SaraAhmadi12
پنج شنبه 17 مهر 1404, 17:05 عصر
عفونت های مقاربتی (STIs) یا همان بیماری های مقاربتی، جز شایع ترین عفونت های مسری در سراسر دنیا به شمار می روند و می توانند هر فردی را در هر سنی مبتلا کنند. با وجود پیشرفت هایی که در سال های اخیر در زمینه پزشکی صورت گرفته، هنوز میزان بیماری های مقاربتی، از جمله کلامیدیا، سوزاک، سیفلیس، ایدز، زگیل تناسلی، تبخال تناسلی رو به افزایش است، به همین دلیل آگاهی از روش های رابطه جنسی ایمن و پیشگیری از ابتلا به این عفونت برای هر فردی که از نظر جنسی فعال است ضروری می باشد.
آشنایی با عفونت های مقاربتی
بیماری های مقاربتی، عفونت هایی هستند که از طریق تماس جنسی، از جمله رابطه جنسی واژینال، مقعدی و دهانی، از فردی به فرد دیگر منتقل می شوند. این عفونت ها توسط باکتری ها، ویروس ها یا انگل ها ایجاد می‌شوند. برخی از شایع ترین عفونت های مقاربتی عبارتند از:
کلامیدیا
سوزاک
سفلیس
ویروس پاپیلومای انسانی یا HPV (ویروس عامل زگیل تناسلی)
ویروس هرپس سیمپلکس یا HSV (ویروس عامل تبخال تناسلی)
ویروس نقص ایمنی انسانی یا HIV (ویروس عامل ایدز)
تریکومونیازیس
هپاتیت B
برخی از عفونت های مقاربتی با علائم قابل مشاهده ای مانند زخم، ترشح و سوزش همراه هستند، در حالی که برخی دیگر می توانند برای سال ها بدون هیچ علامتی در بدن باقی بمانند. ناقلان بدون علائم نیز می توانند این عفونت ها را به دیگران منتقل کنند، به همین دلیل استفاده از روش های پیشگیری و انجام غربالگری های منظم برای پیشگیری بسیار مهم
است.
روش های پیشگیری از ابتلا به بیماری های مقاربتی
پیشگیری از ابتلا به بیماری های مقاربتی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است، زیرا این عفونت ها تنها منجر به علائم آزاردهنده نمی شوند، بلکه می توانند منجر به عوارض جانبی متعددی از جمله، بیماری التهابی لگن، ناباروری، بارداری خارج رحمی، درد مداوم لگن، سقط جنین، نقص مادرزادی نوزاد، آسیب به کبد و سرطان کبد شوند. علاوه بر این، بسیاری از بیماری های مقاربتی می توانند در دوران بارداری، زایمان یا شیردهی از مادر به فرزند منتقل شوند، بنابراین استفاده از روش های پیشگیری نه تنها برای زنان و مردان، بلکه برای کودکان نیز مهم است. در ادامه به بررسی بیشتر روش های پیشگیری از عفونت های مقاربتی می پردازیم.
استفاده از کاندوم
کاندوم ها، از انتقال مایع منی، مایعات واژن و خون از فردی به فرد دیگر جلوگیری می کنند و یک مانع فیزیکی ایجاد می کنند. هم کاندوم های مردانه (که روی آلت تناسلی قرار می گیرند) و هم کاندوم های زنانه (که در داخل واژن قرار می گیرند) خطر ابتلا به بسیاری از بیماری های مقاربتی، از جمله ایدز، کلامیدیا، سوزاک و تریکومونیازیس را به میزان قابل توجهی کاهش می دهند. برای به حداکثر رساندن اثرگذاری کاندوم اقدامات زیر را انجام دهید:
هر بار که رابطه جنسی دارید از یک کاندوم جدید استفاده کنید.
قبل از هرگونه تماس جنسی کاندوم را بپوشید.
تاریخ انقضا را قبل از استفاده بررسی کنید.
از کاندوم های لاتکس استفاده کنید.
پس از رابطه جنسی، سریعا کاندوم را خارج کنید و دور بیندازید.
