khonehman
پنج شنبه 27 بهمن 1401, 09:13 صبح
چگونه به کودکان توانایی "درست" عصبانی شدن را آموزش دهیم؟
همه بچه های کوچک گاهی اوقات عصبانی می شوند: غرش می کنند، دعوا می کنند، روی زمین غلت می زنند. برای والدین، این گاهی اوقات یک چالش بزرگ است. در اینجا نحوه آموزش عصبانی شدن به کودکان از نظر فرهنگی آمده است.
مشاوره کودک و نوجوان (http://clinicroya.com/%D9%85%D8%B4%D8%A7%D9%88%D8%B1%D9%87-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D9%86%D9%88%D8%AC%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%A7%D9%86/)
جازمین مک کوی، روانشناس کودک و خانواده می گوید: به بسیاری از ما آموخته اند که عصبانی شدن بد است، نشان دادن خشم و ابراز احساسات بد است. دکتر مک کوی می گوید نه، عصبانی بودن اشکالی ندارد. یادگیری مدیریت خشم یک مهارت مادام العمر است که به کودکان اجازه می دهد بدون از دست دادن کنترل خود در خانه، مدرسه و زندگی رفتار مناسبی داشته باشند. نیویورک تایمز در گفتگو با روانشناسان می فهمد که چگونه والدین می توانند این مهارت را از سال های اولیه آموزش دهند.
از عصبانیت نترسید
در مورد کودکان و خشم چند نکته کلیدی وجود دارد که باید به خاطر بسپارید.
اول اینکه خشم یک احساس اساسی انسان است. دوم، همانطور که دیو اندرسون روانشناس بالینی توضیح می دهد، احساسات وجود دارند تا در مورد خود و ادراک ما به ما بگویند. احساسات به ما کمک می کنند به سؤالات اساسی پاسخ دهیم: چه چیزی را بیشتر دوست داریم؟ چه چیزی را می خواهیم متوقف کنیم؟
اگر به یاد داشته باشید که خشم جزء جدایی ناپذیر وجود انسان است، فرزندتان را به خاطر عصبانیت هایش قضاوت نمی کنید. پاسخ دادن به کودکی که سعی می کند خشم خود را به سمت شما و دنیا تخلیه کند، فقط اوضاع را بدتر می کند.
احساساتی مانند ترس یا خشم باعث استرس می شود و والدین باید به فرزندان خود کمک کنند تا بدون آسیب رساندن به سلامتی آنها از طریق آن احساسات مقابله کنند. همچنین یادآوری این نکته مفید است که عصبانیت یا عصبانیت می تواند بخشی از رشد باشد، به ویژه برای کودکان زیر 3 سال که هنوز در حال یادگیری خودتنظیمی هستند.
بسیاری از کودکان پیش دبستانی چندین بار در هفته دچار عصبانیت می شوند. دنیس سوچادولسکی، مدیر مرکز مطالعات کودکان دانشکده پزشکی ییل، می گوید که عصبانیت در کودکان نوپا به طور متوسط حدود سه دقیقه طول می کشد، اما گاهی تا 20 دقیقه طول می کشد.
دکتر سوخادولسکی می گوید: «تلاش برای توسعه واقعاً ضروری است. "کودکان استقلال را یاد می گیرند، قوانین اجتماعی را مطالعه می کنند و متوجه می شوند که در چه موقعیت هایی باید تسلیم شوند."
به کودکان کمک کنید واژگان عاطفی را توسعه دهند
عبارتی که توسط روانشناس دن سیگل ابداع شده است، «نامش را بگذارید تا آن را اهلی کنید»، یک عبارت رایج در میان متخصصان رشد کودک است که به آموزش کودکان برای شناسایی و برچسب زدن احساسات خود اعتقاد دارند تا بتوانند آزادانه در مورد آنچه که تجربه می کنند صحبت کنند.
مشاوره کودک و نوجوان (http://clinicroya.com/%D9%85%D8%B4%D8%A7%D9%88%D8%B1%D9%87-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D9%86%D9%88%D8%AC%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%A7%D9%86/)
دکتر مک کوی خواندن کتاب های ساده تخته ای را به نوزادان توصیه می کند که تصاویری از کودکان دیگر در حال خندان، خندیدن یا اخم کردن دارند. کودکان، به عنوان یک قاعده، واقعا دوست دارند چنین تصاویری را ببینند. نوزادان از 6 ماهگی شروع به تشخیص احساسات دیگران می کنند.
