من با این حرف موافقم که سطح آموزشی و یا مدرک ما کاملا بی ارزش و فاقد محتوای تخصصی هستش
اما این من هستم که می توانم خودم را در حد مدرکم بالا بیارم
در بعضی موارد در مقالات یا نوشته ها مشاهده می کنم که اکثر برنامه نویس ها ترک تحصیل کردند و رفتند دنبال کارشون و الان هم مایکروسافت و ...
را راه انداختند و وضع توپ
ولی یکی نیست به اینها بگه آیا واقعا اینها از عملکرد خودشون راضی هستند؟!!!
منظورم را با یک سوال واضح تر می گم
شاید با کمی تفکر بتوانیم خودمون پاسخ هم بدیم
شما مقایسه کنید یک فردی که دیپلم داره و یک فردی کارشناسی ارشد
حتی با در نظر گرفتن اینکه وضعیت مالی دیپلم بیشتر و بهتر از ارشد هستش
حالا اگر از اینها بپرسیم که احساس تون نسبت به خودتون و وضعیتی که دارید رو چطور ارزیابی می کنید ؟
من به جرات می تونم پاسخ بدم به شرطی که دو طرف واقع بینانه پاسخ دهند
دیپلم می گه حسی ندارم یا می گه حداکثر 10 20 درصد
ولی ارشد با هر وضعیت بدی که داره می گه حس می کنم بالای 80 90 درصد
من در این خصوص شک ندارم چون بارها از دوستان مختلف که از وضعیت شون راضی نبودن و تحصیل کرده هم بودند وقتی این سوال را می پرسیدم
خودشون هم از پاسخی که می دادند تعجب می کردند!!!...
من وقتی وارد دانشگاه شدم دو سال سابقه برنامه نویسی حرفه ای داشتم
رشته من هم نرم افزار بود به جرات می گم دانشگاه هیچ بار علمی برای من نداشت
ولی من به دنبال علم رفتم یعنی سعی کردم یک دانشجو باشم
یادمه یک روز استاد مدلسازی به من گفت برای چی می یای دانشگاه تو که تکمیلی
گفتم من برای یاد گرفتن نمی یام
پوزخند زد و گفت پس برای چی میای(منظور از این سوالش این بود که پس برای الافی می یای)
گفتم می یام تا بتونم احساسم رو نسبت به خودم بهتر کنم
هیچ وقت چهره استاد از یادم نمی ره به مانیتور خیره شده بود شاید داشت افسوس می خورد...
اینها را گفتم که شاید بتونه یک نگاهی به دوستان بده
من واقعا نگاهم به تحصیل صرفا تخصص نیست
ولی اگر تحصیلات نداشته باشم مثل اینه که تخصصی هم ندارم
هر چند خود مدرک ارزشی نداره اونم در ایران ولی مهم اون احساسی ست که عنوان کردم
پیشنهاد میدم شما هم بهش فکر کنید شاید نسبت به خودتون بهتر به نتیجه برسید
روز و روزگار خوش