Sundown
پنج شنبه 16 مهر 1388, 15:41 عصر
اول از همه از مدیران محترم سایت درخواست دارم اگر از نظرشان این تاپیک ربطی به سایت ندارد نسبت به حذف آن اقدام نمایند که در این صورت پیشاپیش از آنان پوزش میخواهم
اینترنت ملی !
راه اندازي اينترنت ملي و ارائه سرويس آن به متقاضيان جزء خبرهايي محسوب مي شود که اين روزها اکثر رسانه ها درخصوص آن خبر يا گزارشي منتشر مي کنند و اين در حالي است که براي کساني که از چهار سال قبل با مفهوم اينترنت ملي آشنايي دارند، مطرح شدن دوباره آن پرسش هايي را ايجاد کرده است چرا که بسياري تصور مي کردند اين پروژه بعد از يکي دو سال مطرح شدن عملاً از ذهن مسوولان و آفرينندگانش خارج و به نوعي به فراموشي سپرده شده است اما در کمال تعجب شاهد آن هستيم که اين طرح که هنوز بعد از چهار سال براي بسياري معناي آن نامفهوم است، دوباره مطرح شده و اين بار حتي صحبت ها حول موضوع واگذاري آن نيز مي چرخد بنابراين بايد گفت اين صحبت هاي جديد بار ديگر سيل پرسش ها را براي بسياري از افراد به وجود آورده است تا آنجا که بايد پرسيد به راستي اينترنت ملي چه بود و بعد از چهار سال به کجا رسيده است؟ آيا اساساً شبکه يي جهاني که اساس اش بر فرامليت ها و بي مرزي بنا شده، قابليت ملي شدن و منطقه يي شدن دارد يا مي توان شبکه يي را که موضوع اصلي جهاني سازي است، به شکلي برخلاف ذات خودش تبديل کرد؟ اينها سوال هايي است که هنوز با مفهوم «اينترنت ملي» پيوند خورده است؛ سوال هايي که گويا بايد در وزارتخانه جديد به دنبال پاسخ آن گشت چرا که وزير جديد ارتباطات نيز بار ديگر موضوع اينترنت ملي را مطرح کرده است. او موضوع اينترنت ملي را هم در برنامه هاي پيشنهادي خود به مجلس و هم در صدر سخنراني هاي خود قرار داده است.
برخي معتقدند مطرح شدن دوباره اينترنت ملي به رابطه نزديک ميان وزير جديد ارتباطات و عبدالمجيد رياضي معاون فناوري اطلاعات وزير سابق بازمي گردد؛ همان شخصي که در رسانه ها به خالق اينترنت ملي مشهور است. هرچند گفته مي شد رياضي در روزهاي پاياني وزارت سليماني در حال ترک وزارتخانه است اما در حال حاضر به نظر مي رسد با مطرح شدن دوباره اينترنت ملي از سوي وزير جديد جايگاهش بيش از پيش در اين وزارتخانه محکم شده است.
قصه از کجا شروع شد
ابتداي دولت قبل يکي از معاونان وزير ارتباطات براي نخستين بار از اينترنت ملي سخن گفت؛ شبکه يي که بيش از يک سال توضيح دادن فوايد و امکاناتش براي رسانه ها و عموم به طول انجاميد اما ابهامات موضوع آن تا چهار سال بعد هم ادامه يافت.
بسياري از منتقدان در آن زمان گفتند اينترنت شبکه يي نيست که بتوان ارتباط آن را با دنيا قطع کرد و بعد شکل داخلي آن را به اجرا گذاشت و بر فرض که اين اتفاق نيز شکل بگيرد، ديگر نبايد نام آن را اينترنت گذاشت آن هم اينترنت ملي. به هرحال انتقادها از پروژه اينترنت ملي شدت يافت و طراحان آن بعداً موضوع را اين گونه توضيح دادند که؛ «شايد موضوع اينترنت ملي خوب تعريف نشده و منظور يک اينترانت ملي است». به گفته آنان اينترنت شبکه يي محصول کشورهاي غربي است و از اين رو کنترل آن نيز در دست آنان است، لذا ما بايد زيرساخت هاي اينترنتي خود را داشته باشيم تا در صورت بروز هرگونه اتفاق بتوانيم شبکه را سرپا نگاه داريم.
