Asad.Safari
چهارشنبه 10 آذر 1389, 11:34 صبح
Shu-Ha-Ri یا همان شو-ها-ری خودمان یکی دیگر از روش های تفکر ژاپنی می باشد که برای اولین بار در سبک آیکیدو معرفی شده است. این سبک تفکر راهنمای یادگیری تکنیک های مختلف رزمی می باشد. به عبارتی در آموزش ورزش های رزمی هدف این است که شاگردان به مراحل استادی برسند اما یک شاگرد زمانی استاد خواهد شد که فن ها و تکنیک های استاد خود را یاد گرفته باشد. مسئله اصلی در این است که فنی در نزد استاد است و شاگردی خواهان یادگیری آن است ولی چگونه این پروسه باید انجام شود؟ در ورزش های رزمی با استفاده از روش فکری Shu-Ha-Ri این کار انجام می شود.
اگر فیلم karate kid را دیده باشید حتما با مفاهیم قید شده کاملا آشنا خواهید بود زیرا در این فیلم کاملا براساس تفکر Shu-Ha-Ri عمل شده است. معمولا در ورزش های رزمی نخست شاگرد باید فن مورد نظر را یاد بگیرد و چندین بار آن را تکرار نماید.
یاد گیری فن از استاد و تکرار آن همانند استاد که معمولا با نگاه کردن به استاد و یا کمک خود استاد انجام می شود را مرحله Shu گفته می شود. در این مرحله کارآموز فقط و فقط در فکر گرفتن فن مورد نظر و انجام آن به کیفیت استاد می باشد که با تکرار های فراوان این مطلوب قابل دسترس خواهد بود.
مرحله Shu یا گرفتن فن به معنی استاد شدن شاگرد در آن فن نیست و فقط هدف گرفتن فن بدون فکر در مورد خود فن است .
در مرحله بعدی نیاز به تفکر در مورد خود فن و هدف استاد از یاد دادن فن می باشد. یعنی شاگرد بعد از اینکه فن مورد نظر را بدون فکر از استاد گرفت و آن را در کیفیت مورد نظر استاد انجام داد خود به خود به مرحله دوم یا همان Ha انتقال خواهد یافت. در این مرحله شاگرد در مورد خود فن و ریزه کاری های فن تفکر خواهد کرد. او سعی خواهد کرد که فن مورد نظر را به گونه دیگری انجام دهد.
با تفکر در فن و تغییر در نحوه انجام فن , شاگرد به درک خوبی از فن مورد نظر خواهید رسید . این مرحله را معمولا مرحله شکست قوانین می نامند زیرا شاگرد سعی می کند درک کامل و احاطه 100 درصدی بر فن داشته باشد که این بدون شکستن قوانین فن استاد قابل دست یابی نیست.
پس در مرحله Ha شاگرد سعی می کند قوانین استاد که در مرحله Shu آنها را گرفته است را بشکند و قوانین خود را جایگزین آنها نماید ولی او حتما نفس و روح فن را در نظر خواهد گرفت که فن همان باشد ولی قانون خودی.
پس از مراحل Shu و Ha یا گرفتن فن و شکست قانون نوبت به مالکیت می رسد. در مرحله سوم یعنی Ri نوبت به این می رسد که شاگرد فنی که دریافت کرده است و آن را شکسته است از آن خود بکند. به عبارت ساده تر آن فن , فن او شود. دیگر در این مرحله خود شاگرد استاد فن مورد نظر شده است و او می تواند فن خود را به دیگران یاد دهد تا آنها هم استاد این فن شوند.
نکته مهم این است که : درست است استاد و شاگرد سابق در یک فن مشترک استاد هستند ولی هر کدام فن مخصوص به خود را دارند. یعنی استاد فن خود را دارد و شاگرد فن خود را ولی هر دو فن ذاتا یکی هستند ولی هر کدام متفاوت برای افراد متفاوت.
به طور خلاصه , Shu Ha Ri یعنی : قانون استاد را بگیر – قانون استاد را بشکن – خودت قانون شو (Got the Rule – Break the Rule – Be the Rule).