این نکته را به یاد داشته باشید که با اینکه کاندوم ها خطر انتقال عفونت های مقاربتی را کاهش می دهند، اما این خطر را کاملا از بین نمی برند، به ویژه در عفونت هایی که از طریق تماس پوست به پوست (مانند اچ اپی وی یا تبخال تناسلی) منتقل می شوند.
داشتن یک شریک جنسی
داشتن یک رابطه، که در آن هر دو فرد فقط با یکدیگر تماس جنسی دارند، خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی را تا حد زیادی کاهش می دهد، به ویژه در مواردی که هر دو پارتنر آزمایش های عفونت مقاربتی را انجام داده اند و نتیجه آنها منفی شده است.
پیش از اینکه با فرد دیگری رابطه جنسی داشته باشید در مورد سابقه جنسی، آزمایش ها و نتیجه آنها صحبت کنید. درست است که این بحث ها ممکن است آزاردهنده باشند اما برای حفظ سلامتی هر فرد ضروری به شمار می روند.
غربالگری و آزمایش منظم بیماری های مقاربتی
در اغلب موارد عفونت های مقاربتی هیچ علامتی ایجاد نمی کند، یعنی شما یا شریک زندگی شما می تواند به یکی از این بیماری ها مبتلا باشد، اما از آن بی خبر باشد. انجام آزمایش ها و غربالگری های منظم امکان تشخیص و درمان به موقع را فراهم می کند و همچنین از بروز عوارض و انتقال این بیماری ها به دیگران جلوگیری می کند. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها بیان می کند که گروه های زیر حتما باید به طور منظم از غربالگری های مخصوص بیماری های مقاربتی استفاده کنند:
هر فرد ۱۳ تا ۶۴ ساله باید حداقل یک بار آزمایش اچ آی وی دهد.
تمام زنان فعال جنسی زیر ۲۵ سال باید هر ساله برای سوزاک و کلامیدیا آزمایش شوند.
زنان ۲۵ سال به بالا که دارای عوامل خطر هستند، باید هر سال برای سوزاک و کلامیدیا آزمایش شوند. عوامل خطر شامل داشتن شریک جنسی جدید، شرکای متعدد یا شریکی است که به بیماری های مقاربتی مبتلا است.
زنان باردار باید در اوایل بارداری برای سیفلیس، اچ آی وی، هپاتیت B و هپاتیت C آزمایش شوند.
هر فردی که از تجهیزات تزریق مواد مخدر به صورت مشترک استفاده می کند، باید حداقل سالی یک بار آزمایش اچ آی وی انجام دهد.
بسته به نوع عفونت، آزمایش می تواند شامل آزمایش خون، آزمایش ادرار یا نمونه برداری از نواحی تناسلی باشد.
تزریق واکسن
در حال حاضر یکی از بهترین روش ها برای پیشگیری از بیماری های مقاربتی تزریق واکسن است. با اینکه برای پیشگیری از همه عفونت های مقاربتی واکسن وجود ندارد، اما 2 واکسن بسیار مهم وجود دارد که می توانید از آنها استفاده کنید:
واکسن اچ پی وی: واکسن ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) در برابر سویه های خطرناک HPV که منجر به سرطان دهانه رحم، مقعد و گلو و زگیل تناسلی می شوند، محافظت می کند. تزریق این واکسن به تمامی افراد از سنین 11 تا 12 سالگی توصیه می شود و تزریق آن تا 45 سالگی ممکن است.
واکسن هپاتیت ب: واکسن هپاتیت ب در برابر ویروسی که می تواند منجر به بیماری مزمن کبدی و سرطان کبد شود، محافظت می کند. تزریق این واکسن به محض تولد نوزاد توصیه می شود، اما بزرگسالانی که در دوران کودکی واکسینه نشده اند نیز می توانند از این واکسن استفاده کنند.
