خبر: رئیس گوگل به جوانان هشدار داد [بایگانی]

farhad nadimi

یک شنبه 31 مرداد 1389, 01:20 صبح

اریک اشمیت، رئیس گوگل، هشدار داده است که جوانان ممکن است در آینده مجبور باشند برای فرار از فعالیت‌های اینترنتی خود در گذشته، نام خود را تغییر دهند.

به گزاش جام جم آنلاین به نقل از بی.بی.سی، اریک اشمیت به نشریه وال استریت جورنال گفت: ممکن است این جوانان متوجه نباشند که ثبت حجم عظیمی از اطلاعات درباره خودشان چه عاقبتی می‌تواند داشته باشد.

شرکت گوگل به تازگی شبکه‌های اجتماعی خود را گسترش داده است.

این شرکت به تازگی شرکت‌های «جمبول» و «اسلاید» را خریداری کرده که هر دو در ارائه خدمات به شبکه‌های اجتماعی تخصص دارند.

اسلاید یک شرکت ارائه کننده فعالیت‌های سرگرمی و مسابقاتی است و جمبول خدمات ارزی و پرداختی مجازی را انجام می‌دهد.

برخی بر این باورند که تصاحب این شرکت‌ها به معنای راه اندازی یک شبکه اجتماعی دیگر است.
گوگل تاکنون دو شبکه اجتماعی را راه اندازی کرده است؛ گوگل باز که در فوریه 2010 شروع به کار کرد و شبکه اجتماعی اورکات که اولین شبکه اجتماعی راه اندازی شده توسط گوگل بود.

راه اندازی شبکه اجتماعی گوگل باز به این دلیل جنجال برانگیز شد که شناسه‌های کاربری جی میل افراد را، بدون کسب رضایت از آنها، به یکدیگر متصل می‌کند؛ این موضوع به این معناست که شناسه‌های کاربری افراد در معرض دید عموم قرار دارد.

اریک اشمیت با پیش بینی احتمال تغییر نام برخی افراد گفت: «فکر نمی‌کنم جامعه از تبعات در دسترس بودن، قابل فهم بودن و قابل ثبت بودن اطلاعات در هر زمان و توسط هر کسی، آگاه باشد و درک کند که چه اتفاقی خواهد افتاد.»

با این وجود اشمیت گفت به احتمال زیاد در آینده شرکت گوگل از کاربران خود اطلاعات شخصی بیشتری ذخیره خواهد کرد.

او گفت: «در حال حاضر ما تقریبا می‌دانیم که شما که هستید، به چه مسائلی اهمیت می‌دهید و تا حدودی می‌دانیم که دوستان شما چه کسانی هستند.»

با این حال برخی کارشناسان اظهارات او را «مبالغه آمیز» خوانده اند.

سوا چارمن اندرسون گفت «اینکه همه چیز در اینترنت ثبت شده است درست نیست و تحقق این موضوع با توجه به وسعت اینترنت زمان نسبتا زیادی نیاز دارد.»

او افزود آرشیوهایی مانند فرایند نگهداری موقت اطلاعات توسط گوگل (Google Cache) که نسخه‌های قدیمی تر وب سایت‌ها را ذخیره می‌کند، گزینشی کار می‌کنند.

خانم چارمن اندرسون استدلال می‌کند از آنجایی که در حال حاضر شرکت‌هایی برای «پاک کردن» نمایه‌های اینترنتی وجود دارند، باید برخورد جامعه نسبت به محتوای اطلاعاتی که بر روی اینترنت در دسترس است، تغییر کند.

او می‌گوید: «همیشه بین معرفی یک فن آوری نوین و توسعه هنجارهای رفتاری که این فن آوری ترویج می‌کند تاخیر وجود دارد. به عنوان یک جامعه ما فقط باید نسبت به حماقت‌هایی که جوانان انجام می‌دهند، بخشش بیشتری نشان دهیم.»

LORD AELX

یک شنبه 31 مرداد 1389, 01:32 صبح

درسته که نباید هر کاری رو در این شبکه ها انجام داد، ولی این دلیل بر قرار ندادن اطلاعات واقعی در مورد افراد نمی شود. اینترنت راهی است برای شهرت و قدرت و شیر کردن برخی از اطلاعات همچون اسم و عکس و ... در حالت کلی معمول و صحیح است. در مورد صحبت در مورد عقاید و افکار هم در حالت کلی یک چیز شخصی است که برای هیچ کس اهمیت ندارد شخص دیگر، چه افکاری را دارد و هر کس آزاد است افکار خود را بیان کند. و بطور معمول این انتشار اطلاعات نسبتا شخصی برای کسی ضرر و زیانی به بار نخواهد آورد (البته به فرهنگ آن جامعه هم بستگی دارد).

حسین فلاحی

یک شنبه 31 مرداد 1389, 01:52 صبح

در مورد صحبت در مورد عقاید و افکار هم در حالت کلی یک چیز شخصی است که برای هیچ کس اهمیت ندارد شخص دیگر، چه افکاری را دارد و هر کس آزاد است افکار خود را بیان کند. و بطور معمول این انتشار اطلاعات نسبتا شخصی برای کسی ضرر و زیانی به بار نخواهد آورد (البته به فرهنگ آن جامعه هم بستگی دارد).

برای کاربران عادی ممکنه چندان اهمیتی نداشته باشه اما برای استفاده در مقاصد کلان خیلی مهمه و حیاتی.
مثلا فرض کنین یک کشوری برای مقاصد خودش و یا هر دلیل دیگری و برای شناخت عقاید و افکار افراد کشور دیگری از این اطلاعات شیرین خیلی خوب استفاده می کنه. اطلاعاتی که افراد در این شبکه ها منتشر می کنند نشانگر علایق، افکار و جو حاکم بر اون جامعه هست. با این اطلاعات باد آورده خیلی راحت می تونن برای کشور دیگه ای برنامه ریزی کنن و افکار اون جامعه رو به سمت خاصی جهت بدن.

LORD AELX

یک شنبه 31 مرداد 1389, 10:19 صبح

برای کاربران عادی ممکنه چندان اهمیتی نداشته باشه اما برای استفاده در مقاصد کلان خیلی مهمه و حیاتی.
مثلا فرض کنین یک کشوری برای مقاصد خودش و یا هر دلیل دیگری و برای شناخت عقاید و افکار افراد کشور دیگری از این اطلاعات شیرین خیلی خوب استفاده می کنه. اطلاعاتی که افراد در این شبکه ها منتشر می کنند نشانگر علایق، افکار و جو حاکم بر اون جامعه هست. با این اطلاعات باد آورده خیلی راحت می تونن برای کشور دیگه ای برنامه ریزی کنن و افکار اون جامعه رو به سمت خاصی جهت بدن.

عقاید شخصی با عقاید جمعی فرق می کنه... حداقل بین دوستان من در MySpace و Facebook و Twitter هیچ کسی پیدا نمیشه که غیر از وضعیت خودش و اینکه چه کارایی کرده، راجع به چیز دیگه ای صحبت کنه.
از طرف دیگه، شما فکر کن یک کشور ثانویه بخواد برای کشور هایی همچون آمریکا و انگلیس و آلمان برنامه ریزی کنه!! :گیج: واقعا جالب میشه، نه؟!

eshpilen

یک شنبه 31 مرداد 1389, 10:57 صبح

حسین فلاحی

یک شنبه 31 مرداد 1389, 16:35 عصر

عقاید شخصی با عقاید جمعی فرق می کنه... حداقل بین دوستان من در MySpace و Facebook و Twitter هیچ کسی پیدا نمیشه که غیر از وضعیت خودش و اینکه چه کارایی کرده، راجع به چیز دیگه ای صحبت کنه.

