سلام خدمت کاربرای محترم
و
اساتید گرامی
یه سری اطلاعات درباره اندروید نویسی میخواستم!
من دارم اندرویدنویسی میکنم با اکلیپس و برنامه درست میکنم اما
بیشترشون بصورت نسبتا ساده و ب عبارتی آفلاین می باشد
میخواستم بنده را درمورد اندروید نویسی حرفه ای تر راهنمایی کنید !
ممنون
و سوال آخر این ک در اندرویدنویسی ارتباط با سرور چه معنی میده
میخاسم معنی کلی و طریقه کار با سرور را بدونم
با تشکر ازتـــــــــــــون
یه چند سالی حداقل باید زحمت بکشید کار کنید مطالعه و تحقیق کنید تا بتونید تقریبا همه کاری بکنید.
الکی نیس که
برنامه نویسی اندروید زیرمجموعهء کوچکی از کل دنیای برنامه نویسیه. با صرفا یادگیری یک زبان و یک حیطه و مثلا برنامه نویسی اندروید، مسلما نمیشه کار واقعا زیادی کرد. بلکه شما باید حیطه های دیگر و زبانهای دیگری رو هم یاد بگیرید. مثلا برنامه نویسی وب و زبانهایی مثل PHP. برنامه نویسی شبکه/سوکت. پروتکل ها. خلاصه اینطور مخلفات که کم هم نیستن.
همچنین مسائل امنیتی باز خودش دنیاییه. بخصوص وقتی بحث ارتباط با خارج و بقول شما آنلاین بودن پیش میاد، مسائل امنیتی جدی تر میشن. برنامه هایی مثل وایبر توشون کلی ضعف امنیتی در اومد و ازشون سوء استفاده هم شد و همین میتونه یه برنامه رو به سرعت از اوج به زیر بکشه.
من فقط یکی دو سال روی بحث امنیت و علم رمزنگاری بطور مداوم مطالعه و تحقیق کردم تا برای خودم متخصصی در حد قابل قبول در این امر بشم. حالا بگذریم از ده ها و صدها مخلفات دیگر.
البته برنامه نویسی اندروید رو تازه شروع کردم، ولی چون پایه گسترده و قوی و عمقی در مباحث و حیطه ها و زبانهای مختلف داشتم، یادگیری برنامه نویسی اندروید برام چیز جدید و شاقی نداشت. اتفاقا بنظر من یجورایی نسبتا ساده و محدوده در این دنیای عظیم برنامه نویسی.
اولین برنامهء اندروید من که برای نیاز عملی هم نوشتم اینه: https://github.com/ferchang/sms-server
البته هنوز جای کار داره و کاملا تازه است و در حال توسعه و تست.
این برنامه الان برای ارسال sms از طریق PC هست. به این شکل که برنامه رو توی اندروید اجرا میکنید و بعد در مرورگر روی PC آدرسی مثل http://192.168.42.129:8888/ (آدرس IP گوشی در شبکه ای که کامپیوتر شما هم توشه) رو که وارد کنید، اینترفیس برنامه نمایش داده میشه که بعد از اون طریق میتونید باهاش تعامل کنید. روی خود اندروید اینترفیسی نداره. خب این الان میشه یجور ارتباط با خارج و کار شبکه، البته از نوع نسبتا ساده و محدودی.
حالا همین چیز نسبتا ساده و کوچک، باید کلی سواد و مهارت داشته باشی بتونی همه کارش رو خودت از صفر تا صد بکنی. زبان انگلیسی هم که جزو ابزارهای اولیهء شماست. هیچ منبع فارسی درست و حسابی در سطوح بالا وجود نداره اصلا نباید به منابع فارسی تکیه کنید و وابسته باشید. اینقدر باید قوی باشی دیگه اینترفیس و API و داکیومنت های خیلی کلی و مختصر یک کتابخانه رو بخونی، متوجه بشی چی به چیه بتونی استفاده کنی. الان مثلا من در این پروژه با چنین کتابخانه ای روبرو شدم که جز یکسری کامنت javadoc کلی و مختصر توی کدهاش، تقریبا هیچ داکیومنت و توضیح و نمونه کد دیگر نداشت. البته چند مثال اولیه و کلی بود، ولی برای جزییات و کارهای پیشرفته تری که نیاز شد چیزی نداشت جز همون که از خود اسم و تشکیلات API و آبجکت ها و استفاده از داکیومنت های تولید شده از javadoc بتونی چیزی بفهمی. حتی من رفتم در stackoverflow یه سوالی در مورد این کتابخانه پرسیدم، سوالم رو بعنوان آفتاپیک بستن! این stackoverflow هم یه قوانین و مدیریتی داره واقعا بعضی وقتا روی اعصابن خل و چل ها!
خیلی چیزها رو باید از قبل بدونی بلد باشی نمونه هاش رو در زبانهای دیگه مطالبی که مطالعه کردی در حیطه های دیگه دیده باشی یاد داشته باشی که بتونی حدس بزنی چنان چیزی هم هست یا میتونه باشه و باید دنبالش بگردی سرچ کنی اونم با چه کیوردهایی و غیره.
خلاصه دنیای این زبانها و بخصوص در بازمتن اینطوریه. مثل مثلا میکروسافت و سی شارپ و ویژوال استودیو نیست که همه چیز بصورت لقمه جویده از قبل واسه شما آماده باشه؛ گرچه هیچکس با میکروسافت و دات نت و ویژوال استودیو هم برنامه نویس خفنی نمیشه نمیتونه همه کار بکنه! هیچ چیز بزرگی راحت و یک شبه بدست نمیاد. البته معمولا!
خلاصه مطالعه و دانش و بینش و مهارت قبلی خیلی مهمه. باید پایه آدم گسترده و قوی باشه. وگرنه کار براش خیلی سخت بلکه غیرممکن میشه. باید یجا به مشکل خوردی بری اصلا از یه راه ابتکاری بتونی دور بزنی. مثلا منو بگی با نصب SDK هم مشکل داشتم اکلیپس همش خطا میداد کار نمیکرد، وقت و انرژی خودم رو بیشتر تلف نکردم تازه سیستم هم ضعیف بودن چون و ویندوز XP بود، رفتم ته و توش رو درآوردم با استفاده از ابزارهای خط فرمان پروژه های اندروید رو راحت درست و کامپایل میکنم تازه سبک تر و سریع تر هم هست. حالا از کی میخوای بپرسی کجا بپرسی چطور این مشکلات رو حل کنی؟ بعضی وقتا هیچکس چه خارجی چه هموطن مشکلت رو حل نمیکنه. باید خودت قوی باشی خودت مبتکر باشی و در لبه حرکت کنی اصلا بتونی پیشرو بشی. این محیطها حرفه ای هست و هنوز تاحدی شبیه کار تحقیقاتی و در حال تغییر و توسعه و شکل beta. بازمتن اینه. برنامه نویسی حرفه ای بروز و بقول معروف cutting edge در این دنیا اینطوریه. تازه یه شرکت بزرگ ثروتمند مثل گوگل و جمعی از برترین برنامه نویسان دنیا پشتش بودن روش کلی کار کردن که به اینجا رسیده اینقدر راحت تر شده.
همون SDK بگی من اولش کلی گیج شده بودم چقدر اجزاء داره که حجم زیادی هم دارن نمیدونستم چیش رو باید دانلود کنم کدوم اجزاش بعنوان حداقل و شروع کفایت میکنه، همش هم که حجمش خیلی زیاد بود و تحریم هم بودیم باید فیلترشکن میزدی دانلود میکردی. ده بار بگی ده روش رو تست کردم کلی مطالعه و بررسی کردم تا آخرش دستم اومد چی به چیه و با حجم و اجزایی یک صدم اونچه که دیگران دانلود میکنن یا از جایی میخرن موفق شدم محیط برنامه نویسی اندرویدم رو راه بندازم! اینه که شما باید به ابزار کارت هم مسلط بشی بدونی چی به چیه ساختارش چیه داستان چیه. فکر نکن چون میخوای صرفا برنامه نویسی اپلیکیشن بکنی، چون بخوای نخوای خیلی وقتا گیر همین چیزا میشی کسی نمیتونه تضمین و کنترل کامل بکنه که براش مشکلی و ربطی پیش نیاد.
