تمام دنیا معضل وجود داره. بحث سر اینه که ما باید بخواهیم با وجود این معضلات گلیم خودمون رو از آب دربیاریم.وگرنه در شرایط ایده آل فکر نمیکنم کسب درآمد راه سختی باشه.
من تمامی صحبتم به این برمیگرده که تا شخص صادقیان یک کاری رو شروع کرد و نتونست ادامه بده زود بندازه گردن جامعه و دور و اطرافیان. افراد موفقی هم که تو این ممکلت یا ممالک دیگه هستند خلاصه زحمت کشیدن و این نبوده شب بخوابن صبح پاشن بشن بیل گیتس. فکر کردن تلاش کردن 10 بار به بن بست خوردن دوباره شروع کردن. من وقتی در یک کاری ناموفق شدم باید بیام کل روند کارمو بررسی کنم ببینم اشتباهم کجا بوده.
مگه نمیگیم برنامه نویس هستیم.مگه با روشهای Debugging و trace کردن اشنا نیستیم. چرا تاحالا نخواستیم زندگی خودمونو رفتار خودمونو کارهای خودمونو دیباگ کنیم.؟؟
فکر نمیکنم در هیچ جای دنیا هیچ حکومت و مملکتی 100 درصد موافق نظر مردم باشه.فقط در زمان امام زمان (عج) این اتفاق خواهد افتاد . وگرنه اگر همه از دولتهاشون راضی بودن این همه آشوب و اعتراض در سراسر دنیا رخ نمیداد.پس مشکل همه جا وجود داره. بله حق باشماست.ممکنه کاری هم بخواهیم انجام بدیم که هیچ خطایی توکار ما نباشه ولی جواب نده یا به بن بست بخوره. این طرف هم ممکنه رخ بده.
باز با این حال نباید نا امید بشیم.من تمام صحبتم با دوستانی بود که ناامید بودن .با ناامیدی هیچ دردی دوا نمیشه.
باید سعی بکنیم در کنار هم با اطلاعات هم از پس مشکلات بربیایم.
موفق باشید.

[saied_genius]

سلام

ممنون آقاي صادقيان ، پاسختون کامل و قانع کننده بود.

من هم شخص خاصي را مخاطب قرار ندادم ، به طور کلي عرض کردم.

در هر صورت ، من هم با شما موافقم ، هيچ وقت نبايد نا اميد شد. نا اميدي منشاء تمام مشکلات است.

موفق و پيروز باشيد.

[saeed.amd]

سلام به همه دوستان
شما حتی همدیگرو هم نقض میکنید.توی یه تاپیک دیگه نوشته بودین اگه مدارک برنامه نویسی رو داشته باشین خیلی راحت کار پیدا میکنین و می گفتین شبکه بند پ میخواد.حالا چرا همتون زانوی غم بغل گرفتین؟
مگه نه این که توی روزنامه هر روز چندین اگهی برای استخدام برنامه نویس حرفه ای میزنن؟
به نظر من اگه یکی توی برنامه نویسی حرفه ای کار کنه زود شناخته میشه.
شما بخش صنعتی رو هم نادیده گرفتین.
خود صنعت مثل CNC منبع درامد بزرگیه.در ضمن فراموش نکنین با وجود تمام سختی ها فقط کارای تیمی جواب میده به به همه امیدواری میده

[pernia]

سلام.
من پستهای دوستان رو خوندم.متاسفانه ما آدمها بیشتر سعی میکنیم به دلیل عدم رسیدن به نتیجه مطلوبی که دوست داریم از محیط پیرامون خودمون انتقاد کنیم تا خودمونو گول بزنیم(من خودم تاحالا چندبار اینکارو کردم ) ولی واقعیت اینه که شاید افراد دورمون بگن بنده خدا راست میگه حق با اینه ولی واقعیت چیز دیگریست..
.
.

نمونش بنیانگذار انتی ویروس کسپرسکی.فکر کنم همه با این آنتی ویروس قدرتمند آشنا هستند و میدونن که الان اکثر کاربران دنیا از نورتون و مک آفی و نود دارن به این انتی ویروس رو میارن.
این http://en.wikipedia.org/wiki/Eugene_Kaspersky
رو یک مطالعه بکنید جالبه.
یا نمونش پسر 24 ساله بنیانگذار شرکت Facebook.
.
.
.
.
الان من در همین ایران خودمون بعضی از افراد رو میشناسم که نه پارتی دارن نه با جای دولتی سروکار دارن فقط حرفه ای بودن و برنامه هایی که نوشتن که حتی به ماهی 40-50 میلیون درآمد براشون رسیده.
اگر به فکر این باشیم که باید در یک شرکت استخدام بشیم و ماهی 5-6 میلیون هم بهمون بدن مطمئنن بیشتر از این پیشرفت نخواهیم کرد.هرجای دنیا هم بریم وضعمون بهتر از این نخواهد شد.
کسی که هنوز بلد نیست یک الگوریتم طراحی کنه ایا بره یک شرکت خارجی بهش ماهی 7 میلیون تومان میدن؟
فکر کنم آزمونهای ورودی اونها خیلی سخت تر از ماها باشه.
من خودم چندتاشرکت برای استخدام(فقط برای تست نه استخدام واقعی) رفتم.
طرف مصاحبه کننده برای اینکه ببینه من واردم یا نه فقط پرسید با کامپوننت Developer Express کار کردی. منم گفتم اره.و چندتا سوال در همین حد. به نظر شما اینجوری میشه فهمید کی چقدر سواد علمی داره؟
من شخصی رو میشناسم برای طراحی سایت هرچی به این بنده خدا میگن میگه بذار کدشو از اینترنت بگیرم. کسی که به خودش زحمت نمیده یک ذره فکر کنه و همش دنبال لقمه آماده است در همین حد کپی paste قرار میگیره و بیشتر از اینهم نمیره جلو.
در همین ایران ، برنامه نویسهای حرفه ای واقعا نیاز داریم.
تاحالا ببینید کسی تونسته (به جز شرکت ما) بیاد یک آنتی ویروس بنویسه.؟ به هرکسی میگی میگه سخته ما دانششو نداریم.
ببخشید مگه این خارجیها( به قول یک بنده خدایی خارجی های بیشعور) این دانش فنی رو از کجا آوردن.
آیا فقط باید بشینیم اونا تکنولوژی ایجاد کنند و ما استفاده کنیم>؟؟؟ ما خودمون نمیتونیم یک تکنولوژی جدید ایجاد کنیم که اونها محتاج ما باشن؟
فکر نمیکنم این موارد به کشور و دولت و ... بستگی داشته باشه.
این فقط به همت افراد و اینکه بخوان یک کاری رو انجام بدن بستگی داره.
الان شاید بعضی از دوستان بگن ما زن و بچه داریم باید هزینه اونها رو تامین کنیم.
.
.
.
.
این آقا زنده می مونه ولی قطع نخاع میشه. دیگه حس نداشته. پرده دیافراگم کاملا از بین میره و نفس نمی تونسته بکشه.
تنها کاری که میتونسته بکنه پلک زدن بوده .فقط همین.!!!
دکترا بهش گفته بودن تا آخر عمر مثل یک گیاه باید زندگی کنی.
ولی اون آقا میگفت من کاری ندارم دکترا چی میگفتن من با خودم تصمیم گرفته بودم تا کریسمس سالم از اینجا با پای خودم برم بیرون(8 ماه تا کریسمس مونده بود) بعد گفت هر روز به این فکر میکردم که سالم شدم و با پای خودم کریسمس از اینجا رفتم بیرون. بعد واقعا همین اتفاق افتاد.و قبل از کریسمس سالم از اونجا خارج شد.
این اقا فقط خواست و بهش ایمان داشت که میتونه و بهش فکر میکرد و اخر سر هم همونی شد که دوست داشت.
امیدوارم بتونیم با کمک هم یا راهی پیدا کنیم یا راهی بسازیم.
آرزوی موفقیت برای تمامی دوستان دارم.