کتاب همچنین می تواند ابزار موثری برای کودکان دبستانی باشد. همانطور که به تصاویر نگاه می کنید، بپرسید که شخصیت ها چه احساسی دارند، در مورد پیامدهای احساسی یک خط داستانی خاص صحبت کنید، و آنچه را که در مورد آن می خوانید را تشویق کنید و توضیح دهید. همین امر در مورد تماشای برنامه های تلویزیونی یا فیلم های همراه با نوجوانان نیز صدق می کند.
کودکان کوچکتر همچنین ممکن است از کمک‌های بصری مانند «مدت سنج خلق و خو» یا «دما سنج احساسات» بهره ببرند که کودکان را وادار می‌کند تا احساسات خود را توصیف کنند و شدت آنها را ارزیابی کنند، چه احساس آرامش و آسودگی داشته باشند و چه عصبانی باشند.
هر استراتژی را که در نهایت انتخاب کنید، هدف این است که به کودکان بیاموزید احساسات خود را در قالب کلمات بیان کنند، کلماتی را برای بیان احساسات خود بیابند. این مهارت در طول زمان و با تمرین رشد می کند.
اگر عصبانی هستید، به آنها بگویید که عصبانی هستید
مشاوره کودک و نوجوان (http://clinicroya.com/%D9%85%D8%B4%D8%A7%D9%88%D8%B1%D9%87-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D9%86%D9%88%D8%AC%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%A7%D9%86/)
گاهی اوقات والدین احساس می کنند که باید فرزندان خود را در برابر احساسات خود محافظت کنند، اما باز بودن در زمان عصبانیت یا ناامیدی نیز می تواند آموزشی باشد. برای فرزندتان توضیح دهید که از نظر فیزیکی چه احساسی دارید. آیا افکار شما در حال اجرا هستند؟ ضربان قلب شما تند است؟ سعی کنید آنچه را که در بدن شما اتفاق می افتد با کلمات توصیف کنید - این صحبت نه تنها برای فرزند شما، بلکه برای شما نیز مفید است.
و حتما به فرزندتان نشان دهید که چگونه خود را کنترل می کنید. "من چند نفس عمیق می کشم." یا: «چمباتمه می زنم و می نشینم». یا: "من میرم آب بخورم." در حضور کودک بگویید.
راهبردهای مقابله ای موثر را شناسایی کنید
کودکان نیز باید راه های خودتنظیمی خود را بیابند و ممکن است با شما متفاوت باشند. کمک به فرزندتان برای یافتن راه حل (یا خروجی) برای خشم خود ممکن است نیاز به آزمایش داشته باشد. برخی از کودکان به تمرینات تنفس عمیق ساده پاسخ می دهند، در حالی که برخی دیگر ممکن است به رهاسازی عاطفی فیزیکی شدیدتری نیاز داشته باشند. دکتر مک کوی در وب سایت خود، از جمله، پاره کردن کاغذ یا ساختن برجی از بلوک ها و تخریب آن را پیشنهاد می کند. فریاد زدن روی بالش، مشت زدن به آن یا دویدن به بیرون می تواند مفید باشد. برخی برای بچه ها کیسه بوکس آویزان می کنند تا آنها را از احساسات منفی رها کنند.
در حالت ایده آل، شما یاد خواهید گرفت که علائم عصبانیت فرزندتان را شناسایی کنید و قبل از رسیدن به نقطه جوش، آنها را به آن خروجی ها راهنمایی کنید. پزشک توصیه نمی کند که برای تشویق کودک به استفاده از مهارت های مقابله ای صبر کنید تا موقعیت منفجر شود، زیرا اصلاح رفتار در حالت شکست تقریباً غیرممکن است. فرزندتان را تشویق کنید تا راهبردهای مقابله ای را امتحان کند تا بتواند مدیریت احساسات قوی را قبل از اینکه خیلی شدید شوند، تمرین کند.
برای رفتار ناامن مرزهای مشخصی تعیین کنید
دکتر مک کوی می‌گوید بچه‌ها باید یاد بگیرند که بفهمند در حالی که همه احساسات - از جمله عصبانیت - خوب هستند، همه رفتارها خوب نیستند. به همین دلیل تعیین مرزهای واضح و ثابت برای رفتار پرخاشگرانه یا خطرناک بسیار مهم است.