همهء اینا سواد میخواد مغز میخواد در حد هیولا! چیزی که آدم بعد از 10 سال زحمت و مطالعه مستمر اگر بدست بیاره میشه گفت جزو آدمهای با استعداد و موفق!!
ابزارهای گرافیکی و محیطهای ویژوال، چیزهای آماده و خودکار، برای کارهای یا بخشهای کلیشه ای و متداول برنامه ها هستن، مثلا ظاهر رابط گرافیکی یا کارهای دیتابیسی کلیشه ای و متداول، ولی وقتی نوبت کارهای خاص و پیچیده تر و پیشرفته تر و سفارشی تر میشه، دیگه خود برنامه نویس هست و سواد و کدنویسی خودش. در اینطور موارد محیطهای ویژوال فایدهء خیلی کمتری دارن، بعضی وقتا حتی خودشون نسبتا دست و پا گیر و محدودیت زا میشن.
اونجاست که شما میتونید بفهمید برنامه نویسی واقعی چیه و برنامه نویس واقعی کیه!
یا خدااااااااااااانوشته شده توسط SZsXsZS
طوری ک شما گفتید باید دست از ادامه کار بردارم
اولا ممنون بابت راهنمایی کاملت دوست عزیز
ثانیا ببین مثلا برای فهرست بندی بهم میگن از پنل استفاده کن
چون دستت باز تره و در طراحی ش می تونی بیشتر خلاقیت خرج کنی اما
دیگ نگفتن پنل چی هستش؟چجوری کار میکنن باهاش!
فقط اسمشو بردن!
تو نت م گشتم والا من ک چیزی متوجه نشدم
از لحاظ گرافیکی پیش برم میتونم دیگ از لحاظ کد نویسی هم کم کم پیش برم
نمیشه ک ره صد ساله رو ی شبه رفت آخه
آره اگر به رشته و شغل دیگری علاقمندی و دنبال پول هستی دست از سر این رشته بردار، چون به این آسونی که فکر میکنی نیست!یا خدااااااااااااا
طوری ک شما گفتید باید دست از ادامه کار بردارم
اگر آدم اولویت و هدف اولش پول باشه، فکر کنم راههای راحت تر و سریعتر و تضمین شده تری برای این هدف وجود داشته باشن.
خب دیگه من که بهت گفتم!اولا ممنون بابت راهنمایی کاملت دوست عزیز
ثانیا ببین مثلا برای فهرست بندی بهم میگن از پنل استفاده کن
چون دستت باز تره و در طراحی ش می تونی بیشتر خلاقیت خرج کنی اما
دیگ نگفتن پنل چی هستش؟چجوری کار میکنن باهاش!
فقط اسمشو بردن!
تو نت م گشتم والا من ک چیزی متوجه نشدم
من یه زمانی 8 سال ریاضت کشیدم بعد رفتم توی یه چیزایی که اینقدر سخت بود اینقدر شکست خوردم که هرکس جای من بود کلا ول میکرد یه فحش و لعنت هم پشتش. ولی اینقدر سماجت کردم حتی از حدی که خودم در نظر داشتم و پیشبینی میکردم بیشتر، تا آخرش موفق شدم. تازه با اون همه سال زحمت رسیده بودم به اینجا!
مث این فیلمای کنگفو اینا که نشون میده طرف میره چند سال تمرین سخت میکنه که بتونه قدرت کافی بدست بیاره کارهای خفن بکن یا با یه دشمنان قدرتمندی مبارزه کنه
کلا توی این رشته اگر میخوای به سطوح بالا و توانایی انجام تقریبا همه کاری برسی، باید خیلی همت و جدیت داشته باشی خیلی استقامت داشته باشی. اینقدر بخونی بخونی تلاش کنی که اصلا میشه گفت حدی نداره و زمان مشخصی هم نداره!
الان اگر چنین چیزی رو نمیفهمی خب بخاطر اینکه پایه و پشتوانه ات کافی نیست. باید ببینی توی چی ضعف داری درستش کنی. مسلما مواردی پیدا میکنی که شاید خودشون یک یا چند سال زمان ببرن در کل که بتونی به سطح قابل قبولی برسی.
مشکل اینه که کسانی که میان توی برنامه نویسی اکثرشون همینطور اول میپرن وسط گود. بدون تمرین و آماده سازی قبلی کافی بدون اینکه سابقه و پایه و پشتوانهء کافی داشته باشن.
همین که ذهنیت شما دربارهء برنامه اول میره سمت اینترفیس و گرافیک و بعد کدنویسی رو بعنوان یه چیزی جانبی و مرحلهء بعدی میبینید (اونم معمولا برای راه اندازی اون گرافیک/اینترفیس)، میتونم بگم ذهنیت تاحد زیادی اشتباهی هست و نشون میده هنوز آگاهی و بینش کافی درمورد ماهیت و گسترهء این رشته و تخصص ندارید.از لحاظ گرافیکی پیش برم میتونم دیگ از لحاظ کد نویسی هم کم کم پیش برم
البته اینترفیس و گرافیک در مورد بعضی برنامه ها بخش عمده ای رو تشکیل میده (از نظر اهمیت، حجم، پیچیدگی، ...)، ولی درمورد خیلی برنامه ها هم اینطور نیست یا به مراتب و شدت خیلی کمتریه.
من برعکس شما از اولش ذهنیتم این بود که اصل برنامه نویسی اون الگوریتم و منطق و عملیاتی هست که ورای رابط گرافیکی صورت میگیره، و اینه که پایه و اصل و درجهء اول اهمیته و قدم اوله که باید کامل کرد و بعد تازه به بحث اینترفیس میرسیم که بتونیم باهاش از اون هسته و برنامهء اصلی بهره برداری کنیم. بخاطر همین خیلی روی این جنبه ها کار کردم. چون میدونستم بدون اینترفیس درست و حسابی هم میشه خیلی برنامه ها رو نوشت خیلی کارها کرد، ولی بدون این موارد نمیشه، حالا شما میخوای یه اینترفیس بسیار زیبا و مدرن و شکیل هم درست کن، وقتی پشتش خالی و ضعیف و ناقصه به چه دردی میخوره؟ اتفاقا خیلی برنامه هایی هم که در محیط و بازار می بینیم کم و بیش به همین شکل هستن و یه ظاهر زیبا و فریبنده رویه کار درست کردن اما وقتی باهاشون یه مدت عملی کار میکنی بیشتر بررسی و دقت روی عملیات و امکاناتشون میکنی متوجه میشی ناشیانه بودن و ضعیف و ناقص بودن در اونا حس میشه گاهی حتی تابلو و در حد وخیمه! متوجه میشی طرفها اکثرا سوادشون هم بیشتر تا همون حد درست کردن اینترفیس بوده!
من یادگیری و کار روی کتابخانه های گرافیک و اینترفیس رو خیلی بعدتر شروع کردم (بعد از سالها مطالعه و تحقیق در زمینه های دیگر) و کلا هم زیاد روش وقت نذاشتم هنوز هم اهمیت و اولویت کمتری بهش میدم (اما الان نسبت به سابق بیشتر حس نیاز میکنم و اهمیت میدم، چون پشت کار رو تکمیل کردم و حالا نیاز به روی کار هست تا اون پشت کار تکمیل بشه و به اوج بهره وری و مقبولیت برسه).
خب منم میگم نمیشه دیگهنمیشه ک ره صد ساله رو ی شبه رفت آخه
حالا مسئله اینست: بودن یا نبودن، ماندن یا فرار کردن
ممنون از راهنمایی های کاملت برادرآره اگر به رشته و شغل دیگری علاقمندی و دنبال پول هستی دست از سر این رشته بردار، چون به این آسونی که فکر میکنی نیست!
اگر آدم اولویت و هدف اولش پول باشه، فکر کنم راههای راحت تر و سریعتر و تضمین شده تری برای این هدف وجود داشته باشن.
خب دیگه من که بهت گفتم!