قطعا من کوچیک همه هستم و کوچیک همه میمونم و در همین اندازه چندتا انتقاد دارم شما قربان . امیدوارم بنده رو عفو بفرمایید .
شما دائم فراموش میکنید که اینجا ایران است و ما مشکلاتی داریم که نه فقط در خارج از ایران نیست بلکه در سایر کرات فضا هم اتفاق نیفتد!
ایا این کم لطفی نیست که شما میفرمایید :اگه اینجا مشکلاتی هست خوب همه دنیا مشکلاتی داره؟؟؟
مردم قضاوت میکنند نه این حقیر و شما بزرگوار...مردم هم اگه قضاوت نکنند انوقت عنکبوت های درون جیبهایشان قضاوت میکنند!!!!
من نسبت به پاراگرافهایی که در متن شما قرمز کرده ام ، بخش به بخش انتقاد میکنم.
بعدا شما اگه دفاعی داشتید و انتقاد های این حقیر را نپذیرفتید بچه ها قضاوت میکنند.
================================================== =====
شما مثال هایی از facebook و kaspersky که از امریکا و روسیه در اومدن میزندید بعدش در مورد ما که توی ایرانیم صحبت میکنید؟

چرا نمونه های ایرانی که اشاره میکنید و قابل لمس ترند رو نمیگید؟
شما فرمودید کسانی رو میشناسید که از برنامه نویسی بدون پارتی و ارتباط با دولت دارای درامد 40 - 50 میلیون هستند. ان هم در ماه (اگه منظور شما ریال یا قروش هست بحث فرق میکنه ها...! )
خوب قطعا این افراد 40 - 50 میلیونی سیاسی یا خلافکار که نیستند !!!!
چرا معرفی نمیکنید تا ما باورمون بشه و الگویی داشته باشیم؟ مگه نه اینکه شما به نحوی صحبت فرمودید که نشون بدید : ما میخوایم توی ایران درامد داشته باشیم؟
من خجالت میکشم چون در مقامی نیستم که به یه انسان شک کنم اما ایا بچه ها شما باورتون شده؟
================================================== ======
در مورد چسباندن برنامه های توی اینترنت باید بگم که این موضوع بستگی به خیلی چیزا داره!
و بعضی وقت ها خیلی به ضرر هم تموم میشه مثل عاریت گرفتن اسکریپت های لاگین که ممکنه پر از باگ باشه!!!!!
اما یه طرفه قضیه اینه که هر وقت چیزی ساخته شده باشه مثل دنیای open source و فقط به کمی دستکاری نیاز داره چرا ما بیایم چند روز و یا ماه از وقتمون رو بزاریم و اونو بسازیم؟ ایا بهم چسباندن زیربرنامه ها ، دستکاری کردن و بهینه کردن و اماده کردن اونها خلاقیت نیست؟ ایا کسی که این کار رو میکنه از دنیا عقب بیفته یا باعث میشه که کار انجام نشه؟
با v/////p/////n یه سر بیاید توی code.google.com تا ببینید ایا واقعا مدیریت و تحلیل و کدنویسی ما ایرانیها میتونه همچین چیزایی رو بسازه؟ (شما که البته میتونید ولی من تا 100 سال دیگه هم نمیتونم چون سوادش رو ندارم یعنی استادم نداشت و دانشگاهمون هم که من قربونش بشم الهی همین الان)
اگه v+p+n ندارید یه PM بدید به من تا همین الان یه اکانت دائم تقدیم کنم!
================================================== ======
من میدونم شما در ساخت انتی ویروس موفقیت هایی داشتید اما داشتن این دانش لزوما باعث موفقیت شما در ایران نخواهد شد!
اگر همین الان شما به تنهایی سیستم عاملی بهتر زیباتر قویتر و امن تر از windows بسازید
انوقت از همین امروز چند سال طول میکشد تا مردم شما را کشف کنند و اسم شرکت شما را به یکباره کنار مایکروسافت ببینند؟ ایا بستر فروش اینترنتی ما ضرفیت امریکا و اروپا را دارد که شما همچین سوداهایی در سر دارید؟ اگه اینترنت قطع شد چی؟
واقع بین باشید دوستان!
================================================== ======
غربی ها مدیریت میکنند . مدیریت که شوخی و حضرت عباس و دخیل و توهم توش نیست قربون شما برم... فیلم تعریف میکنید به نام راز؟
این مدیریت است که از من یک انسان کارا میسازد نه فقط رویا و اعتقاد و توکل!
( ایه برام نیارید که ان الله مع ال متوکلین و ....)
ایا ندیده اید دریایی از انسانها که از کشورهای جهان سومی (که ایران دیگه اخرشه)به امریکا و اروپا رفتند و در اونجا چه لیاقت هایی که از انها منعکس شد؟
این فیلم که شما میگویید ، بجز ترویج توهم و خیالبافیو خرافات و رویاهای خطرناک چیز دیگری ندارد....بلکه مشکل ایران و برنامه نویسی به عنوان تنها یکی از شغل های درون ان چیزی نیست جز مدیریت غلط کادر مدیریتی .
مطمئن هستم مردم با دیدن این فیلم ها که انواع دیگری هم دارد دچار افسردگی شده اند.
خنده دار نیست که شما به پول فکر کنی و هیچ زحمتی هم نکشی بعدا مثلا یک گونی پر از پول پیدا کنی؟
یه کم به خودتون بیاین چون درون شما چیزیست به نام اندیشه که همان شما را کافیست و هیچ راز دیگری در کار نیست
اگه اون ارزو یا رویا شما را وادار به حرکت کند اری اما بدون زحمت هیچ اتفاقی نمیافتد و قصور از کمی رویای شما نیست
================================================== ======
یک سوال دارم اصولا چرا در همه کشور ها چیزی به نام دولت وجود دارد؟
پاسخ ساده است: زیرا تحصیلات شما ، شغل شما و فکر شما و .... نیاز به مدیریت دارد
دولت گروهی از مدیران هستند که تخصصی و به تفکیک به مدیریت منابع انسانی و فکری و اجرایی میپردازند! پس این که من دوستانی دارم که در خارج استعداد انها به فعل رسید اما تا زمانی که تحت این مدیریت داخلی تلاش میکردند هیچ نتیجه ای نگرفتند چیست؟
ایا این همه فلاکت و شکست هیچ ربطی به کادر مدیریتی ندارد؟
ایا یک انسان نوعی مثل من با این وقت و ابزار و بستر که این گروه مدیریتی برایم فراهم کرده است شایستگی دارم که با سازندگان گوگل و فیس بوک و کسپرسکای مقایسه بشوم؟
اگه همه چیز به خود من مربوطه پس چرا سر کلاس که میرید ، معلم و استاد میزارن دوست من؟
درست کار کردن من از درست اموزش دیدن من یا بهتر بگم از درستی کادر مدیریتیست !
================================================== ======
مادربزرگ خدابیامرز من 3 نوع سکته داشت و هرچی دخیل و دعا و فیلم راز نشونش دادیم و خودش هم کلی باور داشت که بر میگرده به سلامتی ، برنگشت و به رحمت خدا رفت.

بچه ها خودتون بگید من اشتباه میکنم و ایشون درست می گن؟

[MoAm36866513]

من حس ميكنم برنامه نويسي تو ايران ما نه بد هست نه خوب ولي براي كسي كه جنمش رو داره خوبه بعضي ها همه چيز رو بد مي بينن خب بده ديگه بايد به خودمون اعتقاد داشته باشيم خيلي هم عاليه اگه برنامه نويسي بنويس اگه نمينويسي دگه خودتو خراب نكن

[Milad Mohseny]

شانزده دلیل برای «میوه فروش» شدن به جای «مهندس نرم افزار» شدن!