اينترنت ملي در زماني پا به عرصه گذاشت که موضوع تحريم هاي اينترنتي عليه ايران به اوج خود رسيده بود. بخش عمده يي از سايت هاي اينترنتي و شرکت هاي بزرگ امريکايي سرويس هاي خود را به روي کاربران ايراني بسته بودند و حتي اين موضوع هم مطرح مي شد که ممکن است در شرايط خاص حتي خطوط ارتباطي اينترنت ايران را نيز قطع کنند. لذا توجه و پيش بيني وضعيت هاي نامعلوم ايجاب مي کند بخش ارتباطي کشور که طي سال هاي اخير مرتباً به اينترنت وابسته تر مي شود، اين موضوع را در کنار توسعه ارتباطات اينترنتي در نظر داشته باشد. به رغم مصاحبه ها و توضيحات فراوان طراحان اينترنت ملي موضوع به صورت يک بحث وسيع رسانه يي و کارشناسي دنبال شد. برخي معتقد بودند منظور اينترنت ملي همان شبکه فيبري است که سال هاست وزارت ارتباطات در حال تکميل آن است و حال سرويس هاي تحت آن را مي خواهد تحت عنوان اينترنت ملي که عنواني پرطمطراق است، به خدمات گيرندگان عرضه کند.
تصويب در دولت
پروژه اينترنت ملي به لطف ارتباطات وسيع طراحانش و حمايت هاي مقامات بالاي وزارت ارتباطات در دولت مطرح و براي آن نيز بودجه نسبتاً قابل توجهي تعيين شد. مديران وزارت ارتباطات پس از دريافت اين بودجه از راه اندازي آن در مدارس کشور خبر دادند و حتي مراسم اتصال نخستين مدرسه به اينترنت ملي نيز با حضور خبرنگاران برگزار شد. با اين حال وقتي خبرنگاران از مدير مدرسه در مورد اتصال به شبکه اينترنت ملي سوال کردند، او در پاسخ گفت از اين موضوع خبري ندارد و تنها اتصالي که براي اين مدرسه برقرار شده، اتصال از طريق ADSL (اينترنت پرسرعت) به اينترنت است اما جالب آن است که مدير اين مدرسه بعدها اين موضوع را تکذيب کرد و گفت به اينترنت ملي متصل شده است.
موضوع اتصال مدارس به اينترنت ملي حالا بعد از چهارسال دوباره مطرح شده است و صحبت از اتصال 100 هزار مدرسه به اينترنت ملي طي امسال به ميان آمده است. به گفته بهرام محمديان معاون پژوهشي وزارت آموزش و پرورش سال گذشته 20 هزار مدرسه به اينترنت ملي وصل شدند ولي اتصال تمامي مدارس کشور به اين شبکه نيازمند تخصيص هفت ميليارد تومان بودجه است. البته محمديان از بودجه صحبت کرد اما از مزاياي اين شبکه و دلايل اين اتصال سخني به ميان نياورد؛ دلايلي که اگر مطرح مي شد، مي توانست بسياري از ابهامات را از ميان بردارد.
گفتني است به جز مدارس، بانک ها نيز از جمله بخش هايي هستند که به اين شبکه متصل شده اند. با توجه به توضيحات مطرح شده درباره قابليت هاي اين شبکه به نظر مي رسد آنچه بانک ها به آن متصل شده اند چيزي جز همان شبکه فيبر کشوري نيست.
اينترنت ملي و اينترنت جهاني
ايران در حالي طي سال هاي اخير به موضوع اينترنت ملي توجه جدي نشان داده که طي اين سال ها رشد و توسعه اينترنت در کشور ما به کندي صورت گرفته است. ايران از جمله کشورهايي است که داراي کمترين ضريب نفوذ اينترنت در جهان و کشورهاي منطقه است و اين در حالي است که وزارت ارتباطات هنوز آمارهاي اتصال به اينترنت و ضريب نفوذ اينترنت خود را بر اساس اتصال از روش منسوخ شده دايل آپ محاسبه مي کند و عملاً از ضريب نفوذ اينترنت پرسرعت سخني به ميان نمي آورد. مشکلاتي که طي سال هاي اخير براي اتصال به اينترنت پرسرعت به وجود آمد، باعث شد توسعه در اين بخش به کندي صورت گيرد و عملاً پيش بيني ها به حد نصاب برنامه چهارم توسعه نيز نرسد. همين موضوع باعث شد مخابرات به رغم تاکيدات اصل 44 بار ديگر به عرصه ارائه سرويس بازگردد و نخستين مورد آن ارائه اينترنت پرسرعت توسط شرکت مخابرات استان تهران است که قرار است از يکي دو ماه ديگر به ارائه پورت هاي اينترنت پرسرعت بپردازد.