من یه زمانی 8 سال ریاضت کشیدم بعد رفتم توی یه چیزایی که اینقدر سخت بود اینقدر شکست خوردم که هرکس جای من بود کلا ول میکرد یه فحش و لعنت هم پشتش. ولی اینقدر سماجت کردم حتی از حدی که خودم در نظر داشتم و پیشبینی میکردم بیشتر، تا آخرش موفق شدم. تازه با اون همه سال زحمت رسیده بودم به اینجا!
مث این فیلمای کنگفو اینا که نشون میده طرف میره چند سال تمرین سخت میکنه که بتونه قدرت کافی بدست بیاره کارهای خفن بکن یا با یه دشمنان قدرتمندی مبارزه کنه
کلا توی این رشته اگر میخوای به سطوح بالا و توانایی انجام تقریبا همه کاری برسی، باید خیلی همت و جدیت داشته باشی خیلی استقامت داشته باشی. اینقدر بخونی بخونی تلاش کنی که اصلا میشه گفت حدی نداره و زمان مشخصی هم نداره!
الان اگر چنین چیزی رو نمیفهمی خب بخاطر اینکه پایه و پشتوانه ات کافی نیست. باید ببینی توی چی ضعف داری درستش کنی. مسلما مواردی پیدا میکنی که شاید خودشون یک یا چند سال زمان ببرن در کل که بتونی به سطح قابل قبولی برسی.
مشکل اینه که کسانی که میان توی برنامه نویسی اکثرشون همینطور اول میپرن وسط گود. بدون تمرین و آماده سازی قبلی کافی بدون اینکه سابقه و پایه و پشتوانهء کافی داشته باشن.
همین که ذهنیت شما دربارهء برنامه اول میره سمت اینترفیس و گرافیک و بعد کدنویسی رو بعنوان یه چیزی جانبی و مرحلهء بعدی میبینید (اونم معمولا برای راه اندازی اون گرافیک/اینترفیس)، میتونم بگم ذهنیت تاحد زیادی اشتباهی هست و نشون میده هنوز آگاهی و بینش کافی درمورد ماهیت و گسترهء این رشته و تخصص ندارید.
البته اینترفیس و گرافیک در مورد بعضی برنامه ها بخش عمده ای رو تشکیل میده (از نظر اهمیت، حجم، پیچیدگی، ...)، ولی درمورد خیلی برنامه ها هم اینطور نیست یا به مراتب و شدت خیلی کمتریه.
من برعکس شما از اولش ذهنیتم این بود که اصل برنامه نویسی اون الگوریتم و منطق و عملیاتی هست که ورای رابط گرافیکی صورت میگیره، و اینه که پایه و اصل و درجهء اول اهمیته و قدم اوله که باید کامل کرد و بعد تازه به بحث اینترفیس میرسیم که بتونیم باهاش از اون هسته و برنامهء اصلی بهره برداری کنیم. بخاطر همین خیلی روی این جنبه ها کار کردم. چون میدونستم بدون اینترفیس درست و حسابی هم میشه خیلی برنامه ها رو نوشت خیلی کارها کرد، ولی بدون این موارد نمیشه، حالا شما میخوای یه اینترفیس بسیار زیبا و مدرن و شکیل هم درست کن، وقتی پشتش خالی و ضعیف و ناقصه به چه دردی میخوره؟ اتفاقا خیلی برنامه هایی هم که در محیط و بازار می بینیم کم و بیش به همین شکل هستن و یه ظاهر زیبا و فریبنده رویه کار درست کردن اما وقتی باهاشون یه مدت عملی کار میکنی بیشتر بررسی و دقت روی عملیات و امکاناتشون میکنی متوجه میشی ناشیانه بودن و ضعیف و ناقص بودن در اونا حس میشه گاهی حتی تابلو و در حد وخیمه! متوجه میشی طرفها اکثرا سوادشون هم بیشتر تا همون حد درست کردن اینترفیس بوده!
من یادگیری و کار روی کتابخانه های گرافیک و اینترفیس رو خیلی بعدتر شروع کردم (بعد از سالها مطالعه و تحقیق در زمینه های دیگر) و کلا هم زیاد روش وقت نذاشتم هنوز هم اهمیت و اولویت کمتری بهش میدم (اما الان نسبت به سابق بیشتر حس نیاز میکنم و اهمیت میدم، چون پشت کار رو تکمیل کردم و حالا نیاز به روی کار هست تا اون پشت کار تکمیل بشه و به اوج بهره وری و مقبولیت برسه).
خب منم میگم نمیشه دیگه
حالا مسئله اینست: بودن یا نبودن، ماندن یا فرار کردن
من ب طراحی سایت با وردپرس و اندروید علاقه دارم
دیگ در زمینه های دیگ هیچی
الن تکلیف من چیه؟
ببین شما میخوای برنامه نویس درست و حسابی بشی، بدون که راه سخت و طولانی داره.
حالا جدیتش رو داری همت و انگیزش رو داری فرصت و شرایطش رو داری یا نداری.
اگر داری، باید پایه ها و پیشنیازهای اولیه رو بری درست کنی.
اولین پیشنیاز چیه؟ زبان انگلیسی!
باید بتونی راحت از منابع اصلی استفاده کنی. اول در حد خوندن فقط، بعدها باید بتونی سوال هم بپرسی مثلا توی سایتهایی مثل stackoverflow.
خب من خودم زبان رو چطوری شروع کردم؟ با حفظ کردن لغت. هیچ کلاس و هزینه هم نمیخواد. خودت میتونی. فقط زمان و زحمت میخواد.
من حدود 4 هزار لغت رو حفظ کردم در طول مثلا یک سال و نیم. اون موقع دیگه میتونستم منابع رو نسبتا براحتی استفاده کنم.ح
حالا این لغت ها رو از کجا میاری چطوری انتخاب میکنی؟ خب درست از جلوی چشمت! یعنی از همون منوی استارت ویندوز شروع میکنی هرچی لغت داره درمیاری معنیش رو و توی یک دفتری چیزی مینویسی هر چند وقت یک بار دوره هم میکنی.
فلان سوال رو داری، میری توی اینترنت سرچ میکنی یه منبع باز میکنی از همون خط اول شروع میکنی معنی تمام لغت هاش رو درآوردن و حفظ کردن همون موقع. در همین جریان احتمالا میتونی به جواب سوالت هم برسی. ولی بهرحال تا یک سال یا بیشتر، نصف وقت و انرژی شما صرف حفظ کردن معانی لغات میشه.
آهان
واقعا ممنونم ازتون بابت راهنمائی مفصلتون
امیدو تو دلم زنده کردین
من خیلی ب اندروید علاقه دارم تا حدی ک هیچ وقت ازش خسته نمیشم
فقط ی سوال؟
آینده اندروید چجوریه؟؟؟
تا من حرفه ای بشم یهو دیگ قدیمی نشه زحماتم ب هدر بره
سلام. در کنار تمام حرفای دوست عزیزمون که همش درست بود ، یه موردی رو بهتون پیشنهاد میکنم. اگر میخواید یک "برنامه نویس" حرفه ای بشین و نه صرفا یک "اندروید نویس (یا "جاوا نویس")، باید پایه زبان C تون رو قوی کنید. درواقع باید C رو قورت بدین. چون اکثر زبان های برنامه نویسی پر کاربرد مشتقات C هستن. از طرفی همون طور که SZsXsZS خدمتتون گفتن، برنامه نویسی، تنها نوشتن کد نیست. بخشی از برنامه نویسی کدنویسیه. علم رمزنگاری، طراحی الگوریتم های پیچیده، علم استفاده از بهینه ترین زبان بوسیله بهینه ترین اجزای اون زبان و خیلی مسائل دیگه، همگی باهم یک برنامه نویس حرفه ای میسازن. اول باید هدف و خواستتون رو مشخص کنید و بعد قدم بردارید. بدونید که تخصص در این رشته، بسیار بسیار سخته. چون با حجم بسیار بسیار بالایی از اطلاعات سروکار دارید که روبروز بهشون افزوده میشه. برای برنامه نویس حرفه ای شدن، باید مهارت های بسیار زیادی رو در خودتون ایجاد یا تقویت کنید.