اتفاقا علایق شخصیه که مهمه.
مثلا توی یک کشور مردمش خیلی به کتاب علاقه ندارن. حالا اگه یک کشوری که می خواد روی این کشور کار کنه اگه عقایدش رو از طریق کتاب بخواد به این کشور تحمیل کنه خب موفق نیست. بر عکسش هم هست. اگه مردم کتاب خونی باشن می تونه از طریق کتاب به اون کشور حمله کنه.
حالا به نظر شما از کجا می شه فهمید این مردم به کتاب خیلی علاقه دارن؟ خب از طریق همین گفته های شخصی هست. وقتی طرف از هر ده گفتش سه تا مربوط به کتاب خریدن و کتاب خوندن هست مشخصه که به کتاب علاقه داره.

یا هر چیز دیگه ای. مثلا خیلی از کاربران توییتر این جمله رو یا مشابه به این رو خیلی به کار ببرن: " امروز رفتم یه عروسک باربی خریدم" یا "عروسک باربی رو خیلی دوست دارم".
خیلی راحت می شه روی این مردم از طریق همین باربی کار کرد و عقایدشون رو به سمت دلخواه برد. با ساختن فیلم و انیمیشن و هر چیز دیگه ای.

از طرف دیگه، شما فکر کن یک کشور ثانویه بخواد برای کشور هایی همچون آمریکا و انگلیس و آلمان برنامه ریزی کنه!! :گیج: واقعا جالب میشه، نه؟!

بر عکسش چی؟

(ببخشین. با این که عادت به طولانی نوشتن ندارم این یکی طولانی شد!:چشمک:)
(از این جمله هم می شه استفاده کرد:لبخند:)

حمید محمودی

یک شنبه 31 مرداد 1389, 18:50 عصر

منکه هیچوقت اسم و مشخصات حقیقی خودم رو در اینترنت نذاشتم. حتی از دوستان نزدیک هم به ندرت اطلاعات شخصی بهشون دادم و فقط به یکی دو نفر. تازه از همونشم فکر میکنم پشیمون هستم و بنظرم اشتباه بوده.
بنظرم دادن اطلاعات شخصی برای اکثر کارها و اکثر جاها هیچ ضرورتی نداره و آدم بدون دادن اطلاعات شخصی یا واقعی هم میتونه از امکانات موجود استفادهء کافی ببره.
عقل و سیاست صحیح میگه، تاحد امکان بهتره دیگران اطلاعات شخصی کمتری از شما داشته باشن.
در مسائلی که به دیگران ارتباطی نداره چرا باید اطلاعاتی بهشون داد؟ این اطلاعات میتونه بعدا به شکلهای مختلفی مورد سوء استفاده قرار بگیره. هم توسط اشخاص و هم توسط حکومتها و غیره.
ممکنه امروز شما بنظرتون مشکلی نداشته باشه، اما کسی از آیندهء خودش و شرایط جامعه و جهان خبر نداره.

کاملا موافقم.

البته به نظر من اگه فقط در حد اسم باشه ایرادی نداره ولی بعضی جاها دیدم که میان یه جوری خودشونو معرفی میکنن که یه فرد قریبه راحت میتونه اونا رو خیلی خوب بشناسه.

این چیزی هست که متاسفانه من بهش میگم حماقت!! درسته که در وهله اول شاید زیاد اون اطلاعات (از نظر اونا) مهم به نظر نرسه اما در کل همونطوری که گفتید چه لزومی داره بیایم اینطوری خودمونو در یک شبکه که کنترلی توش وجود نداره و هر کس هر طوری که میخاد میتونه سو استفاده کنه، معرفی بکنیم.

بنده اصلاً اعتقادی به مفید بودن شبکه های اجتماعی نظیر تویتر و... ( حتی سایت هایی از همین نوع که در ایران راه اندازی شدن) ندارم. به نظر من استفاده از این شبکه ها اصلا مفید نیستند. و جز وقت تلف کردن و ایجاد دردسر کاری نمیتونن بکن. آخه جامعه مجازی دیگه چه صیغه ای یه!!

FastCode

دوشنبه 01 شهریور 1389, 01:17 صبح

بر عکسش چی؟
برعکسی وجود نداره.
چون بیشتر کاربرها برای همون کشورها هستند.

ztx4

دوشنبه 01 شهریور 1389, 12:06 عصر

برعکسی وجود نداره.
چون بیشتر کاربرها برای همون کشورها هستند.

در حال حاضر شاید اما در آینده چی؟!

FastCode

دوشنبه 01 شهریور 1389, 12:57 عصر

در حال حاضر شاید اما در آینده چی؟!
همون موقع اگر چیزی که شما میگی به واقعیت \یوست راجع بهش فکر میکنیم.

ztx4

دوشنبه 01 شهریور 1389, 13:34 عصر

همون موقع ....
این همون موقع زیاد هم دور نیست.
با سرعتی که تکنولوژی داره پیشرفت و گسترش پیدا می کنه شاید 3 یا 4 سال دیگه

coolbit

دوشنبه 01 شهریور 1389, 15:13 عصر

با سلام،

بنده اصلاً اعتقادی به مفید بودن شبکه های اجتماعی نظیر تویتر و... ( حتی سایت هایی از همین نوع که در ایران راه اندازی شدن) ندارم. به نظر من استفاده از این شبکه ها اصلا مفید نیستند. و جز وقت تلف کردن و ایجاد دردسر کاری نمیتونن بکن. آخه جامعه مجازی دیگه چه صیغه ای یه!!

شاید شما دوستان زیادی نداشته باشید.
اما مثلا من دوستان فراوانی در بسیاری کشورهای جهان دارم، و این شبکه های مجازی راحتترین روش برای در ارتباط ماندن ما بوده است، و کمترین وقت را برای این کار از ما گرفته است.

eshpilen

دوشنبه 01 شهریور 1389, 16:38 عصر

بنده اصلاً اعتقادی به مفید بودن شبکه های اجتماعی نظیر تویتر و... ( حتی سایت هایی از همین نوع که در ایران راه اندازی شدن) ندارم. به نظر من استفاده از این شبکه ها اصلا مفید نیستند. و جز وقت تلف کردن و ایجاد دردسر کاری نمیتونن بکن. آخه جامعه مجازی دیگه چه صیغه ای یه!!
من به این سایتها میگم سایتهای سرکار گذاری اجتماعی!
البته بقول دوستمون در پستهای قبلی، ممکنه این سیستمها برای بعضیا عملا بقدر کافی مفید باشن. اما بنظرم تعداد این عده که کاربرد مفید داشته باشن کم هست و بقیه سرکارن!
جامعهء مجازی توی یه دنیای مجازی دیگه نوبره. مجازی در مجازی. همینطوریش بقدر کافی مجازی هست و مزیتهاش در همین لایه هست و قدم از دنیای فیزیکی به محیط نت، نه در لایه های داخلی ای از نوع خودش که درون خودش اضافه کنیم (که عملا تفاوت مهمی با خودش ندارن و تازه محدودتر هم میشن از نظر کاربرد و کاربر).
این سایتهای سرکارگذاری اجتماعی از خیلی نظرها بنظر من محدودتر هستن از نظر کارایی درمقابل سیستمهایی مثل فروم. فروم چیز خیلی خوبیه چون مخاطبان رو محدود نمیکنه و هرکس از سراسر دنیا میتونه بخونه و اگر خواست ثبت نام کنه و جواب بده. اما توی یه سایت جامعهء مجازی مگه من بیکارم خودم دستی خواننده و پاسخ دهندهء خودم رو محدود بکنم و اگر نخوام محدودیتی ایجاد بکنم فروم چی کم داره؟
کاربرد مفید محیطهای متمرکز برای من همین بحثها و سوال و جواب و دراختیار گذاشتن دانش و تجربه و کمک همگانی هست که فروم براش بهترین جاست. توی جامعه های مجازی وقتی ندارم تلف کنم. میخوام چیکار کنم مثلا؟
بعدشم من دنبال چیزی میرم که بهش نیاز عملی داشته باشم و برام کاربرد مفیدی داشته باشه. نمیدونم چرا بعضیا فکر میکنن هرچیزی رو به صرف وجود و رایگان بودن باید استفاده کرد!

