شرکت آلمانی فلگ تلکه کام و پروژه فالكون
فیبر با 150 مگابیت پهنای باند 55 میلیون تومان
شرکت آلمانی فلگ به عنوان مجری پروژه فالکون با ۲۸ هزارکیلومتر فیبر نوری
یکی از بزرگترین شبکه های فیبرنوری زیردریایی جهان محسوب می شود.
البته الان اسمش شده Reliance Globalcom:
http://www.relianceglobalcom.com
در حقیقت این شبکه،
عضوی ازشبکه جهانی (RCOM) Reliance communicati شده که دارای دو پروژه است.
پروژه اول فلگ به FA1 معروف است که به صورت حلقه (LOOP)، با عبورازکشورهای انگلستان وفرانسه تا آمریکا امتداد می یابد.
پروژه دوم شرکت فلگ به FEA یا FLAG Europe ASIA مشهور است که
ازکشور انگلیس شروع و پس از عبور ازکشورهای
اسپانیا، ایتالیا، مصر، اردن، عربستان، امارات، هند، تایلند، سنگاپور، هنگ کنگ، چین، کره جنوبی و ژاپن،
ارتباطات مخابراتی اروپا را باکشورهای جنوب شرقی آسیا برقرارمی کند.
به این ترتیب فلگ کشورهای آسیا، اروپا، وآمریکا را از طریق کابل های زیردریایی به یکدیگر متصل می کند.
شبکه فالکون نیز با عبور از دریای عمان و اتصال به کابل فلگ،
بخشی از شبکه کابلی جهانی محسوب می شود که
از سمت شرق به هند و از سمت غرب به مصر متصل می شود.
کویت و عربستان سعودی با دو نقطه اتصال بین الملل،
بحرین، قطر، دبی و عمان با دو نقطه، یمن با دو نقطه، سودان، مصر و هند با دو نقطه، سریلانکا و مالدیو با دو نقطه
و همچنین ایران با دو نقطه اتصال بین الملل،
ازجمله کشورهایی هستندکه
از طریق شبکه فالکون به شبکه جهانی بین المللی اتصال پیدا کرده
و در نهایت از طریق این شبکه جهانی به شبکه های بین المللی مثل فلگ، PCCW۳ و PCCW۴ متصل می شوند.
گفته می شود این شبکه به صورت یکپارچه بوده
و درمنطقه خاورمیانه، هفده کشور روی این پروژه سرمایه گذاری کرده
و از آن استفاده می کنند.
تا پیش از اجرای پروژه فالکون
(از بهمن ماه سال 1387 : از دور اول دولت کنونی)،
ظرفیت اینترنت کشور از کابل جاسک–فجیره(ایران– امارات) تامین می شد
اما پس از بهره برداری فالکون برای نخستین بار، دو نقطه اتصال بین الملل در کشورمان ایجاد شد
و ایران از طریق دو نقطه اتصال بین الملل چابهار و بندرعباس
مستقیما به شبکه های جهانی بین المللی متصل شد.
قرارداد فالکون در حدود یک هزارمیلیارد ریال برای دولت تمام شده است.
هزینه یه خط dedicate فیبر STM1 با حدود 150 مگابیت ترافیک،
37 میلیون تومان بوده
که جدیدا با گرون شدن ارز به 55 میلیون تومان رسیده.
http://www.mehrnews.com/fa/newsdetai...NewsID=1766047
http://www.relianceglobalcom.com/con...solutions.html
البته شرکت ارتباطات زیرساخت دیگه از کار تامین پهنای باند خارجی بیرون اومده
و واگذار کرده به کنسرسیومهایی مثل (پارس گیتی ارتباط) از شرکتهای خصوصی (مثل: پارس آنلاین و ...)،
خودش هم قراره از اینها پهنای باند خارجی بخره ... و خودش در داخل بستر داخلی رو درست میکنه.
الان هم کنسرسیوم دیگری بنام پیشگامان کویر یزد زودتر از اون کنسرسیوم قبلی،
بعد از یکسال زور زدن تونسته 10 گیگابیت با حداقل 50 میلیارد تومان هزینه به پهنای باند کشور اضافه کنه
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13910801000206
در دوره دولت خاتمی کل پهنای باند کشور 16 گیگابیت بود
و در دوره دولت احمدی نژاد به 73 گیگابیت در حال حاضر رسیده (حدود 5 برابر)
و قراره طی برنامه وزارت ارتباطات این پهنای باند، به ده برابر ارارتقاء پیدا کنه. (تا پیش از پایان برنامه پنجم توسعه)
علاوه بر اون در این دولت، پروژه اینترانت ملی استارت زده شد
که الگو برداری از اینترنت پرسرعت کره جنوبی است (که توضیحش در ادامه اومده).