دررابطه با سوالتون درباره ی آینده ی اندروید، باید بهتون بگم که نگران نباشید. چون زمانی که برنامه نویس خوبی بشید، اطلاعات جامعی دررابطه با هر زمینه دارید و اگر در بدترین حالت، زبان برنامه نوسی جدیدی همراه با سیستم عامل جدیدی از این زبان توسعه داده بشه، شما براحتی میتونین اونهارو فرابگیرین، چون با چم و خم این رشته اشنایین.
سربلند باشید
تشکر از دوست گرامی
اما
زبانc رو ب هیچ وجه یاد نمیگیرم
یعنی ازش متنفرم حتی تو دانشگاه هم تو مغزم فرو نمی رفت
یه برنامه نویس باید همیشه در حال یادگیری باشه.
یه سری چیزایی که یاد میگیرید طبیعتا به مرور زمان کاربردشون از بین میره یا خیلی کمتر میشه، ولی این بخش از چیزها نهایت مثلا 10% شاید باشه، 90% بقیه مستقیم و غیرمستقیم در آینده کاربرد داره.
یه برنامه نویس بنابراین باید همیشه وقت و انرژی ای برای پر کردن جای اون 10% و یادگیری چیزهای جدید اختصاص بده.
این جریان یادگیری و آپدیت مدام ادامه داره.
اولش که آدم مبتدی هست خب کارش سخته و بخاطر اینکه استارت رو بزنه باید از صفر شروع کنه چندین سال زحمت بکشه کلی چیز میز یاد بگیره تا بتونه یه پایهء بقدر کافی گسترده و عمیق بدست بیاره، ولی بعدها طبیعتا که این پایه رو دارید این سرمایه رو جمع آوری کردید، کارتون به نسبت راحت تر میشه خیالتون راحت تره. بله اولش سخته و سوخت هم بیشتر داره، ولی بهرحال شدنیه و راه دیگری هم نیست.
بهرحال هیچ چیزی بطور کامل از بین نمیره. یه اثری ازش میمونه. حداقل حداقلش اون ذهنیت، اون اراده، اون ایده ها، اون مغز ورزش کرده و قوی شده، اون اعتمادبنفس، اون تاثیرها و سایه های غیرمستقیم، باقی میمونن.
مثل اینکه میخوای پول جمع کنی، اولش که فقیر هستی کارت سخته و مدام نگران و ناراحت هستی که آخرش چی میشه آیا موفق میشی و چه زمانی، و بهت فشار میاد چون هنوز ثروتی نداری و از مزایای اون و تسهیلی که در پیشرفت های بیشتر فراهم میکنه بهره مند نیستی، گرچه همون خورده خورده هم که پول درمیاری و داراییت بیشتر میشه بازم تاثیر کاملا محسوس خودش رو داره و یه جایزه و انگیزه و کمکی محسوب میشه، ولی وقتی واقعا ثروتمند شدی اونوقت مثلا میتونی یه سرمایه گذاری بکنی ازش سه سوت و راحت کلی پول دربیاری که اون زمان که ثروت نداشتی نمیتونستی یک دهم چنین رویایی رو هم داشته باشی.
البته ثروت رو مثال زدم فقط. وگرنه بنظر من ثروت، زیاد هدف زیبا و تمیزی نیست و ارزش نداره بخاطرش خیلی چیزها رو فدا کنیم اینقدر خودمون رو فرسوده کنیم و فرصت ها و لذت های زمان حال رو از دست بدیم. یعنی نه به هر قیمتی.
تا فرصت دارید از وقت و انرژی خودتون استفاده کنید. اکثر آدمها از این سالها که بگذره، فرصت و وقت و انرژی خیلی کمتری خواهند داشت. شغل و کسب درآمد و خانواده اونوقت میشه اولویت اول و گاهی آخر آدما!
اگر الان نتونید همت کنید به جایی برسید، دیگه چطوری کی میتونید؟ آینده خیلی سخت تر از الانه، مگر اینکه الان که فرصت دارید ازش حداکثر استفاده رو بکنید.
من این حرفا رو اصلا قبول ندارمیه چند سالی حداقل باید زحمت بکشید کار کنید مطالعه و تحقیق کنید تا بتونید تقریبا همه کاری بکنید.
الکی نیس که
برنامه نویسی اندروید زیرمجموعهء کوچکی از کل دنیای برنامه نویسیه. با صرفا یادگیری یک زبان و یک حیطه و مثلا برنامه نویسی اندروید، مسلما نمیشه کار واقعا زیادی کرد. بلکه شما باید حیطه های دیگر و زبانهای دیگری رو هم یاد بگیرید. مثلا برنامه نویسی وب و زبانهایی مثل PHP. برنامه نویسی شبکه/سوکت. پروتکل ها. خلاصه اینطور مخلفات که کم هم نیستن.
همچنین مسائل امنیتی باز خودش دنیاییه. بخصوص وقتی بحث ارتباط با خارج و بقول شما آنلاین بودن پیش میاد، مسائل امنیتی جدی تر میشن. برنامه هایی مثل وایبر توشون کلی ضعف امنیتی در اومد و ازشون سوء استفاده هم شد و همین میتونه یه برنامه رو به سرعت از اوج به زیر بکشه.
من فقط یکی دو سال روی بحث امنیت و علم رمزنگاری بطور مداوم مطالعه و تحقیق کردم تا برای خودم متخصصی در حد قابل قبول در این امر بشم. حالا بگذریم از ده ها و صدها مخلفات دیگر.
البته برنامه نویسی اندروید رو تازه شروع کردم، ولی چون پایه گسترده و قوی و عمقی در مباحث و حیطه ها و زبانهای مختلف داشتم، یادگیری برنامه نویسی اندروید برام چیز جدید و شاقی نداشت. اتفاقا بنظر من یجورایی نسبتا ساده و محدوده در این دنیای عظیم برنامه نویسی.
اولین برنامهء اندروید من که برای نیاز عملی هم نوشتم اینه: https://github.com/ferchang/sms-server
البته هنوز جای کار داره و کاملا تازه است و در حال توسعه و تست.
این برنامه الان برای ارسال sms از طریق PC هست. به این شکل که برنامه رو توی اندروید اجرا میکنید و بعد در مرورگر روی PC آدرسی مثل http://192.168.42.129:8888/ (آدرس IP گوشی در شبکه ای که کامپیوتر شما هم توشه) رو که وارد کنید، اینترفیس برنامه نمایش داده میشه که بعد از اون طریق میتونید باهاش تعامل کنید. روی خود اندروید اینترفیسی نداره. خب این الان میشه یجور ارتباط با خارج و کار شبکه، البته از نوع نسبتا ساده و محدودی.
حالا همین چیز نسبتا ساده و کوچک، باید کلی سواد و مهارت داشته باشی بتونی همه کارش رو خودت از صفر تا صد بکنی. زبان انگلیسی هم که جزو ابزارهای اولیهء شماست. هیچ منبع فارسی درست و حسابی در سطوح بالا وجود نداره اصلا نباید به منابع فارسی تکیه کنید و وابسته باشید. اینقدر باید قوی باشی دیگه اینترفیس و API و داکیومنت های خیلی کلی و مختصر یک کتابخانه رو بخونی، متوجه بشی چی به چیه بتونی استفاده کنی. الان مثلا من در این پروژه با چنین کتابخانه ای روبرو شدم که جز یکسری کامنت javadoc کلی و مختصر توی کدهاش، تقریبا هیچ داکیومنت و توضیح و نمونه کد دیگر نداشت. البته چند مثال اولیه و کلی بود، ولی برای جزییات و کارهای پیشرفته تری که نیاز شد چیزی نداشت جز همون که از خود اسم و تشکیلات API و آبجکت ها و استفاده از داکیومنت های تولید شده از javadoc بتونی چیزی بفهمی. حتی من رفتم در stackoverflow یه سوالی در مورد این کتابخانه پرسیدم، سوالم رو بعنوان آفتاپیک بستن! این stackoverflow هم یه قوانین و مدیریتی داره واقعا بعضی وقتا روی اعصابن خل و چل ها!
