zohshi
پنج شنبه 11 اردیبهشت 1399, 13:28 عصر
اوره که با نام کاربامید هم شناخته می شود نقش مهمی در متابولیسم ترکیباتی است که دارای نیتروژن در بدن حیوانات است. اوره ماده اصلی حاوی نیتروژن در ادرار پستانداران است.
اوره خالص به صورت جامد و بی رنگ و بسیار محلول در آب و غیر سمی است. این ترکیب شیمیایی به صورت محلول در آب بوده و در اسید و قلیا نامحلول است. بدن از این ماده در بسیاری از فرآیندها از جمله دفع نیتروژن استفاده می‌کند.
کبد، این ماده را از طریق ترکیب دو مولکول آمونیاک با مولکول دی اکسید کربن در چرخه اوره تشکیل می‌دهد اما در کبد انسان، آمونیاک طی فرآیند دی آمینه شدن اسید های آمینه، تولید می شود. این ماده محصول اصلی نهایی کاتابولیسم (تغییر شکل و ساختار مواد شیمیایی در اثر متابولیسم) پروتئین است و حدوداً نیمی از کل مواد جامد در ادرار را تشکیل می دهد.
تزریق اوره به بدن باعث افزایش اسمولالیته پلاسمای خون می شود که موجب افزایش جریان آب از بافت ها به پلاسمای داخل سلولی می شود. این افزایش جریان آب باعث کاهش فشار در بافت ها شده و همچنین میزان ادرار را نیز بالا می برد.
این ماده به طور گسترده در کود به عنوان منبع نیتروژن استفاده میشود و ماده اولیه مهم در صنایع شیمیایی است. این ترکیب را می‌توان از مواد معدنی ایجاد کرد. در آزمایشگاه، اوره خالص را می‌توان بدون مواد اولیه بیولوژیکی تولید کرد. شایع‌ترین ناخالصی تولید اوره، بیوریت می باشد که باعث کم شدن رشد گیاه میشود.
اوره خون
کاربامید در کبد تشکیل شده، سپس به داخل خون می رود. برای این ماده هنوز عملکرد فیزیولوژیکی قابل ملاحظه ای مشاهده نشده و در کلیه از خون جدا شده و به داخل ادرار وارد می شود. همچنین مقدار کمی از این ماده (همراه با سدیم کلرید و آب) از طریق عرق دفع می شود.
سطح اوره در خون (BUN) برای بزرگسالان در حدود 6 تا 24 میلی گرم بر دسی لیتر گزارش شده است. گاهی اوقات بر اثر مصرف برخی داروهای خاص، سطح اوره در خون می تواند تغییر کند. بالا و یا پایین بودن میزان اوره در خون می تواند ناشی از عدم عملکرد صحیح برخی از اندام های بدن مانند قلب و کبد باشد که توسط پزشک تشخیص داده میشود.
کرم‌های حاوی اوره دارویی (http://www.zohalshimi.com/product/%D8%A7%D9%88%D8%B1%D9%87/) به عنوان محصولات پوستی موضعی برای تقویت آب بدن استفاده میشود. همچنین به عنوان یک داروی مدر مورد بررسی قرار گرفته است.
اوره خالص به صورت جامد و بی رنگ و بسیار محلول در آب و غیر سمی است. این ترکیب شیمیایی به صورت محلول در آب بوده و در اسید و قلیا نامحلول است. بدن از این ماده در بسیاری از فرآیندها از جمله دفع نیتروژن استفاده می‌کند.
کبد، این ماده را از طریق ترکیب دو مولکول آمونیاک با مولکول دی اکسید کربن در چرخه اوره تشکیل می‌دهد اما در کبد انسان، آمونیاک طی فرآیند دی آمینه شدن اسید های آمینه، تولید می شود. این ماده محصول اصلی نهایی کاتابولیسم (تغییر شکل و ساختار مواد شیمیایی در اثر متابولیسم) پروتئین است و حدوداً نیمی از کل مواد جامد در ادرار را تشکیل می دهد.
تزریق اوره به بدن باعث افزایش اسمولالیته پلاسمای خون می شود که موجب افزایش جریان آب از بافت ها به پلاسمای داخل سلولی می شود. این افزایش جریان آب باعث کاهش فشار در بافت ها شده و همچنین میزان ادرار را نیز بالا می برد.
این ماده به طور گسترده در کود به عنوان منبع نیتروژن استفاده میشود و ماده اولیه مهم در صنایع شیمیایی است. این ترکیب را می‌توان از مواد معدنی ایجاد کرد. در آزمایشگاه، اوره خالص را می‌توان بدون مواد اولیه بیولوژیکی تولید کرد. شایع‌ترین ناخالصی تولید اوره، بیوریت می باشد که باعث کم شدن رشد گیاه میشود.
اوره خون
کاربامید در کبد تشکیل شده، سپس به داخل خون می رود. برای این ماده هنوز عملکرد فیزیولوژیکی قابل ملاحظه ای مشاهده نشده و در کلیه از خون جدا شده و به داخل ادرار وارد می شود. همچنین مقدار کمی از این ماده (همراه با سدیم کلرید و آب) از طریق عرق دفع می شود.
سطح اوره در خون (BUN) برای بزرگسالان در حدود 6 تا 24 میلی گرم بر دسی لیتر گزارش شده است. گاهی اوقات بر اثر مصرف برخی داروهای خاص، سطح اوره در خون می تواند تغییر کند. بالا و یا پایین بودن میزان اوره در خون می تواند ناشی از عدم عملکرد صحیح برخی از اندام های بدن مانند قلب و کبد باشد که توسط پزشک تشخیص داده میشود.
کرم‌های حاوی اوره دارویی (http://www.zohalshimi.com/product/%D8%A7%D9%88%D8%B1%D9%87/) به عنوان محصولات پوستی موضعی برای تقویت آب بدن استفاده میشود. همچنین به عنوان یک داروی مدر مورد بررسی قرار گرفته است.