eshpilen

دوشنبه 01 شهریور 1389, 16:44 عصر

با سلام،

شاید شما دوستان زیادی نداشته باشید.
اما مثلا من دوستان فراوانی در بسیاری کشورهای جهان دارم، و این شبکه های مجازی راحتترین روش برای در ارتباط ماندن ما بوده است، و کمترین وقت را برای این کار از ما گرفته است.
عجیبه، چطور شما دوستان فراوانی در بسیاری از کشورهای جهان دارید؟!
یعنی منظورتون مثلا 50 نفر در 20 کشور دنیاست؟
میشه بگید چطور اینهمه دوست در اینهمه کشور دارید؟
البته نمیگم نمیشه. شاید بخاطر شغل یا مهارتی باشه که شما داشته باشید. ولی بهتره واضح تر صحبت کنید و از اغراق کردن هم پرهیز کنید.

coolbit

دوشنبه 01 شهریور 1389, 16:53 عصر

عجیبه، چطور شما دوستان فراوانی در بسیاری از کشورهای جهان دارید؟!
یعنی منظورتون مثلا 50 نفر در 20 کشور دنیاست؟
میشه بگید چطور اینهمه دوست در اینهمه کشور دارید؟
البته نمیگم نمیشه. شاید بخاطر شغل یا مهارتی باشه که شما داشته باشید. ولی بهتره واضح تر صحبت کنید و از اغراق کردن هم پرهیز کنید.

البته ربطی به موضوع تاپیک نداره، و من حق میدم اگه مدیران این پست رو پاک کنند.

بیشتر از 50 تا دوست.
خوب من خودم خارج از ایران زندگی کردم و بسیاری از دوستانم رو اونجا پیدا کردم. در ایران هم
مخصوصا در این چند سال اخیر بسیاری از همکاران و دوستانم از ایران مهاجرت کرده اند.
جامعه های مجازی مانند facebook خیلی به من برای ارتباط داشتن و از حال همدیگه خبر داشتن کمک می کنه.
یه مورد خوبه دیگه هم پیدا کردن دوستان قدیم ام بوده.

Vahid_moghaddam

دوشنبه 01 شهریور 1389, 16:57 عصر

من به این سایتها میگم سایتهای سرکار گذاری اجتماعی!
البته بقول دوستمون در پستهای قبلی، ممکنه این سیستمها برای بعضیا عملا بقدر کافی مفید باشن. اما بنظرم تعداد این عده که کاربرد مفید داشته باشن کم هست و بقیه سرکارن!
جامعهء مجازی توی یه دنیای مجازی دیگه نوبره. مجازی در مجازی. همینطوریش بقدر کافی مجازی هست و مزیتهاش در همین لایه هست و قدم از دنیای فیزیکی به محیط نت، نه در لایه های داخلی ای از نوع خودش که درون خودش اضافه کنیم (که عملا تفاوت مهمی با خودش ندارن و تازه محدودتر هم میشن از نظر کاربرد و کاربر).
این سایتهای سرکارگذاری اجتماعی از خیلی نظرها بنظر من محدودتر هستن از نظر کارایی درمقابل سیستمهایی مثل فروم. فروم چیز خیلی خوبیه چون مخاطبان رو محدود نمیکنه و هرکس از سراسر دنیا میتونه بخونه و اگر خواست ثبت نام کنه و جواب بده. اما توی یه سایت جامعهء مجازی مگه من بیکارم خودم دستی خواننده و پاسخ دهندهء خودم رو محدود بکنم و اگر نخوام محدودیتی ایجاد بکنم فروم چی کم داره؟
کاربرد مفید محیطهای متمرکز برای من همین بحثها و سوال و جواب و دراختیار گذاشتن دانش و تجربه و کمک همگانی هست که فروم براش بهترین جاست. توی جامعه های مجازی وقتی ندارم تلف کنم. میخوام چیکار کنم مثلا؟
بعدشم من دنبال چیزی میرم که بهش نیاز عملی داشته باشم و برام کاربرد مفیدی داشته باشه. نمیدونم چرا بعضیا فکر میکنن هرچیزی رو به صرف وجود و رایگان بودن باید استفاده کرد!
چرا سر کاری؟ برای من واقعا خوشاینده که دوستانی رو دوباره پیدا می کنم که مدت ها (مثلا از دوره راهنمایی به بعد، از دوره دانشگاه به بعد و ...) به هزار و یک دلیل ازشون بی خبر بودم. دلایلی مثل مهاجرت به یه شهر دیگه (و 15 سال پیش موبایل نبود، ایمیل نبود و کسی که می رفت، می رفت)، مهاجرت به کشور دیگه و ...

Ropser

دوشنبه 01 شهریور 1389, 18:24 عصر

من به این سایتها میگم سایتهای سرکار گذاری اجتماعی!...

بعدشم من دنبال چیزی میرم که بهش نیاز عملی داشته باشم و برام کاربرد مفیدی داشته باشه.با این که حرفات هیچ ربطی به اصل موضوع تاپیک نداشت ولی لازم می دونم چند تا نکته را بهت یاد اوری کنم.به صرف اینکه چیزی به کارت نمیاد نمی تونی اون رو نفی کنی و کل موجودیتش رو با به کاربردن بعضی از کلمات زیر سوال ببری.
مطمئن باش اگه کاربردی نداشت...

More than 300 million active users
50% of our active users log on to Facebook in any given day
The fastest growing demographic is those 35 years old and older

Average user has 130 friends on the site
More than 6 billion minutes are spent on Facebook each day (worldwide)
More than 40 million status updates each day
More than 10 million users become fans of Pages each day

More than 2 billion photos uploaded to the site each month
More than 14 million videos uploaded each month
More than 2 billion pieces of content (web links, news stories, blog posts, notes, photos, etc.) shared each week
More than 3 million events created each month
More than 45 million active user groups exist on the site

اینا امار یکسال پیش Facebook هست.

طرز حرف زدنت مثل خبرنگارها می مونه.

eshpilen

دوشنبه 01 شهریور 1389, 19:11 عصر

اتفاقا حرف زدن شما شبیه خبرنگارها هست که فقط میخوان یه خبری درست کنن و صفحات خالی روزنامه رو پر بکنن و صرف آمار و ارقام هم براشون غنیمته.
اینا همش آمار خام از فعالیت مردم هست که معلوم نیست چطور چه نتیجه ای میخواید ازش بگیرید.
اینکه توی یه چیزی فعالیت خیلی زیاد باشه دلیل بر چی میشه؟
من خودم تمام اینا رو قبلا میدونستم. همه میدونن.
چیزی که هست در دنیا فعالیت وقت گذرانی و تفریحی و آدم الاف خیلی زیاده.
بقول شما اینهمه کاربر و فعالیت، یه کدوم از آمارهای شما به یه نکتهء مفید و فعالیت مهم جدی و تخصصی یا علمی و غیره آیا اشاره ای دارن؟ آیا به همون نسبت عظیمی که توی این سایتها فعالیت و وقت صرف میشه، دستاوردی غیر از وقت گذرانی و تفریح میشه ازش استنباط و اثبات کرد؟

eshpilen

دوشنبه 01 شهریور 1389, 19:18 عصر

البته ربطی به موضوع تاپیک نداره، و من حق میدم اگه مدیران این پست رو پاک کنند.