البته این سیستم فکری فقط برای ورزش های رزمی نیست و هر جایی که قرار باشد روشی – تکنیکی – فنی – مهارتی از کسی و یا چیزی یاد گرفته شود این سیستم فکری می تواند بهترین روش برای یادگیری و پیاده سازی موارد مورد نظر باشد.
یکی از پر کاربردترین استفاده های ShuHaRi در چابک سازی افراد و سازمان ها می باشد. برای مثال قرار است شرکتی از روش اسکرام جهت توسعه محصولات نرم افزاری خود استفاده کند. آنها نخست روش های دیگران را می گیرند {حالا فرق نمی کند چه از کتاب باشد چه از یک مربی Agile باشد و یا هر منبع دیگری} و روش اسکرام آنها را انجام می دهند(Shu). تیم و سازمان رفته رفته عملکرد خود و پروسه اسکرام را بازبینی می کنند و تغییری در قوانین گرفته شده اعمال می کنند. به عبارتی قوانین دیگران را نسبت به شرایط خود بهبود می دهند و البته این بهبود پایان ناپذیر است (Ha) . در آخر شرکت اسکرام خود را خواهد داشت و آن را به دیگران تبلیغ خواهد کرد که این اسکرام ما است (Ri).
در این مثال اسکرام فن است. کن شوئبر و یا هر کس دیگر که ما اسکرام را از او یاد گرفته ایم استاد است و شرکت شاگرد.
البته به قول دوستان خارجی این کار Optional نیست. یعنی در بحث چابک سازی باید و باید اینگونه عمل شود. همیشه این تکه کلام من بوده است که Agile من با Agile شما متفاوت است . درست است مرجع همه ما بیانیه Agile می باشد ولی هیچ لزومی ندارد Agile من مشابه Agile شما باشد. به عبارتی ذات Agile یکی است ولی باید Agile من با Agile شما متفاوت باشد.
پس در بحث چابک سازی سازمان و یا افراد می توانید از روش های دیگران استفاده نمایید ولی به قولی باید همیشه در فکر بهبود Agile اتان باشید و این را به خاطر داشته باشید که باید بدنبال Agile خودتان بروید و نه Agile مایک کان و یا مارتین فولر.
منبع (http://sirasad.wordpress.com/2010/11/30/shu-ha-ri-%D8%B1%D9%88%D8%B4%DB%8C-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-agile-%D8%B4%D8%AF%D9%86/)
اگر فیلم karate kid را دیده باشید حتما با مفاهیم قید شده کاملا آشنا خواهید بود زیرا در این فیلم کاملا براساس تفکر Shu-Ha-Ri عمل شده است. معمولا در ورزش های رزمی نخست شاگرد باید فن مورد نظر را یاد بگیرد و چندین بار آن را تکرار نماید.
یاد گیری فن از استاد و تکرار آن همانند استاد که معمولا با نگاه کردن به استاد و یا کمک خود استاد انجام می شود را مرحله Shu گفته می شود. در این مرحله کارآموز فقط و فقط در فکر گرفتن فن مورد نظر و انجام آن به کیفیت استاد می باشد که با تکرار های فراوان این مطلوب قابل دسترس خواهد بود.
مرحله Shu یا گرفتن فن به معنی استاد شدن شاگرد در آن فن نیست و فقط هدف گرفتن فن بدون فکر در مورد خود فن است .
در مرحله بعدی نیاز به تفکر در مورد خود فن و هدف استاد از یاد دادن فن می باشد. یعنی شاگرد بعد از اینکه فن مورد نظر را بدون فکر از استاد گرفت و آن را در کیفیت مورد نظر استاد انجام داد خود به خود به مرحله دوم یا همان Ha انتقال خواهد یافت. در این مرحله شاگرد در مورد خود فن و ریزه کاری های فن تفکر خواهد کرد. او سعی خواهد کرد که فن مورد نظر را به گونه دیگری انجام دهد.
