MR Yazdani
سه شنبه 14 آذر 1402, 08:35 صبح
کامپوزیت، به عنوان یکی از پرکاربردترین مواد ترمیمی در اکثر کلینیک های دندانپزشکی مورد استفاده قرار می گیرد و دندان های زیبا و سفید را برای شخص به ارمغان می آورد. با توجه به اینکه طیف وسیعی از کامپوزیت های دندانی وجود دارند، انتخاب می تواند سخت باشد. کامپوزیت ها از نظر خواص بیولوژیکی، عملکردی و زیبایی ساختار دندان بسیار متنوع بوده و برای اهداف گوناگونی مانند ترمیم حفره های کلاس III، IV و V دندان های قدامی، حفره های کلاس I، II و V دندان های خلفی و همچنین اصلاح ناهنجاری ها در شکل، موقعیت و رنگ دندان استفاده می شود. در این مطلب به معرفی انواع کامپوزیت خلفی خواهیم پرداخت تا بتوانید از میان گزینه های مختلفی که پیش روی شماست، انتخابی صحیح داشته باشید.
انواع کامپوزیت خلفی
برای انتخاب و گزینش انواع کامپوزیت خلفی (https://dornikasalamat.com/posterior-composite)، مقاومت در برابر نیروهای جونده نسبت به زیبایی در اولویت قرار دارد. خوشبختانه تولید کنندگان محصولات دندانپزشکی امروزه مواد ترمیمی بسیار پیچیده و پیشرفته ای را تولید کرده اند که قادرند علاوه بر زیبایی، مقاومت بالایی را ارائه دهند. هرچه مواد ترمیمی در قیمت خلفی دندان قرار بگیرد، سایش کامپوزیت در آن ناحیه توسط نیروهای جونده بیشتر خواهد بود، به همین دلیل است که بیشتر دندانپزشکان رزین های هیبریدی را ماده ای ایده آل تر برای ترمیم خلفی می دانند. اگرچه بیشتر افراد برای اصلاح ظاهر دندان های جلو از کامپوزیت استفاده می کنند، اما از این مواد ترمیمی می توانند برای محافظت از دندان های خلفی بکار روند.
مواد ترمیمی در طول چند دهه اخیر، به ویژه در دهه گذشته، دچار تحول بزرگی شده اند. امروزه برای اکثر بیماران، ترمیم های رنگی دندان تنها راه حل قابل قبول از نظر زیبایی برای دندان های خلفی است. قرار دادن یک ترمیم مستقیم در قسمت خلفی دندان ها چندین چالش را برای پزشک ایجاد می کند. یکی از چالش های اصلی دندانپزشکان در قسمت خلفی، مانند هر روش دیگری، استفاده بهینه از زمان است. هنگامی که یک روش خلفی زمان بیشتری را می طلبد، نه تنها به طور بالقوه برای عمل پرهزینه تر است، بلکه برای بیمار که مجبور است مدت زمان طولانی تری دهان خود را باز نگه دارد که ناراحت کننده می باشد. علاوه بر این، در یک روش مستقیم خلفی در مقایسه با یک روش قدامی، سخت تر است که ناحیه را مهر و موم و خشک نگه داشته شود.
برای کمک به صرفه جویی در زمان، تولیدکنندگان اخیراً به سمت سیستم های اتصال ساده و سایر پروتکل های مواد ساده شده، حرکت کرده اند. اما بدیهی است که مهمترین ماده در ترمیم مستقیم، خود ترمیم کننده است. همانطور که گفتیم، مواد ترمیمی در سال‌های اخیر تحولات قابل توجهی را داشته اند. دسته ها و زیرمجموعه های این مواد اغلب می‌تواند گیج‌کننده باشد. درک این دسته بندی ها می تواند به دندانپزشکان کمک کند تا بهترین مواد را برای کامپوزیت خلفی انتخاب کنند. دسته بندی کامپوزیت های دندانی را می توان با بررسی اندازه ذرات آن ها به راحتی درک کرد. دندانپزشک برای انتخاب کامپوزیت مناسب جهت ترمیم دندان های خلفی باید ویژگی های جابجایی، سهولت استفاده، و در دسترس بودن سایه ها و رنگدانه ها، علاوه بر معیارهای دیگری که ممکن است بر استفاده بالینی آن ها تأثیر بگذارد، در نظر بگیرد.
