بحث آموزش با انجام کار فرق میکنه. ببینید من اکثر مطالبی که بلدم (هرچند اندک) رو توی شرایطی یاد گرفتم که هیچ منبع فارسی بدرد بخوری برای اون موضوع نبوده. اینکه آموزش رایگان میگذارم بخاطر اینه که بقیه برای یادگیری اون، مسیر سختی که من رفتم رو نخوان طی کنن و این مسئله در دراز مدت باعث رشد کشور میشه و ازطرفی درآمدهای جانبی هم برای خودم ایجاد میکنه (مثل تبلیغی که برای فروش کتابم یا کلاسهای آموزشی که برگزار میکنم میشه یا افزایش آمار بازدید سایت و... که موضوع بحث نیست). بحث اصلی ما الآن اینه که فردی که الآن دانش انجام کار رو داره، چرا به قیمت خراب کردن بازار کار، سفارش قبول کنه؟ اصلاً چرا نهادی نیست که واقعاً به شکل درست قیمت گذاری کنه؟ مثلاً قیمتی که الآن گفتن، برحسب ساعت کاری بیان میشه درصورتی که اصلاً تجربه ای که پشت کار بوده درنظر گرفته نشده. مثلاً من نوعی الآن میتونم کاری رو در 1 ساعت انجام بدم که یک نفر دیگه ممکنه در 10 ساعت انجام بده. طبق قیمت گذاری فعلی، باید من پول یک ساعت کار رو بگیرم و تجربه ای که باعث شده اینقدر سریع بتونم کار کنم درنظر گرفته نشده. دلیل این روش قیمت گذاری میدونید چیه؟ یک کلام: اونی که قیمت گذاری میکنه، برنامه نویس نیست و دغدغه های برنامه نویسان رو نمیدونه.
از این جهت با حرفتون موافقم که اگه فرد برای یادگیری زحمت و تلاش و هزینه بیشتری متحمل میشد، کارش رو ارزون نمیفروخت اما در شرایطی که منابع آموزشی موجود، اکثراً گران و فاقد کیفیت هستند، چاره ای برای بهبود نسبی دانش جمعی نیست. البته منظورم آموزشهای خودم نیست. بیشتر منظورم آموزشهای خوبی هست که توی اینترنت به رایگان و یا با قیمت کم میشه پیدا کرد. بهرحال باید یک کاری بکنیم که دانش و آگاهی جمعی و بالا بره ولی بعد از اون، باید مراقب باشیم که این علم، ارزان فروخته نشه.