حالا چرا میوه‌فروش؟ این همه شغل؟ به خدا که حرف دل همه نرم‌افزار نویسای ایرانی همینه… بخونید:

1- عدم وجود گارانتی: بعد از فروش نرم افزار باید آن را گارنتی کنی. برخلاف بسیاری از مشاغل که شما بابت گارانتی پول اضافه می‌گیرد و نزد خود نگه می‌دارید، در نرم افزار بر عکس عمل می شود و این کارفرمای شماست که از شما تضمین (درصدی از قرارداد، چک تضمین، سفته و یا ضمانت‌نامه بانکی یا همه مواد) می‌گیرد. در حالی‌که میوه‌فروشی گارانتی ندارد، جنس فروخته شده پس گرفته نمی‌شود.

2- بازه کوتاه زمان فروش: یک پروژه نرم‌افزاری ماه‌ها طول می‌کشد و باعث فرسایش نیروی کار می‌شود در حالی‌که در میوه‌فروشی، صبح زود بار میوه و سبزی می‌آوری، حداکثر تا ظهر سبزی ها تمام می‌شود، میوه‌ها هم بسته به محیط شما، در مدت زمان کوتاهی فروش می‌روند و شما باز هم بار جدیدی می‌آورید.

3- تغییر نیاز ندارید: رایج است که نیازهای مشتری، تازه زمانی آشکار می‌شود که شما نرم‌افزار را فروخته‌اید و مشتری متوقع است که در چارچوب همان قرارداد تغییرات اعمال شود، حتی اگر ماهیت تغییر کند. اما در میوه‌فروشی، خریدار که از مغازه خارج شد شما دیگر مسؤولیتی ندارید، اگر تصمیمش عوض شد، شما نگران نیستید، یک کالای جدید به وی می‌فروشید.

4- عدم ارجاع محصول: در نرم‌افزار اگر محصول شما کار نکرد و یا قدیمی شد مشتری یا ارجاع می‌دهد و یا دیگر سراغش نمی‌آید، در میوه‌فروشی شما میوه سالم را به مردم به قیمت گران، میوه نیمه خراب را ارزان‌تر به مردم کم درآمدتر و احتمالا میوه کاملاً خراب را به آبمیوه فروشی‌ها و نمی‌دانم لواشک سازی‌ها می‌فروشید!

5- واسطه‌گری به جای تولید: در میوه‌فروشی شما محلی برای عرضه کالاهای دیگران هستید، معمولاً افزایش قیمت بین میدان میوه و تره‌بار با مغازه شما چند برابراست. اما در نرم‌افزار شما تولید می‌کنید و دردسرهای آن را دارید، تازه در انتها و پس از کسر انواع مالیات و بیمه هزینه تولید را در بیاورید خیلی هنر کرده اید!

6- مدیریت نیروی انسانی، خیر!: شما در شرکت نرم‌افزاری با نیروی لوس و نازک نارنجی کارشناس سر و کار دارید که کافی است یک کم ناراحت شود، هوس کانادا به سرش می زند، اما در میوه‌فروشی یکی دو کارگر از برادران افغانی می‌گیرید، مثل ساعت برای شما کار می‌کنند و غر که نمی زنند هیچ با همه سختی‌ها هم می‌سازند.

7- فصلی بودن کار، تعطیل: در تولید و فروش نرم‌افزار شما وابسته به زمان هستید، برای مثال دولتی‌ها معمولاً در ماه‌های خاصی خرید بیشتری می‌کنند، یا در فروردین و اردیبهشت شما با افت فروش مواجه می‌شوید، اما در میوه‌فروشی هر فصلی میوه خودش را دارد و شما آن را می‌آورید، هر میوه‌ای هم طرفدار خاص خودش را دارد و شما تقریباً در همه سال فروش خود را یکنواخت خواهید داشت. شب عید ها هم که جای خودش را دارد و شما پوست خلایق را حسابی خواهید کند.

8- بازار دائمی: نرم‌افزاری‌ها مانند یک کارگر ساختمانی هستند، باید ساختمانی ساخته شود تا به آنان نیاز باشد، وقتی بودجه IT کشور صفر شود که نمی توان پروژه‌ای تعریف کرد که نرم‌افزاری روی آن کار کند، چون هنوز از دیدگاه اغلب تصمیم گیرندگان ما، نرم‌افزار یک کار تشریفاتی است. اما میوه‌فروشی نیاز روز مردم است، همه، هر روز خرید خودشان را دارند، وضع مردم بد هم بشود باز هم مهمانی می‌آید که شما وادار شوید حتما میوه خوب بخرید.

9- درهم است: در نرم‌افزار شما قاصر هستید از اینکه به یک مشتری بفهمانید نرم‌افزار با نرم‌افزار متفاوت است. چون با یک چیز انتزاعی طرف است، بین نرم‌افزاری حسابداری 5 هزارتومانی با حسابداری 10 میلیون تومانی فرقی قائل نیست. در حالی‌که در میوه‌فروشی، مشتری تفاوت سیب با سیب را در می‌یابد و اگر دنبال کیفیت خوب است پولش را هم می پردازد.

10- شما فقط میوه را می فروشید: در نرم‌افزار وقتی شما نرم‌افزاری عرضه می کنید، داستان عرضه خدمات پس از فروش شروع می‌شود، آموزش کاربران (بعضا واقعا تعطیل!) تبدیل اطلاعات و انتقال آنها از سیستم قدیمی به جدید، عرضه سخت‌افزار، نگرانی از کارکردن نرم افزار روی هر نوع سخت افزار آشغالی که مشتری به شما می‌دهد و… اما در میوه‌فروشی، شما فقط میوه را می‌فروشید، اینکه هندوانه را چطور می خورند، گیلاس را چطور؟ اینکه آیا مشتری ظرف مناسبی برای نگهداری میوه دارد و یا خیر نیز به شما ربطی ندارد.

11- یک بار برای همیشه، هرگز: نرم‌افزار را که می فروشید مشتری توقع دارد این نرم افزار مادام العمر باشد برایش، به سادگی حاضر نیست قرارداد پشتیبانی و ارتقاء نرم افزار ببندد، اما همه می دانیم که یک میوه را برای همه سال نمی توان نگه داشت، خورده می‌شود بالاخره! باید میوه جدیدی خرید!

12- باگ: خرابی میوه نگرانی ندارد، روشهای نگهداری میوه معلوم است و اگر شما یک کم تجربه پیدا کنید می توانید به سادگی آن را نگهداری کنید، اما در نرم‌افزار آنقدر مشکلات متعدد و متفاوت پیش می آید که شما گیج می شوید که این خطا از کجاست و راه حلش چطور است؟ مناطق بحرانی، آنقدر خطایابی را سخت می کنند که شما نیاز به فاز مجزایی برای آن پیدا می کنید و هزینه زیادی برای هر خطا می پردازید، تازه تضمینی وجود ندارد که همه خطا ها را پیدا کرده باشید و روز تحویل به مشتری، جلوی چشم وی، آنقدر سیستم خطا می دهد که شما آب می شوید و زمین دهان باز می‌کند و شما را می‌بلعد.