کامپوزیت های رزین پرکاربردترین مواد ترمیمی مورد استفاده در دندانپزشکی (https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AF%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86%E2%80%8C%D9%BE%D8%B 2%D8%B4%DA%A9%DB%8C) و اولین انتخاب برای ترمیم دندان های خلفی هستند. برخلاف آمالگام دندان، کامپوزیت های رزین امکان استفاده از روش های ترمیمی با حداقل تهاجم را فراهم می کنند. آمالگام در گذشته ماده مهمی برای ترمیم دندان های خلفی بود، به ویژه به دلیل حساسیت تکنیکی کم و دوام طولانی مدت آن. اولین نسل کامپوزیت های رزین دارای محدودیت هایی مانند مقاومت در برابر سایش کم و انقباض پلیمریزاسیون بالا بودند. بنابراین چندین اصلاح در فرمول کامپوزیت های رزین در طول زمان برای غلبه بر مشکلات بالینی و افزایش دوام ترمیم ها انجام شد. این تغییرات شامل استفاده از مونومرهای دی متاکریلات با جرم مولکولی بالاتر و استرس پلیمریزاسیون کمتر، افزایش بارگذاری پرکننده معدنی و کاهش اندازه ذرات پرکننده، بهبود برهمکنش ذرات ماتریس رزین و ذرات پرکننده، و استفاده از سیستم آغازگر نوری کارآمدتر بود.
در ادامه به معرفی مواد کامپوزیت خلفی که برای این ناحیه مناسب هستند، پرداخته می شود.
کامپوزیت یونیورسال
کامپوزیت های یونیورسال آن دسته از مواد هستند که برای ترمیم های خلفی و همچنین قدامی مورد استفاده قرار می گیرند. این نوع کامپوزیت به روش خاصی خواص کامپوزیت ها را با هم ترکیب می کنند و معمولاً سایه های رنگی کمتری دارند. کامپوزیت های یونیورسال در واقع کامپوزیت های یک سایه ای هستند که قادرند با هر سایه دندانی دیگر ترکیب شوند. کامپوزیت های یونیورسال کار را برای دندانپزشک آسان می کنند، زیرا می تواند از آن برای دندان های قدامی و خلفی با ترکیب رنگ های متنوع و مختلفی استفاده کرده و زیبایی را به ارمغان می آورد. کامپوزیت های یونیورسال استحکام و مقاومت، زیبایی و پولیش پذیری بالایی را برای دندان های خلفی ارائه می دهند.
کامپوزیت سیال
کامپوزیت سیال یا کم ویسکوزیته از اواخر سال 1996 وارد بازار شد و تا به امروز به دلیل کاربردهای بالینی زیادی که داشته، مورد استفاده دندانپزشکان می باشد. اگرچه خواص مکانیکی این نوع کامپوزیت معادل 60 الی 90 درصد سایر کامپوزیت های معمولی است، اما در روش های دندانپزشکی کم تهاجمی مفیدند. کامپوزیت سیال دارای بافتی رقیق است و به دلیل این ویژگی راحت و آسان به بافت و منافذ دندان نفوذ می کند. کامپوزیت سیال برای مواردی همچون ترمیم طوق دندان، ترمیم حفره های کم عمق دندانی و جلوگیری از پوسیدگی دندان های خلفی استفاده می شود. لازم به ذکر است که کامپوزیت سیال یک انتخاب مناسب برای پر کردن و ترمیم دندان خلفی است.