پیشگیری از عفونت های مقاربتی payamesalamat.com (https://www.payamesalamat.com/%D9%BE%DB%8C%D8%B4%DA%AF%DB%8C%D8%B1%DB%8C-%D8%A8%DB%8C%D9%85%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D9%85%D9%82%D8%A7%D8%B1%D8%A8%D8%AA%DB%8C/)
پیشگیری قبل و بعد از مواجهه
درست است که در حال حاضر برای پیشگیری از اچ آی وی (ایدز) هیچ واکسنی وجود ندارد، اما 2 گروه دارو وجود دارند که می توانند از ابتلا به این ویروس پیشگیری کنند. دسته اول داروهای پیشگیری پیش از مواجهه هستند. این داروها برای افرادی تجویز می شوند که در معرض خطر بالای ابتلا به اچ آی وی قرار دارند، مانند افرادی که شریک جنسی آنها به اچ آی وی مبتلا است. در صورت مصرف صحیح، داروهای پیشگیری پیش از مواجهه می توانند خطر ابتلا به اچ آی وی را تا 99% کاهش دهند.
دسته دوم داروهای پیشگیری پس از مواجهه هستند. این داروها باید ظرف 72 ساعت بعد از قرار گرفتن در معرض HIV استفاده شوند و در مواردی توصیه می شوند که در حین رابطه جنسی کاندوم پاره می شود یا به صورت اتفاقی از سوزن آلوده یک فرد دیگر استفاده می شود.
اجتناب از رفتارهای پرخطر
برخی رفتارها احتمال ابتلا به بیماری های مقاربتی را افزایش می دهند. انتخاب های درست در مورد روابط جنسی می توانند تا حدی زیادی خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی را کاهش دهند:
از داشتن چندین شریک جنسی خودداری کنید.
از استفاده از مواد مخدر قبل از رابطه جنسی خودداری کنید.
از به اشتراک گذاشتن سوزن یا اسباب بازی های جنسی با دیگران خودداری کنید.
به طور کلی پیشگیری از ابتلا به بیماری های مقاربتی تا حد زیادی به خود فرد بستگی دارد و اگر از انجام برخی رفتارها اجتناب کنید می توانید از ابتلا به این عفونت ها به خوبی پیشگیری کنید.
در نهایت باید به این نکته توجه داشته باشید که عفونت های مقاربتی بسیار شایع هستند، اما پیشگیری از آنها نیز تا حدی زیادی ممکن است. استفاده مداوم از کاندوم، آزمایش منظم و واکسیناسیون می تواند خطر ابتلا را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. پیشگیری از ابتلا به بیماری های مقاربتی نه تنها برای سلامت فردی، بلکه برای سلامت شریک جنسی و فرزندان شما در آینده نیز مهم است.
آشنایی با عفونت های مقاربتی
بیماری های مقاربتی، عفونت هایی هستند که از طریق تماس جنسی، از جمله رابطه جنسی واژینال، مقعدی و دهانی، از فردی به فرد دیگر منتقل می شوند. این عفونت ها توسط باکتری ها، ویروس ها یا انگل ها ایجاد می‌شوند. برخی از شایع ترین عفونت های مقاربتی عبارتند از:
کلامیدیا
سوزاک
سفلیس
ویروس پاپیلومای انسانی یا HPV (ویروس عامل زگیل تناسلی)
ویروس هرپس سیمپلکس یا HSV (ویروس عامل تبخال تناسلی)
ویروس نقص ایمنی انسانی یا HIV (ویروس عامل ایدز)
تریکومونیازیس
هپاتیت B
برخی از عفونت های مقاربتی با علائم قابل مشاهده ای مانند زخم، ترشح و سوزش همراه هستند، در حالی که برخی دیگر می توانند برای سال ها بدون هیچ علامتی در بدن باقی بمانند. ناقلان بدون علائم نیز می توانند این عفونت ها را به دیگران منتقل کنند، به همین دلیل استفاده از روش های پیشگیری و انجام غربالگری های منظم برای پیشگیری بسیار مهم
است.