13- آن که خربزه می خورد پای لرزش می نشیند: شما مسؤول نحوه استفاده مشتری از میوه نیستید، مهم نیست برایتان که در عزا بخورند یا در عروسی، مهم نیست که به طرف نمی سازد یا می سازد. اما در نرم‌افزار، کافی است از نرم‌افزار شما سوء استفاده شود، نمی‌دانم چرا یقه شما را می گیرند که چرا از طریق نرم‌افزار شما به ما آسیب وارد شد، چرا هک شد، چرا ….؟

14- دوره بازپرداخت سریع: در میوه‌فروشی به محض فروش میوه پولتان را می گیرید، اما در نرم‌افزار تازه پروژه را که تحویل دادید و صورتجلسه کردید، باید بدوید به دنبال پولتان، آنقدر این پول دادن دیر و تکه تکه می شود که به نوش داروی پس از مرگ سهراب می‌ماند، به شکلی که بعضی وقت ها بی خیال پولتان می شوید.

15- تنوع مشتری: شما در یک شرکت نرم‌افزاری با طیف خاصی از مشتری سروکار دارید، یا دولتی یا خصوصی یا آموزشی یا… اما در میوه‌فروشی شما قیدی برای مشتری ندارید، زن و مرد، کوچک و بزرگ، دارا و ندار، پیر و جوان، شهری و روستایی،… همه به نوعی مشتری شما هستند، آن هم مشتری دائمی که از همه چیز می‌گذرد الا از خوردن!

16- کپی رایت: در میوه‌فروشی نمی‌توانید یک میوه را بخرید و تکثیر کنید ولی نرم‌افزار را می‌توانید، خوب هم می توانید. اگر تولید کننده ناراحت هم شد مهم نیست، چون یا قانون کافی نداریم و یا آنقدر این قضیه پیچیده است که شما بی خیال می شوید.

[Shahram_Shobeiri]

دیشب فیلم hurt locker رو میدیدم. آخرای فیلم. شخصیت اصلی داستان که یک خنثی کننده بمبه، وقتی ماموریتش (که در کل فیلم برای پایان اون لحظه شماری میشه) تموم شده و پیش خانواده اش برگشته و زندگی روزمره رو سپری می کنه، در یک دیالوگ که با بچه نوزادش داره به اون میگه.

- آدما وقتی تو سن تو هستن همه چیز رو دوست دارند. هر چی که بزرگتر میشن تعداد این چیزا کم تر میشه تا اینکه نهایتاً دو یا سه چیز واسشون باقی میمونه. واسه من یکی باقی مونده!

صحنه بعد خنثی کننده بمب رو نشون میده که داره از هواپیمای حامل نیرو های نظامی خارج میشه و پا به خاک عراق یا افغانستان یا هر جای دیگه میگذاره تا بره و بمب خنثی کنه.

[مهران رسا]

حالا خدارو شکر کنید چین به ایران نرم افزار صادر نمی کنه وگرنه معلوم نبود سرنوشت ما چی میشد!

[حمیدرضاصادقیان]

سلام.ظاهرا دوستان عزیز منظور منظور من حقیر رو بد برداشت کرده اند. فکر نمیکنم هیچ کسی بگه شما بشینی یک گوشه دائم به پول فکر کنی بعد پول ظاهر بشه. به قول معروف میگن از تو حرکت از ما برکت.
ولی این طرز فکر هم درست نیست که داری کار میکنی ولی همش به خودت میگی این چه کاریه. فایده نداره و...
مسلما تاثیر خیلی بدی توی روحیه انسان میذاره.
بهتره یک مقداری بیشتر به سمت باورهای متافیزیکی بریم.چون واقعا وجود دارند و هیچ شخصی نمیتونه اونو انکار کنه.
آدمیزاد شامل روح و جسم هست.فکر نمیکنم جای سوالی برای کسی باشه.
جسم شما یک جوری تغذیه میشه و روح شما هم به نحوی دیگر.
شما هرجور که فکر کنی به هر چیزی که نگاه کنی و... در روح شما تاثیر می گذارد.
اگه اینجوری نبود که هرکسی اشتباه میکرد دیگه پشیمانی در کار نبود. یا وقتی کار خوبی میکرد دیگه شادی و خوشحالی در کار نبود. اینا از کجا میاد؟ همش در روح ما تاثیر میذاره که باعث شادی و ناراحتی ما میشه.
متاسفانه بعضی از افراد هیچ تلاشی نمیکنن بعد هم دلشون میخواد به همه چیز برسن. این غیر ممکنه.
توی اون فیلم هم چنین چیزی نمیگه که شما بشینی یک گوشه و فقط فکر کنی تا برات پول بیاد.
شما به فکر پولدار شدن باش تلاشتم بکن.
مطمئناً به خواسته ات میرسی.
الان شرکتهای نرم افزاری زیادی هستند که بابت افراد حرفه ای 1-2 میلیون در ماه پرداخت میکنن.
اون فردی هم که گفتم از دوستان خود بنده هست در ایران هم کار میکنه برنامه نویس هم هست خلافی هم نمیکنه هیچ رابطه سیاسی هم نداره. ایشون کاملا به زبان سی و اسمبلی مسلط هستندو به مباحث سیستمی کاملا اشنایی دارن. نمونه های شرکتهای ایرانی زیاد هستند دوست من مانند همکاران سیستم نمادایران - مهران رایانه و... .
متاسفانه ما توان تغییر خودمون رو نداریم یا حالشو نداریم بعد همش میگیم دولت و ممکلت و... .
بله کسی منکر این نیست که در سطح کلان و در سیاستها مشکل وجود داره.
هیچ دولت و مملکتی در دنیا 100% مورد تائید مردم نیست.
مردم سعی میکنند با این مشکلات همخوانی پیدا کنند و شرایط خودشونو برمبنای اون مشکلات تغییر بدن.
افراد موفق همیشه سعی در تغییر شرایطشون داشتند و هیچ وقت منتظر تغییر شرایط ننشستند.
ما اگر منتظر تغییر شرایط برمبنای دوست داشتن خودمون نباشیم و خودمون شروع به تغییر کنیم همه مشکلات ما به راحتی تغییر خواهند کرد.
من خودم چند بار تصمیم گرفتم شرایطم رو تغییر بدم و به شرایط ایده آل خودم هم فکر میکردم و میکنم و دائما هم در فکر تغییر اون شرایط هستم. نمیگم 100% موفق شدم ولی تونستم تا 50% شرایط رو همون جوری که دلم میخواد تغییر بدم.
مطمئن هستم تا آخر سال به 100% میرسم.
باز مثالی داریم که میگه خواستن توانستن است.
نگفتن که نشستن و زانوی غم بغل گرفتن و شکایت کردن مشکلات را حل میکند.
در مورد کپی کردن سورس که فرمودید یک وقت هست من میرم از اینترنت کدی رو کپی میکنم و براساس نیاز خودم تغییرش میدم و ازش استفاده میکنم(شخصا خیلی جاها همین کارو کردم غیر از این وقت تلف کردنه)
ولی بعضی مواقع هست کدی رو کپی میکنیم حالا هر تغییری میخواهیم بدیم اصلا متوجه نیستیم داره این کد چه کاری انجام میده. ایا این کار منطقیه؟؟؟
شاید به جای کد داستان نوشتن !!!!
امیدوارم تونسته باشم منظورمو برسونم.
موفق باشید.
آ

[MoAm36866513]

داستان پر مفهومي بود و ميشه بهش اميدوار بود بعضي ها هنوز تو نوشتن فروشگاه و كتابخونه گم هستند ولي خبر ندارن كه ديگه داره پا برنامه نويسي حقوق چند ده ميليوني داده ميشه كه تو يه شهرستان كوچيكم قابل رويت هستش دوستان به فكر افزايش دانش باشين بابا 4 روز ديگه سيستم عامل آنلاين مياد ماهم تحريم ديگه بايد سماخ بمكيم بيائيد برنامه نويس واقعي باشيم دانيا رو بگيريم بابا ايييييييييييييييييي

