مدل تجاری فروش تکنولوژی نرم افزاری

در مورد فروش تکنولوژی نرم افزاری (نه برنامه های کاربردی) تجربه موفق یا نیمه موفقی در ایران می شناسید؟ مد نظر من چیزی مثل engine، framework و بسترهای توسعه برنامه ها و سرویس های نرم افزاریه. چیزی که سایر توسعه دهندگان بتونند ازش برای توسعه یه سری کاربرد جدید، متفاوت و موردنیاز استفاده کنند. در صورت آشنایی با این نوع شرکت ها لطفا نام ببرید و در صورت شناخت کافی در مورد اینکه از چه مدلی و چه زمانبندی برای معرفی و بازاریابی محصول تکنولوژیکشون استفاده می کنند توضیحاتی رو مرقوم کنید. اصولا میشه یه مدل کلی برای ارائه این نوع از محصولات نرم افزاری ارایه کرد؟ انحصار تکنولوژیک و پنهان سازی اون تا کی برای این نوع از شرکت ها یه ضرورته؟ و کی باید اون رو به شکل عمومی معرفی کرد؟ قاعدتا رسیدن به حداکثر اعتبار و منافع مطلوب ترین حالت خواهد بود. تمام جواب های احتمالی قاعدتا باید با توجه وضعیت فعلی بازار ایران باشه و نه صرفا وضعیت مطلوب و جاافتاده بین المللی.
با تشکر.

www.southit.com

با تشکر از پاسخ
اما این اون چیزی نیست که مد نظر منه و در متن سوالات مطرح کردم. یه چیزی در قد و قواره سیستم مدیریت محتوا با تعریف من از تکنولوژی نرم افزاری فرسنگ ها فاصله داره، و دست بالا یه کاربرد منعطف می تونه باشه. اگه بخواهم در مورد تکنولوژی مثال واضح تر بیارم چیزیه مثل Directx یا Ajax یا .Net یا یه چیز کمتر شناخته شده در همین مایه ها که قابلیت ارائه به سایر توسعه گران نرم افزار رو داشته باشه و یک راه حل نو و خلاقانه رو برای توسعه کاربردهایی از قبیل مدیریت محتوا و امثال این، پیشنهاد بده.

سوالهائی که پرسیدی به دغدغه های واقعی دنیای نسبتا ایده آل مربوطه و در عین حال خواستی که جوابهاش به محل زندگی ات یعنی ایران که از اون فضای ایده آل فاصله فوق العاده زیادی داره معطوف باشه , به نظر من به جای مفیدی نمیرسه .

تعریف مفهوم فناوری و انتقال اون اساسا نیاز به زمینه هائی داره که در ایران مهیا نیست . من در یک مورد کار شخصی و یک مورد کار تیمی خصوصی دو موجودیت جدید ساختم یا در فرآیند ساختش شریک بودم و تعاریف و کاربردها و پیاده سازی و مستندات و روش بهره برداری و توسعه و ... و در کل در یک کلام مجموعه دانش و فن مذکور را به دولت فروختم و پول گرفتم . کل مسئله همین است . فکر نمیکنم که امروز یا حتی در آینده میان مدت در ایران فعالیت های غیر دولتی جدی ای برای خرید ، توسعه ، کاربرد یا تولید فناوری نرم افزاری انجام بشه . البته همیشه هر حکمی میتونه حالت استثناء هم داشته باشه که طبیعتا اصل رو رد نمیکنه .

چون در ایران پول در اختیار دولت است و حوزه های فعالیت بخش خصوصی هم محدود هست عاقبت چندان روشنی برای فکر کردن به توسعه فن وجود نداره . ثروتمندترین شرکتهای نرم افزاری ایران که عموما اتوماسیون میفروشند هم بدون حضور دولت عزیز ورشکسته هستن ، و کار کردن با دولت هم نیاز به برنامه و مدیریت برنامه و بازاریابی حرفه ای و منطقی نداره ، به رابطه نیاز داره . اگر فقط کنجکاو هستی یا میخواستی نظر سایرین رو بخونی این فقط نظر شخصی من بود اما اگر کاری کرده ای و مایلی ازش پول در بیاری بهتره به بازار ایران فکر نکنی . راه انداختن یک شرکت دات کام ساده اینترنتی و ارائه فن یا تجربه و جلب توجه شرکتهای مرتبط و نهایتا فروختن کل داستان به اونها اتفاقی است که هزاران بار افتاده و هر روز هم یه گوشه ای خبری در این مورد هست ؛

