شاید شما نیز با ورود یک چالش جدید به دنبال راه حل جدید نیز باشید.اما این راه حل جدید شاید نتواند همه چالش های پیش روی شما را حل کند.

پس درست انتخاب کنید.


پایگاه های داده ای رابطه ای سال هاست که مورد توجه جوامع کامپیوتری و شرکت های بزرگی همچون اوراکل،مایکروسافت و ... هستند و همچنان در حال بهره دهی به خیل عظیمی از نرم افزار ها و سیستم های مالی و اداری و تجاری است.اما این مدل داده ای تا ابد پاسخگوی چالش های روز این جامعه نیست.چالش امروز "داده های بزرگ" نام دارد.داده هایی که شرکت گوگل در هر ثانیه تولید میکند به میلیون ها سطر می رسد.و همچنین داده هایی که از مراکز هواشناسی در مورد وضع جوی به پایگاه های داده ای می رسد.همگی این ها با این چالش روبرو هستند.

اما سوال اینجاست که کدام مدل را انتخاب کنیم؟

جواب سوال با توجه به شرایط زیر داده خواهد شد :

چه زمانی از پایگاه های داده ای رابطه ای استفاده کنیم؟

زمانی که :

نیاز به جدول دارید.
داده های شما ساده و روشن هستند.
فیلد های جداول تک مقداری است.
به عملیات ACID نیاز دارید.(البته این مورد در یکی از پایگاه های داده ای غیر رابطه ای که به تازگی پا به این عرصه گذاشته به طور کامل پشتیبانی می شود.)
ارجاع های یکپارچه دارید.
داده های شما ساختاری یکتا و یکپارچه دارد.

چه زمانی از پایگاه های داده ای غیر رابطه ای استفاده کنیم؟

زمانی که:

داده های شما در کسری از ثانیه به مقیاس بزرگی می رسد.
داده های شما بدون ساختار و پراکنده است.
هر لحظه ممکن است هر فیلد داده ای تبدیل به 2،3 و یا بیشتر شود.
هر فیلد داده ای از آرایه ای از مقادیر تشکیل شده است.
نگران پایداری و تداوم داده ها هستید.
نگران خارج از دسترس شدن سرور هستید.
داده های شما در بستر ابری ذخیره شده است و میخواهید از دیتابیس های توزیع شده استفاده کنید.

این ها بخشی از دلایلی بودند که در اینجا مطرح شدند.