ضمن سلام

اكتيو ايكسها فايلهايي هستند كه معمولاً شامل مجموعه اي از كدهاي هدفمند به منظور انجام عملياتي خاص ميباشند . ( اندكي توضيح كاملتر + نكاتي در هنگام استفاده )

استفاده از تكنولوژي Active'X مزاياي زير رو در بر داره :

امكان اتصال چندين برنامه و يا زير برنامه به يك اكتيو ايكس وجود داره . اين همون فلسفه يك بار بنويس و چندين بار استفاده كن هستش

شما از پيچيدگي برنامه نويسيهاي صورت پذيرفته در داخل ActiveX به دور هستيد . چرا كه غالباً با تعداد خطهاي كد نويسي بسيار محدود ( در حد چند خط ) قادر به استفاده از تمام توان داخلي ActiveX‌ هستيد
اكتيو ايكسها ميتونن قابليتهاي جديدي رو در اختيار شما بذارن و يا جايگزيني بهينه براي امكانات موجود ارائه كنن

مزاياي استفاده از ActiveX در داخل Access نمود بيشتري پيدا ميكنه و اونهم به دلايل زيره :

متاسفانه يكي از بدترين حالتهاي تخريب فايلهاي Access در صورتي رخ ميده كه كدهاي نوشته شده در داخل برنامه دچار اشكال ميشن . در اينگونه مواردي بازگردان فايل به حالت اوليه مقداري با دردسر همراه هستش .
( پيغام خطاي The Visual Basic for Applications Project in this database Is Corrupt اشاره به اين نوع از تخريب ذكر شده داره )
احتمال تخريب كدهاي برنامه رابطه مستقيمي با مقدار كدهاي نوشته شده در داخل خود برنامه هم داره .
تصور كنيد كه در داخل يك ActiveX در حدود 10000 خط كدنويسي وجود داشته باشه . اگر قرار بر اين باشه كه كليه اين كدها به داخل برنامه شما منتقل بشه در اون حالت پتانسيل تخريبي فايل شما هم تا حدود بسيار زيادي بالا ميره .

برنامه اكسس قادر به فراخواني توابع Api ( و يا به بياني ديگه بگيم توابع ويندوز ) هستش وليكن همونطوري كه قبلاً هم گفتم متاسفانه اكسس مديريتي بر روي خطاهاي هنگام اجرا در فراخوانيهاي داخلي اين نوع توابع نداره و اين امر ميتونه منجر به عوارضي غير قابل برگشت در داخل فايل شما بشه . هنگ كردن سيستم در گگام اين فراخوانيها ميتونه منجر به بسته شدن غير اصولي برنامه بشه كه پيادمهاي خاص خودش رو به همراه داره .

خوشبختانه در اينگونه مواردي واسط Active'X ميتونه به عنوان يك ميانجي وظيفه خودش رو به خوبي و به درستي انجام بده و به نمايندگي از طرف Access عمليات مورد نظر رو به انجام برسونه .

تعداد خطوط كد نويسي بيشتر مساويست با حجم نهايي بيشتر فايل Access و زمان طولاني تر در هنگام باز و بسته شدن برنامه

Access عمليات Compile/Decompile كدهاي داخلي خودش رو در هر بار اجراي برنامه به انجام ميرسونه كه مدت زمان انجام اين عمليات رابطه تنگاتنگي با حجم فايل شما داره ( و يا در اينجا ميزان برنامه نويسي صورت پذيرفته )

همواره بايد سعي كنيد كارهاتون رو با كمترين تعداد خطوط برنامه به انجام برسونيد تا دو نتيجه زير عايدتون بشه :

امنيت بيشتر + سرعت بيشتر

.................................................. .................................................. .............................

يك توضيح در خصوص دوستاني كه اعلام ميكنن تا حالا هيچ وقت فايلهاشون تخريب نشده :

يه جمله معروف هست كه ميگه :

كسي كه هيچ كاري نميكنه هيچ اشتباهي هم نميكنه !

احتمال تخريب فايل جزء لاينفك و گريز ناپذيره اكسس هستش و به نوعي از خصلتهاي ذاتي اونه

وليكن اين دسته از دوستان ممكنه به دلايل زير فايلهاشون تخريب نشده :

برنامه فاقد پيچيدگي هستش ( به طور مثال احتمال و تعداد خرابي يك اتومبيل بيشتره يا يه چرخ دستي )
از برنامه استفاده اي به عمل نمياد ( به طور مثال ماشين يه خانم دكتر بيشتر خراب ميشه يا ماشين يه راننده تاكسي )
و در نهايت برنامه چيزي براي خراب شدن نداره ( يه چرخ دستي كه چرخش چوبيه ديگه احتمال پنچري نداره چرا كه چرخ بادي نداره - لازمه پنچر شدن داشتن چرخ باديه )

يك فرمول كلي و ثابت در اين خصوص وجود داره :

پيچيدگي برنامه + ميزان استفاده بالا + تعداد آبجكتها = ميزان احتمال بسيار بالاي تخريب فايل

موفق باشيد و خدا نگهدار