[alawiala]

با تشکر از آقای صادقیان ، بنده خودم این تایپیک را ایجاد کردم ، فکر نمی کردم اینقدر بحث مفصل بشه و دوستان استقبال کنند ، راستش وقتی نوشته های دوستان را مطالعه می کنم ، فرق واضحی در نظرات افراد حرفه ای و نیمه حرفه ای و مبتدی می بینم ، مسلما در هر رشته ای افرادی موفق ترند که بیشتر از دیگران اطلاعات داشته باشند ، برنامه نویسی هم همانطور

حرفهای آقای صادقی را تایید می کنم ، اگر بخواهیم اوضاع تغییر کند باید از خودمان آغاز کنیم ، و کلا موفقیت بواسطه تلاش بدست می آید و بس ،

در هر حال بنده که ایجاد کننده این تایپیک بودم ، از روز ایجاد این تایپیک تا الان استفاده های فراوانی از نظرات دوستان کردم ، البته جای نظر مدیران انجمن خالیست کاش مدیران و مسولان هم نظری می دادن ،

اما جا دارد که از تمام دوستانی که در این تایپیک شرکت کردند و نظر دادن تشکر کنم

امیدوارم همه موفق باشند .

[earse+erse]

سلام به همه
من همه ی پست هارو نخوندم( 4 صفحه اول و پست آخر)
__________________________________________________ _________

من اول دبیرستانم و تا قبل از خوندن این تاپیک شدیدا می خواستم برنامه نویس بشم.چرا؟ چون اون لذت لحظه ی اجرای برنامه خودم رو و تموم کردن پروژه رو با تمام وجودم احساس کردم؛ چون شدیدا از برنامه نویسی لذت می برم.
اما . . .
بعد از تموم کردن این تاپیک به قول دوستمون شدم این جوری: و اینجوری

من به همسن های خودم و اونایی که می خوان برنامه نویس بشن پیشنهاد می کنم این تاپیک رو نخونن.

چرا انقدر آدم ها رو بی روحیه می کنین؟ چرا انقدر انرژی منفی؟

سوال من اینه:
انقدر وضع برنامه نویسی بده؟ رودروایسی نداشته باشین... اساتید اینجوریه؟ اگه اینجوریه بگین ما به فکر یه رشته دیگه باشیم؟
خواهش میکنم بدون رودروایسی صحبت کنین.

اگه وضع برنامه نویسی انقدر بده که باید به عنوان شغل حاشیه ایی باشه چرا میگن بهترین و پردرامد ترین شغل جهان برنامه نویسیه؟ چرا هر روز میشنویم فلان نرم افزار به فلان موسسه و سازمان با قیمت Xرقمی فروخته شد؟

خواهش می کنم من رو توجیه کنین. خواهشا"

امیدوارم به کسی توهین نکرده باشم.
باتشکر

[saied_genius]

سلام

لب کلام اينه که به آدم حرفه اي ، پول حرفه اي مي دهند.

اگر فکر مي کني که از همان روز اول ، با نوشتن هر برنامه ساده اي ، بتواني ميليوني پول در بياري ، سخت در اشتباهي.

اما اگر به قول معروف خاک صحنه بخوري و دود چرا بخوري ، بعد از چند سال و زحمت ، به عنوان يک برنامه نويس حرفه اي ، به راحتي مي تواني ميليوني پول دربياري.

البته اشتباه نشه ها ؛ اگر يک فکر پول ساز و ناب توي ذهنت باشه ، مي تواني يک شبه ميلياردر بشي.

با آرزوي موفقيت براي تمام دوستان برنامه نويس.

[Mamdos]

سلام به همه
من همه ی پست هارو نخوندم( 4 صفحه اول و پست آخر)
__________________________________________________ _________

من اول دبیرستانم و تا قبل از خوندن این تاپیک شدیدا می خواستم برنامه نویس بشم.چرا؟ چون اون لذت لحظه ی اجرای برنامه خودم رو و تموم کردن پروژه رو با تمام وجودم احساس کردم؛ چون شدیدا از برنامه نویسی لذت می برم.
اما . . .
بعد از تموم کردن این تاپیک به قول دوستمون شدم این جوری: و اینجوری

من به همسن های خودم و اونایی که می خوان برنامه نویس بشن پیشنهاد می کنم این تاپیک رو نخونن.

چرا انقدر آدم ها رو بی روحیه می کنین؟ چرا انقدر انرژی منفی؟

سوال من اینه:
انقدر وضع برنامه نویسی بده؟ رودروایسی نداشته باشین... اساتید اینجوریه؟ اگه اینجوریه بگین ما به فکر یه رشته دیگه باشیم؟
خواهش میکنم بدون رودروایسی صحبت کنین.

اگه وضع برنامه نویسی انقدر بده که باید به عنوان شغل حاشیه ایی باشه چرا میگن بهترین و پردرامد ترین شغل جهان برنامه نویسیه؟ چرا هر روز میشنویم فلان نرم افزار به فلان موسسه و سازمان با قیمت Xرقمی فروخته شد؟

خواهش می کنم من رو توجیه کنین. خواهشا"

امیدوارم به کسی توهین نکرده باشم.
باتشکر

دوست عزیز مسأله به این سادگی‌ها هم نیست که بگیم یک کار پتانسیل داره و یک کار نداره.

همه‌ی کارها و شغل‌ها پتانسیل خیلی بالایی دارند، به شرطی که پشتکار، اعتماد به نفس و جاه‌طلبی داشته باشید و انرژی منفی اطرافیان و جامعه رو نادیده بگیرید.

جمله‌ی بالا استثنا نداره! یعنی توی همه‌ی شغل‌ها کمابیش برقراره، برنامه‌نویسی و غیربرنامه‌نویسی نداره. از طرف دیگه اگر ناامید باشید یا با کار کم انتظار معجزه و یک‌شبه موفق شدن داشته باشید، معلومه که به جایی نمی‌رسید.

مطمئن باشید که کار نشد ندارد، با پشتکار، اعتماد به نفس، به کار گفتن قوه‌ی خلاقیت، ناامید نشدن از شکست‌ها و به خصوص نادیده گرفتن و خندیدن به انرژی منفی اطرافیان و جامعه، به همه جا می‌رسید. به هر کاری که علاقه دارید با جدیت بپردازید و از حالا نگران آینده‌ی مالی نباشید، مطمئن باشید با رعایت شرایط فوق، موفقیت مالی و موقعیت اجتماعی خودش به سراغتان می‌آید. خیالتان تخت. من به عنوان یک برنامه‌نویس و مهندس نرم‌افزار ساکن ایران شخصاً به این نتیجه رسیدم! البته پشتکار خستگی‌ناپذیر را فراموش نکنید.

چیزی که خیلی مهم است این است که شما از حالا با خیلی از بزرگ‌ترها یا هم‌سن‌وسال‌هایتان مواجه می‌شوید که به شما مشاوره و راهنمایی برای انتخاب آینده‌تان می‌دهند. توصیه‌ی من این است که به همه‌ی آن‌هایی که انرژی منفی می‌دهند بی‌اعتنایی کنید و در دلتان به آن‌ها بخندید! خیلی از ایرانی‌ها عادت دارند که برای این که خودشان را خیلی عمیق و متفکر نشان بدهند، مرتب با بدبینی صحبت کنند و انرژی منفی و ناامیدی به بقیه بدهند، چون می‌ترسند اگر مثبت صحبت کنند بقیه مسخره‌شان کنند یا طرف (به خاطر عدم پشتکار و عدم خلاقیت) موفق نشود و بعد ایراد بگیرد که چرا به من امید الکی دادی. این را کلاً گفتم که حواستان باشد و با یک تاپیک در یک فوروم سریع ناامید نشوید، این غرزدن‌ها عادیه! من یکی که عادت کردم نادیده بگیرمشون. البته این به معنی این نیست که انتقادها یا نکات واقعی رو نادیده بگیرم، ولی از اون‌ها برای اصلاح جهتم استفاده می‌کنم نه این که ناامید بشوم و روحیه‌ام را خراب کنم.

