امروزه سازمان ها از بانک های اطلاعاتی استفاده می کنند که اندازه آنها معمولا خیلی بزرگ بوده و به چندین گیگا بایت می رسند . اینگونه بانک های اطلاعاتی را بانک های اطلاعاتی خیلی بزرگ و یا به اختصار VLDB می نامند . برای مدیریت بهتر این نوع بانک اطلاعاتی از اوراکل 8i به بعد ویژگی جدیدی به نام پارتیشن بندی به ان اضافه شده است که با کمک آن می توان یک جدول، ایندکس و جداول مبتنی بر ایندکس را به بخش های کوچکتری به نام پارتیشن تقسیم نمود .
مزایای پارتیشن بندی
1-افزایش کارایی پرس و جوها : به عنوان مثال هنگامیکه میلیون ها رکورد مالی از سال 1385 تا 1395 دارید معلوم است که بیشتر با داده های سال جاری کار می کنید پس بهتر است براساس سال مالی این جداول را پارتیشن بندی نمایید .
2-مدیریت آسان جدوال بزرگ با تقسیم بندی آنها به بخش های کوچکتر
3-انجام سریع عملیات import ، export ، پشتیبان گیری ، بازیابی و انتقال داده ها بین جداول و بانک های اطلاعاتی مختلف
4-کاهش زمان Recovery
5-کاهش تاثیر خطاها
چه هنگامی باید یک جدول را پارتیشن بندی کرد ؟
در موارد زیر بهتر است جداول را پارتیشن بندی نمود :
1-هنگامیکه اندازه جدول بزرگتر از 2 گیگا بایت باشد .
2-جداولی که دارای داده های بایگانی شده باشند . برای مثال ، جدولی که دارای داده های مربوط به سال های مالی مختلف بوده و در حال حاضر فقط از داده های سال جاری استفاده می شود .
3-هنگامیکه قرار است داده های یک جدول روی دیسک های مختلف توزیع شوند .
پاسخ با نقل قول