روش های پیشگیری از ابتلا به بیماری های مقاربتی
پیشگیری از ابتلا به بیماری های مقاربتی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است، زیرا این عفونت ها تنها منجر به علائم آزاردهنده نمی شوند، بلکه می توانند منجر به عوارض جانبی متعددی از جمله، بیماری التهابی لگن، ناباروری، بارداری خارج رحمی، درد مداوم لگن، سقط جنین، نقص مادرزادی نوزاد، آسیب به کبد و سرطان کبد شوند. علاوه بر این، بسیاری از بیماری های مقاربتی می توانند در دوران بارداری، زایمان یا شیردهی از مادر به فرزند منتقل شوند، بنابراین استفاده از روش های پیشگیری نه تنها برای زنان و مردان، بلکه برای کودکان نیز مهم است. در ادامه به بررسی بیشتر روش های پیشگیری از عفونت های مقاربتی می پردازیم.
استفاده از کاندوم
کاندوم ها، از انتقال مایع منی، مایعات واژن و خون از فردی به فرد دیگر جلوگیری می کنند و یک مانع فیزیکی ایجاد می کنند. هم کاندوم های مردانه (که روی آلت تناسلی قرار می گیرند) و هم کاندوم های زنانه (که در داخل واژن قرار می گیرند) خطر ابتلا به بسیاری از بیماری های مقاربتی، از جمله ایدز، کلامیدیا، سوزاک و تریکومونیازیس را به میزان قابل توجهی کاهش می دهند. برای به حداکثر رساندن اثرگذاری کاندوم اقدامات زیر را انجام دهید:
هر بار که رابطه جنسی دارید از یک کاندوم جدید استفاده کنید.
قبل از هرگونه تماس جنسی کاندوم را بپوشید.
تاریخ انقضا را قبل از استفاده بررسی کنید.
از کاندوم های لاتکس استفاده کنید.
پس از رابطه جنسی، سریعا کاندوم را خارج کنید و دور بیندازید.
این نکته را به یاد داشته باشید که با اینکه کاندوم ها خطر انتقال عفونت های مقاربتی را کاهش می دهند، اما این خطر را کاملا از بین نمی برند، به ویژه در عفونت هایی که از طریق تماس پوست به پوست (مانند اچ اپی وی یا تبخال تناسلی) منتقل می شوند.
داشتن یک شریک جنسی
داشتن یک رابطه، که در آن هر دو فرد فقط با یکدیگر تماس جنسی دارند، خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی را تا حد زیادی کاهش می دهد، به ویژه در مواردی که هر دو پارتنر آزمایش های عفونت مقاربتی را انجام داده اند و نتیجه آنها منفی شده است.
پیش از اینکه با فرد دیگری رابطه جنسی داشته باشید در مورد سابقه جنسی، آزمایش ها و نتیجه آنها صحبت کنید. درست است که این بحث ها ممکن است آزاردهنده باشند اما برای حفظ سلامتی هر فرد ضروری به شمار می روند.
غربالگری و آزمایش منظم بیماری های مقاربتی
در اغلب موارد عفونت های مقاربتی هیچ علامتی ایجاد نمی کند، یعنی شما یا شریک زندگی شما می تواند به یکی از این بیماری ها مبتلا باشد، اما از آن بی خبر باشد. انجام آزمایش ها و غربالگری های منظم امکان تشخیص و درمان به موقع را فراهم می کند و همچنین از بروز عوارض و انتقال این بیماری ها به دیگران جلوگیری می کند. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها بیان می کند که گروه های زیر حتما باید به طور منظم از غربالگری های مخصوص بیماری های مقاربتی استفاده کنند:
هر فرد ۱۳ تا ۶۴ ساله باید حداقل یک بار آزمایش اچ آی وی دهد.
تمام زنان فعال جنسی زیر ۲۵ سال باید هر ساله برای سوزاک و کلامیدیا آزمایش شوند.
زنان ۲۵ سال به بالا که دارای عوامل خطر هستند، باید هر سال برای سوزاک و کلامیدیا آزمایش شوند. عوامل خطر شامل داشتن شریک جنسی جدید، شرکای متعدد یا شریکی است که به بیماری های مقاربتی مبتلا است.
زنان باردار باید در اوایل بارداری برای سیفلیس، اچ آی وی، هپاتیت B و هپاتیت C آزمایش شوند.
هر فردی که از تجهیزات تزریق مواد مخدر به صورت مشترک استفاده می کند، باید حداقل سالی یک بار آزمایش اچ آی وی انجام دهد.