- در خطوط فوق دولت معنی وسیعی داره . کلمه دولت به زبان فارسی شکل و فضای خوبی نداره و قاعدتا اگر چنین مطالبی به انگلیسی نوشته بشن مفهوم تر هستن اما من فرض رو بر این میذارم که مخاطبش هم میدونه چی دارم میگم و ...الخ .

با تشکر از پاسخ
تضادی در طرح سوال وجود داره، اما قاعدتا بخشی از جواب می تونه به حل یا کم رنگ شدن این تضاد کمک کنه. معرفی شرکت ها و تیم های موفق در این زمینه که تا حدودی بر این تضاد غلبه کردند می تونه دلگرم کننده و احیانا آموزنده باشه. به هر حال تاسیس و تداوم شرکت های نرم افزاری در ایران خود به خود یه مساله چالش برانگیزه، و مطمئنا اگه حوزه فعالیت تولید و توسعه فناوری باشه مساله بغرنج تر میشه. اما به هر حال اگر اولویت اول برای یه شرکت اعتبار احتمالی معرفی و ارائه یک محصول تکنولوژیک باشه قاعدتا پیه حضور مستقل از دولت در بازار ایران رو هم به تن می ماله. چون مطمئنا یکی از عواقب وابستگی به دولت از دست دادن موجودیت، محو شدن و کوچک ماندنه. فارغ از جذابیت هایی که پیشروی و رشد گستاخانه و مستقل می تونه داشته باشه، به هر حال چاره ای هم به جز کار کردن در همین شرایط برای شرکت های وطنی وجود نداره. حضور در بازار بین المللی مسائل خودش رو داره و مطمئنا بسیار مشکل تره، که پیشنهادت در این مورد می تونه سازنده باشه. ولی بازار ایران هم با توجه به بکر بودنش وسوسه انگیزه و احتمالا برای شرکت هایی در قد و قواره فعلی شرکت های ایرانی، و با توجه به شرایط دوره گذار فعلی، محیط زیست مناسب تری فراهم می کنه. در مورد مثالی که از کارهای خودت زدی و راه حلی که انتخاب کردی مطمئنا ردپای واقع بینی و تجربیات ملموس وجود داره. اما مساله فقط بعد تجاری اون نیست، پس شاید بشه خوش بینانه تر به مساله فکر کرد. در صورت عدم برخورد با نمونه های موفق ارائه پیشنهاد در مورد یه راه حل برای وضعیت فعلی می تونه سازنده باشه.
پس سوال رو دوباره این طور مطرح می کنم که بدون فروش محصول تکنولوژیک و اختیارات اون به دولت، چه طور میشه در ایران این نوع از محصولات رو ارائه کرد، با نیم نگاهی به تجربیات موفق جهانی؟
با تشکر

توضیح: جواب می تونه "نمیشه" هم باشه.

شاید کسی شانسی پیدا کنه ، یا در زمان خاصی بتونه از موقعیت خیلی خاصی استفاده کنه و موفقیت محدودی هم کسب کنه ، اما من در در تصویر بزرگ هیچ ایده ای در مورد موفقیت تحقیق و توسعه غیر دولتی و فروش یک فن نرم افزاری در ایران ، محدود به ایران و برای بازار ایران ندارم . در اینکه تلاش و برنامه ریزی و ریسک پذیری و ارزیابی تجربه های دیگران مفید و لازم است شکی نیست اما اگر فاکتورهای مسئله به همینجا ختم میشد خوب بود . استقبال از یک فن زمانی معنا پیدا میکنه که بتونه نیازی رو پوشش بده و ارزش افزوده تولید کنه . صنعت نرم افزار در ایران چنین مشخصه ای نداره . نرم افزار در ایران یکجور "ماشین" خیلی خیلی ابتدائی است که چون عامه پول و قدرت مانور بالائی ندارند ، در انحصار کاربردهای وسیع دولتی است ، با ابتدائی و بدوی ترین حالت ها .