کامپوزیت سلف کیور (self cure)
سفت و محکم کردن انواع مواد کامپوزیتی که روی دندان اعمال می شود به 2 روش صورت می گیرد. در روش اول، کامپوزیت روی دندان به وسیله نور لیزر سفت شده و روش دوم که مواد کامپوزیتی به مرور زمان و به صورت طبیعی سفت می گردند، سلف کیور نامیده می شود. در واقع کامپوزیت سلف کیور برای سفت شدن مواد رزینی به نور لیزر نیازی ندارد. کامپوزیت سلف کیور برای مواردی همچون پروتز داخل بریج یا پل دندان به عنوان ریشه و پر کردن سوراخ های دندان های خلفی کاربردی می باشد.
نانو کامپوزیت
یک پیشرفت مهم در کامپوزیت های دندانی، تولید نانو کامپوزیت هایی است که دارای ابعادی کمتر از 20 نانومتر هستند. این نوع کامپوزیت از نظر ظاهری طبیعی بوده و بیشتر به ساختار دندان شباهت دارد. دندان به طور طبیعی دارای نانوساختار نانوکریستال های هیدروکسی آپاتیت است به همین جهت نانو کامپوزیت بسیار مناسب روش های ترمیمی می باشد. نانو کامپوزیت ها به این دلیل که از پایین به بالا ساخته می شوند، ذرات هم اندازه و یک شکل دارند، به همین علت سایش آن ها همگن است. نانوذرات با نانوخوشه هایی که به عنوان ذرات بزرگ تر عمل می کنند، ترکیب شده و بار پرکننده و در نتیجه خواص استحکامی خود را بهبود بخشیده و ظاهر زیبایی را برای فرد به همراه دارند. نانو کامپوزیت مزایای زیادی دارد از جمله شفافیت، مات شدن، دوام، طول عمر و پولیش پذیری فوق العاده بالا. مهم ترین کاربردهای نانوکامپوزیت عبارتند از ترمیم و رفع نقص کامپوزیت ها و همچنین ترمیم های خلفی.
میکروهیبرید یا کامپوزیت هیبریدی
کامپوزیت های میکروهیبرید به اندازه ماکروفیل مقاوم و به اندازه میکروفیل پولیش پذیر هستند. کامپوزیت های هیبرید یا میکرو هیبرید، اندازه های مختلف ذرات را در ترکیب خود دارند (کمتر از 100 نانومتر). این کامپوزیت یک ماتریس رزینی از مونومرهای دی متاکریلات پر شده با دو نوع اندازه ذرات معدنی نانو پرکننده (<100 نانومتر) و میکرو پرکننده (> 1 میکرومتر) است. یکی از مشکلات این کامپوزیت، سایش نامنظم در طول زمان است، به این صورت که دانه ریزها ابتدا فرسوده و دانه درشت ها از ماتریس خارج می شوند و فضاهایی را بجا می گذارند که همچون یک سطح صیقلی ضعیف به نظر می رسند. از همین رو برای روش های زیبایی چندان مناسب به نظر نمی رسد. در واقع اصلی ترین کاربرد کامپوزیت میکرو هیبریدی، ترمیم دندان های خلفی است. این کامپوزیت در طی زمان درخشندگی خود را از دست داده و دچار تغییر رنگ می شود. مراقبت از کامپوزیت هیبریدی بسیار مهم است و در طول عمر آن نقش بسزایی دارد. باید بدانید که انبساط حرارتی این مدل از کامپوزیت ها، بسیار مناسب است و به همین علت در برابر ساییدگی مقاومت بالایی از خود نشان می دهند.
ساب میکرون/ سوپرانانو
اندازه ذرات بالاتر از مقیاس نانو (>100 نانومتر) اما کمتر از مقیاس میکرو (<1 میکرومتر)، معمولاً 0.2-0.4 میکرومتر است.
مختلط (Mixed)
کامپوزیت هایی هستند با ویسکوزیته منظم که ممکن است از طریق اعمال ارتعاش صوتی سیال تر شوند. افزایش ممکن است تا 5 میلی متر ضخامت داشته باشد.
