شما اگه اون مقاله رو گام به گام جلو میرفتی و به این جمله در اولین پست توجه می کردین که "با نصب نرم افزار روی سیستم مشتری ویندوز به صورت خودکار فایل های با پسوند برنامه ی ما رو فقط با برنامه ما باز کنه " می فهمیدید که ما نگفتیم فایلی درست میکنیم که نوت پد نتونه محتویاتش رو ببینه_خود فایل های ویژوال استودیو هم (غیر از فایلهای اجرایی) با نوت پد محتویاتش معلوم میشه فایل هایی با پسوند vb , sln , config , cs , dbml و فایلهای با فرمت دیگه. اینها رو میشه با نوت پد باز کرد اما حتما نیازی نیست که نوت پد رو باز کنیم و در OpenFileDialog نوت پد، فایل رو پیدا کنیم و بازش کنیم. به طور معمول اگه برنامه نوت پد با ویژوال استودیو نوشته باشید نمی توانید در لیست OpenWith اسم برنامه تون رو انتخاب کنید و برنامه هم تشخیص بده که این متن رو باید در Richtextbox1 قرار بده.
ما خواستیم که کاربر، حتما برای خواندن فایل، نیاد و برنامه رو باز کنه و از Openfiledialog برای باز کردن فایل برنامه مون استفاده نکنه و بتونه روی فایل، دوبار کلیک کنه و اون رو با برنامه باز کنه.
اما اگه بخوایم برنامه مون طوری عمل کنه که فقط برنامه خودمون بتونه اطلاعاتش رو بخونه باید یه الگوریتم برای کد کردن اطلاعات داشته باشیم(موقع خروجی گرفتن) و برعکس همون الگوریتم رو برای خوندن از فایل پیاده سازی کنیم که مثلا اگه با نوت پد اون فایل رو باز کردیم حروف، ناخوانا باشه مثل "捲﹖ꉖ寧뱼뢉0zӦ࣎ㄎӨpӆ☺☼♫ " .
این اطلاعات رو با نوتپد میشه خوند اما با مغزمون هرگز
در کل فایل ها با فرمتهای مختلف به چند قالب خاص که تعدادشون انگشت شمار هست، تبدیل شده و مورد استفاده قرار می گیرند(اجرایی، متنی، سیستمی و ...)