اگر به نظر می رسد کودک شما اغلب عصبانی می شود یا در تنظیم واکنش های خود مشکل دارد، به متخصص اطفال یا روانپزشک مراجعه کنید. والدین کودکان نوپا و پیش دبستانی باید مدت زمان و فراوانی عصبانیت ها را در کودکان خود و همچنین اینکه آیا در زمینه های مختلف رخ می دهد یا خیر نظارت کنند: نه تنها در خانه، بلکه در مدرسه یا زمین بازی، برای مثال.
والدین نوجوانان باید مراقب باشند که آیا عصبانیت فرزندشان ثابت یا طاقت فرسا به نظر می رسد. نوسانات خلقی برای نوجوانان معمول است، اما اگر حالت عصبانیت یا تحریک بیش از چند هفته طول بکشد، طبیعی نیست. اختلالات سلوک (مقوله ای که شامل اختلال کم توجهی بیش فعالی می شود) و اختلالات خلقی مانند افسردگی اغلب می توانند به صورت تحریک پذیری ظاهر شوند. اگر کودک شما نوروتیپیک نیست (اصطلاح غیررسمی که برای توصیف افرادی با رشد یا عملکرد عصبی معمولی استفاده می شود)، با پزشک اطفال خود در مورد راه های جایگزین برای مقابله با احساسات صحبت کنید.
به صحبت های کودکان گوش دهید و سعی کنید احساسات آنها را درک کنید
مهم است که فرزند شما این فرصت را داشته باشد که احساسات خود را با دوستان، عزیزان یا پزشک در میان بگذارد. گفتگو و ارتباط برای رهاسازی احساسات ضروری است.
دکتر مک کوی می گوید: «بهترین شکل مدیریت خشم درک کردن است. "اغلب وقتی عصبانی هستیم، در اعماق وجودمان احساس ترس، گیجی و تنهایی می کنیم."
مشاوره کودک و نوجوان (http://clinicroya.com/%D9%85%D8%B4%D8%A7%D9%88%D8%B1%D9%87-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D9%86%D9%88%D8%AC%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%A7%D9%86/)
همه بچه های کوچک گاهی اوقات عصبانی می شوند: غرش می کنند، دعوا می کنند، روی زمین غلت می زنند. برای والدین، این گاهی اوقات یک چالش بزرگ است. در اینجا نحوه آموزش عصبانی شدن به کودکان از نظر فرهنگی آمده است.
مشاوره کودک و نوجوان (http://clinicroya.com/%D9%85%D8%B4%D8%A7%D9%88%D8%B1%D9%87-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D9%86%D9%88%D8%AC%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%A7%D9%86/)
جازمین مک کوی، روانشناس کودک و خانواده می گوید: به بسیاری از ما آموخته اند که عصبانی شدن بد است، نشان دادن خشم و ابراز احساسات بد است. دکتر مک کوی می گوید نه، عصبانی بودن اشکالی ندارد. یادگیری مدیریت خشم یک مهارت مادام العمر است که به کودکان اجازه می دهد بدون از دست دادن کنترل خود در خانه، مدرسه و زندگی رفتار مناسبی داشته باشند. نیویورک تایمز در گفتگو با روانشناسان می فهمد که چگونه والدین می توانند این مهارت را از سال های اولیه آموزش دهند.
از عصبانیت نترسید
در مورد کودکان و خشم چند نکته کلیدی وجود دارد که باید به خاطر بسپارید.
اول اینکه خشم یک احساس اساسی انسان است. دوم، همانطور که دیو اندرسون روانشناس بالینی توضیح می دهد، احساسات وجود دارند تا در مورد خود و ادراک ما به ما بگویند. احساسات به ما کمک می کنند به سؤالات اساسی پاسخ دهیم: چه چیزی را بیشتر دوست داریم؟ چه چیزی را می خواهیم متوقف کنیم؟
اگر به یاد داشته باشید که خشم جزء جدایی ناپذیر وجود انسان است، فرزندتان را به خاطر عصبانیت هایش قضاوت نمی کنید. پاسخ دادن به کودکی که سعی می کند خشم خود را به سمت شما و دنیا تخلیه کند، فقط اوضاع را بدتر می کند.