بیشتر از 50 تا دوست.
خوب من خودم خارج از ایران زندگی کردم و بسیاری از دوستانم رو اونجا پیدا کردم. در ایران هم
مخصوصا در این چند سال اخیر بسیاری از همکاران و دوستانم از ایران مهاجرت کرده اند.
جامعه های مجازی مانند facebook خیلی به من برای ارتباط داشتن و از حال همدیگه خبر داشتن کمک می کنه.
یه مورد خوبه دیگه هم پیدا کردن دوستان قدیم ام بوده.
فکر نمیکنم آدم 50 تا دوست جدی و نزدیک با فعالیت دایمی یا با اهمیت باهاشون بتونه داشته باشه. وگرنه منم با خیلی ها در زندگی مدتی معاشرت کاری یا شخصی داشتم و مثلا به friend list یاهو مسنجرم کلی آیدی اضافه کردم که الان خودمم یادم نمیاد بیشترشون واقعا کی هستن!
آدم بخواد با اینهمه آدم معاشرت مداوم داشته باشه که بنظرم بیشتر وقت و انرژیش در زندگی صرف معاشرت با این به اصطلاح دوستان میشه.
بعدشم شما فرمودید بسیاری از کشورها! خب این بسیاری چقدر هست و چطور اینقدر زیاده؟ مثلا بازم مدعی هستید بیش از 50 کشوره؟ یا قبول دارید در اینمورد اغراق فرمودید. بنظر شما به چنتا کشور میشه گفت بسیاری از کشورها؟
یطوری صحبت میکنید انگار کمپانی کوکاکولا یا چیز مشابهی دارید که در کلی از کشورهای دنیا شعبه داره.
تعجبم چطور اینهمه آدم همشون چپیدن توی اینطور سایتها و ارتباط دارن با شما.
من از هر ده نفری که بشناسم شاید حداکثر 5 نفر اونا بتونن عضو اینطور سایتها باشن.
از اینطور سایتها هم که یکی فقط نیست. خیلی افراد عضو سایت دیگری هستن.

eshpilen

دوشنبه 01 شهریور 1389, 19:23 عصر

چرا سر کاری؟ برای من واقعا خوشاینده که دوستانی رو دوباره پیدا می کنم که مدت ها (مثلا از دوره راهنمایی به بعد، از دوره دانشگاه به بعد و ...) به هزار و یک دلیل ازشون بی خبر بودم. دلایلی مثل مهاجرت به یه شهر دیگه (و 15 سال پیش موبایل نبود، ایمیل نبود و کسی که می رفت، می رفت)، مهاجرت به کشور دیگه و ...
من انکار نمیکنم که این سایتها برای بعضی افراد و اهداف میتونن مفید باشن.
اما بنظرم این تعداد عظیم کاربر و فعالیت و وقت صرف شده در این سایتها، بیشترش عملا وقت گذرانی و حاصل جوگیری و الاف بودن بسیاری از مردم هست.
من که بیکار نیستم پاشم برم توی این سایتها منتظر باشم و کلی وقت و انرژیم رو توش صرف کنم تا مثلا دوتا از دوستان قدیمی رو محض تصادف یا غیر تصادف پیدا کنم که مثلا نمیدونم حالا بعدش میخواد چی بشه. بجای این کارا دو تا مقالهء ویکیپدیا میخونم و توی فروم ها دنبال بحث همگانی و تخصصی و غیره میرم تا دانش و توانایی های عملی و جدی خودم رو بالا ببرم.
این کارهایی که میگم برای من به شخصه بازدهی و بهینگی ای حداقل چند برابر صرف کردن وقت و انرژی برابر در سایتهای جامعهء مجازی رو دارن.
حتی همین فروم ها هم وقتی آدم بصورت بهینه ازشون استفاده کنه و هدفمند و جدی باشه، بیشترین کاربرد مفید و بهینگی رو دارن. وگرنه بنظرم خود منهم گاهی بیش از اونچه ضروری هست در این فرومها وقت و انرژی صرف میکنم. هرچند شاید بالاخره نیاز آدم به تفریح و معاشرت و غیره علتش باشه و بعضی وقتا طبیعی و مایهء تجدید انرژی؛ همونطور که خیلی وقتا بازی آنلاین یا آفلاین میکنم. اما بهرحال اینا در یه حد حداقلی و کنترل شده و کاملا اختیاری هستن.
نمیدونم یه سایت جامعهء مجازی چه کاربردی میتونه برای من داشته باشه. یه نگاه سطحی قبلا بهشون انداختم، هیچ چیز خاصی و کارایی ناب و بهینه ای توشون ندیدم. فقط محدود کردن مخاطب و یه محلی برای وقت گذرانی، ولو همراه با ارتباط نزدیک تر و صمیمی تر با افراد دیگه، بود بنظرم.

Vahid_moghaddam

دوشنبه 01 شهریور 1389, 20:26 عصر

من انکار نمیکنم که این سایتها برای بعضی افراد و اهداف میتونن مفید باشن.
اما بنظرم این تعداد عظیم کاربر و فعالیت و وقت صرف شده در این سایتها، بیشترش عملا وقت گذرانی و حاصل جوگیری و الاف بودن بسیاری از مردم هست.
من که بیکار نیستم پاشم برم توی این سایتها منتظر باشم و کلی وقت و انرژیم رو توش صرف کنم تا مثلا دوتا از دوستان قدیمی رو محض تصادف یا غیر تصادف پیدا کنم که مثلا نمیدونم حالا بعدش میخواد چی بشه. بجای این کارا دو تا مقالهء ویکیپدیا میخونم و توی فروم ها دنبال بحث همگانی و تخصصی و غیره میرم تا دانش و توانایی های عملی و جدی خودم رو بالا ببرم.
این کارهایی که میگم برای من به شخصه بازدهی و بهینگی ای حداقل چند برابر صرف کردن وقت و انرژی برابر در سایتهای جامعهء مجازی رو دارن.
حتی همین فروم ها هم وقتی آدم بصورت بهینه ازشون استفاده کنه و هدفمند و جدی باشه، بیشترین کاربرد مفید و بهینگی رو دارن. وگرنه بنظرم خود منهم گاهی بیش از اونچه ضروری هست در این فرومها وقت و انرژی صرف میکنم. هرچند شاید بالاخره نیاز آدم به تفریح و معاشرت و غیره علتش باشه و بعضی وقتا طبیعی و مایهء تجدید انرژی؛ همونطور که خیلی وقتا بازی آنلاین یا آفلاین میکنم. اما بهرحال اینا در یه حد حداقلی و کنترل شده و کاملا اختیاری هستن.
نمیدونم یه سایت جامعهء مجازی چه کاربردی میتونه برای من داشته باشه. یه نگاه سطحی قبلا بهشون انداختم، هیچ چیز خاصی و کارایی ناب و بهینه ای توشون ندیدم. فقط محدود کردن مخاطب و یه محلی برای وقت گذرانی، ولو همراه با ارتباط نزدیک تر و صمیمی تر با افراد دیگه، بود بنظرم.

خب توی جامعه آدم هایی مثل من و امثال من هم وجود دارند که در کمال شرمندگی گاهی وقت گذرانی می کنند و فعالیت علمی رو تعطیل می کنن!

حمید محمودی

دوشنبه 01 شهریور 1389, 21:24 عصر

با سلام،
شاید شما دوستان زیادی نداشته باشید.
اما مثلا من دوستان فراوانی در بسیاری کشورهای جهان دارم، و این شبکه های مجازی راحتترین روش برای در ارتباط ماندن ما بوده است، و کمترین وقت را برای این کار از ما گرفته است.
سلام،

خب جناب eshpilen کار منو سبک کردن، تمام حرفایی که میخاستم بزنم رو قبل از من توضیح دادن (حتی کاملتر ).

منم نمیخام بگم که اینطور شبکه ها اصلا نمیتونن مفید واقع بشن. اما به هر حال هر عملی یه کارایی و نتیجه ای داره. درسته که خیلی افراد عضو هستن اونجا. اما واقعا چند درصدشون درست و در جهت اهداف به ظاهر خوب اینطور شبکه ها فعالیت دارن؟! اصلا میشه یه آمار درست درمون داد؟! منکه فکر نمیکنم.

خب توی جامعه آدم هایی مثل من و امثال من هم وجود دارند که در کمال شرمندگی گاهی وقت گذرانی می کنند و فعالیت علمی رو تعطیل می کنن!
کار کاملا درستی میکنید، یعنی اینکار لازمه زندگی هست. اما به هر حال خوش گذرانی هم میشه از راه های دیگه و بهتر باشه...
شاید شما اینطوری راحتترید.... ولی نظر من اینه که این سایت ها درکل مفید نیستند.