با تفکر در فن و تغییر در نحوه انجام فن , شاگرد به درک خوبی از فن مورد نظر خواهید رسید . این مرحله را معمولا مرحله شکست قوانین می نامند زیرا شاگرد سعی می کند درک کامل و احاطه 100 درصدی بر فن داشته باشد که این بدون شکستن قوانین فن استاد قابل دست یابی نیست.
پس در مرحله Ha شاگرد سعی می کند قوانین استاد که در مرحله Shu آنها را گرفته است را بشکند و قوانین خود را جایگزین آنها نماید ولی او حتما نفس و روح فن را در نظر خواهد گرفت که فن همان باشد ولی قانون خودی.
پس از مراحل Shu و Ha یا گرفتن فن و شکست قانون نوبت به مالکیت می رسد. در مرحله سوم یعنی Ri نوبت به این می رسد که شاگرد فنی که دریافت کرده است و آن را شکسته است از آن خود بکند. به عبارت ساده تر آن فن , فن او شود. دیگر در این مرحله خود شاگرد استاد فن مورد نظر شده است و او می تواند فن خود را به دیگران یاد دهد تا آنها هم استاد این فن شوند.
نکته مهم این است که : درست است استاد و شاگرد سابق در یک فن مشترک استاد هستند ولی هر کدام فن مخصوص به خود را دارند. یعنی استاد فن خود را دارد و شاگرد فن خود را ولی هر دو فن ذاتا یکی هستند ولی هر کدام متفاوت برای افراد متفاوت.
به طور خلاصه , Shu Ha Ri یعنی : قانون استاد را بگیر – قانون استاد را بشکن – خودت قانون شو (Got the Rule – Break the Rule – Be the Rule).
البته این سیستم فکری فقط برای ورزش های رزمی نیست و هر جایی که قرار باشد روشی – تکنیکی – فنی – مهارتی از کسی و یا چیزی یاد گرفته شود این سیستم فکری می تواند بهترین روش برای یادگیری و پیاده سازی موارد مورد نظر باشد.
یکی از پر کاربردترین استفاده های ShuHaRi در چابک سازی افراد و سازمان ها می باشد. برای مثال قرار است شرکتی از روش اسکرام جهت توسعه محصولات نرم افزاری خود استفاده کند. آنها نخست روش های دیگران را می گیرند {حالا فرق نمی کند چه از کتاب باشد چه از یک مربی Agile باشد و یا هر منبع دیگری} و روش اسکرام آنها را انجام می دهند(Shu). تیم و سازمان رفته رفته عملکرد خود و پروسه اسکرام را بازبینی می کنند و تغییری در قوانین گرفته شده اعمال می کنند. به عبارتی قوانین دیگران را نسبت به شرایط خود بهبود می دهند و البته این بهبود پایان ناپذیر است (Ha) . در آخر شرکت اسکرام خود را خواهد داشت و آن را به دیگران تبلیغ خواهد کرد که این اسکرام ما است (Ri).
در این مثال اسکرام فن است. کن شوئبر و یا هر کس دیگر که ما اسکرام را از او یاد گرفته ایم استاد است و شرکت شاگرد.
البته به قول دوستان خارجی این کار Optional نیست. یعنی در بحث چابک سازی باید و باید اینگونه عمل شود. همیشه این تکه کلام من بوده است که Agile من با Agile شما متفاوت است . درست است مرجع همه ما بیانیه Agile می باشد ولی هیچ لزومی ندارد Agile من مشابه Agile شما باشد. به عبارتی ذات Agile یکی است ولی باید Agile من با Agile شما متفاوت باشد.
پس در بحث چابک سازی سازمان و یا افراد می توانید از روش های دیگران استفاده نمایید ولی به قولی باید همیشه در فکر بهبود Agile اتان باشید و این را به خاطر داشته باشید که باید بدنبال Agile خودتان بروید و نه Agile مایک کان و یا مارتین فولر.
منبع (http://sirasad.wordpress.com/2010/11/30/shu-ha-ri-%D8%B1%D9%88%D8%B4%DB%8C-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-agile-%D8%B4%D8%AF%D9%86/)