eshpilen
یک شنبه 22 خرداد 1390, 11:41 صبح
Keith Curtis کسی است که ۱۱ سال، از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۴، در میکروسافت کار میکرد.
گزیده هایی از تجربه ها و نظریات او را نقل میکنیم.
شرح ملاقات او با بیل گیتس و ورودش به میکروسافت:
Mr. Curtis was a 20-year-old college intern at the time, and he had planned for the meeting long in advance. He approached Mr. Gates (who was holding a Coke and had a small ketchup stain on his shirt) with several arcane questions. Mr. Gates’s answers convinced Mr. Curtis that Microsoft would be one of the best places in the world to learn the craft of computer programming. While there, he worked on the company’s database products, its Windows operating sytem, Office, MSN and in research.
او در آن زمان یک کارآموز ۲۰ سالهء دانشکده بود و برای این ملاقات از خیلی وقت پیش نقشه کشیده بود. او به آقای گیتس (که یک نوشابهء کوکاکولا در دست داشت و یک لکهء کوچک سس گوجه فرهنگی روی لباسش بود) با چندین سوال محرمانه نزدیک شد. پاسخهای آقای گیتس کورتیس را قانع کرد که میکروسافت یکی از بهترین مکانها در جهان برای یاد گرفتن مهارت برنامه نویسی رایانه خواهد بود. وقتی در آنجا بود، او روی محصولات پایگاه داده، سیستم عامل ویندوز، آفیس، MSDN و تحقیقات میکروسافت کار کرد.
Ultimately, he left because he was bored: “The amount I learned in my 11th year was much less than what I had learned in my first year, and the stock had become stagnant.”
سرانجام او شرکت میکروسافت را ترک کرد چراکه بی علاقه شده بود. او میگوید: مقداری که من در سال یازدهم یاد گرفتم خیلی کمتر از مقداری بود که من در اولین سال یاد گرفته بودم، و سهام راکد شده بود.
While he was at Microsoft, he had learned little about the open source world. In cafeteria conversation, he had usually taken the position that proprietary software would always maintain a technology lead over open source. He recalled a friend who had tried to install Linux in 1999, but gave up because the backspace key didn’t work.
درحالیکه او در میکروسافت بود، مقدار اندکی دربارهء دنیای بازمتن آموخته بود. در گفتگوی کافه تریا، او معمولا این موضع را داشت که نرم افزار انحصاری همیشه یک برتری فناوری را نسبت به بازمتن حفظ خواهد کرد. او دوستی را بیاد میاورد که در ۱۹۹۹ تلاش کرده بود تا لینوکس را نصب کند اما به دلیل اینکه کلید backspace کار نمیکرد پشیمان شده بود.
After he left Microsoft, he installed a copy of the Linux operating system on a lark. His world was turned upside down. He spent three years exploring the open source world — reading, attending conferences, looking at source code and talking to the rank-and-file members of the open source community.
پس از اینکه او میکروسافت را ترک کرد از روی تفریح یک کپی از سیستم عامل لینوکس را نصب کرد. دنیای او وارونه شد. او سه سال را برای اکتشاف دنیای بازمتن صرف کرد - مطالعه کرد، در کنفرانس ها حضور یافت، به کد منبع نگاه کرد و با اعضای عادی اجتماع بازمتن صحبت کرد.
Mr. Curtis says he’s not bitter about his time at Microsoft, but the world has moved on.
کورتیس میگوید او دربارهء زمانی که در میکروسافت بود تلخ کام نیست، اما جهان به جلو حرکت کرده است.
His book, “After the Software Wars,” was published last month by Lulu.com, a Web-based publishing service that makes it possible for Mr. Curtis to give the first 1,000 readers the option of downloading a free version of the book (590 people have already taken advantage of the offer) or purchasing a paperback version for $19.97 (so far he has sold 11 copies, five of which were purchased by his mom).
He takes a programmer’s approach in “Software Wars,” attempting to systematically build a case that software can help pave the way for a 21st-century renaissance in many fields ranging from artificial intelligence (cars that drive themselves) to the human journey into space (space elevators).
For Mr. Curtis, the strength of open source software, and why it’s the future, is all about leveraging our collective intelligence.
He argues that, in the same collaborative fashion that the Linux operating system has been built and improved, many things that are now science-fiction goals — such as those cars that drive themselves — can be achieved.
“The key to faster technological progress is making software free,” he writes. “The difference between free, and non-free or proprietary software, is similar to the divide between science and alchemy. Before science, there was alchemy, where people guarded their ideas because they wanted to corner the market on the mechanisms used to convert lead into gold.”
He notes that there is an important parallel to the end of the Dark Ages, which came when society began to freely share advancements in math and science.