کامپوزیت بالک فیل
کامپوزیت های دندانی Bulk Fill یک پیشرفت نسبتاً جدید بوده و کامپوزیتی است که می توان آن ها را در فواصل 4 تا 5 میلی متر با تکنیک تک بلوک و یا یک لایه بدون محدودیت در درجه پلیمریزاسیون و با هدف تسهیل فرآیند اعمال کرد. این کامپوزیت ها می‌توانند با ساده سازی و تسریع فرآیند لایه بندی در دندان های خلفی به متخصصان در مراحل ترمیمی کمک کنند. این نوع کامپوزیت را می توان در استراتژی های ترمیمی استفاده کرد که امکان وارد کردن ضخامت های بیشتر از 2 میلی متر را فراهم می کند. این کامپوزیت را می توان برای ترمیم های کلاس I یا کلاس II با اعماق حفره های مختلف استفاده کرد. Regular bulk-fill از نظر ترکیب شبیه به کامپوزیت جریان پذیر اما با ویسکوزیته بالاتر است. نیازی به لایه رویی کامپوزیت معمولی نیست. افزایش های معمولی تا 4 میلی متر ضخامت دارند.
در این مطالب سعی بر آن داشتیم که به معرفی انواع مواد کامپوزیت دندان (https://dornikasalamat.com/composite) بپردازیم. همانطور که می دانید ابعاد و سایز ذرات به کار رفته در ساخت مواد کامپوزیتی در کاربرد و کیفیت نهایی آن ها تأثیر بسزایی دارد. هر چه ابعاد ذرات کوچک تر باشد، فرم دادن آن برای دندانپزشک راحت تر خواهد بود، پولیش پذیری بالاتری داشته و در نهایت شکل طبیعی تری خواهد داشت و برای دندان های قدامی مناسب تر هستند. کامپوزیت های دانه درشت، مقاومت بالایی داشته و به علت استحکام بالاتری که نسبت به دانه ریزها دارند، برای کامپوزیت های خلفی مناسب هستند. این مواد ترمیمی با توجه به حساسیت و جنس دندان ها و همچنین نقش و کاربردشان ساخته شده اند. کامپوزیت های رزینی مواد همه کاره ای هستند که می توانند در تکنیک های مختلف بالینی مستقیم برای ترمیم دندان های خلفی استفاده شوند، از جمله سایه ها و تیرگی های مختلف کامپوزیت ها (تکنیک های تک رنگ، دو رنگ و پلی کروماتیک)، تکنیک های پرکننده افزایشی، مواد پرکننده حجیم منظم و روان و کامپوزیت های مطابق با سایه. عملکرد بالینی ترمیم ها به عوامل متعددی از جمله متغیرهای مربوط به دندان ترمیم شده، مواد و تکنیک های ترمیمی به کار رفته، خطرات بیمار و تصمیمات بالینی حرفه ای بستگی دارد.
انواع کامپوزیت خلفی
برای انتخاب و گزینش انواع کامپوزیت خلفی (https://dornikasalamat.com/posterior-composite)، مقاومت در برابر نیروهای جونده نسبت به زیبایی در اولویت قرار دارد. خوشبختانه تولید کنندگان محصولات دندانپزشکی امروزه مواد ترمیمی بسیار پیچیده و پیشرفته ای را تولید کرده اند که قادرند علاوه بر زیبایی، مقاومت بالایی را ارائه دهند. هرچه مواد ترمیمی در قیمت خلفی دندان قرار بگیرد، سایش کامپوزیت در آن ناحیه توسط نیروهای جونده بیشتر خواهد بود، به همین دلیل است که بیشتر دندانپزشکان رزین های هیبریدی را ماده ای ایده آل تر برای ترمیم خلفی می دانند. اگرچه بیشتر افراد برای اصلاح ظاهر دندان های جلو از کامپوزیت استفاده می کنند، اما از این مواد ترمیمی می توانند برای محافظت از دندان های خلفی بکار روند.
