eshpilen
شنبه 21 دی 1392, 09:15 صبح
من توی پروژم خیلی جاها کانفیگ جدا برای ادمین و کاربران عادی گذاشتم.
یه مدل برای انجام این کار، استفاده از متغییرهای کانفیگ جداگانه است.
مثل این:
$change_autologin_key_upon_logout=true;
$admin_change_autologin_key_upon_logout=true;
الان متغییر کانفیگ اول برای کاربران عادی بکار میره و متغییر کانفیگ دوم برای اکانت ادمین.
اما یه مدل دیگه هم میشه نوشت و اون اینکه بجای استفاده از دو متغییر، از مقدارهای معینی برای تفکیک کاربران عادی و ادمین استفاده کنیم.
مثلا:
$change_autologin_key_upon_logout=3;
//0: no / 1: for normal users only / 2: for Admin account only / 3: for all accounts
الان همونطور که در کامنت ها میتونید ببینید، ما از یک متغییر استفاده کردیم ولی گفتیم که اگر 0 بود یعنی غیرفعال، اگر 1 بود یعنی برای اکانت کاربران عادی این گزینه فعال باشه، اگر 2 بود به معنای اینه که فقط برای اکانت ادمین این گزینه فعال است، و اگر 3 بود یعنی برای تمام اکانتها این گزینه فعال است.
بنده در پروژم از هردوی این روشها استفاده کردم و مشکلی در این نمیبینم که هرکجا بنا بر راحتی برنامه نویسی، خوانایی، یا هر پارامتر دیگری که صلاح میدونیم، از یکی از این روشها استفاده کنیم، ولی گفتم بهتره این رو مطرح کنم شاید کسی ایده یا نظر و تجربهء مفیدی درموردش داشت.
راستی اگر مفید باشه میتونیم در روش دوم از مقدارهای رشته ای بجای مقدارهای عددی، در جهت افزایش خوانایی کد استفاده کنیم.
یعنی مثلا مقدارهای رشته ای no، users، admin، all بجای 0، 1، 2، 3. ولی از اون طرف از نظر راحتی و سرعت نوشتن و امکان خطای کمتر موقع تعیین کانفیگ، بنظرم مقدارهای عددی بهتر باشن. مثلا یوقت ممکنه یکی اشتباها بجای users بنویسه user و متوجه این نشه، یا ممکنه در بزرگی و کوچکی حروف اشتباه پیش بیاد.
یه مدل برای انجام این کار، استفاده از متغییرهای کانفیگ جداگانه است.
مثل این:
$change_autologin_key_upon_logout=true;
$admin_change_autologin_key_upon_logout=true;
الان متغییر کانفیگ اول برای کاربران عادی بکار میره و متغییر کانفیگ دوم برای اکانت ادمین.
اما یه مدل دیگه هم میشه نوشت و اون اینکه بجای استفاده از دو متغییر، از مقدارهای معینی برای تفکیک کاربران عادی و ادمین استفاده کنیم.
مثلا:
$change_autologin_key_upon_logout=3;
//0: no / 1: for normal users only / 2: for Admin account only / 3: for all accounts
الان همونطور که در کامنت ها میتونید ببینید، ما از یک متغییر استفاده کردیم ولی گفتیم که اگر 0 بود یعنی غیرفعال، اگر 1 بود یعنی برای اکانت کاربران عادی این گزینه فعال باشه، اگر 2 بود به معنای اینه که فقط برای اکانت ادمین این گزینه فعال است، و اگر 3 بود یعنی برای تمام اکانتها این گزینه فعال است.
بنده در پروژم از هردوی این روشها استفاده کردم و مشکلی در این نمیبینم که هرکجا بنا بر راحتی برنامه نویسی، خوانایی، یا هر پارامتر دیگری که صلاح میدونیم، از یکی از این روشها استفاده کنیم، ولی گفتم بهتره این رو مطرح کنم شاید کسی ایده یا نظر و تجربهء مفیدی درموردش داشت.
راستی اگر مفید باشه میتونیم در روش دوم از مقدارهای رشته ای بجای مقدارهای عددی، در جهت افزایش خوانایی کد استفاده کنیم.
یعنی مثلا مقدارهای رشته ای no، users، admin، all بجای 0، 1، 2، 3. ولی از اون طرف از نظر راحتی و سرعت نوشتن و امکان خطای کمتر موقع تعیین کانفیگ، بنظرم مقدارهای عددی بهتر باشن. مثلا یوقت ممکنه یکی اشتباها بجای users بنویسه user و متوجه این نشه، یا ممکنه در بزرگی و کوچکی حروف اشتباه پیش بیاد.