Vahid_moghaddam

دوشنبه 01 شهریور 1389, 22:05 عصر

1-وقت گذرانی.... نه خوشگذرانی. این دو تا کلمه از نظر معنایی متفاوتند. لطفا این دو کلمه رو به جای هم به کار نبرید.
2- اهداف به ظاهر خوب خیلی کلیشه شده.

حمید محمودی

دوشنبه 01 شهریور 1389, 23:03 عصر

1-وقت گذرانی.... نه خوشگذرانی. این دو تا کلمه از نظر معنایی متفاوتند. لطفا این دو کلمه رو به جای هم به کار نبرید.
درسته حق با شماست. حواسم نبود(یعنی اشتباهی نوشتم)

2-اهداف به ظاهر خوب خیلی کلیشه شده.
کلیشه ای یا غیر کلیشه ای رو نمیدونم.یعنی هرطور که میخواید حساب کنید. و منظورم از اون جمله یکسری بحث های سیاسی بود که ترجیح دادم مطرح نکنم! ولی ببینید اونچه که مسلمه هیچ کس نیست که بگه این جور شبکه ها به کل، از اساس و 100% نمیتونن مفید واقع بشن! اما همونطوری که گفته شد واقعا چند درصد ازش در جهت استفاده بهینه ( عدم تلف کردن وقت و ... ) استفاده میشه؟!!!

Ropser

دوشنبه 01 شهریور 1389, 23:11 عصر

اینکه توی یه چیزی فعالیت خیلی زیاد باشه دلیل بر چی میشه؟
یه کدوم از آمارهای شما به یه نکتهء مفید و فعالیت مهم جدی و تخصصی یا علمی و غیره آیا اشاره ای دارن؟می خوایی همه چیز رو اونطوری که هست ببینی، امار رو بهت دادم تا ببینی که طرف سرویس دهنده چه قدرتی داره نه این که بگی:اُه پس فعالیت علمیش کو؟؛اگه یکم تامل می کردی به راحتی متوجه ی پتانسیلی که در چنین محیط هایی وجود داره می شدی،پتانسیل موجود برای هدایت ذهن های جمعی...(کنترل ذهن رو که می دونی چیه؟گوگل کن،برات خوبه)
نقش عمده ی این شبکه های اجتماعی رو می تونی تو اتفاقات سیاسی اخیر جستجو کنی.

من که می گم مثل روزنامه نگارها حرف می زنی، فقط می خوایی غر بزنی و همه چیز رو نفی کنی.

دستاوردی غیر از وقت گذرانی و تفریح میشه ازش استنباط و اثبات کرد؟این نظر شما به صرف فعالیت ها و برداشت های شخصیتون هست؛اگه شما به صرف این که وقتتون را در چنین محیطی ،به قول خودتون الافی گذروندید دلیلی بر نسبت دادن این مسئله به کل جمع نیست.
شما داری دید شخصی خودتو القا می کنی.

(ehsan)

دوشنبه 01 شهریور 1389, 23:58 عصر

من نفهمیدم منظوره شرکت گوگل ار عواقب چیه ؟؟؟ مثلا چه عواقبی ؟

coolbit

سه شنبه 02 شهریور 1389, 14:21 عصر

فکر نمیکنم آدم 50 تا دوست جدی و نزدیک با فعالیت دایمی یا با اهمیت باهاشون بتونه داشته باشه. وگرنه منم با خیلی ها در زندگی مدتی معاشرت کاری یا شخصی داشتم و مثلا به friend list یاهو مسنجرم کلی آیدی اضافه کردم که الان خودمم یادم نمیاد بیشترشون واقعا کی هستن!
آدم بخواد با اینهمه آدم معاشرت مداوم داشته باشه که بنظرم بیشتر وقت و انرژیش در زندگی صرف معاشرت با این به اصطلاح دوستان میشه.
بعدشم شما فرمودید بسیاری از کشورها! خب این بسیاری چقدر هست و چطور اینقدر زیاده؟ مثلا بازم مدعی هستید بیش از 50 کشوره؟ یا قبول دارید در اینمورد اغراق فرمودید. بنظر شما به چنتا کشور میشه گفت بسیاری از کشورها؟
یطوری صحبت میکنید انگار کمپانی کوکاکولا یا چیز مشابهی دارید که در کلی از کشورهای دنیا شعبه داره.
تعجبم چطور اینهمه آدم همشون چپیدن توی اینطور سایتها و ارتباط دارن با شما.
من از هر ده نفری که بشناسم شاید حداکثر 5 نفر اونا بتونن عضو اینطور سایتها باشن.
از اینطور سایتها هم که یکی فقط نیست. خیلی افراد عضو سایت دیگری هستن.

کاربر محترم، شما من رو نمی شناسید، پس لطفا با تمسخر صحبت نکنید.
من تمامی بیش از 100 دوست خود در facebook را از نزدیک و به شخصه می شناسم. گفتم که، من در خارج و داخل ایران در نقاط مختلفی زندگی کرده ام. لازم نیست شرکت کوکاکولا داشته باشم، اما دوستان ام برایم مهم بوده و هستند، و در بسیاری از مقاطع زندگیم بیشتر از مطالب علمی و تخصصی به یاری من آمده اند.

من شخص مهمی نیستم، اما بسیاری اشخاص مهم و معروف در شبکه های اجتماعی صفحات مربوط به خودشون رو دارند. پس حتما این شبکه های اجتماعی منافعی برای اشخاص و شرکت ها دارد. (یکی از تحقیقات من در دانشگاه، نقش شبکه های اجتماعی در تغییر رفتار خرید کاربران بود).

اما یک سوال. فرض کنیم شما تنها 10 دوست در یک شهر دیگر داشته باشید. بهترین روش - که کمترین وقت و هزینه را از شما و دوستانتان بگیرد - برای با خبر بودن از حال یکدیگر را چه می دانید؟

Arman_gh

سه شنبه 02 شهریور 1389, 16:08 عصر

البته بقول دوستمون در پستهای قبلی، ممکنه این سیستمها برای بعضیا عملا بقدر کافی مفید باشن. اما بنظرم تعداد این عده که کاربرد مفید داشته باشن کم هست و بقیه سرکارن!
اولین مسئله در اینجا تعریف مفید بودنه. شاید شما فعالیت دیگران را مفید ندونی صرف اینکه فعالیت علمی نمیکنن. اما افرادی بنا بر اینکه فعالیت تفریحی در فیسبوک دارند فیسبوک را مفید قلمداد می‌کنند. یعنی کاربرد تفریحی از فیسبوک دلیل آنها بر مفید بودن فیسبوک است. حالا، اگر شما گمان می‌کنی هر چیزی که فایده‌ی سرگرم‌کننده یا تفریحی داره لزوما سرکارگذاری است آن مسئله‌ی دیگری است که اگر چنین فکر می‌کنی میتونی در این باره با هم بحث کنیم.

vof.ir

چهارشنبه 03 شهریور 1389, 00:38 صبح

حسین فلاحی

چهارشنبه 03 شهریور 1389, 01:08 صبح

سلام به همه
منم تمام بحث را خوندم. منتها به اسم یوزر هیچ پستی دقت نکردم.
با نظرات موافقم.
هم مفیده هم غیر مفید
بستگی به تعریف ما از مفید بودن دارد و اینکه چه نیازی را با این شبکه ها بر طرف میکنیم
اما منم به شخصه زیاد خوشم نمیاد
نمیدونم چرا
اما حس میکنم که مشغله ذهنی و کاربری ای که پیدا میکنه اون چیزی نیست که بشه فقط گفت برای آشنایی و در ارتباط بودن با دوستان.
مثلا به نظرتون چرا تصاویر خاصی توی آواتور ها قرار میگیره؟ یا خیلی چیزهای دیگه
ببخشید وسط بحثتون دویدم وسط

دقیقا همین طوره.
بحث در ارتباط بودن و پیدا کردن دوستان قدیمی فقط یک کلکه. حالا مثلا اگه نباشین چه اتفاقی می افته؟ این رو هم بدونین دوستی که دیگه باهاش ارتباطتون رو قطع کردین و حتی یک شماره تلفن هم ازش ندارین، یا دوستی نبوده یا هم اگه بوده دیگه به دردتون نمی خوره. این که بنا به دلایلی از هم دور افتادین یک استثنا هست که کم پیش می آد.
باور کنین در ارتباط دائم بودن و فهمیدن اینکه همین الآن داره چایی می خوره یا رفته یه جفت کفش کتانی سفید شماره 42 برای خودش خریده هیچ اهمیتی نداره. اگه یه نگاه به گفتگو های رد و بدل شده بندازین ( با عرض معذرت از طرف داران این بحث) همش چرنده.