برای اینکه تو بتونی به بازی کردن و نحوه بازی کردن و نحوه برنده شدن و ملزوماتش فکر کنی ، اول از همه بازی باید قاعده داشته باشه ؛ در واقع اصلا باید یک بازی وجود داشته باشه که بهش اشاره کرد و ارجاع داد ، تا بعد . من چنین قضاوتی در مورد فن در ایران ندارم ، و این قضاوت نفی کننده تلاشهای محدود و معدود نیست . پول نیست ، قانون نیست ، درکی از نیاز نیست ، واقع بین اگر باشیم در خیلی از موارد اصولا نیاز هم نیست . بنابراین فن و بهبود فن شانسی نداره . سرور رو از دبی وارد میکنی ، برنامه رو یا مفت داونلود میکنی یا داخل نوشته اند و از چاه نفت پرداخت میکنی و همه خوشحال میرن خونه . اگر کسی دوست نداره بازار خارج از ایران رو تجربه کنه که من همین رو توصیه میکنم ، تنها مسیر معقول باقی مانده همان دولت است . در هر حال از ایده ال گرائی که بگذریم آخر فیلم آدم دوست داره یه پولی در بیاره و بره خونه . دولت این پول رو داره .

این نگاه ممکنه منفی به نظر بیاد که هست ، اما من اصراری بر غیر واقعی دیدنش ندارم . همینه . منفیه . من یه ایده در مورد انتقال پرسرعت و بیسیم داشتم ، کارتی ساختم و کدی نوشتم ، فروختم به دولت و 10-15 سالی خوشحالم . ممکن بود ایده و روش و پیاده سازی ارزش سرمایه گذاری واقعی رو داشت ، یا میشد تلاش دیگری کرد ، اما نه اینکه بگم باید از بازی بی قاعده ترسید ، اما وقتی اصولا" بازی ای نیست آدم نباید خودشو مسخره کنه .

البته ممکنه کسی بتونه برنامه ریزی خاصی انجام بده و به نتایج حتی خوبی هم برسه ، که خیلی خوبه ولی بعید میدونم بشه در موردش متدیک حرف زد و روش و برنامه مبادله کرد و قطعا چنین موفقیتی اگر ایجاد بشه تابع شانس یا فرصت شناسی و امکانات خاص و شرایط و ... هست .


گویا مرسومه آخر چنین نوشته هائی اینم اضافه میکنن که just my 2 cents

شاید در وهله اول این فکر به نظر برسه که باید این وضع عوض بشه که "همه چی آخرش به دولت ختم بشه"(البته اینجا منظور از دولت مفهوم عامه اونه نه حکومت) ولی واقعا" اینطوری نیست . شناسایی نیاز ،راه حل رفع نیاز و... خیلی مهمه من خودم یه ایده در مورد یه نرم افزار داشتم که بشه با اون یک سیستم جامع گزارش گیری نوشت برای شرکتهای تولیدی که گزارش تولید و مصرف و... خیلی مهمه ولی با خودم فکر کردم (شرایط بازار رو سنجیدم) دیدم در شرایط فعلی این کار جواب نمیده. حتی یک استادی داشتم که خیلی تشویق می کرد و خودش هم رو یک نوع از این سیستم داشت کار می کرد ولی من هرچقدر فکر می کردم می دیدم باید در آخر این نرم افزار رو یه جوری به شرکتی بفروشم که بتونم دستمزد این همه کارم رو در بیارم.به عبارت بهتر اول دستمزد بعد سود.

از صنایع نظامی غفل نباش

جواب : نمیشه !

باید در ادامه صحبتهای جناب Inprise بگم ، در اینجا سیستم ( منظور روند ، فرایند ، فن آوری) در چهارچوب مدیریت است ، نه مدیریت در چهارچوب سیستم. دقت کنید برای بهبود روند کاری سریعا مدیریت را عوض می کنند ولی به ساختار و مهندسی مجدد دید کمتر دارند.
شعار مدیریت حاکم بر سیستم نه سیستم حاکم بر مدیریت دلایل ....