اينترنت بدون محتوا
چند روز قبل نيز مديرعامل شرکت فناوري اطلاعات اعلام کرد متقاضيان اينترنت ملي به شرکت هاي مخابرات استاني مراجعه کنند. وي در اين خبر اينترنت ملي را در داخل پرانتز اينترانت کشوري معرفي کرد. با صحبت هاي وي مشخص شد که منظور از اينترنت ملي همان شبکه داخلي است که سال ها پيش از اين کليدش با توسعه شبکه فيبر در سراسر کشور زده شد. مديرعامل شرکت فناوري اطلاعات در اين مصاحبه خاطرنشان کرد اينترنت ملي ربطي به اينترنت ندارد و در عين حال تاکيد کرده است تاکنون اينترنت ملي به مردم عادي ارائه نمي شد و شايد به اين دليل براي مردم ملموس نبوده است.
با تاکيد مقامات وزارت ارتباطات بر اينکه اينترنت ملي همان شبکه اينترانت است، ديگر پاسخ به چون و چرايي اين شبکه چندان سخت نيست. اينترانت عموماً به شبکه هايي گفته مي شود که به صورت محلي و محدود راه اندازي مي شود و اساساً قابل مقايسه با اينترنت نيست. اينترانت ملي اما تفاوتي نيز با اينترنت دارد و آن نيازمندي به توليد محتوا روي آن است. در صورتي که يک شبکه اينترانت فاقد محتوا باشد، عملاً کاربرد چنداني براي عموم کاربران نخواهد داشت. در صورتي که چنين شبکه يي مد نظر باشد نيز اين پرسش پيش مي آيد که موضوع تامين محتوا در اين شبکه اينترانتي کجا و برعهده کيست؟ آيا وزارت ارتباطات طي اين چهار سال در زمينه تامين محتواي اين شبکه سرمايه گذاري يا حمايت را انجام داده است؟
منبع : صفحه آی تی روزنامه اعتماد مورخ 15 مهر 87 (http://www.etemaad.ir/Released/88-07-15/250.htm)
در مورد آینده این شبکه چه نظری دارید ؟
اینترنت ملی !
راه اندازي اينترنت ملي و ارائه سرويس آن به متقاضيان جزء خبرهايي محسوب مي شود که اين روزها اکثر رسانه ها درخصوص آن خبر يا گزارشي منتشر مي کنند و اين در حالي است که براي کساني که از چهار سال قبل با مفهوم اينترنت ملي آشنايي دارند، مطرح شدن دوباره آن پرسش هايي را ايجاد کرده است چرا که بسياري تصور مي کردند اين پروژه بعد از يکي دو سال مطرح شدن عملاً از ذهن مسوولان و آفرينندگانش خارج و به نوعي به فراموشي سپرده شده است اما در کمال تعجب شاهد آن هستيم که اين طرح که هنوز بعد از چهار سال براي بسياري معناي آن نامفهوم است، دوباره مطرح شده و اين بار حتي صحبت ها حول موضوع واگذاري آن نيز مي چرخد بنابراين بايد گفت اين صحبت هاي جديد بار ديگر سيل پرسش ها را براي بسياري از افراد به وجود آورده است تا آنجا که بايد پرسيد به راستي اينترنت ملي چه بود و بعد از چهار سال به کجا رسيده است؟ آيا اساساً شبکه يي جهاني که اساس اش بر فرامليت ها و بي مرزي بنا شده، قابليت ملي شدن و منطقه يي شدن دارد يا مي توان شبکه يي را که موضوع اصلي جهاني سازي است، به شکلي برخلاف ذات خودش تبديل کرد؟ اينها سوال هايي است که هنوز با مفهوم «اينترنت ملي» پيوند خورده است؛ سوال هايي که گويا بايد در وزارتخانه جديد به دنبال پاسخ آن گشت چرا که وزير جديد ارتباطات نيز بار ديگر موضوع اينترنت ملي را مطرح کرده است. او موضوع اينترنت ملي را هم در برنامه هاي پيشنهادي خود به مجلس و هم در صدر سخنراني هاي خود قرار داده است.