در کل استفاده از این جور سایتها همش یعنی وقت ضایع کنی. نمی خوام بگم که من الآن تمام وقتم پره و به کارهای مهم می رسه، بلکه اون اضافه می شه سر همه ی وقت تلف کردن های دیگه.

coolbit

چهارشنبه 03 شهریور 1389, 08:57 صبح

باور کنین در ارتباط دائم بودن و فهمیدن اینکه همین الآن داره چایی می خوره یا رفته یه جفت کفش کتانی سفید شماره 42 برای خودش خریده هیچ اهمیتی نداره. اگه یه نگاه به گفتگو های رد و بدل شده بندازین ( با عرض معذرت از طرف داران این بحث) همش چرنده.

در کل استفاده از این جور سایتها همش یعنی وقت ضایع کنی.

متأسفانه مشکل در اینجاست که بسیاری در ارتباط بودن رو خوشگذارنی، و اطلاع از چایی خوردن طرف مقابل و خرید کفش، و ... می دانند.
البته مشکل فراتر اینکه بسیاری از ماها بدون آنکه از وسیله و قابلیتی استفاده کنیم، خودمون رو در اون مورد صاحب نظر می دونیم.
کاش دوستانی که ادعای مطالعه می کنند، کمی مطالعه می کردند!

ببینید جامعه مجازی مانند facebook صفحه چت نیست که شما دائم در اونجا حضور داشته باشید تا از اتفاقات با خبر شوید. همونطور که ایمیل خودتون رو ممکنه روزی یک بار چک کنید، می تونید صفحه جامعه مجازی خودتون رو هم روزی یک بار چک کنید و از اطلاعاتی که در صفحه شما از طرف دوستانتون وارد شده و به درد شما می خوره استفاده کنید. و یا از اتفاقات خود بگید.
اما برخلاف ایمیل بصورت ویژوال تر می تونید این ارتباطات رو انجام بدین.

مثلا دوستی گفت چرا آواتار خاصی برای کاربر قرار می گیره؟ خوب این همون ماهیت جامعه هست که شما با یه آواتار ویژوال می تونید احساسات و تمایلات خود را نشون بدین.
مگه در همین فروم نمیشه؟ فقط اینجا کمی محدود تر هستین و اونجا آزاد.

بازهم اگه کسی آموزش بیشتری خواست در خدمتیم!!!

Vahid_moghaddam

چهارشنبه 03 شهریور 1389, 09:53 صبح

دقیقا همین طوره.
بحث در ارتباط بودن و پیدا کردن دوستان قدیمی فقط یک کلکه. حالا مثلا اگه نباشین چه اتفاقی می افته؟ این رو هم بدونین دوستی که دیگه باهاش ارتباطتون رو قطع کردین و حتی یک شماره تلفن هم ازش ندارین، یا دوستی نبوده یا هم اگه بوده دیگه به دردتون نمی خوره. این که بنا به دلایلی از هم دور افتادین یک استثنا هست که کم پیش می آد.
باور کنین در ارتباط دائم بودن و فهمیدن اینکه همین الآن داره چایی می خوره یا رفته یه جفت کفش کتانی سفید شماره 42 برای خودش خریده هیچ اهمیتی نداره. اگه یه نگاه به گفتگو های رد و بدل شده بندازین ( با عرض معذرت از طرف داران این بحث) همش چرنده.

در کل استفاده از این جور سایتها همش یعنی وقت ضایع کنی. نمی خوام بگم که من الآن تمام وقتم پره و به کارهای مهم می رسه، بلکه اون اضافه می شه سر همه ی وقت تلف کردن های دیگه.
نه کلک نیست. بذار برات یه مثال بزنم:
من توی دوره دبیرستان (سال های ماقبل 77!) دوستی داشتم که پدرش رئیس بانک بود. به همین دلیل سال دوم دبیرستان منتقل شد به شهری دیگه. به من یه شماره تلفن داد (موبایل اون زمان نبود). من اون شماره رو گم کردم توی اسباب کشی به خونه جدید. تا جایی هم که تونستم سعی کردم ردی چیزی ازش بدست بیارم که نشد. مدت ها گذشت و من این دوست رو دوباره توی ارکات پیدا کردم. البته امروز دیگه ارتباط ما از راه شبکه های مجازی نیست. تلفن هم رو داریم، گاهی که گذارمون به شهرهای هم می افته به ملاقات هم می ریم و ...
من نمی فهمم چرا شما فکر می کنی خیلی مهم تر از بقیه ای. میای انگ می زنی که فعالیت توی یک شبکه اجتماعی یعنی دونستن شماره کفش بقیه. خیلی خیلی سطحی نگرید در حالیکه ادعا می کنید مشغول انجام فعالیت های بسیار بسیار مهمی هستید.
یه مثال دیگه: ما گروهی داشتیم که در دوره ای، توی یه جایی جمع می شدیم به صورت هفتگی و جلسات نقد داستان داشتیم (البته اگه از نظر شما ادبیات چرند نیست). این گروه پراکنده شد. مهم ترین دلیلش هم این بود که سه نفر از مهم ترین اعضا رفتند خارج و شرایط به گونه ای شد که ما محل برگزاری جلسه رو از دست دادیم. کاری که حالا می کنیم اینه. یه گروه مجازی داریم. آثاری رو که باید نقد بشه، می خونیم و در مورد اونها بحث می کنیم. و هیچ وقت هم نمی پرسیم سلام honey داری چی می خوری؟
مشکل شما اینه که به جای بررسی آمار کلی، میای یه نمونه پیدا می کنی (قبول، احمقانه ترین چیز ها هم توی این شبکه ها هست) بعد این رو تعمیم می دی به همه. من نمی دونم شما چی خوندید اما توی علم با یه مثال دو مثال صد مثال، حکم نمی دن. چند وقت پیش توی یکی از تالار ها بحثی بود درباره تفاوت توانایی یادگیری دختر ها و پسرها در ریاضیات. دقیقا همین برخورد بود:
من که ندیدم...
در بین همکلاسیهای من....
تجربه من می گه....
این من ها با چند نفر در تماس بودن؟ بیشتر از 100 نفر؟ می تونن حکم بدن؟ نه. لینک مقاله ای رو گذاشتم از یک پرفسور برکلی که تحقیقی انجام داده بود روی نیم ملیون دختر و پسر در اگه اشتباه نکنم 50 کشور و در نهایت نوشته بود: به نظر می رسه که....
اگه اینقدر ادعای درگیری با مباحث علمی رو دارید، از تعمیم دادن های اینطوری پرهیز کنید. و نکته آخر در پی گیریهای ارزشمند علمی گاهی هم مطالبی درباره روانشناسی بخونید تا متوجه بشید انسان نیاز به تفریح داره. و این تفریح رو کسی حق نداره برای کس دیگه مشخص کنه. برای یکی تفریح یعنی کوهنوردی. برای یکی تفریح یعنی چرخیدن توی اینترنت و چرت و پرت خوندن. انسان نیاز به ارتباطات اجتماعی داره و از نخواید بپذیرم شما هر زمان که با کسی نشست و برخاست می کنید یا درباره فیزیک کوانتوم بحث می کنید، یا درباره اشکالات نسبیت عام.