مواد ترمیمی در طول چند دهه اخیر، به ویژه در دهه گذشته، دچار تحول بزرگی شده اند. امروزه برای اکثر بیماران، ترمیم های رنگی دندان تنها راه حل قابل قبول از نظر زیبایی برای دندان های خلفی است. قرار دادن یک ترمیم مستقیم در قسمت خلفی دندان ها چندین چالش را برای پزشک ایجاد می کند. یکی از چالش های اصلی دندانپزشکان در قسمت خلفی، مانند هر روش دیگری، استفاده بهینه از زمان است. هنگامی که یک روش خلفی زمان بیشتری را می طلبد، نه تنها به طور بالقوه برای عمل پرهزینه تر است، بلکه برای بیمار که مجبور است مدت زمان طولانی تری دهان خود را باز نگه دارد که ناراحت کننده می باشد. علاوه بر این، در یک روش مستقیم خلفی در مقایسه با یک روش قدامی، سخت تر است که ناحیه را مهر و موم و خشک نگه داشته شود.
برای کمک به صرفه جویی در زمان، تولیدکنندگان اخیراً به سمت سیستم های اتصال ساده و سایر پروتکل های مواد ساده شده، حرکت کرده اند. اما بدیهی است که مهمترین ماده در ترمیم مستقیم، خود ترمیم کننده است. همانطور که گفتیم، مواد ترمیمی در سال‌های اخیر تحولات قابل توجهی را داشته اند. دسته ها و زیرمجموعه های این مواد اغلب می‌تواند گیج‌کننده باشد. درک این دسته بندی ها می تواند به دندانپزشکان کمک کند تا بهترین مواد را برای کامپوزیت خلفی انتخاب کنند. دسته بندی کامپوزیت های دندانی را می توان با بررسی اندازه ذرات آن ها به راحتی درک کرد. دندانپزشک برای انتخاب کامپوزیت مناسب جهت ترمیم دندان های خلفی باید ویژگی های جابجایی، سهولت استفاده، و در دسترس بودن سایه ها و رنگدانه ها، علاوه بر معیارهای دیگری که ممکن است بر استفاده بالینی آن ها تأثیر بگذارد، در نظر بگیرد.
کامپوزیت های رزین پرکاربردترین مواد ترمیمی مورد استفاده در دندانپزشکی (https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AF%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86%E2%80%8C%D9%BE%D8%B 2%D8%B4%DA%A9%DB%8C) و اولین انتخاب برای ترمیم دندان های خلفی هستند. برخلاف آمالگام دندان، کامپوزیت های رزین امکان استفاده از روش های ترمیمی با حداقل تهاجم را فراهم می کنند. آمالگام در گذشته ماده مهمی برای ترمیم دندان های خلفی بود، به ویژه به دلیل حساسیت تکنیکی کم و دوام طولانی مدت آن. اولین نسل کامپوزیت های رزین دارای محدودیت هایی مانند مقاومت در برابر سایش کم و انقباض پلیمریزاسیون بالا بودند. بنابراین چندین اصلاح در فرمول کامپوزیت های رزین در طول زمان برای غلبه بر مشکلات بالینی و افزایش دوام ترمیم ها انجام شد. این تغییرات شامل استفاده از مونومرهای دی متاکریلات با جرم مولکولی بالاتر و استرس پلیمریزاسیون کمتر، افزایش بارگذاری پرکننده معدنی و کاهش اندازه ذرات پرکننده، بهبود برهمکنش ذرات ماتریس رزین و ذرات پرکننده، و استفاده از سیستم آغازگر نوری کارآمدتر بود.
در ادامه به معرفی مواد کامپوزیت خلفی که برای این ناحیه مناسب هستند، پرداخته می شود.
کامپوزیت یونیورسال
کامپوزیت های یونیورسال آن دسته از مواد هستند که برای ترمیم های خلفی و همچنین قدامی مورد استفاده قرار می گیرند. این نوع کامپوزیت به روش خاصی خواص کامپوزیت ها را با هم ترکیب می کنند و معمولاً سایه های رنگی کمتری دارند. کامپوزیت های یونیورسال در واقع کامپوزیت های یک سایه ای هستند که قادرند با هر سایه دندانی دیگر ترکیب شوند. کامپوزیت های یونیورسال کار را برای دندانپزشک آسان می کنند، زیرا می تواند از آن برای دندان های قدامی و خلفی با ترکیب رنگ های متنوع و مختلفی استفاده کرده و زیبایی را به ارمغان می آورد. کامپوزیت های یونیورسال استحکام و مقاومت، زیبایی و پولیش پذیری بالایی را برای دندان های خلفی ارائه می دهند.
