تاجاییکه میدونم، کپی مستقیم فقط درمورد خود آثار جرم محسوب میشه. بطور مثال کپی عکس، موسیقی، نوشته. البته تحت قانونی بنام Fair use میشه تاحدی/با شرایط خاصی بعضی مطالب رو بدون اجازه و نقض قانون کپی رایت، کپی کرد؛ بطور مثال برای خبر و اطلاع رسانی راجع به اون مطلب یا برای نقد و هجو و غیره.
ضمنا اگر کپی مستقیم نباشه و خودت اون اثر رو تولید مجدد کرده باشی، مثلا از روی یک تصویر نقاشی خودت به دست خودت یک نقاشی کشیده باشی، گرچه کاملا شبیه اصلی باشه، جرم نیست چون تولید مستقل خودته (البته مسئلهء اثبات اینکه خودش کشیده و مستقیم کپی نکرده بحث دیگری میشه). البته این درمورد متن صدق نمیکنه به گمانم! یعنی یکی بیاد یک متنی رو بخونه و خودش تایپ کنه و بگه کپی مستقیم نکردم، مجاز نمیشه؛ ولی اگر خودش اون مطلب رو به صورت متفاوتی بنویسه، فکر میکنم مجاز میشه.
یادمون نره که قانون کپی رایت ایده ها رو در بر نمیگیره، بلکه خود یک اثر رو دربر میگیره.
قوانین آمریکا رو دارم عرض میکنم!
اما ایده!
ایده تا زمانی که ثبت نشه، قابل انحصار نیست.
شما میتونی ایدهء دیگران رو عینا پیاده کنی، به شرط اینکه قبل از شما ثبتش نکرده باشن.
ضمنا هر ایده ای هم قابل ثبت و انحصار نیست. بطور مثال ایده های بدیهی و ساده و عمومی، قابل ثبت و انحصار نیستن؛ یا مثلا فکر کنیم چرا مسائل و فرمول های ریاضی و فیزیک قابل انحصار نیستن؟ شاید بخاطر اینکه اینها قوانین طبیعت هستن و افراد صرفا اونا رو کشف میکنن و انحصار اونا موجب محرومیت بشریت از استفادهء آزادانه و طبیعی از اونا میشه که حق هر انسانی است. اصلا شاید یکی اومد بعدا خودش اون قضیه رو مجددا کشف کرد؛ چرا باید بخاطر اینکه یکی زودتر از اون به دنیا اومده و اون ایده رو بنام خودش ثبت کرده، حق استفادهء آزادانه ازش رو نداشته باشه؟
اصولا مسئلهء انحصارهای فکری (کپی رایت، پتنت) مسئلهء مبهم و ظریفی است. خیلی ها فکر میکنن از قانون مالکیت میاد و به همون میزان طبیعی/بدیهی و محکم و سخت گیرانه است، اما اینطور نیست. انسانها بطور طبیعی حق کپی کردن هرچیزی، خود یک اثر یا یک ایده رو، داشته و دارن، و قوانین انحصار فکری درواقع یکسری حقوق طبیعی انسان رو بخاطر مسائل و فواید دیگری برای اجتماع که فکر میکنن مهم تر و مفیدتره در مجموع، محدود میکنن.
اینکه مثلا شما یک چیزی تحت کپی رایت رو کپی پیست کنی، نقض قانون هست، احتمالا بی اخلاقی هست، ولی با دزدی واقعی مال و اموال فیزیکی یک فرد دیگه خیلی تفاوت میکنه.
آخرین ویرایش به وسیله eshpilen : چهارشنبه 17 اردیبهشت 1393 در 10:07 صبح
سایتهایی مثل پونیشا و پارس کدرز هم چون واسطه بین کارفرما و پیمانکار میشن و کارفرما بدون اونها مستقیماً نمیتونه با اینهمه کارفرما وارد مذاکره بشه، مرتکب جرمی در گرفتن دستمزد نمیشن چون واقعاً نقش دلال رو دارن. اتفاقاً بنظر من دلالی شغل بدی نیست به شرط اینکه دستمزد دلالی بیشتر از حق تولید نشه!
به سایت i-nahad.ir مراجعه کنید. همچنین توی این تاپیک درمورد نحوه عضویت و اینکه چطور شد به فکر راه اندازی چنین نهادی افتادیم، توضیح داده شده.در رابطه با موسسه ی ایران نهاد هم بسیار ممنون از راهنماییتون و خوشحال میشم چگونگی ارتباط با این موسسه را راهنمایی نمایید
-----
بقیه مباحث رو دیگه دلیلی نمیبینم بخوایم ادامه بدیم.
البته یک بحث دیگر هم داریم و اون نمادهای تجاری و این حرفاست که باز بحثش جداست.
عکسی که بصورت نماد تجاری و عامل شناسایی یک شرکت در نزد عموم درآمده، حتی اگر خودتون به دست خودتون یک عکس تولید کنید که حتی شبیه اون نماد تجاری باشه، ممکنه غیرقانونی محسوب بشه.