حسین فلاحی

چهارشنبه 03 شهریور 1389, 11:19 صبح

نه کلک نیست. بذار برات یه مثال بزنم:
من توی دوره دبیرستان (سال های ماقبل 77!) دوستی داشتم که پدرش رئیس بانک بود. به همین دلیل سال دوم دبیرستان منتقل شد به شهری دیگه. به من یه شماره تلفن داد (موبایل اون زمان نبود). من اون شماره رو گم کردم توی اسباب کشی به خونه جدید. تا جایی هم که تونستم سعی کردم ردی چیزی ازش بدست بیارم که نشد. مدت ها گذشت و من این دوست رو دوباره توی ارکات پیدا کردم. البته امروز دیگه ارتباط ما از راه شبکه های مجازی نیست. تلفن هم رو داریم، گاهی که گذارمون به شهرهای هم می افته به ملاقات هم می ریم و ...
من نمی فهمم چرا شما فکر می کنی خیلی مهم تر از بقیه ای. میای انگ می زنی که فعالیت توی یک شبکه اجتماعی یعنی دونستن شماره کفش بقیه. خیلی خیلی سطحی نگرید در حالیکه ادعا می کنید مشغول انجام فعالیت های بسیار بسیار مهمی هستید.
یه مثال دیگه: ما گروهی داشتیم که در دوره ای، توی یه جایی جمع می شدیم به صورت هفتگی و جلسات نقد داستان داشتیم (البته اگه از نظر شما ادبیات چرند نیست). این گروه پراکنده شد. مهم ترین دلیلش هم این بود که سه نفر از مهم ترین اعضا رفتند خارج و شرایط به گونه ای شد که ما محل برگزاری جلسه رو از دست دادیم. کاری که حالا می کنیم اینه. یه گروه مجازی داریم. آثاری رو که باید نقد بشه، می خونیم و در مورد اونها بحث می کنیم. و هیچ وقت هم نمی پرسیم سلام honey داری چی می خوری؟
مشکل شما اینه که به جای بررسی آمار کلی، میای یه نمونه پیدا می کنی (قبول، احمقانه ترین چیز ها هم توی این شبکه ها هست) بعد این رو تعمیم می دی به همه. من نمی دونم شما چی خوندید اما توی علم با یه مثال دو مثال صد مثال، حکم نمی دن. چند وقت پیش توی یکی از تالار ها بحثی بود درباره تفاوت توانایی یادگیری دختر ها و پسرها در ریاضیات. دقیقا همین برخورد بود:
من که ندیدم...
در بین همکلاسیهای من....
تجربه من می گه....
این من ها با چند نفر در تماس بودن؟ بیشتر از 100 نفر؟ می تونن حکم بدن؟ نه. لینک مقاله ای رو گذاشتم از یک پرفسور برکلی که تحقیقی انجام داده بود روی نیم ملیون دختر و پسر در اگه اشتباه نکنم 50 کشور و در نهایت نوشته بود: به نظر می رسه که....
اگه اینقدر ادعای درگیری با مباحث علمی رو دارید، از تعمیم دادن های اینطوری پرهیز کنید. و نکته آخر در پی گیریهای ارزشمند علمی گاهی هم مطالبی درباره روانشناسی بخونید تا متوجه بشید انسان نیاز به تفریح داره. و این تفریح رو کسی حق نداره برای کس دیگه مشخص کنه. برای یکی تفریح یعنی کوهنوردی. برای یکی تفریح یعنی چرخیدن توی اینترنت و چرت و پرت خوندن. انسان نیاز به ارتباطات اجتماعی داره و از نخواید بپذیرم شما هر زمان که با کسی نشست و برخاست می کنید یا درباره فیزیک کوانتوم بحث می کنید، یا درباره اشکالات نسبیت عام.

نیم ملیون دختر و پسر مشتی نمونه هستند از خروار که پروفسور برکلی انتخاب کردند. چه خوب گفتند گذشتگان ما که مشت نمونه خرواره.
من هم یک مشت از گفته های روشنفکرانه ی شما می گم باقی فسانه است.

من نمی فهمم چرا شما فکر می کنی خیلی مهم تر از بقیه ای

چند روز پیش توی فید ها خوندم دستگاهی هست که فکر می کنین و اون اونها رو به صورت کلمات تایپ می کنه.انگار شما از این جور چیزا استفاده کردین و فهمیدین که فکر من اینه. و الا من که چنین چیزی نگفتم.

خیلی خیلی سطحی نگرید در حالیکه ادعا می کنید مشغول انجام فعالیت های بسیار بسیار مهمی هستید.

من اینو گفتم؟ ببینین من چی گفتم:

نمی خوام بگم که من الآن تمام وقتم پره و به کارهای مهم می رسه، بلکه اون اضافه می شه سر همه ی وقت تلف کردن های دیگه

جمع می شدیم به صورت هفتگی و جلسات نقد داستان داشتیم (البته اگه از نظر شما ادبیات چرند نیست).
این جلسات شما من رو یاد مجلس مرحوم دهخدا و استاد سعیدی و چند تا از بزرگان دیگه انداخت قبل از نوشتن فرهنگ دهخدا. نه ادبیات چرند نیست. در امضای من می تونین چند تا از همین جور چیزا ببینین.

شما دوست گلم با حالت عصبانیت و تعصب این حرفا رو گفتین. من نمی تونم مثل شما باشم.
هیچ وقت چنین چیزی به وقوع نخواهد پیوست که تمام عقاید یک عقیده واحد شوند. پس شما به کیش خود ما به کیش خویش.
و کلام آخر:

من روائع الشافعي: إذا نطق السفيه فلا تجبه ... فخير من إجابته السكوت ،،، فإن كلمته فـرّجت عنـه ... وإن خليته كـمدا يمـوت

coolbit

چهارشنبه 03 شهریور 1389, 11:35 صبح

در کل استفاده از این جور سایتها همش یعنی وقت ضایع کنی.

هیچ وقت چنین چیزی به وقوع نخواهد پیوست که تمام عقاید یک عقیده واحد شوند. پس شما به کیش خود ما به کیش خویش.

پس دوست عزیز شما که این جمله دوم رو می دونید، بهتر بود در مورد جمله اول می گفتید:
«به نظر من ...»

shpegah

چهارشنبه 03 شهریور 1389, 12:43 عصر

سلام دوستان
تاپيك جالبي بود خيلي از دوستان در همين يك تاپيك كلي اطلاعات به سوء استفاده گران دادند انگار هشدار اصلي تاپيك را ناديده گرفتند
دوستان شمايي كه در اين تالار فعاليت ميكنيد ميدانيد كه كار نشد نداره هر كاري بخواهيد واراده كنيد در اين عصر ميتوانيد انجام دهيد
كمي واقع بينانه به قضيه نگاه كنيد شما بادادن اطلاعات زيادي به افراد ناشناس راه راهموار ميكنيد تا راحت تر كلاه سرتان بگذارند اگر كمي روانشناسي بداند ميتواند بفهمدچطوري واز چه راهي ميتواند كلاه شمارابردارد چه نسبت به فرد شما چه جامعه شما.
من اگر بدانم شما راحت باديگران دوست ميشويد ومثلا از آن دسته افرادي هستيد كه سرتان راهم براي دوستانتان ميدهيد هر طوري شده شما را پيدا ميكنم وباشگردي كه متوجه نشويد باشناخت خوبي كه از شماوعلاقه مندي شما دارم به راحتي از شما اخاذي ميتوانم بكنم .
ببخشيد طولاني شد ولي بد نيست بگم چند روز پيش خواهرم منتظر يك نامه مهمي از يك شهر ديگر بود يك نامه سفارشي ديروز از همان شهر برايم آمد پستچي گفت 9هزار تومان هزينه پست ميشود من گفتم الان ندارم گفت پس خودتان بايد برويد از پست بگيريد از دوستم قرض كردم وچون
خورد نداشتيم 10هزار تومان دادم پستچي هم نداشت هزارتومان بقيه را بدهد ورفت .
وقتي خواهرم آمد نامه رادادم باز كند ديد چند تا كاغذ سفيد است .آدرس فرستنده هم يك جايي
در آن شهر بود بايك شماره ايرانسل.
سوءاستفاده گران باشگردي مشابه در سطح كلان همين كارراباماميتوانند بكنند.
موفق باشيد

eshpilen

چهارشنبه 03 شهریور 1389, 18:49 عصر

یک پرفسور برکلی که تحقیقی انجام داده بود روی نیم ملیون دختر و پسر در اگه اشتباه نکنم 50 کشور و در نهایت نوشته بود: به نظر می رسه که....
این گفتهء ارزشمندی بود.
منم موافقم و خودم همیشه اینطور صحبت میکنم. اونم بقول شما بعد از کلی تحقیق.
در هر پست من گاهی میشه کلی از اینطور کلمات رو پیدا کرد (مثل: بنظرم، ظاهرا، ..).