خیلی چیزها رو باید از قبل بدونی بلد باشی نمونه هاش رو در زبانهای دیگه مطالبی که مطالعه کردی در حیطه های دیگه دیده باشی یاد داشته باشی که بتونی حدس بزنی چنان چیزی هم هست یا میتونه باشه و باید دنبالش بگردی سرچ کنی اونم با چه کیوردهایی و غیره.
خلاصه دنیای این زبانها و بخصوص در بازمتن اینطوریه. مثل مثلا میکروسافت و سی شارپ و ویژوال استودیو نیست که همه چیز بصورت لقمه جویده از قبل واسه شما آماده باشه؛ گرچه هیچکس با میکروسافت و دات نت و ویژوال استودیو هم برنامه نویس خفنی نمیشه نمیتونه همه کار بکنه! هیچ چیز بزرگی راحت و یک شبه بدست نمیاد. البته معمولا!
خلاصه مطالعه و دانش و بینش و مهارت قبلی خیلی مهمه. باید پایه آدم گسترده و قوی باشه. وگرنه کار براش خیلی سخت بلکه غیرممکن میشه. باید یجا به مشکل خوردی بری اصلا از یه راه ابتکاری بتونی دور بزنی. مثلا منو بگی با نصب SDK هم مشکل داشتم اکلیپس همش خطا میداد کار نمیکرد، وقت و انرژی خودم رو بیشتر تلف نکردم تازه سیستم هم ضعیف بودن چون و ویندوز XP بود، رفتم ته و توش رو درآوردم با استفاده از ابزارهای خط فرمان پروژه های اندروید رو راحت درست و کامپایل میکنم تازه سبک تر و سریع تر هم هست. حالا از کی میخوای بپرسی کجا بپرسی چطور این مشکلات رو حل کنی؟ بعضی وقتا هیچکس چه خارجی چه هموطن مشکلت رو حل نمیکنه. باید خودت قوی باشی خودت مبتکر باشی و در لبه حرکت کنی اصلا بتونی پیشرو بشی. این محیطها حرفه ای هست و هنوز تاحدی شبیه کار تحقیقاتی و در حال تغییر و توسعه و شکل beta. بازمتن اینه. برنامه نویسی حرفه ای بروز و بقول معروف cutting edge در این دنیا اینطوریه. تازه یه شرکت بزرگ ثروتمند مثل گوگل و جمعی از برترین برنامه نویسان دنیا پشتش بودن روش کلی کار کردن که به اینجا رسیده اینقدر راحت تر شده.
همون SDK بگی من اولش کلی گیج شده بودم چقدر اجزاء داره که حجم زیادی هم دارن نمیدونستم چیش رو باید دانلود کنم کدوم اجزاش بعنوان حداقل و شروع کفایت میکنه، همش هم که حجمش خیلی زیاد بود و تحریم هم بودیم باید فیلترشکن میزدی دانلود میکردی. ده بار بگی ده روش رو تست کردم کلی مطالعه و بررسی کردم تا آخرش دستم اومد چی به چیه و با حجم و اجزایی یک صدم اونچه که دیگران دانلود میکنن یا از جایی میخرن موفق شدم محیط برنامه نویسی اندرویدم رو راه بندازم! اینه که شما باید به ابزار کارت هم مسلط بشی بدونی چی به چیه ساختارش چیه داستان چیه. فکر نکن چون میخوای صرفا برنامه نویسی اپلیکیشن بکنی، چون بخوای نخوای خیلی وقتا گیر همین چیزا میشی کسی نمیتونه تضمین و کنترل کامل بکنه که براش مشکلی و ربطی پیش نیاد.
همهء اینا سواد میخواد مغز میخواد در حد هیولا! چیزی که آدم بعد از 10 سال زحمت و مطالعه مستمر اگر بدست بیاره میشه گفت جزو آدمهای با استعداد و موفق!!
یه مشت آدمی که نتونستن خوب برنامه نویسی یاد بگیرن عقده ورشون میداره این چرندیات رو تحویل مردم میدن
من آدم سراغ دارم تو 9 ماه برنامه نویسی از صفر به جایی میرسه که به همینایی که شما میگی 10 سال کار کردن و نمیدونم این حرفا الان داره تدریس میکنه
شما علاقه داشته باش من بهت قول میدم در عرض چند ماه استاد همه ی ما هم میشی
اگه تو قول بدی به برنامه نویسی علاقه مند باشی منم شاگردت میشم
چون خوب میدونم تو این مباحث فقط و فقط علاقه حرفه
به این خزبلات هم گوش نکن که از اساس اشتباهه
آدمایی مـثل انیشتن که اوایل همه بهش میگفتن کودن اگه قرار بود به این حرفا گوش بدن الان انیشتن نمیشدن
یا آدمایی مثل جابز و بیل گیتس اگه میخواستن خودشون رو محدود به این کنن که حتما باید مغر داشته باشن در حد هیولا و حداقل 10 سال مطالعه مستمر داشته باشن و این چرت و پرتا هیچ وقت جابز و بیل گیتس نمیشدن!
تو به خودت اگه واقعا ایمان داشته باشی راهتو پیدا میکنی...
فقط هم علاقه مهمه...فقط علاقه....
.
.
.
****** NO COMMENT WILL BE ANSWERED !! ******
lol
دوست عزیز من برنامه نویسی تجاری نکردم (جز یکی دو مورد خیلی محدود) چون شغلم و محل درآمدم از برنامه نویسی نیست. ولی تاحالا هر برنامه ای خواستم نوشتم توی هیچی نموندم. بعضی برنامه هایی که نوشتم در ایران تاحالا کسی ننوشته بود. البته برنامه های بزرگ و پیچیده ای هم نبودن، ولی نوشتن اونا نیاز به سواد بالایی داره.
برای ارزیابی سواد بنده هم میتونید به وبلاگم مراجعه کنید: http://hamidreza-mz.tk/
البته اگر در سطحی باشید که بتونید درک کنید بعضی چیزها اصلا چیه و چرا مهمه کاربردهاش چیه و چقدر سواد میخواد.
کسی که RFC میخونه و از روش پروتکل implement میکنه، مسلم بدونید سواد بالایی داره، چون این کارها رو در دنیا عدهء کمی هستن انجام میدن علم و کدش هم همینطور هرجایی نریخته مثل برنامه نویسی های روتین و کلیشه ای معمولی و بازاری.
ضمنا عالم و آدم اقرار دارن به اینکه بنده یک متخصص واقعی در علم امنیت هستم (و همچنین در علم رمزنگاری میتونم بگم شاید برترین در ایران باشم).
اینا چیزایی بود که اصولا در ایران نه رشته داره نه منبعی براش بود نه شناخته شده بود کسی میدونست اصلا علم و اصولش چیه، ولی من رفتم ته و توش رو درآوردم.
جدا؟من آدم سراغ دارم تو 9 ماه برنامه نویسی از صفر به جایی میرسه که به همینایی که شما میگی 10 سال کار کردن و نمیدونم این حرفا الان داره تدریس میکنه
مثلا چی بلده؟
بله شما در یک فیلد محدود میتونید به شرط هوش و استعداد و همت در مدت نسبتا کوتاهی یه چیزی بشید یه کارهایی بکنید، ولی اینکه فکر میکنید اینا چیزای زیادی هست در مقابل عظمت و گستردگی و پیچیدگی این رشته، خیال خامی بیش نیست و ناشی از ناآگاهی شماست. دلایل و شواهد و اسناد هم زیاد داره. بخوایم سر هرکدام بحث و تحقیق و چالش کنیم کلی زمان و انرژی نیازه.
شما یکی از اینایی که میگی اینقدر نابغه هستن معرفی کن بیاد اینجا یا جای دیگه ببینیم چیا بلده. چندتا سوال در زمینه های خاص هرکس که در اون زمینه ها تخصص داره ازش بکنه ببینیم واقعا چکاره است! تازه تمام اینا باوجود اینترنت و اینه که مصاحبه حضوری نیست و میتونه بره سرچ گوگل بزنه مطالب رو صرفا کپی کنه یا توی سایت های پرسش و پاسخ بپرسه و یه متن رو همینطوری بدون اینکه چیز زیادی ازش بفهمه بذاره.