البته بازم هرچیزی رو نمیشه بعنوان نماد تجاری ثبت کرد. مثلا تاجاییکه میدونم شماره ها رو نمیشه بعنوان نماد تجاری ثبت کرد (مثلا 80586 - یکی از دلایلی که اینتل از زمان پنتیوم پردازنده های خودش رو با اسمهای غیرعددی نامگذاری کرد همینه).
نماد تجاری لزوما محدود به آرم/عکس نیست، بلکه ممکنه یک متن معینی هم باشه.
ضمنا نماد تجاری هم تاجاییکه میدونم، مثل کپی رایت، بدون ثبت شدن هم ممکنه اعتبار داشته باشه؛ ولی فقط اگر ثبت بشه مطمئن و قطعی میشه (درصورتیکه کپی رایت بصورت پیشفرض روی آثار وجود داره و نیازی به ثبتش نیست).
نمادهای تجاری اونایی که ثبت نشدن ولی بدیهی است یا شرکت سازنده ادعا داره که بعنوان نماد تجاری اونا هست، با TM (به معنی Trade mark) مشخص میشن، و اونایی که ثبت شدن با R (حرف اول کلمهء Registered - اغلب به اختصار مینویسن R یا Registered، ولی Registered trade mark هم مینویسن).
سایتهایی مثل پونیشا و پارس کدرز هم چون واسطه بین کارفرما و پیمانکار میشن و کارفرما بدون اونها مستقیماً نمیتونه با اینهمه کارفرما وارد مذاکره بشه، مرتکب جرمی در گرفتن دستمزد نمیشن چون واقعاً نقش دلال رو دارن. اتفاقاً بنظر من دلالی شغل بدی نیست به شرط اینکه دستمزد دلالی بیشتر از حق تولید نشه!
ماده ۳۴۸ قانون تجارت رجوع فرمایید «دلال نمیتواند حق دلالی را مطالبه كند مگر در صورتی كه معامله به راهنمایی یا وساطت او تمام شده باشد.»
فقط در صورتی که حق دلالی حتی یک ررررررررییییییااااااااللل للللل هم گرفته نشود
بالاخره ما ها که نرم افزار هستیم بهتره که قوانین جرایم رایانه ای رو به خوبی مطالعه کرده باشیم
ادامه مباحثمون تا اینجا کافیه . . .
هر کسی نظری داره و نظر هر کس برای خود شخص محترم و قابل احترام است
آخرین ویرایش به وسیله MMSHFE : چهارشنبه 17 اردیبهشت 1393 در 11:37 صبح دلیل: اصلاح نقل قول
سایتهایی مثل پونیشا در اصل هزینه ای که میگیرن بابت خدمتی هست که انجام میدن. شما ممکنه توی شهری باشین که توی اون شهر، پیمانکار مناسب برای کارتون گیر نیاد یا اگه باشه هم کسی رو نشناسین. مجبورین با ترس و دلهره، کار رو به یکنفر بسپرین ولی توی سیستم پونیشا و امثال اون (هرچند نواقصی در اجرا مثل باز بودن سیستم مناقصه رو بهش وارد میدونم)، حداقل به کارفرما اطمینان داده میشه که پولش تا وقتی اعلام رضایت نکرده به پیمانکار داده نمیشه و پیمانکار هم مطمئنه که اگه کار رو درست انجام بده، پولش رو میگیره چون کارفرما به سایت تحویل داده. برای خدمات اینچنین هست که این سایتها پول میگیرن نه صرفاً دلالی.
ماده ۳۴۸ قانون تجارت رجوع فرمایید «دلال نمیتواند حق دلالی را مطالبه كند مگر در صورتی كه معامله به راهنمایی یا وساطت او تمام شده باشد.»
شما حرف خودتون رو میزنید با قانون برای شما آوردم این بهش میگن حق دلالی نه حق خدمات!!!!
این آخرین ژیام من به شما
و امیدوارم در پناه حق موفق باشید
حالا همش من بگم کارمزد خدمات، شما بگین حق دلالی. بهرصورت فرقی نمیکنه و این سایتها جرمی مرتکب نشدن چون معامله با راهنمایی و بستری که اونها فراهم کردن انجام شده و قطعاً اگه مجرم بودن قانون تا حالا بعد از چند سال فعالیت باهاشون برخورد میکرد. اصلاً نمیفهمم این بحث چرا ادامه پیدا میکنه چون موضوع صحبتی که من با شما داشتم چیز دیگری بود. بهرحال بهتره بحث رو همینجا تمام کنیم.
به نظر من مشتری اصلا نمیدونه داره ما چیکار میکنیم و یه جوری با تهدید و شاخ و شونه کشیدن اول کار ظاهر میشه که آدم به غلط کردن میوفته تا براش کار انجام بده ، حالا فرض کنید چقدر میخواد پول بده ؟ خیلی زیاد باشه 400.000 تومن تازه اونم پیش خودش فکر میکنه داره پول مفت میده .