احساساتی مانند ترس یا خشم باعث استرس می شود و والدین باید به فرزندان خود کمک کنند تا بدون آسیب رساندن به سلامتی آنها از طریق آن احساسات مقابله کنند. همچنین یادآوری این نکته مفید است که عصبانیت یا عصبانیت می تواند بخشی از رشد باشد، به ویژه برای کودکان زیر 3 سال که هنوز در حال یادگیری خودتنظیمی هستند.
بسیاری از کودکان پیش دبستانی چندین بار در هفته دچار عصبانیت می شوند. دنیس سوچادولسکی، مدیر مرکز مطالعات کودکان دانشکده پزشکی ییل، می گوید که عصبانیت در کودکان نوپا به طور متوسط حدود سه دقیقه طول می کشد، اما گاهی تا 20 دقیقه طول می کشد.
دکتر سوخادولسکی می گوید: «تلاش برای توسعه واقعاً ضروری است. "کودکان استقلال را یاد می گیرند، قوانین اجتماعی را مطالعه می کنند و متوجه می شوند که در چه موقعیت هایی باید تسلیم شوند."
به کودکان کمک کنید واژگان عاطفی را توسعه دهند
عبارتی که توسط روانشناس دن سیگل ابداع شده است، «نامش را بگذارید تا آن را اهلی کنید»، یک عبارت رایج در میان متخصصان رشد کودک است که به آموزش کودکان برای شناسایی و برچسب زدن احساسات خود اعتقاد دارند تا بتوانند آزادانه در مورد آنچه که تجربه می کنند صحبت کنند.
مشاوره کودک و نوجوان (http://clinicroya.com/%D9%85%D8%B4%D8%A7%D9%88%D8%B1%D9%87-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D9%86%D9%88%D8%AC%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%A7%D9%86/)
دکتر مک کوی خواندن کتاب های ساده تخته ای را به نوزادان توصیه می کند که تصاویری از کودکان دیگر در حال خندان، خندیدن یا اخم کردن دارند. کودکان، به عنوان یک قاعده، واقعا دوست دارند چنین تصاویری را ببینند. نوزادان از 6 ماهگی شروع به تشخیص احساسات دیگران می کنند.
کتاب همچنین می تواند ابزار موثری برای کودکان دبستانی باشد. همانطور که به تصاویر نگاه می کنید، بپرسید که شخصیت ها چه احساسی دارند، در مورد پیامدهای احساسی یک خط داستانی خاص صحبت کنید، و آنچه را که در مورد آن می خوانید را تشویق کنید و توضیح دهید. همین امر در مورد تماشای برنامه های تلویزیونی یا فیلم های همراه با نوجوانان نیز صدق می کند.
کودکان کوچکتر همچنین ممکن است از کمک‌های بصری مانند «مدت سنج خلق و خو» یا «دما سنج احساسات» بهره ببرند که کودکان را وادار می‌کند تا احساسات خود را توصیف کنند و شدت آنها را ارزیابی کنند، چه احساس آرامش و آسودگی داشته باشند و چه عصبانی باشند.
هر استراتژی را که در نهایت انتخاب کنید، هدف این است که به کودکان بیاموزید احساسات خود را در قالب کلمات بیان کنند، کلماتی را برای بیان احساسات خود بیابند. این مهارت در طول زمان و با تمرین رشد می کند.
اگر عصبانی هستید، به آنها بگویید که عصبانی هستید
مشاوره کودک و نوجوان (http://clinicroya.com/%D9%85%D8%B4%D8%A7%D9%88%D8%B1%D9%87-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D9%86%D9%88%D8%AC%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%A7%D9%86/)
گاهی اوقات والدین احساس می کنند که باید فرزندان خود را در برابر احساسات خود محافظت کنند، اما باز بودن در زمان عصبانیت یا ناامیدی نیز می تواند آموزشی باشد. برای فرزندتان توضیح دهید که از نظر فیزیکی چه احساسی دارید. آیا افکار شما در حال اجرا هستند؟ ضربان قلب شما تند است؟ سعی کنید آنچه را که در بدن شما اتفاق می افتد با کلمات توصیف کنید - این صحبت نه تنها برای فرزند شما، بلکه برای شما نیز مفید است.