حرفای خنده داری زدی خداییش.شما علاقه داشته باش من بهت قول میدم در عرض چند ماه استاد همه ی ما هم میشی
اگه تو قول بدی به برنامه نویسی علاقه مند باشی منم شاگردت میشم
چون خوب میدونم تو این مباحث فقط و فقط علاقه حرفه
هرکسی خودش میتونه قضاوت کنه ببینه نظر کی بیشتر به واقعیت نزدیکه.
اینکه شما این حرفا رو میزنی چون هنوز ماهیت و گستره و جدیت و علمی بودن این رشته رو درک نکردی. هنوز در این سطح هستی که حتی تصویر دنیای اطراف در ذهنت مثل نگاه کردن از یک سوراخ کلید کوچکه که فقط بخش کوچکی از دنیای اونور رو میبینی.
دیگه عالم و آدم میدونن که برای حرفه ای شدن و سطوح بالا زبان انگلیسی باید بلد باشی از منابع اصلی براحتی استفاده کنی. فقط همین یادگیری زبان انگلیسی در این حد خودش کلی زمان میبره، کلی لغت باید حفظ کنی (نکنه میخوای بگی با ترجمه های چپرچلاق گوگل و نرم افزارهای مشابه میشه بیخیال توانایی خودش شخص شد؟)
احتمالا شما یه آدم خیالاتی و مغرور هستی که قادر نیستی حتی واقعیت رو اونطور که واقعا هست ببینی و بپذیری! بخاطر همین عصبانی شدی و پرخاش میکنی! ولی واقعیت هیچوقت بر اساس خواست و تصور آدمهایی مثل شما خودش رو تغییر نمیده. نهایتش یه دنیای محدود خیالی و یه پیله دور خودت درست میکنی و برای همیشه توی همون میمونی و تا آخر عمرت نمیفهمی تمام واقعیت ها براستی چی هستن!به این خزبلات هم گوش نکن که از اساس اشتباهه
خب حالا دقیقا چطوری چه ربطی داشت؟آدمایی مـثل انیشتن که اوایل همه بهش میگفتن کودن اگه قرار بود به این حرفا گوش بدن الان انیشتن نمیشدن
اینم الان دقیقا چطوری چه ربطی داشت چطوری چی رو ثابت میکنه، برای من مشخص نیست، مبهمه!یا آدمایی مثل جابز و بیل گیتس اگه میخواستن خودشون رو محدود به این کنن که حتما باید مغر داشته باشن در حد هیولا و حداقل 10 سال مطالعه مستمر داشته باشن و این چرت و پرتا هیچ وقت جابز و بیل گیتس نمیشدن!
بهرحال فکر نکنید امثال بیل گیتس هم لزوما همه چیز بلد بودن و حتی توی چیزهایی که بلد بودن بهتر از اونا نبوده و نیست.
افرادی بیل گیتس حتی تحصیل رو هم رها میکنن بخاطر پول و تجارت، چون میفهمن برای موفقیت تجاری و ثروتمند شدن لزوما به علم و تحصیلات واقعا بالا نیازی نیست. ضمنا اینا که همه کار رو هم خودشون نمیکنن همه چیز رو خودشون تولید نمیکنن، بلکه دیگران و شرکاء و زیردستان اونا خیلی کارها رو انجام میدن حتی گاهی بیشتر یا تقریبا تمام کارها رو (بخصوص بعدها که شرکت بزرگتر شد). بیل گیتس خودش داس رو از روی سیستم عاملی که شخص دیگری نوشته بود کپی کرد. اگر خیلی نابغه بود که خب خودش یه چیزی بهتر مینوشت.
من درمورد علم و قدرت و توانایی علمی حرف میزنم. به بحث تجارت و پول کاری ندارم. اصولا تجارت و پول رو با علم و توانایی و تخصص های خیلی کمتری هم میشه بدست آورد حتی خیلی وقتا راحتتر و سریعتر! این همه توی مملکت خودمون آدمهای کم سواد ثروتمند داریم، و جاهای دیگر دنیا هم هست.
من نمیخواستم بنویستم ولی دیگه....
این دوستممون درست میگن
برای برنامه نویس شدن احتیاج نداری که 10 سال یا بیشتر کار کنی
پایه برنامه نویسی یکی هستش فرق نداره چه زبانی داری کار میکنی کافیه بری آموزش ببینی بگیم 3 ماه همین اندروید آموزش داره
یقیش بستگی به توان خودته و هر چه هم پروزه خوب بزنی کم کم قدرتت میره بالا یا همون حرفه ایی میشی
فقط با تمرین و پروژه خوب نوشتن
----------------------------------------------
پیشنهاد من
اگه میخوای بهتر بشی اول برو طراحی برنامه نویسی فلوچارت بعد برنامه نویسی از روی اون برنامه رو خیلی خوشکلتر و حرفه ای تر مینویسی
---------------------------------------------
حرف یه سری آدم github کار رو گوش نکن
من جایی کار میکردم طرف میگفت از طرافیک تا طرح رو باید خودت پیاده سازی کنی
منم بهش گفتم میدوی گروه بعنی چی
فکر میکنی نرم افزاری مثل لاین رو یه نفر نوشته خدا میدونی گروهشون چند نفره
با این که فکر میکنی چون موبایل هستش یه نفر کافیه نه
طراحان نرم افزار
ایده پردازان
طراحان گرافیک
سرور کار ها
برنامه نویسان وب
برنامه نویسان موبایل
حالا هم که تحت desktop هم اوده اونا هم اضافه شده
کلاس نویسان
مدیریت پروزه
و غیره
تا شده لاین تا شده تلگرام
برو یاد بگیر تمرین کن تا به نتیجه بریسی
اگه خانم آرمسیان حرف اینا رو گوش کنه هیچ وقت استخدام نمیشن
ایشون رو زامارین کار میکنند
اشتباه نکنlol
دوست عزیز من برنامه نویسی تجاری نکردم (جز یکی دو مورد خیلی محدود) چون شغلم و محل درآمدم از برنامه نویسی نیست. ولی تاحالا هر برنامه ای خواستم نوشتم توی هیچی نموندم. بعضی برنامه هایی که نوشتم در ایران تاحالا کسی ننوشته بود. البته برنامه های بزرگ و پیچیده ای هم نبودن، ولی نوشتن اونا نیاز به سواد بالایی داره.
برای ارزیابی سواد بنده هم میتونید به وبلاگم مراجعه کنید: http://hamidreza-mz.tk/
البته اگر در سطحی باشید که بتونید درک کنید بعضی چیزها اصلا چیه و چرا مهمه کاربردهاش چیه و چقدر سواد میخواد.
کسی که RFC میخونه و از روش پروتکل implement میکنه، مسلم بدونید سواد بالایی داره، چون این کارها رو در دنیا عدهء کمی هستن انجام میدن علم و کدش هم همینطور هرجایی نریخته مثل برنامه نویسی های روتین و کلیشه ای معمولی و بازاری.
ضمنا عالم و آدم اقرار دارن به اینکه بنده یک متخصص واقعی در علم امنیت هستم (و همچنین در علم رمزنگاری میتونم بگم شاید برترین در ایران باشم).
اینا چیزایی بود که اصولا در ایران نه رشته داره نه منبعی براش بود نه شناخته شده بود کسی میدونست اصلا علم و اصولش چیه، ولی من رفتم ته و توش رو درآوردم.
جدا؟
مثلا چی بلده؟
بله شما در یک فیلد محدود میتونید به شرط هوش و استعداد و همت در مدت نسبتا کوتاهی یه چیزی بشید یه کارهایی بکنید، ولی اینکه فکر میکنید اینا چیزای زیادی هست در مقابل عظمت و گستردگی و پیچیدگی این رشته، خیال خامی بیش نیست و ناشی از ناآگاهی شماست. دلایل و شواهد و اسناد هم زیاد داره. بخوایم سر هرکدام بحث و تحقیق و چالش کنیم کلی زمان و انرژی نیازه.