در ضمن بد نیست این صحبت‌های یک برنده‌ی نوبل فیزیک رو که سه سال پیش اومده بود دانشگاه شریف بخوانید:
«زمینه‌ای را برای یادگیری بیشتر انتخاب کنید که واقعاً از انجام آن لذت می‌برید. چون وقتی در آن موقعیت قرار می‌گیرید سخت کار می‌کنید و ساعت‌های زیادی روی آن وقت می‌گذارید و بنابراین نتیجه‌ی خیلی خوبی به دست می‌آورید که باعث بازخورد مثبت برای شما می‌شود. این را به شما اطمینان می‌دهم. همچنین باید بگویم که از تغییر نظرتان نترسید. تعداد خیلی کمی از ما در سنین ۱۹ تا ۲۲ سالگی مطمئن هستند که در شش هفت سال آینده‌شان واقعاً چه کاری می‌توانند بکنند [چه برسد به شما که اول دبیرستان هستید!]. اگر فرصت جدیدی به دست آوردید به سوی آن تغییر جهت دهید. خیلی عاقلانه است که همیشه فکرتان را باز بگذارید و اجازه دهید فرصت‌ها و ایده‌های جدید از راه برسند. از تغییر نظرتان نترسید.»

[HamzehAzad]

با عرض سلام
من همه ی نظرات رو خوندم
خیلی برام جالب بود مثل یه کتاب داستان می موند اما کتاب داستانی که تو رو در انتخاب راه زندگیت کمک میکنه.
من هرچند یه سال هست که توی کار برنامه نویسی هستم ولی راضیم چون بهش علاقه دارم
هنوز یه حرفه ای نشدم ولی زیاد هم باهاش فاصله ندارم
مهم قرار دادن دستورهای کوچیک طوری کنار هم هست که بشه باهاش دستورهای بزرگ و برنامه ها رو ساخت
همانطور که دوستان گفتن به نظر من هم داشتن ایده های نو و مخصوصا علاقه از اولویت های برنامه نویس شدن واقعیه
من خودم الان کلی ایده دارم که تا زمان حرفه ای شدنم میخوام روی جزئیات و ارتباطش با کاربر کار کنم بعد که حرفه ای شدم اون رو پیاده سازی میکنم و مطمئنم که جواب میده
درباره بود یا نبود کار هم اگه نیست خودتون درستش کنین مطمئن باشید اگه ایده هاتون ناب باشه خیلی ها خریدارشن. شما مشکل اصلیتون اینه که ایده های درست و حسابی ندارید وفقط کد نویس هستید. البته به همه جسارت نمی کنم طرف صحبتم با اونایی هست که خودشون رو حرفه ای میدونن و از نبود کار گله میکنند.
به اطرافتون نگاه کنید و اندیشه کنین که چه ایده ای میتونه توی این مملکت جواب بده اگه هم میخواین جهانی کار کنید که باید با دید وسیعتری به این موضوع توجه کنید.

حرف آخرم اینه که همین حالا پاشید و از ذهنتون که هدیه پر ارزش خداوند هست استفاده کنید تا به بهترین ها برسید....

-----------------------------------------------------------------------------------------------
ذکر تعجیل فرج رمز نجات بشر است / ما برآنیم که این ذکر جهانی بشود.....

[mojtabaatfi]

سلام دوستان
البته من بقول دوست عزیزمون جوجه برنامه نویسم
اما خدا رو شکر آینده خوبی رو برای خودم میبینم
رشدم خوب بوده
اما یه نکاتی رو میخوام بگم
1. درسته قیمت نرم افزار تو ایران کمتره اما کیفیتشم همچین قابل مقایسه با نرم افزارهای اونوری نیست

2. درسته کپی رایت نداریم در عوض هزینه های تولیدمون پایینه

3. درسته درک نرم افزاری جامعه پایینه اما رو به رشده (به 5 سال پیش نگاه کنید)

4. باید بفهمیم کار تیمی خوبه متاسفانه خیال میکنیم کار تیمی یعنی چند نفری کد نوشتن
نه کار تیمی یعنی واقعا با هم و به اندازه هم کار کردن ولی تو ایران یه برنامه نویس فتوشاپ و فلش و کد نویسی و تحلیل و ...همه رو با هم انجام میده میشه همه کاره هیچ کاره...فقط کار تیمی معجزه میکنه نه بیخوابی و شونصد ساعت پشت مانیتور موندن

5."راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش"

موفق باشید

[moslem-visual]

این تاپیک از ابتدا مورد علاقه ی من بود و مرتبا دنبالش کردم اما تا حالا نظری ندادم. مطمئنم که همه ی ما این رو قبول داریم که هدف اصلی همه ی ما از کار کردن داشتن زندگی خوب و رفاه هست - و لا غیر. اگه کسی از میون افرادی که این 15 صفحه رو کلید زدن هست که بگه من فقط به خاطر لذت برنامه نویسی چشمامو به مانیتور میدوزم، ساعتهای متمادی روی یک صندلی و محیط دربسته خودم رو حبس میکنم و تمام صدمات روحی و جسمی اینکارم رو میپذیرم اون شخص یا از نظر مالی کاملا تامین هست یا هنوز با مسائل زندگی روبرو نشده (بچه ست!).

بله بله... در ممالک دیگه زندگی برنامه نویسان کاملا ایده آل است - حقوق، امنیت شغلی، محیط کار... اما توقع ندارید که در ایران (که به هر دلیل) ضریب نفوذ IT در اون بسیار بسیار از جایی که اشاره کردیم کمتره کسی به قول دوستان عاشق چشم و ابروی شما بشه و چنین پولی رو بهتون پرداخت کنه؟ قاعدتا کارفرما هم از میان ماست - انتظاراتش و علمش در سطح دانش IT اینجاست و دست آخر درآمدش مثل خود ما در همین محیط بدست میاد - توقع شما چیه؟

سوال همونطور که گفتن درست نیست - شاید بهتر بود میگفتیم "از شرایط برنامه نویسی در ایران راضی هستید؟" و اون موقع جواب من قطعا منفی بود. دلایل عدم رضایت من از شرایط قبلا توسط شما گفته شده و در نهایت میرسه به عدم وجود دانش فنی و تخصصی در بالاترین مدیران IT کشور، نتیجه ی این درخت بیمار مشخص است.

اگه قراره برنامه نویس بشیم و در ایران باشیم باید این اصل رو قبول کنیم که اینجا تا نیاز وجود نداشته باشه بهایی پرداخت نمیشه. در نظام بانکی نیاز به سیستمهای حسابداری داریم، در نظام اداری اتوماسیون مکاتبات، در صنعت نیاز به کنترل صنعتی... جایی که نیاز هست متاسفانه خریداران دانش ندارند و رابطه ها بسیار زیاد هستن - عموما طرف دولتی شتابزده کار میکنه و نیازها همه در طرف دولت است.

دوستان عزیز، رویاپردازی خوبه - اما ما ایرانی ها بدون فیس بوک، بدون آنتی ویروس ایرانی، بدون سیستم عامل ملی و... ککمون هم نمیگزه، حداقل مسئولان نیازی به این چیزها ندارن. ما هر نرم افزاری رو در ایک ثانیه کرک میکنیم، خواه ویندوز باشه خواه اپلیکیشن یا بازی برای آیفون... بنابراین توی رویا نرید، فیلم راز نبینید (متنفرم از این داستانها...) و حتی شعارهای آدمهای بی درد رو گوش نکنید - تنها کاری که باید بکنید اینه که ببینید کجا نیاز وجود داره - مهارت رو فرا بگیرید - تجربه کسب کنید و بعد جایی که براش زحمت کشیدید رو به دست بیارید.