و حتما به فرزندتان نشان دهید که چگونه خود را کنترل می کنید. "من چند نفس عمیق می کشم." یا: «چمباتمه می زنم و می نشینم». یا: "من میرم آب بخورم." در حضور کودک بگویید.
راهبردهای مقابله ای موثر را شناسایی کنید
کودکان نیز باید راه های خودتنظیمی خود را بیابند و ممکن است با شما متفاوت باشند. کمک به فرزندتان برای یافتن راه حل (یا خروجی) برای خشم خود ممکن است نیاز به آزمایش داشته باشد. برخی از کودکان به تمرینات تنفس عمیق ساده پاسخ می دهند، در حالی که برخی دیگر ممکن است به رهاسازی عاطفی فیزیکی شدیدتری نیاز داشته باشند. دکتر مک کوی در وب سایت خود، از جمله، پاره کردن کاغذ یا ساختن برجی از بلوک ها و تخریب آن را پیشنهاد می کند. فریاد زدن روی بالش، مشت زدن به آن یا دویدن به بیرون می تواند مفید باشد. برخی برای بچه ها کیسه بوکس آویزان می کنند تا آنها را از احساسات منفی رها کنند.
در حالت ایده آل، شما یاد خواهید گرفت که علائم عصبانیت فرزندتان را شناسایی کنید و قبل از رسیدن به نقطه جوش، آنها را به آن خروجی ها راهنمایی کنید. پزشک توصیه نمی کند که برای تشویق کودک به استفاده از مهارت های مقابله ای صبر کنید تا موقعیت منفجر شود، زیرا اصلاح رفتار در حالت شکست تقریباً غیرممکن است. فرزندتان را تشویق کنید تا راهبردهای مقابله ای را امتحان کند تا بتواند مدیریت احساسات قوی را قبل از اینکه خیلی شدید شوند، تمرین کند.
برای رفتار ناامن مرزهای مشخصی تعیین کنید
دکتر مک کوی می‌گوید بچه‌ها باید یاد بگیرند که بفهمند در حالی که همه احساسات - از جمله عصبانیت - خوب هستند، همه رفتارها خوب نیستند. به همین دلیل تعیین مرزهای واضح و ثابت برای رفتار پرخاشگرانه یا خطرناک بسیار مهم است.
اگر به نظر می رسد کودک شما اغلب عصبانی می شود یا در تنظیم واکنش های خود مشکل دارد، به متخصص اطفال یا روانپزشک مراجعه کنید. والدین کودکان نوپا و پیش دبستانی باید مدت زمان و فراوانی عصبانیت ها را در کودکان خود و همچنین اینکه آیا در زمینه های مختلف رخ می دهد یا خیر نظارت کنند: نه تنها در خانه، بلکه در مدرسه یا زمین بازی، برای مثال.
والدین نوجوانان باید مراقب باشند که آیا عصبانیت فرزندشان ثابت یا طاقت فرسا به نظر می رسد. نوسانات خلقی برای نوجوانان معمول است، اما اگر حالت عصبانیت یا تحریک بیش از چند هفته طول بکشد، طبیعی نیست. اختلالات سلوک (مقوله ای که شامل اختلال کم توجهی بیش فعالی می شود) و اختلالات خلقی مانند افسردگی اغلب می توانند به صورت تحریک پذیری ظاهر شوند. اگر کودک شما نوروتیپیک نیست (اصطلاح غیررسمی که برای توصیف افرادی با رشد یا عملکرد عصبی معمولی استفاده می شود)، با پزشک اطفال خود در مورد راه های جایگزین برای مقابله با احساسات صحبت کنید.
به صحبت های کودکان گوش دهید و سعی کنید احساسات آنها را درک کنید
مهم است که فرزند شما این فرصت را داشته باشد که احساسات خود را با دوستان، عزیزان یا پزشک در میان بگذارد. گفتگو و ارتباط برای رهاسازی احساسات ضروری است.
دکتر مک کوی می گوید: «بهترین شکل مدیریت خشم درک کردن است. "اغلب وقتی عصبانی هستیم، در اعماق وجودمان احساس ترس، گیجی و تنهایی می کنیم."
مشاوره کودک و نوجوان (http://clinicroya.com/%D9%85%D8%B4%D8%A7%D9%88%D8%B1%D9%87-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D9%86%D9%88%D8%AC%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%A7%D9%86/)