البته راه دیگه ارزان شدن هم سوبسید دولتی میتونه باشه، مثل برخی کشورهای عربی
که البته با توجه به جمعیت بیشتر ما و اولویت ها ...
البته شرکت مخابرات 128 کیلوبیت نامحدود رو با ضریب اشتراک 10 حدود 9 هزار تومن میدن
125 کیلو بیت نامحدود، حدود 12 هزار تومن
و یک مگ نامحدود برای شرکتها و ... حدود 30 هزار تومن.
و شرکتهای خصوصی حدودا سه برابر این رقمه؛
که دلیلش هم منطقیه و سربار نیروی انسانی و خدمات هست.
البته برنامه ای كه پيش بینی شده،
رسيدن به 40 هزار STM1 هست
و قراره با مشاركت در كنسرسيوم EPEG،
پهنای باند به 540 گيگ افزايش پیدا کنه
و قابليت ارتقاء به 3.2 ترابايت رو هم داشته باشه ...
در حال حاضر کنسرسیوم شرکتهای خصوصی از لینک شمال کشور هم در حال ارتباط گیری هستند
تا در صورت تحریم، قطع و ... بتونن با بیرون ارتباط داشته باشن،
لینک ترکیه هم هست ولی حجم لینک جنوب که واسه فالکون هست شاهراه اصلی هست.
لینک خارجی در خیلی از موارد مقرون به صرفه نیست
برای مثال کشور کره جنوبی که
در بسیاری از شاخص های فناوری رتبه اول دنیا رو در اختیار داره
شبکه جدای از اینترنت راه اندازی کرده
و سرعت بالای داخلیشون هم بخاطر همینه
وگرنه قیمت های خارجی رو میتونید از فالکون بپرسید.
در حال حاضر اینترانت ملی راه اندازی شده و آی پی های داخلی هم داده میشه
و شما اگه بخواهید میتونید دامنه هاتون رو روی dns های ایرانی ست کنید.
برای توضیح اینترنت ملی، مثال میزنم؛
شما یک سایت خبری فارسی زبان با ترافیک بالا دارید و طبیعیه که اکثر کاربرانتون ایرانی هستند
چرا باید هزینه گرون پهنای باند اون هم در حد کم رو بپردازید
شما میتونید 90 درصد سرورهاتون در داخل و روی شبکه داخلی باشه و هابزهای زیاد رو حذف کنید
برای 10 درصد بقیه هم فقط یه vps محدود میزارید مثلا تو دیتاسنتری در آلمان و با این سرور داخل replicate میکنید
و یه load balancer کاربرا رو بر حسب آی پی تفکیک میکنید و هزینه ده درصدی ترافیک رو در صورت لزوم میپردازید.
مثالهای دیگه با بار امنیتی هم
سایتهایی با ترافیک میلیونی و داخلی
مثل سازمان سنجش، هدفمندی یارانه و ...
طبق قانون، تا پیش از پایان عمر 4 ساله برنامه پنجم،
باید حداقل
سرعت 20 مگابیتی دسترسی به سایت‌های میزبانی شده در داخل کشور و خدمات دولت الکترونیکی فراهم بشه،
طبق قانون این میتونه منازل رو هم شامل بشه (فیبرنوری در منازل).
اگه الان کره جنوبی میتونه بطور اسمی اینترنت 100 مگابیت برای کاربران فراهم کنه (که البته ضریب نفودش کمه چون فیبرش گرون در میاد ...)
بخاطر داشتن همین شبکه داخلیه و ایران کار جدیدی نکرده
و فقط داره کپی برداری از اون ایده میکنه
و ترافیک های بیخود رو به داخل منتقل میکنه.
الان در برخی از ادارت ما هر کدوم جزیره ای هزینه میکنن و مستقیما به اینترنت وصل میشن اونم با هزینه ها مجزا و سرسام آور ...
حالا اگه بستر داخلی وحود داشته باشه، gateway ها توسعه پیدا میکنن و وموازی کاری در هزینه ها هم جلوش گرفته میشه.
بطور مثال
اگر عصرها در ادارت ما اینترنت استفاده نمیشه ولی مردم که میرن خونه، تازه میرن سراغ اینترنت !
خب ایرانیها یه پول برای اداره هاشون میدن یه پول برای خونشون !