کامپوزیت سیال
کامپوزیت سیال یا کم ویسکوزیته از اواخر سال 1996 وارد بازار شد و تا به امروز به دلیل کاربردهای بالینی زیادی که داشته، مورد استفاده دندانپزشکان می باشد. اگرچه خواص مکانیکی این نوع کامپوزیت معادل 60 الی 90 درصد سایر کامپوزیت های معمولی است، اما در روش های دندانپزشکی کم تهاجمی مفیدند. کامپوزیت سیال دارای بافتی رقیق است و به دلیل این ویژگی راحت و آسان به بافت و منافذ دندان نفوذ می کند. کامپوزیت سیال برای مواردی همچون ترمیم طوق دندان، ترمیم حفره های کم عمق دندانی و جلوگیری از پوسیدگی دندان های خلفی استفاده می شود. لازم به ذکر است که کامپوزیت سیال یک انتخاب مناسب برای پر کردن و ترمیم دندان خلفی است.
کامپوزیت سلف کیور (self cure)
سفت و محکم کردن انواع مواد کامپوزیتی که روی دندان اعمال می شود به 2 روش صورت می گیرد. در روش اول، کامپوزیت روی دندان به وسیله نور لیزر سفت شده و روش دوم که مواد کامپوزیتی به مرور زمان و به صورت طبیعی سفت می گردند، سلف کیور نامیده می شود. در واقع کامپوزیت سلف کیور برای سفت شدن مواد رزینی به نور لیزر نیازی ندارد. کامپوزیت سلف کیور برای مواردی همچون پروتز داخل بریج یا پل دندان به عنوان ریشه و پر کردن سوراخ های دندان های خلفی کاربردی می باشد.
نانو کامپوزیت
یک پیشرفت مهم در کامپوزیت های دندانی، تولید نانو کامپوزیت هایی است که دارای ابعادی کمتر از 20 نانومتر هستند. این نوع کامپوزیت از نظر ظاهری طبیعی بوده و بیشتر به ساختار دندان شباهت دارد. دندان به طور طبیعی دارای نانوساختار نانوکریستال های هیدروکسی آپاتیت است به همین جهت نانو کامپوزیت بسیار مناسب روش های ترمیمی می باشد. نانو کامپوزیت ها به این دلیل که از پایین به بالا ساخته می شوند، ذرات هم اندازه و یک شکل دارند، به همین علت سایش آن ها همگن است. نانوذرات با نانوخوشه هایی که به عنوان ذرات بزرگ تر عمل می کنند، ترکیب شده و بار پرکننده و در نتیجه خواص استحکامی خود را بهبود بخشیده و ظاهر زیبایی را برای فرد به همراه دارند. نانو کامپوزیت مزایای زیادی دارد از جمله شفافیت، مات شدن، دوام، طول عمر و پولیش پذیری فوق العاده بالا. مهم ترین کاربردهای نانوکامپوزیت عبارتند از ترمیم و رفع نقص کامپوزیت ها و همچنین ترمیم های خلفی.
میکروهیبرید یا کامپوزیت هیبریدی
کامپوزیت های میکروهیبرید به اندازه ماکروفیل مقاوم و به اندازه میکروفیل پولیش پذیر هستند. کامپوزیت های هیبرید یا میکرو هیبرید، اندازه های مختلف ذرات را در ترکیب خود دارند (کمتر از 100 نانومتر). این کامپوزیت یک ماتریس رزینی از مونومرهای دی متاکریلات پر شده با دو نوع اندازه ذرات معدنی نانو پرکننده (<100 نانومتر) و میکرو پرکننده (> 1 میکرومتر) است. یکی از مشکلات این کامپوزیت، سایش نامنظم در طول زمان است، به این صورت که دانه ریزها ابتدا فرسوده و دانه درشت ها از ماتریس خارج می شوند و فضاهایی را بجا می گذارند که همچون یک سطح صیقلی ضعیف به نظر می رسند. از همین رو برای روش های زیبایی چندان مناسب به نظر نمی رسد. در واقع اصلی ترین کاربرد کامپوزیت میکرو هیبریدی، ترمیم دندان های خلفی است. این کامپوزیت در طی زمان درخشندگی خود را از دست داده و دچار تغییر رنگ می شود. مراقبت از کامپوزیت هیبریدی بسیار مهم است و در طول عمر آن نقش بسزایی دارد. باید بدانید که انبساط حرارتی این مدل از کامپوزیت ها، بسیار مناسب است و به همین علت در برابر ساییدگی مقاومت بالایی از خود نشان می دهند.