بسته به نوع عفونت، آزمایش می تواند شامل آزمایش خون، آزمایش ادرار یا نمونه برداری از نواحی تناسلی باشد.
تزریق واکسن
در حال حاضر یکی از بهترین روش ها برای پیشگیری از بیماری های مقاربتی تزریق واکسن است. با اینکه برای پیشگیری از همه عفونت های مقاربتی واکسن وجود ندارد، اما 2 واکسن بسیار مهم وجود دارد که می توانید از آنها استفاده کنید:
واکسن اچ پی وی: واکسن ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) در برابر سویه های خطرناک HPV که منجر به سرطان دهانه رحم، مقعد و گلو و زگیل تناسلی می شوند، محافظت می کند. تزریق این واکسن به تمامی افراد از سنین 11 تا 12 سالگی توصیه می شود و تزریق آن تا 45 سالگی ممکن است.
واکسن هپاتیت ب: واکسن هپاتیت ب در برابر ویروسی که می تواند منجر به بیماری مزمن کبدی و سرطان کبد شود، محافظت می کند. تزریق این واکسن به محض تولد نوزاد توصیه می شود، اما بزرگسالانی که در دوران کودکی واکسینه نشده اند نیز می توانند از این واکسن استفاده کنند.
پیشگیری از عفونت های مقاربتی payamesalamat.com (https://www.payamesalamat.com/%D9%BE%DB%8C%D8%B4%DA%AF%DB%8C%D8%B1%DB%8C-%D8%A8%DB%8C%D9%85%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D9%85%D9%82%D8%A7%D8%B1%D8%A8%D8%AA%DB%8C/)
پیشگیری قبل و بعد از مواجهه
درست است که در حال حاضر برای پیشگیری از اچ آی وی (ایدز) هیچ واکسنی وجود ندارد، اما 2 گروه دارو وجود دارند که می توانند از ابتلا به این ویروس پیشگیری کنند. دسته اول داروهای پیشگیری پیش از مواجهه هستند. این داروها برای افرادی تجویز می شوند که در معرض خطر بالای ابتلا به اچ آی وی قرار دارند، مانند افرادی که شریک جنسی آنها به اچ آی وی مبتلا است. در صورت مصرف صحیح، داروهای پیشگیری پیش از مواجهه می توانند خطر ابتلا به اچ آی وی را تا 99% کاهش دهند.
دسته دوم داروهای پیشگیری پس از مواجهه هستند. این داروها باید ظرف 72 ساعت بعد از قرار گرفتن در معرض HIV استفاده شوند و در مواردی توصیه می شوند که در حین رابطه جنسی کاندوم پاره می شود یا به صورت اتفاقی از سوزن آلوده یک فرد دیگر استفاده می شود.
اجتناب از رفتارهای پرخطر
برخی رفتارها احتمال ابتلا به بیماری های مقاربتی را افزایش می دهند. انتخاب های درست در مورد روابط جنسی می توانند تا حدی زیادی خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی را کاهش دهند:
از داشتن چندین شریک جنسی خودداری کنید.
از استفاده از مواد مخدر قبل از رابطه جنسی خودداری کنید.
از به اشتراک گذاشتن سوزن یا اسباب بازی های جنسی با دیگران خودداری کنید.
به طور کلی پیشگیری از ابتلا به بیماری های مقاربتی تا حد زیادی به خود فرد بستگی دارد و اگر از انجام برخی رفتارها اجتناب کنید می توانید از ابتلا به این عفونت ها به خوبی پیشگیری کنید.
در نهایت باید به این نکته توجه داشته باشید که عفونت های مقاربتی بسیار شایع هستند، اما پیشگیری از آنها نیز تا حدی زیادی ممکن است. استفاده مداوم از کاندوم، آزمایش منظم و واکسیناسیون می تواند خطر ابتلا را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. پیشگیری از ابتلا به بیماری های مقاربتی نه تنها برای سلامت فردی، بلکه برای سلامت شریک جنسی و فرزندان شما در آینده نیز مهم است.