برخي معتقدند مطرح شدن دوباره اينترنت ملي به رابطه نزديک ميان وزير جديد ارتباطات و عبدالمجيد رياضي معاون فناوري اطلاعات وزير سابق بازمي گردد؛ همان شخصي که در رسانه ها به خالق اينترنت ملي مشهور است. هرچند گفته مي شد رياضي در روزهاي پاياني وزارت سليماني در حال ترک وزارتخانه است اما در حال حاضر به نظر مي رسد با مطرح شدن دوباره اينترنت ملي از سوي وزير جديد جايگاهش بيش از پيش در اين وزارتخانه محکم شده است.
قصه از کجا شروع شد
ابتداي دولت قبل يکي از معاونان وزير ارتباطات براي نخستين بار از اينترنت ملي سخن گفت؛ شبکه يي که بيش از يک سال توضيح دادن فوايد و امکاناتش براي رسانه ها و عموم به طول انجاميد اما ابهامات موضوع آن تا چهار سال بعد هم ادامه يافت.
بسياري از منتقدان در آن زمان گفتند اينترنت شبکه يي نيست که بتوان ارتباط آن را با دنيا قطع کرد و بعد شکل داخلي آن را به اجرا گذاشت و بر فرض که اين اتفاق نيز شکل بگيرد، ديگر نبايد نام آن را اينترنت گذاشت آن هم اينترنت ملي. به هرحال انتقادها از پروژه اينترنت ملي شدت يافت و طراحان آن بعداً موضوع را اين گونه توضيح دادند که؛ «شايد موضوع اينترنت ملي خوب تعريف نشده و منظور يک اينترانت ملي است». به گفته آنان اينترنت شبکه يي محصول کشورهاي غربي است و از اين رو کنترل آن نيز در دست آنان است، لذا ما بايد زيرساخت هاي اينترنتي خود را داشته باشيم تا در صورت بروز هرگونه اتفاق بتوانيم شبکه را سرپا نگاه داريم.
اينترنت ملي در زماني پا به عرصه گذاشت که موضوع تحريم هاي اينترنتي عليه ايران به اوج خود رسيده بود. بخش عمده يي از سايت هاي اينترنتي و شرکت هاي بزرگ امريکايي سرويس هاي خود را به روي کاربران ايراني بسته بودند و حتي اين موضوع هم مطرح مي شد که ممکن است در شرايط خاص حتي خطوط ارتباطي اينترنت ايران را نيز قطع کنند. لذا توجه و پيش بيني وضعيت هاي نامعلوم ايجاب مي کند بخش ارتباطي کشور که طي سال هاي اخير مرتباً به اينترنت وابسته تر مي شود، اين موضوع را در کنار توسعه ارتباطات اينترنتي در نظر داشته باشد. به رغم مصاحبه ها و توضيحات فراوان طراحان اينترنت ملي موضوع به صورت يک بحث وسيع رسانه يي و کارشناسي دنبال شد. برخي معتقد بودند منظور اينترنت ملي همان شبکه فيبري است که سال هاست وزارت ارتباطات در حال تکميل آن است و حال سرويس هاي تحت آن را مي خواهد تحت عنوان اينترنت ملي که عنواني پرطمطراق است، به خدمات گيرندگان عرضه کند.
تصويب در دولت
پروژه اينترنت ملي به لطف ارتباطات وسيع طراحانش و حمايت هاي مقامات بالاي وزارت ارتباطات در دولت مطرح و براي آن نيز بودجه نسبتاً قابل توجهي تعيين شد. مديران وزارت ارتباطات پس از دريافت اين بودجه از راه اندازي آن در مدارس کشور خبر دادند و حتي مراسم اتصال نخستين مدرسه به اينترنت ملي نيز با حضور خبرنگاران برگزار شد. با اين حال وقتي خبرنگاران از مدير مدرسه در مورد اتصال به شبکه اينترنت ملي سوال کردند، او در پاسخ گفت از اين موضوع خبري ندارد و تنها اتصالي که براي اين مدرسه برقرار شده، اتصال از طريق ADSL (اينترنت پرسرعت) به اينترنت است اما جالب آن است که مدير اين مدرسه بعدها اين موضوع را تکذيب کرد و گفت به اينترنت ملي متصل شده است.