شما یکی از اینایی که میگی اینقدر نابغه هستن معرفی کن بیاد اینجا یا جای دیگه ببینیم چیا بلده. چندتا سوال در زمینه های خاص هرکس که در اون زمینه ها تخصص داره ازش بکنه ببینیم واقعا چکاره است! تازه تمام اینا باوجود اینترنت و اینه که مصاحبه حضوری نیست و میتونه بره سرچ گوگل بزنه مطالب رو صرفا کپی کنه یا توی سایت های پرسش و پاسخ بپرسه و یه متن رو همینطوری بدون اینکه چیز زیادی ازش بفهمه بذاره.
حرفای خنده داری زدی خداییش.
هرکسی خودش میتونه قضاوت کنه ببینه نظر کی بیشتر به واقعیت نزدیکه.
اینکه شما این حرفا رو میزنی چون هنوز ماهیت و گستره و جدیت و علمی بودن این رشته رو درک نکردی. هنوز در این سطح هستی که حتی تصویر دنیای اطراف در ذهنت مثل نگاه کردن از یک سوراخ کلید کوچکه که فقط بخش کوچکی از دنیای اونور رو میبینی.
دیگه عالم و آدم میدونن که برای حرفه ای شدن و سطوح بالا زبان انگلیسی باید بلد باشی از منابع اصلی براحتی استفاده کنی. فقط همین یادگیری زبان انگلیسی در این حد خودش کلی زمان میبره، کلی لغت باید حفظ کنی (نکنه میخوای بگی با ترجمه های چپرچلاق گوگل و نرم افزارهای مشابه میشه بیخیال توانایی خودش شخص شد؟
احتمالا شما یه آدم خیالاتی و مغرور هستی که قادر نیستی حتی واقعیت رو اونطور که واقعا هست ببینی و بپذیری! بخاطر همین عصبانی شدی و پرخاش میکنی! ولی واقعیت هیچوقت بر اساس خواست و تصور آدمهایی مثل شما خودش رو تغییر نمیده. نهایتش یه دنیای محدود خیالی و یه پیله دور خودت درست میکنی و برای همیشه توی همون میمونی و تا آخر عمرت نمیفهمی تمام واقعیت ها براستی چی هستن!
خب حالا دقیقا چطوری چه ربطی داشت؟
اینم الان دقیقا چطوری چه ربطی داشت چطوری چی رو ثابت میکنه، برای من مشخص نیست، مبهمه!
بهرحال فکر نکنید امثال بیل گیتس هم لزوما همه چیز بلد بودن و حتی توی چیزهایی که بلد بودن بهتر از اونا نبوده و نیست.
افرادی بیل گیتس حتی تحصیل رو هم رها میکنن بخاطر پول و تجارت، چون میفهمن برای موفقیت تجاری و ثروتمند شدن لزوما به علم و تحصیلات واقعا بالا نیازی نیست. ضمنا اینا که همه کار رو هم خودشون نمیکنن همه چیز رو خودشون تولید نمیکنن، بلکه دیگران و شرکاء و زیردستان اونا خیلی کارها رو انجام میدن حتی گاهی بیشتر یا تقریبا تمام کارها رو (بخصوص بعدها که شرکت بزرگتر شد). بیل گیتس خودش داس رو از روی سیستم عاملی که شخص دیگری نوشته بود کپی کرد. اگر خیلی نابغه بود که خب خودش یه چیزی بهتر مینوشت.
من درمورد علم و قدرت و توانایی علمی حرف میزنم. به بحث تجارت و پول کاری ندارم. اصولا تجارت و پول رو با علم و توانایی و تخصص های خیلی کمتری هم میشه بدست آورد حتی خیلی وقتا راحتتر و سریعتر! این همه توی مملکت خودمون آدمهای کم سواد ثروتمند داریم، و جاهای دیگر دنیا هم هست.
این آدم ها میخوان تو سمت برنامه نویسی نری
هر چیزی سختیه خودشو داره ولی ولی ولی با تمرین درست میشه
تو نباید همه چی رو خودت تنهایی انجام بدی
پس گروه به چه درد میخوره
حرف منو گوش کن
کسی که برای کسی کار میکنه اونم رو play google فقط آپلود میشه کار ها
حرف اینا رو گوش نکن میدونم چی میگنم
فقط با تمرین و پروژه عالی میتونی موفق بشی در غیر این صورت هیچ باید کناره گیری کنی
انقدر خودخواه هانه حرف نزن من ضرر نمیبینم خودت میبینی
میبینم که شما آواتاری داری دربارهء کنگفوتوآ.
اول باید بگم سلام همرزم، چون من مدتی کنگفوتوآ میرفتم.
البته امیدوارم شما مثل اظهار نظرت درمورد علم کامپیوتر و برنامه نویسی، این کنگفوتوآ و استایل شخصیت هم تبل توخالی نباشه!!
شما که با رزمی آشنا هستی، بخصوص رشته هایی مثل کنگفو، باید بدونی که یادگیری اونا چقدر زحمت میخواد چقدر استعداد و چقدر زمان میبره. مثلا زمان برای رسیدن به خط 7 در کنگفوتوآ، هفت ساله. البته این زمان معمول و استانداردش هست. بله یکی اگر استعداد و همت کافی داشته باشه میتونه در زمان کوتاهتری هم این مسیر رو طی کنه، ولی دیگه چقدر کم؟ مثلا یک سال؟ بنظرت یخورده زیادی کم نیست؟ اصلا بدن آدم جواب میده؟ میدونی چقدر بدن باید ورزیده بشه منعطف بشه چقدر زمان طبیعی میخواد این؟ تازه کسی اگر بتونه این زمان رو واقعا اونقدر کم کنه، یه اعجوبه هست که از هر صد هزار نفر شاید یک نفر اینطوری پیدا بشه. غیر از اینه؟
بله ما هم یه زمانی مثلا توی تلویزیون فیلم بروسلی می دیدیم فکر میکردیم زیاد هم سخت نیست و اداش رو هم درمیاوردیم فکر میکردیم میشه به این آسونی ظرف مدت کوتاهی شد بروسلی! از ظاهر آدم متوجه نمیشه دوست عزیز. تا خودت نری عملی وارد نشی در محیط واقعیش قرار نگیری و توانایی های حرفه ای های این کار رو نبینی، اونطور که باید متوجه میزان سختی و زمانی که این سطوح هست نمیشی.
شما واقعا چی خوندی از گسترهء این علم عظیم واقعا اصلا سوادش رو داری رفتی ببینی توی دنیا چه چیزهایی هست دارن چکار میکنن؟ مسلما بعید میدونم! ولی من رفتم دیدم. خوندم. جاهایی رفتم چیزهایی مطالعه کردم که متخصصان برجستهء اونا 99% مدارک آکادمیک و تخصص های ریاضی و فیزیک داشتن یعنی من بین اونا اصلا معلوم نبود اونجا چکار میکنم!!