اگه وب کار میکنید با راه انداختن سایتی با ناب ترین ایده ها هم نمیتونید از فضای فقیر ایرانی پولی بدست بیارید - نرید کلوب دوم و نتلاگ ایرانی بسازید... نرید فروشگاه الکترونیکی بنویسید چون دوستان عزیزمون prestaShop و eCommerce اپن سورس رو به راحتی آب خوردن به نام خودشون به مردم و با قیمت 80 هزار تومان (به همراه یک دست کله پاچه) میفروشن - اگه نرم افزار ویندوز مینویسید نرید هلوهای جدید بنویسید - الان با 10 تمون بهترینشو میشه خرید... لپ کلام - اگر جایی نیاز هست پیدا کنید - اگر در اونجا قابلیت رقابت دارید شروع کنید - در غیر اینصورت وقت و عمرتون رو تلف نکنید.

اما در کل از نظر من برنامه نویسی در شرایط حاضر ایران شغل خوبی نیست - اول کار سنگین هست و تبعات بعدی جسمی و روحی اون - لطفا به خودتون رحم کنید. بعد از اون عدم وجود شایسته سالاری - رابطه همه چیز رو برعکس میکنه. مورد دیگه درآمد شما در مقابل کار در یک شرکت حداکثر نصف حقوق واقعیتون و بدون مزایایی هست که حق اصلیتونه... به قول پدرم توی ایران تا جایی چند برابر پولی که بهت میدن ازت بهره نکشند شغلی پیدا نمیکنی. مورد آخر اینکه "شانس" و "رابطه" در جایی که دو نفر کاملا هم اندازه تلاش کرده باشند کاملا واقعیت پیدا میکنه...

[faramarz_fireboy]

سلام به همه اساتید
من چند سالیه که برنامه نویسی میکنم.اما با اینکه با تمام وجودم کد زدن رو دوست داشتم و دارم ولی همیشه به این بحث و سوالا فکر میکردم.
به اینکه چند وقت دیکه میتونم کد بزنم، به اینکه با این حقوق تا کی میتونم زندگی و زن و بچم رو اداره کنم.
الانم که هر بچه دبیرستانی میگه من برنامه نویسم.یه پروژه رو با کمترین هزینه دارن مینویسنو اصلا عقلشون نمیرسه که چند سال دیگه از کارشون پشیمون میشن. (مشتری هم واسش هزینه مهمه نه اینکه برنامه جقد حرفه ای هست،فکر میکنن کاری که یه برنامه نویس حرفه ای میکنه با کار بچه دانشجوها برابره.)
من همیشه به شاگردام میگم:شاید چند نفری یه پروژه رو بنویسید و نفری مثلا 50.000 بگیرید و کلی حال کنید اما به این فکر کنید که چند سال دیگه وقتی متاهل شدید دیگه این درامدها خرج یه روزتونه.
من خودم چند وقته به فکر رفتنم و برنامه نویسی دیگه منبع درامدم نیست.بیشتر شبکه کار میکنم،تدریسم کنارش دارم.
نمیخوام موج منفی بدم ولی با اینه برنامه نویسی نمیتونه منبع درامد باشه موافقم.
موفق، پیروز و پایدار باشید

[debugger]

در حالت کلی برنامه نویسی نمی تونه منبع در امد باشه

من فکر می کنم برنامه نویسی تحت وب در آمدش خیلی خیلی بیشتر از برنامه نویسی تحت ویندوز هست

به همین جهت میخوام برم سراغ وب

[mostafa_shoakry]

اما یه نکاتی رو میخوام بگم
1. درسته قیمت نرم افزار تو ایران کمتره اما کیفیتشم همچین قابل مقایسه با نرم افزارهای اونوری نیست

2. درسته کپی رایت نداریم در عوض هزینه های تولیدمون پایینه

قیمت نرم افزار پایینه ولی اینو هم در نظر داشته باشین که تو ایران فرصت خیلی خوبی داریم
مثلا قیمت جهانی Visual Studio 2010 در حدود 5000 دلار هست در حالی که با 1000 تومان میشه اونو از بازار تهیه کرد. یا همون اوراکل اگه اشتباه نکنم حدود 80 میلیون تمنه ولی اونم با 1000 تمن قابل تهیه است.
ولی این مهم نیست ایده های نو داری پول زیاد داری.(به نظر بنده:این نظره کاملا شخصیه منه و هیچکسو خطاب قرار نمی دم ، اگر اشتباه می کنم خوشحال میشم نظراتتونو بدونم.)

[سوداگر]

به جای این بحث ها یه فکری برای اجرایی شدن قانون کپی رایت تو ایران بکنید. اکثر مشکل ما اینه.

[aryan_koder_x86]

سلام
داستان زندگيمو mp3شرح ميدم.تفاوتها رو درك كنيد
من از وقتي كه ابجيم رفت رشته فني (كامپيوتر)و از وقتي ديدم و حس كردم كه كامپيوتر چطوري 2+2 رو حساب ميكنه عاشق برنامه نويسي شدم. دبيرستان فني كامپيوتر خوندم، تندي دانشگاه دولتي(كارداني) قبول شدم (با ميكائيل جانبازي هم كلاس بودم.نفر سوم جهان -المپياد كامپيوتر كانادا)، الانم دارم كارشناسي ميخونم.
از اولش ميخاستم پوز بيل گيتس و بزنم ، چون اصلا نميدونستم چه كار سختيه ، يه جا خوندم سعادت در جهالت است . كل پولي كه از برنامه نويسي در آوردم تو اين چند سال 200 هزار تومان بيشتر نيس . چرا؟؟؟ چون برنامه هاي پيشنهادي ارضام نميكرد.حال نميكردم با ديتا بيس و اين حرفا. يه كم كه كار دستم اومد ديدم ما اندر خم 1 كوچه ايم(هنوز تو فكر بيلي بودم).ديدم بابا اين وي بي و دلفي و ... همش تحت ويندوزه شروع كردم به تحقيق، باور كنيد واسه خوندن مراجع رفتم كلاس زبان!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
بعد عمري فهميدم كار گروهي چيه... هيچ وقت نتونستم گروه خوب جمع كنم.
وقتي اولين hello world با كمك os-dev نوشتم 2 روز نخابيدم.بابام در اومده بود.... اجرا كه شد ساعت 3 شب بود با صداي گريم همه از خاب بيدار شدن... تمام لحظات رو يادمه... من عاشقم،عاشق برنامه نويسي.
وقتي خدا انسان خلق كرد به خودش گفت آفرين. باور كنيد منم كه با تمام وجودم زيبايي خلقت رو درك كرده بودم به خودم گفتم آفرين.
من حاصل عمر كامپيوتريم شد تخصص تو سيستم عامل و كامپايلر و ... با 200 هزا پول
اما دوستم 500 هزار داد رفت كلاس سي شارپ الان ماهي 700 هزار ميگيره تو فرمانداري(با بند پ)
من آويزونه درس و كتاب و عشقم هستم
اون الاف اينه كه ماشينشو عوض كنه
نظر خودم.برنامه نويسي خوبه ولي بايد دركنار رشد و توسعه و ... به فكر جيبت هم باشي
دوستان شرمنده ك طولاني شد

[حمیدرضاصادقیان]

سلام.داستانی هست که نقلش خالی از لطف نیست.
روزی دو بنده خدا باهم میرفتند که سرراه به خانه ای روستایی برخورد میکنند شب رو اونجا استراحت میکنند.صاحب خانه روستایی خانمی بوده با 3-4 تا بچه که همسرش هم فوت کرده بود.تنها منبع درامد آنها یک بز بود که از شیر اون درامدی داشتند. از همون شیر هم به این افراد میدهند.صبح که خواستند بیایند یکی از این دونفر میگه بیا کمکشون کنیم که اون یکی میزنه بزه رو میکشه. رفیقش میگه این نامردی بود به جای اینکه کمکش کنیم زدی تنها منبع درامدشون هم از بین بردی. چند سالی میگذره.دوباره گذرشون به اون روستا میخوره ولی در کمال تعجب میبینن حسابی آباد شده و قصرو خانه هایی مجلل ساخته شده.میرن دم خونه همون خانم ازش میپرسن چی شده ؟ میگه چند سال پیش دونفر اومدن اینجا و وقتی میخواستن برن تنها منبع درامد مارو هم ازبین بردن و ما مجبور شدیم کشاورزی کردیم و کارهای مختلفی کردیم حالا به اینجا رسیدیم.