ولی کلا بحث ما درمورد جامعه های مجازی، چیزی اینقدر پیچیده و دور از دسترس هم نیستا! (بنظرم!!)

تا اینجا مواردی که ذکر شدن بنظرم یکی پیدا کردن دوستان قدیمی و دیگری یک مکان برای ارتباط و اینها بوده.
ولی کلا فکر میکنم از بحث این تاپیک مقداری دور افتادیم. صحبت سر دادن مشخصات واقعی و اطلاعات شخصی دیگه در این شبکه ها بود. منکه گفتم بنظرم این کار هیچ ضرورتی نداره. آیا اهمیتش بخاطر پیدا کردن تصادفی چنتا دوست قدیمی هست یا اینکه برای ارتباط با دیگران نیاز داریم حتما اطلاعات واقعی و شخصی خودمون رو بصورت جهانی و در دسترسی ساده و ناشناس هرکسی قرار بدیم؟

Vahid_moghaddam

چهارشنبه 03 شهریور 1389, 20:14 عصر

این گفتهء ارزشمندی بود.
منم موافقم و خودم همیشه اینطور صحبت میکنم. اونم بقول شما بعد از کلی تحقیق.
در هر پست من گاهی میشه کلی از اینطور کلمات رو پیدا کرد (مثل: بنظرم، ظاهرا، ..).

ولی کلا بحث ما درمورد جامعه های مجازی، چیزی اینقدر پیچیده و دور از دسترس هم نیستا! (بنظرم!!)

تا اینجا مواردی که ذکر شدن بنظرم یکی پیدا کردن دوستان قدیمی و دیگری یک مکان برای ارتباط و اینها بوده.
ولی کلا فکر میکنم از بحث این تاپیک مقداری دور افتادیم. صحبت سر دادن مشخصات واقعی و اطلاعات شخصی دیگه در این شبکه ها بود. منکه گفتم بنظرم این کار هیچ ضرورتی نداره. آیا اهمیتش بخاطر پیدا کردن تصادفی چنتا دوست قدیمی هست یا اینکه برای ارتباط با دیگران نیاز داریم حتما اطلاعات واقعی و شخصی خودمون رو بصورت جهانی و در دسترسی ساده و ناشناس هرکسی قرار بدیم؟
درسته. تاپیک به جای دیگه ای رفت.
در صحت حرف شما هیچ شکی نیست. در همه جوامع پیشرفته قوانین واضحی برای حفظ حریم شخصی وجود داره. و برای همه هم قابل درکه. یه گزارش جالب می دیدم در رابطه با همین موضوع. یه پسر بیست و یکی دو ساله (ایرانی نبود!) یک عکس از خودش در حالت مستی گذاشته بود توی یکی از همین شبکه ها. و پدرش عقیده داشت این عکس می تونه برای کار پیدا کردن پسرش مشکل ایجاد کنه.

coolbit

پنج شنبه 04 شهریور 1389, 09:47 صبح

سلام،

تا اینجا مواردی که ذکر شدن بنظرم یکی پیدا کردن دوستان قدیمی و دیگری یک مکان برای ارتباط و اینها بوده.
ولی کلا فکر میکنم از بحث این تاپیک مقداری دور افتادیم. صحبت سر دادن مشخصات واقعی و اطلاعات شخصی دیگه در این شبکه ها بود. منکه گفتم بنظرم این کار هیچ ضرورتی نداره. آیا اهمیتش بخاطر پیدا کردن تصادفی چنتا دوست قدیمی هست یا اینکه برای ارتباط با دیگران نیاز داریم حتما اطلاعات واقعی و شخصی خودمون رو بصورت جهانی و در دسترسی ساده و ناشناس هرکسی قرار بدیم؟
اگر منظورتون یافتن دوستان قدیمی باشه، بله ضرورت داره تا اونجا که میشه اطلاعات صحیح رو بدین. به عنوان مثال اگر می خواهید همکلاسیهای دوران دبیرستان رو پیدا کنید بهتره که این مطلب رو ذکر کنید که در اونجا درس می خوندین (مطمئن نیستم اینکار به کسی ضرر بزنه).

البته این موارد استفاده ای که ذکر شد مربوط به دوستان شرکت کننده در این بحث بود، وگرنه اشخاص شناخته شده و یا شرکت هایی که در این جامعه های مجازی مشغول به فعالیت هستند احتمالا هدف دیگه ای رو دنبال می کنند.

درسته. تاپیک به جای دیگه ای رفت.
در صحت حرف شما هیچ شکی نیست. در همه جوامع پیشرفته قوانین واضحی برای حفظ حریم شخصی وجود داره. و برای همه هم قابل درکه. یه گزارش جالب می دیدم در رابطه با همین موضوع. یه پسر بیست و یکی دو ساله (ایرانی نبود!) یک عکس از خودش در حالت مستی گذاشته بود توی یکی از همین شبکه ها. و پدرش عقیده داشت این عکس می تونه برای کار پیدا کردن پسرش مشکل ایجاد کنه.

بشخصه آشنایانی دارم که از ورود و ثبت اطلاعات خود در این گونه سایت ها پرهیز می کنند به این علت که نمی خواهند کسی از مکان فعلی و اطلاعات راجع به اونها مطلع بشه (احتمالا از نظر سیاسی). عده ای (معمولا کارمندان دولتی درون کشور) به دلیل همین مسائل کاری وارد این گونه سایت ها نمی شوند.
اما هشدار مسئول گوگل در ارتباط با آینده است و بیشتر به مثال شما بر می گرده.
یه مثال دیگه از این سطح می تونه به نمایش عکس های دوستانه باشه که شاید در زندگی مشترک آینده دردسر ساز شه.
اما من گمان می کنم هشدار به سطح بالاتری برگرده. ببینین شاید ما هم عکس ها و مستنداتی از گذشته اشخاص مهم و شناخته شده ای دیده باشیم که هم اکنون برای اونها مشکل ساز هست، و مثلا شخصیتی غیر از اینکه الان هستند رو نشون میده. خوب این برای گذشته هست که امکانات ثبت این جور موارد خیلی زیاد نبوده.
اما تکنولوژی اینترنت این امکان رو فراهم کرده که خود افراد اطلاعاتی که شاید در آینده بشود از آنها سوء استفاده کرد رو در اختیار بقیه قرار بدهند. مطمئن باشید همه اطلاعاتی که وارد این دنیای مجازی می کنید در جایی ثبت میشه، تا شاید روزی بکار ذخیره کنندگان آنها بیاید.

من شخصا هر وقت جیمیل خودم رو چک می کنم، هیچ جستجویی در گوگل انجام نمی دهم، و پس از لاگ آف کردن اون کارو می کنم، چون جستجوهای شما رو (که شاید هم مهم نباشه) ثبت می کنند (البته اونها زرنگ تر هستند و بهرحال ثبت می کنند).