اون چیزی که شما ازش صحبت میکنی اگر در حد درست کردن دوتا اپلیکیشن کلیشه ای و تجاری بازاری هست و نهایت داشتن یک شرکت موفق و اینکه الگوی آخرین حدش برای شما امثال بیل گیتس و استیوجابز هستن، خب تاحدی شاید درست بگی، ولی بحث من راجع به پول و تجارت نبود. چه بسا آدمهای کم سوادی که ثروتمند میشن و آدمهایی با علم و تخصص و زحمت بنده یا حتی بیشتر، زیر دست اونا کار میکنن و خودشون هم گرچه پول درمیارن اما اون آدم پولدار بهرحال ثروتمندتره و شاید هر روز هم به این شکل ثروتمندتر بشه. ولی موضوع اینه که آدم خودش چی میخواد به چی راضی میشه به چی علاقه داره در چی استعداد داره. مثلا من خب به پول و ثروت و تجارت علاقه نداشتم، و بیشتر به قدرتهای اصیل و درونی مثل قدرت ذهن و علم و حتی همین رزمی علاقه داشتم، شاید اصلا استعداد و شم تجارت و پول درآوردن هم زیاد نداشته باشم، ولی بهرحال از زندگیم راضی هستم و خودم رو آدم ناموفقی نمیدونم. الان هم زیر دست آدمی کار میکنم (البته نه در زمینهء برنامه نویسی، ولی مرتبط با کامپیوتر) که حتی نمیتونه کلمات با حروف انگلیسی رو بخونه تلفظش رو مثلا فینگلیش رو نمیتونه بخونه، و حقوق کمی هم میگیرم، ولی بازم راضی هستم، چون بقیهء شرایط کاریم دقیقا چیزیه که میخواستم و برای رسیدن به علایق خودم و پیشرفت در قدرت های اصیل و درونی وقت و انرژی کافی برام باقی میذاره. ضمنا همین رئیسم هم خیلی وقتا به سواد و توانایی های من حسرت میخوره شما فکر میکنی خوشش میاد واسه انجام حتی کارهای شخصیش به من وابسته باشه؟ بارها گفته به من یاد بده، ولی خب چطوری یاد بدم؟ مگه میشه به این آسونی؟ مگه با پول میشه اینطور چیزا رو خرید؟
ضمنا زیردست بودن و برای دیگران کار کردن لزوما چیز بدی نیست. بستگی به آدم و اهدافش داره و چیزی که توی زندگی از نظرش ارزش داره. مثلا من با اینکه اسما زیردست هستم ولی چیز زیادی کم ندارم؛ احترام، اختیارات، امکانات، راحتی، هرچی بگی دارم (البته فقط پولش زیاد نیست)، حتی میتونم بگم کارم از خود رئیسم هم راحت تره اون بیشتر از من کار میکنه سختی میکشه!!، البته خب پول بیشتر هم داره و بدست میاره و خرج علاقمندی ها و عیاشی های خودش میکنه!
بستگی به آدم داره بهرحال.
من هرجا برم نهایتا مجبور میشن بهم احترام بذارن بهم اختیارات تقریبا کاملی بدن. یجورایی خودم میشم معاون رئیس. چرا؟ چون توانایی و تخصص های خاص و بالا دارم، و چون آدم خاصی هستم درونا قوی هستم باهوش و جنگنده هستم و کسی نمیتونه استثمارم کنه. چون قدرتهای اصیل و درونی دارم.
ممنون از راهنمایی صحیح و بجات برادرمن این حرفا رو اصلا قبول ندارم
یه مشت آدمی که نتونستن خوب برنامه نویسی یاد بگیرن عقده ورشون میداره این چرندیات رو تحویل مردم میدن
من آدم سراغ دارم تو 9 ماه برنامه نویسی از صفر به جایی میرسه که به همینایی که شما میگی 10 سال کار کردن و نمیدونم این حرفا الان داره تدریس میکنه
شما علاقه داشته باش من بهت قول میدم در عرض چند ماه استاد همه ی ما هم میشی
اگه تو قول بدی به برنامه نویسی علاقه مند باشی منم شاگردت میشم
چون خوب میدونم تو این مباحث فقط و فقط علاقه حرفه
به این خزبلات هم گوش نکن که از اساس اشتباهه
آدمایی مـثل انیشتن که اوایل همه بهش میگفتن کودن اگه قرار بود به این حرفا گوش بدن الان انیشتن نمیشدن
یا آدمایی مثل جابز و بیل گیتس اگه میخواستن خودشون رو محدود به این کنن که حتما باید مغر داشته باشن در حد هیولا و حداقل 10 سال مطالعه مستمر داشته باشن و این چرت و پرتا هیچ وقت جابز و بیل گیتس نمیشدن!
تو به خودت اگه واقعا ایمان داشته باشی راهتو پیدا میکنی...
فقط هم علاقه مهمه...فقط علاقه....
.
.
.
****** NO COMMENT WILL BE ANSWERED !! ******
آره من خیلی علاقه ب اندرویدنویسی دارم ب حدی ک هیچ وقت ازش خسته نمیشم
هروقت از پای کامپیوتر بلند میشم دوباره میام سرکامپیوتر و اندرویدنویسی
میدونی ی جورایی دوریش برام سخت شده
من با حرفای شما کاملا موافقم
چون دوست خودم کم تر از 1 سال شروع ب برنامه نویسی کرد
الان تو گروه نرم افزاری عضوه و داره خیلی حرفه ای کارشو میکنه
یادگرفتن با حرفه ای شدن خیلی فرق دارد!
اصطلاح "اندروید نویسی" مبهم است بهتر بود میگفتید برنامه نویسی برای اندروید!
همه افراد قدرت و توان یادگیری همه مطالب را به حدیکسان دارند یعنی بیشتر افراد از میزان عقل و آی کیو تقریبا یکسان برخوردارند پس عامل تاثیرگذار در یادگیری و پیشرفت به میزان تلاش و تمرکز و نحوه یادگیری و تمرین شخص بستگی دارد و همینطور به نوع آموزش و منابع آموزشی بستگی دارد!
بستگی داره شما چی بخواید بخواید چی بشید.
بله شما میتونید یک تخصص محدود یاد بگیرید، درش اختصاصی کار کنید، و توی زمینه های دیگه نرید یا خیلی کمتر برید.
مثلا میتونید متخصص اینترفیس دیزاین بشید، متخصص گرافیک، پایگاه داده، کدهای سمت سرور، برنامه نویس دسکتاپ، برنامه نویسی موبایل، برنامه نویسی وب. اینا هرکدام تخصص های جداگانه هستن. در خارج و کشورهای پیشرفته بخصوص، ظاهرا تقسیم کار و هماهنگی و همکاری بین تخصص های مختلف بیشتر و راحتتر میتونه باشه. ولی بهرحال این تخصص محدود، محدودیت ها و مشکلاتی هم به همراه داره. بهرحال اینه که شما نمیتونید خودتون به تنهایی یه برنامهء کامل بنویسید! آیا این براتون قابل قبوله؟ بستگی داره. شاید اصلا جز شغل و پول براتون چیز دیگری مهم نباشه، ولی من به شخصه بعنوان یک آدم خوره عذاب میکشم نمیتونم تحمل کنم اگر ناقص باشم و برای نوشتن و درست کردن چیزهایی که میخوام وابسته به دیگران باشم، و این خیلی وقتا عملا باعث شکست و ناتوانی آدم هم میشه، چون نمیشه یا صرف نمیکنه همیشه برای هرچیزی که میخوایم و نیاز شخصی یا شغلی و غیره داریم از کمک و همکاری تمام متخصصان لازم دیگه براحتی بهره مند بشیم. این کار مشکلات و محدودیت ها و هزینه های خودش رو داره. اونم با این ملت با این فرهنگ و شرایط مملکت هایی مثل ما.
یه محدودیت اینه که شما اینطوری محکوم هستید همیشه برای دیگران، توی شرکتی چیزی، زیردست دیگرانی، یا بهرصورت همکار کار کنید و به این سادگی ها نمیتونید خودتون به تنهایی برای خودتون کار کنید (مثلا فری لنس باشید). و این فکر نمیکنم از جهت هدف پول هم زیاد جالب باشه، بخصوص در ایران که زیاد جاهایی پیدا نمیشن که حقوق بالایی به برنامه نویسان بدن. ولی در خارج کشورهایی مثل آمریکا حقوق ها خیلی بهتره تاجاییکه میدونم. خب اینجا قدرت اقتصادی و بازار هم کشش نداره باید دخل و خرجشون هم جور دربیاد بالاخره.
من بارها دیدم دوستانی که پروژه های تجاری هم کار میکنن گفتن با اینکه خودشون مثلا تخصص گرافیک ندارن و دوست دارن بدن یه متخصص گرافیک طراحی حرفه ای براشون بکنه، ولی بخاطر هزینه و قیمت بالای این کار و در مقابلش مبلغ محدودی که سفارش رو به مشتری میدن، این کار براشون صرف نمیکنه و باید تقریبا همه کار رو خودشون انجام بدن!
قوانین ایجاد تاپیک در تالار
پاسخ با نقل قول