موضوع اتصال مدارس به اينترنت ملي حالا بعد از چهارسال دوباره مطرح شده است و صحبت از اتصال 100 هزار مدرسه به اينترنت ملي طي امسال به ميان آمده است. به گفته بهرام محمديان معاون پژوهشي وزارت آموزش و پرورش سال گذشته 20 هزار مدرسه به اينترنت ملي وصل شدند ولي اتصال تمامي مدارس کشور به اين شبکه نيازمند تخصيص هفت ميليارد تومان بودجه است. البته محمديان از بودجه صحبت کرد اما از مزاياي اين شبکه و دلايل اين اتصال سخني به ميان نياورد؛ دلايلي که اگر مطرح مي شد، مي توانست بسياري از ابهامات را از ميان بردارد.
گفتني است به جز مدارس، بانک ها نيز از جمله بخش هايي هستند که به اين شبکه متصل شده اند. با توجه به توضيحات مطرح شده درباره قابليت هاي اين شبکه به نظر مي رسد آنچه بانک ها به آن متصل شده اند چيزي جز همان شبکه فيبر کشوري نيست.
اينترنت ملي و اينترنت جهاني
ايران در حالي طي سال هاي اخير به موضوع اينترنت ملي توجه جدي نشان داده که طي اين سال ها رشد و توسعه اينترنت در کشور ما به کندي صورت گرفته است. ايران از جمله کشورهايي است که داراي کمترين ضريب نفوذ اينترنت در جهان و کشورهاي منطقه است و اين در حالي است که وزارت ارتباطات هنوز آمارهاي اتصال به اينترنت و ضريب نفوذ اينترنت خود را بر اساس اتصال از روش منسوخ شده دايل آپ محاسبه مي کند و عملاً از ضريب نفوذ اينترنت پرسرعت سخني به ميان نمي آورد. مشکلاتي که طي سال هاي اخير براي اتصال به اينترنت پرسرعت به وجود آمد، باعث شد توسعه در اين بخش به کندي صورت گيرد و عملاً پيش بيني ها به حد نصاب برنامه چهارم توسعه نيز نرسد. همين موضوع باعث شد مخابرات به رغم تاکيدات اصل 44 بار ديگر به عرصه ارائه سرويس بازگردد و نخستين مورد آن ارائه اينترنت پرسرعت توسط شرکت مخابرات استان تهران است که قرار است از يکي دو ماه ديگر به ارائه پورت هاي اينترنت پرسرعت بپردازد.
اينترنت بدون محتوا
چند روز قبل نيز مديرعامل شرکت فناوري اطلاعات اعلام کرد متقاضيان اينترنت ملي به شرکت هاي مخابرات استاني مراجعه کنند. وي در اين خبر اينترنت ملي را در داخل پرانتز اينترانت کشوري معرفي کرد. با صحبت هاي وي مشخص شد که منظور از اينترنت ملي همان شبکه داخلي است که سال ها پيش از اين کليدش با توسعه شبکه فيبر در سراسر کشور زده شد. مديرعامل شرکت فناوري اطلاعات در اين مصاحبه خاطرنشان کرد اينترنت ملي ربطي به اينترنت ندارد و در عين حال تاکيد کرده است تاکنون اينترنت ملي به مردم عادي ارائه نمي شد و شايد به اين دليل براي مردم ملموس نبوده است.
با تاکيد مقامات وزارت ارتباطات بر اينکه اينترنت ملي همان شبکه اينترانت است، ديگر پاسخ به چون و چرايي اين شبکه چندان سخت نيست. اينترانت عموماً به شبکه هايي گفته مي شود که به صورت محلي و محدود راه اندازي مي شود و اساساً قابل مقايسه با اينترنت نيست. اينترانت ملي اما تفاوتي نيز با اينترنت دارد و آن نيازمندي به توليد محتوا روي آن است. در صورتي که يک شبکه اينترانت فاقد محتوا باشد، عملاً کاربرد چنداني براي عموم کاربران نخواهد داشت. در صورتي که چنين شبکه يي مد نظر باشد نيز اين پرسش پيش مي آيد که موضوع تامين محتوا در اين شبکه اينترانتي کجا و برعهده کيست؟ آيا وزارت ارتباطات طي اين چهار سال در زمينه تامين محتواي اين شبکه سرمايه گذاري يا حمايت را انجام داده است؟
منبع : صفحه آی تی روزنامه اعتماد مورخ 15 مهر 87 (http://www.etemaad.ir/Released/88-07-15/250.htm)
در مورد آینده این شبکه چه نظری دارید ؟