حالا اگه از یه درگاه استفاده کنیم، همه پهنای باند share میشه و کلا در مجموعه بزرگ یه پول میدن
که طبیعتا هزینه ها به پایین تر تسری پیدا میکنه.
اینترنت ملی همون طرح ایجاد یک بستر پرسرعت داخلی هست که
یک شبکه دیتای یکپارچه با سرعت بالا را برای مصارف داخلی ایجاد میکنه،
و این شبکه از طریق gateway های مشخصی به یک شبکه بزرگتر (اینترنت) متصل میشه.
البته همین الان هم شما برای اتصال به اینترنت دارید از شبکه مخابرات استفاده می کنید،
ولی این شبکه هنوز یک شبکه یکپارچه پرسرعت نیست.
مزیت استفاده از شبکه های داخلی پرسرعت در کاهش هزینه های خروج ترافیک غیرلازم از کشور،
و افزایش کیفیت خدمات داخلی،
و ارزان تر شدن خدمات داخلی ارائه شده،
و امنیت داده های داخلی مبادله شده هست.
در صورتی که همچین شبکه ایی برقرار باشه،
شما می تونید از سایتی که در داخل کشور، هاست میشه،
با سرعتی به مراتب بالاتر از سرعت عادی اتصال به اینترنت داده دریافت کنید.
همچنین، به دلیل داخلی بودن ترافیک، تاخیرهای مربوط به اتصال بسیار کمتر خواهند بود.
برای اتصال شعب مختلف بانک ها یا موسسات مختلف هم
نیازی به ایجاد شبکه های اختصاصی پر هزینه، یا استفاده از اینترنت نیست.
الان بعضی از ISP ها هم برای برخی کاربران خودشان خدمات مشابهی در حد شبکه خودشان ارائه می کنند؛
مثلا یک دانلود سرور رایگان در اختیار کاربران شان قرار میدند،
یا امکان ارسال و دریافت داده رایگان بین کاربران شبکه خودشان را فراهم می کنند،
یا Game Server در اختیار کاربران شان قرار میدند.
اونجا هم همین ایده به کار گرفته میشه،
چون برای نقل و انتقال داده در داخل شبکه داخلی ISP،
این شرکت ها نیازی به پرداخت هزینه ترافیک و خرید پهنای باند ندارند.
علاوه بر اون
از نظر امنیتی هم خارج نشدن برخی ترافیک های خاص،
مثل مبادلات تجاری داخلی، نقل و انتقالات دولتی، و غیره از کشور،
موجب افزایش امنیت ارتباطی کشور میشه.
به طور کلی، خیلی از کشورهای پیشرفته شبکه های مشابهی را در داخل کشورشان پیاده کردند.
نمونه بارزش کشور کره جنوبی هست که یکی از عوامل بالا بودن سرعت اینترنتش،
شبکه اینترانت داخلی فوق العاده پر سرعت این کشور هست.
فالکون:
http://en.wikipedia.org/wiki/FALCON_%28cable_system%29
فلگ:
http://en.wikipedia.org/wiki/Flag_Telecom
Reliance Globalcom
http://www.relianceglobalcom.com
____________________________________
پارس گيتي ارتباط
كنسرسيوم ايراني متشكل از يازده شركت داراي پروانه ارائه خدمات اينترنت
كه قرار است پهناي باند اينترنت بين الملل را از طريق فيبرنوري تأمين كند
تا پيش از اين فيبرنوري از طريق شركت ارتباطات زيرساخت وارد خاك جمهوري اسلامي مي شد
و اين براي اولين بار است كه اين پروژه ملي به يك شركت خصوصي سپرده شده است.
در اين راستا مقرر گرديد شركت پارس گيتي خود به خريداري ظرفيت پهناي باند اقدام كرده
و با قيمت روز آن را به شركت ارتباطات زيرساخت بفروشد.
این پروژه براي مدت 20 سال به بخش خصوصي سپرده شده است.
شركتهاي ديگري نيز قراردادهايي در اين زمينه با شركت ارتباطات زيرساخت منعقد كرده اند
اما طرف خارجي آنها نهايي نشده است.
در رسيدن به اهداف ايران 1404،
با توجه به موقعيت خاص جغرافيايي ايران و با تحقق تبديل ايران به عنوان هاب منطقه اين امكان بوجود مي‌آيد كه
تمام كشورهاي منطقه تمامي خدمات عبور ترافيك انتقال بين‌المللي مكالمه و ديتا را از طريق ايران تامين كنند.
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=9001220103
قیمت هرSTM1 از 37 میلیون تومان به 55 میلیون تومان رسید
http://www.mehrnews.com/fa/newsdetai...NewsID=1766047