کتاب او، «پس از جنگ نرم افزارها»، ماه گذشته بوسیلهء Lulu.com منتشر شده بود، یک سرویس انتشار بر پایهء وب که برای آقای کورتیس ممکن میکند که به هزار خوانندهء اول انتخاب بین دانلود یک نسخهء رایگان از کتاب (۵۹۰ نفر پیش از این از این امکان استفاده کرده اند) یا خرید یک نسخهء جلد کاغذی با قیمت ۱۹.۹۷ دلار (تاکنون ۱۱ کپی فروخته شده اند، پنج تا از آنها بوسیلهء مادر او خریداری شده بودند) را میدهد.
او یک مشی برنامه نویس را در جنگ نرم افزارها در پیش میگیرد و تلاش میکند تا وضعیتی را بسازد که نرم افزار بتواند کمک کند تا راه برای یک رنسانس قرن ۲۱ ام در زمینه های زیادی از هوش مصنوعی (اتومبیل هایی که خودشان را میرانند) تا سفر انسان به فضا (آسانسورهای فضایی) هموار شود.
برای آقای کورتیس قدرت نرم افزار بازمتن و اینکه چرا آن آینده است همه مربوط به افزایش هوش دسته جمعی ماست.
او استدلال میکند که به شکلی که سیستم عامل لینوکس به روش همکاری جمعی ساخته و بهبود داده شده است، بسیاری چیزها که اکنون اهداف علمی-تخیلی هستند - همچون اتومبیل هایی که خودشان را میرانند - میتوانند دست یافته شوند.
او مینویسد، کلید پیشرفت سریعتر فنی آزاد کردن نرم افزار است. «اختلاف میان نرم افزار آزاد و نرم افزار غیرآزاد یا انحصاری، مشابه جدایی بین علم مدرن و کیمیاگری است. قبل از علم، کیمیاگری وجود داشت که در آن افراد از ایده های خود دربرابر دیگران حفاظت میکردند زیر آنها میخواستند بازار روش تبدیل سرب به طلا را بربایند.
او خاطرنشان میکند که یک تشابه با پایان دوران تاریک، که زمانیکه جامعه شروع به اشتراک پیشرفت ها در ریاضیات و علم کرد فرا رسید، وجود دارد.
===========================
منبع: http://bits.blogs.nytimes.com/2008/12/01/a-microsoft-veteran-embraces-open-source/?pagemode=print
گزیده هایی از تجربه ها و نظریات او را نقل میکنیم.
شرح ملاقات او با بیل گیتس و ورودش به میکروسافت:
Mr. Curtis was a 20-year-old college intern at the time, and he had planned for the meeting long in advance. He approached Mr. Gates (who was holding a Coke and had a small ketchup stain on his shirt) with several arcane questions. Mr. Gates’s answers convinced Mr. Curtis that Microsoft would be one of the best places in the world to learn the craft of computer programming. While there, he worked on the company’s database products, its Windows operating sytem, Office, MSN and in research.
او در آن زمان یک کارآموز ۲۰ سالهء دانشکده بود و برای این ملاقات از خیلی وقت پیش نقشه کشیده بود. او به آقای گیتس (که یک نوشابهء کوکاکولا در دست داشت و یک لکهء کوچک سس گوجه فرهنگی روی لباسش بود) با چندین سوال محرمانه نزدیک شد. پاسخهای آقای گیتس کورتیس را قانع کرد که میکروسافت یکی از بهترین مکانها در جهان برای یاد گرفتن مهارت برنامه نویسی رایانه خواهد بود. وقتی در آنجا بود، او روی محصولات پایگاه داده، سیستم عامل ویندوز، آفیس، MSDN و تحقیقات میکروسافت کار کرد.
Ultimately, he left because he was bored: “The amount I learned in my 11th year was much less than what I had learned in my first year, and the stock had become stagnant.”
سرانجام او شرکت میکروسافت را ترک کرد چراکه بی علاقه شده بود. او میگوید: مقداری که من در سال یازدهم یاد گرفتم خیلی کمتر از مقداری بود که من در اولین سال یاد گرفته بودم، و سهام راکد شده بود.
While he was at Microsoft, he had learned little about the open source world. In cafeteria conversation, he had usually taken the position that proprietary software would always maintain a technology lead over open source. He recalled a friend who had tried to install Linux in 1999, but gave up because the backspace key didn’t work.
درحالیکه او در میکروسافت بود، مقدار اندکی دربارهء دنیای بازمتن آموخته بود. در گفتگوی کافه تریا، او معمولا این موضع را داشت که نرم افزار انحصاری همیشه یک برتری فناوری را نسبت به بازمتن حفظ خواهد کرد. او دوستی را بیاد میاورد که در ۱۹۹۹ تلاش کرده بود تا لینوکس را نصب کند اما به دلیل اینکه کلید backspace کار نمیکرد پشیمان شده بود.