نکته اخلاقی داستان: اگر بخواهیم به حقوق کارمندی اکتفا کنیم مطمئنا درهمون جا درجا خواهیم زد.چون همش دنبال امنیت شغلی هستیم. ولی وقتی مقداری خودمونو به سختی بندازیم ذهن فعال میشه.ولی وقتی مطمئن هستیم ماهیانه یک مبلغی هرچند اندک دستمونو میگیره هی منتظر میشیم تا جبرائیل نازل بشه و یک چیزی رو وحی بکنه تا ما یک شبه میلیاردر بشیم. ولی تااخر عمر شریف هم این اتفاق نخواهد افتاد. ولی وقتی مقداری فکر باشه مطمئنا جبرائیل هم نازل خواهد شد و مراحل ترقی رو پله پله خواهیم رفت.

[debugger]

من معتقدم برنامه نویسی پول ساز ترین رشته است . اما باید برنامه نویسی را طوری یاد بگیری که بتونی نیازهای دیگران را برطرف کنی نه نیازهای خودت

باید به سراغ شاخه ای بری که نیاز زیاد داشته باشه. (اگر دنبال پول هستیم باید گام اول را اینطوری ورداریم وگرنه که هر رشته ای دوست داری ادامه بده)

من که تو این چند سال نتونستم هیچ پول و پله ای از برنامه نویسی به جیب بزنم . اما در عین حال که عاشقش هستم .

ولی نکته مهم اینجاست که من جرات نمی کنم به خودم بگم برنامه نویس ؟؟ !!!! (چند تا کد نوشتیم چند تاشو هم کپی کردیم شدیم برنامه نویس) . برنامه نویس واقعی کسی هست که واقعا قدرت برنامه نویس اش در حد فوق حرفه ای باشه و برای خودش سری تو سرها داشته باشه.

این افراد همیشه موفق هستند و موفق خواهند بود .

همیشه برنامه نویس های قدرتمند هدف های بزرگ و ایده های سخت و جالب را دنبال می کنند که جوجه برنامه نویسان اصلا نمی توانند این اهداف را درک کنند(چون دیگر هیچ کد یا منبعی برای کپی کردن ندارند)

و این رمز موفقیت مردان بزرگ است

[aryan_koder_x86]

تا اينجا كه من از تمامي اين تاپيكها متوجه شدم همه برنامه نويسا به درآمد داشتن برنامه نويسي اعتقاد دارن اما يكي كم يكي هم زياد . كه هر كدوم هم در شرايط مختلف ممكنه كه درست بگن.يكي بخاطر عشقش،يكي بخاطر سير كردن شكم زن و بچه و.... اوني كه خاوادشو بايد تامين كنه شايد براش دوس داشتن و اين حرفا معني نداشته باشو و فقط فكر پوله ، حالا ميتونه حرفه اي باشه يا نباشه
يكي هم كه برنامه نويسي دوست داره - كه اونم ممكنه حرفه اي باشه يا نباشه - بايد بين اهدافش بهترين انتخاب كنه....
اگه مراجع و كپي كدها نباشه پس اين هما بهينه سازي و .... از كجا بايد بياد؟؟؟؟
استادمون ميگفت :‌تو رباتيك اصلا مهم نيست كه كل قطعات رو حتي آي سي و سنسور و ... خودت ساخته باشي ،مهم اينه كه رباتت هدفش رو به نحو احسن انجام بده.برنامه نويسي هم بايد به همين ثبت ميل كنه ، اما بايد فرق باشه بين كپي بون فهم و يا كپي همراه با فهميدن.... از اونجا كه بسيار سفر بايد تا پخته شود خامي ... تا راه رفتنو ياد نگيري نميتوني بدوي. اول مطالعه و فهم و كپي كدها بعد پياده سازي ايده خودت . خدا رو شكر از اونجا كه مشتري گاگول واسه برنامه نويسا زياده ، طرف مياد جوملا رو به شهرداري 800 هزار تومان ميفروشه. كي دله خوردن همچين پولي داره؟؟؟؟؟؟؟ من كه ندارم

[gamron]

من برنامه نويسي كار ميكنم كه بتونم تحليل كنم،ذهن رو به كار بندازم،براي خودم منطق بيارم و البته درآمد اين كار، در برنامه نويسي شبكه و وب ديتا بيس هست

الان همه ي كتاباي برنامه نويسي رو كه مشاهده ميفرماييد ، ترجمه شده هست.تازگي ها هم ميان حل المسایل رو انتشار ميكنن.

[hadiranji]

من خودم در حدی برنامه نویسی می کنم که کار خودم رو راه بندازم یعنی سایت خودم رو خودم طراحی کنم و نرم افزاری که می خوام کار خاصی انجام بده و مشابه نداره رو خودم بنویسم
ولی در مورد اونهایی به برنامه نویسی به عنوان شغل اصلی خودشون نگاه می کنن باید عرض کنم ما مشکل قانون نداریم ولی اجرای قانون چرا قانون کپی رایت با وضع اقتصادی ما قابل اجرا نیست ولی قانون حمایت از نرم افزار های ایرانی می تونه کارساز باشه
جامعه ما در مورد جامعه مجازی که نیازمند برنامه نویسی باشه در اول راهه اگه تا حالا آرزو کردین که کاش اولین بودین حالا مطمئن با شین که اولین هستین
یاعلی بگین و شروع کنین ...

[asdf2010]

سلام بنده سوالی که شما کردید رو اینطور بگم که در ایران به شغل برنامه نویسی مثل سی دی ویندوز 500 تومنی نگاه میکنند من خیلی وقتا که قیمت میدم واسه پروژه باور کنیید خیلی از مشتری ها اعتراض میکنند واسه قیمت و میگن مگه میخوایی ابر کامپیوتر بفروشی ما واسه کل شرکت این همه هزینه نکردیم اونوقت واسه یه برنامه ....نه اقا نمخواییم. تازه ارزشی که به مهندس عمران میدن واسه یه مهندس کامپیوتر اصلا محل نمیزارن به نظر من هم نمیگم که اشتباه کردم و برنامه نویسی میکنم نه ،ولی واسه ادم شغل پر درامدی نیست چون خیلی ها میگن که مثلا فلان برنامه رو فلان شرکت گرفته 500000000000 تومن ولی مگه بدون پارتی و اشنا پیدا کردن مه میشه تازه اونم هر چند وقت یه بار ممکنه بیفته من شما ها رو دلسرد نمیکنم ولی میخوام واقع بین باشید

[gh-reza]

به دوستان مایوس توصیه می کنم کتاب "چه کسی پنیر مرا دزید" رو حتما بخونن