ساب میکرون/ سوپرانانو
اندازه ذرات بالاتر از مقیاس نانو (>100 نانومتر) اما کمتر از مقیاس میکرو (<1 میکرومتر)، معمولاً 0.2-0.4 میکرومتر است.
مختلط (Mixed)
کامپوزیت هایی هستند با ویسکوزیته منظم که ممکن است از طریق اعمال ارتعاش صوتی سیال تر شوند. افزایش ممکن است تا 5 میلی متر ضخامت داشته باشد.
کامپوزیت بالک فیل
کامپوزیت های دندانی Bulk Fill یک پیشرفت نسبتاً جدید بوده و کامپوزیتی است که می توان آن ها را در فواصل 4 تا 5 میلی متر با تکنیک تک بلوک و یا یک لایه بدون محدودیت در درجه پلیمریزاسیون و با هدف تسهیل فرآیند اعمال کرد. این کامپوزیت ها می‌توانند با ساده سازی و تسریع فرآیند لایه بندی در دندان های خلفی به متخصصان در مراحل ترمیمی کمک کنند. این نوع کامپوزیت را می توان در استراتژی های ترمیمی استفاده کرد که امکان وارد کردن ضخامت های بیشتر از 2 میلی متر را فراهم می کند. این کامپوزیت را می توان برای ترمیم های کلاس I یا کلاس II با اعماق حفره های مختلف استفاده کرد. Regular bulk-fill از نظر ترکیب شبیه به کامپوزیت جریان پذیر اما با ویسکوزیته بالاتر است. نیازی به لایه رویی کامپوزیت معمولی نیست. افزایش های معمولی تا 4 میلی متر ضخامت دارند.
در این مطالب سعی بر آن داشتیم که به معرفی انواع مواد کامپوزیت دندان (https://dornikasalamat.com/composite) بپردازیم. همانطور که می دانید ابعاد و سایز ذرات به کار رفته در ساخت مواد کامپوزیتی در کاربرد و کیفیت نهایی آن ها تأثیر بسزایی دارد. هر چه ابعاد ذرات کوچک تر باشد، فرم دادن آن برای دندانپزشک راحت تر خواهد بود، پولیش پذیری بالاتری داشته و در نهایت شکل طبیعی تری خواهد داشت و برای دندان های قدامی مناسب تر هستند. کامپوزیت های دانه درشت، مقاومت بالایی داشته و به علت استحکام بالاتری که نسبت به دانه ریزها دارند، برای کامپوزیت های خلفی مناسب هستند. این مواد ترمیمی با توجه به حساسیت و جنس دندان ها و همچنین نقش و کاربردشان ساخته شده اند. کامپوزیت های رزینی مواد همه کاره ای هستند که می توانند در تکنیک های مختلف بالینی مستقیم برای ترمیم دندان های خلفی استفاده شوند، از جمله سایه ها و تیرگی های مختلف کامپوزیت ها (تکنیک های تک رنگ، دو رنگ و پلی کروماتیک)، تکنیک های پرکننده افزایشی، مواد پرکننده حجیم منظم و روان و کامپوزیت های مطابق با سایه. عملکرد بالینی ترمیم ها به عوامل متعددی از جمله متغیرهای مربوط به دندان ترمیم شده، مواد و تکنیک های ترمیمی به کار رفته، خطرات بیمار و تصمیمات بالینی حرفه ای بستگی دارد.