After he left Microsoft, he installed a copy of the Linux operating system on a lark. His world was turned upside down. He spent three years exploring the open source world — reading, attending conferences, looking at source code and talking to the rank-and-file members of the open source community.
پس از اینکه او میکروسافت را ترک کرد از روی تفریح یک کپی از سیستم عامل لینوکس را نصب کرد. دنیای او وارونه شد. او سه سال را برای اکتشاف دنیای بازمتن صرف کرد - مطالعه کرد، در کنفرانس ها حضور یافت، به کد منبع نگاه کرد و با اعضای عادی اجتماع بازمتن صحبت کرد.
Mr. Curtis says he’s not bitter about his time at Microsoft, but the world has moved on.
کورتیس میگوید او دربارهء زمانی که در میکروسافت بود تلخ کام نیست، اما جهان به جلو حرکت کرده است.
His book, “After the Software Wars,” was published last month by Lulu.com, a Web-based publishing service that makes it possible for Mr. Curtis to give the first 1,000 readers the option of downloading a free version of the book (590 people have already taken advantage of the offer) or purchasing a paperback version for $19.97 (so far he has sold 11 copies, five of which were purchased by his mom).
He takes a programmer’s approach in “Software Wars,” attempting to systematically build a case that software can help pave the way for a 21st-century renaissance in many fields ranging from artificial intelligence (cars that drive themselves) to the human journey into space (space elevators).
For Mr. Curtis, the strength of open source software, and why it’s the future, is all about leveraging our collective intelligence.
He argues that, in the same collaborative fashion that the Linux operating system has been built and improved, many things that are now science-fiction goals — such as those cars that drive themselves — can be achieved.
“The key to faster technological progress is making software free,” he writes. “The difference between free, and non-free or proprietary software, is similar to the divide between science and alchemy. Before science, there was alchemy, where people guarded their ideas because they wanted to corner the market on the mechanisms used to convert lead into gold.”
He notes that there is an important parallel to the end of the Dark Ages, which came when society began to freely share advancements in math and science.
کتاب او، «پس از جنگ نرم افزارها»، ماه گذشته بوسیلهء Lulu.com منتشر شده بود، یک سرویس انتشار بر پایهء وب که برای آقای کورتیس ممکن میکند که به هزار خوانندهء اول انتخاب بین دانلود یک نسخهء رایگان از کتاب (۵۹۰ نفر پیش از این از این امکان استفاده کرده اند) یا خرید یک نسخهء جلد کاغذی با قیمت ۱۹.۹۷ دلار (تاکنون ۱۱ کپی فروخته شده اند، پنج تا از آنها بوسیلهء مادر او خریداری شده بودند) را میدهد.
او یک مشی برنامه نویس را در جنگ نرم افزارها در پیش میگیرد و تلاش میکند تا وضعیتی را بسازد که نرم افزار بتواند کمک کند تا راه برای یک رنسانس قرن ۲۱ ام در زمینه های زیادی از هوش مصنوعی (اتومبیل هایی که خودشان را میرانند) تا سفر انسان به فضا (آسانسورهای فضایی) هموار شود.
برای آقای کورتیس قدرت نرم افزار بازمتن و اینکه چرا آن آینده است همه مربوط به افزایش هوش دسته جمعی ماست.
او استدلال میکند که به شکلی که سیستم عامل لینوکس به روش همکاری جمعی ساخته و بهبود داده شده است، بسیاری چیزها که اکنون اهداف علمی-تخیلی هستند - همچون اتومبیل هایی که خودشان را میرانند - میتوانند دست یافته شوند.
او مینویسد، کلید پیشرفت سریعتر فنی آزاد کردن نرم افزار است. «اختلاف میان نرم افزار آزاد و نرم افزار غیرآزاد یا انحصاری، مشابه جدایی بین علم مدرن و کیمیاگری است. قبل از علم، کیمیاگری وجود داشت که در آن افراد از ایده های خود دربرابر دیگران حفاظت میکردند زیر آنها میخواستند بازار روش تبدیل سرب به طلا را بربایند.
او خاطرنشان میکند که یک تشابه با پایان دوران تاریک، که زمانیکه جامعه شروع به اشتراک پیشرفت ها در ریاضیات و علم کرد فرا رسید، وجود دارد.
===========================
منبع: http://bits.blogs.nytimes.com/2008/12/01/a-microsoft-veteran-embraces-open-source/?pagemode=print