معماری : WPF
تکنولوژی WPF یک تکنولوژی چند لایه می باشد.در بالاترین لایه آن اسمبلی های پایه ای و اسای WPF قرا گرفته اند که تماما به صورت کد های مدیریت شده سی شارپ می باشند. این لایه شامل API های PresentationFramework.dll ، WindowsBase.dll و PresentationCore.dll می باشد که در واقع برنامه شما با این اسمبلی ها ارتباط خواهد داشت.
در لایه زیر آن، کامپوننت مدیریت نشده milcore.dll قرار دارد. تمامی کدهای نوشته شده توسط شما، از طریق لایه اول و ارتباط لایه اول با لایه دوم و کامپوننت مذکور تبدیل آبجکت های مورد نظر می گردد.
در واقع دلیل اینکه کامپوننت milcore.dll به صورت مدیریت نشده می باشد، این است که این کامپوننت بایستی ارتباط تنگاتنگی و مجتمع شده ای با Direct3D داشته باشد و نیز دارای کارایی بسیار بالایی از هر لحاظی باشد.
Direct3D در لایه زیرین milcore.dll قرار گرفته است که به صورت یک API سطح پایین می باشد و در واقع به نوعی موتور WPF به همراه milcore نیز به حساب می آید.
در شکل زیر بخش های مختلف معماری WPF نشان داده شده اند
همانطور که گفته شد، برنامه شما در بالاترین سطح با API های سطح بالا که در واقع پایه واساس WPF را تشکیل می دهند، ارتباط بر قرار می کنند. در ادامه به تشریح هر یک از این کامپوننت ها و ابزار ها خواهم پرداخت:
PresentationFramework.dll : این اسمبلی در واقع تمامی آبجکت های سطحه بالا و در واقع به نوعی بالاترین سطح از آبجکت های WPF مانند Windows ها ( که بالاترین سطح در برنامه های WPF را در مدل برنامه نویسی WPFApplication دارا می باشد) و Panel ها که از دیگر اجزاء اساسی برنامه های WPF می باشند،را نگه داری می کند.
می توانید Windows ها را به مانند Form ها در برنامه های معمولی در نظر بگیرید. همچنین Panel، کلاس پایه برای تمامی کنترل های Container از جمله Grid ( که مهمترین آن ها و پر کاربرد ترین آن ها می باشد)، StackPanel، Canvas و ... می باشد.
Presentationcore.dll : شامل نوع های پایه از جمله UIElement و Visual می باشد که تمامی اشکال و کنترل های از این کلاس ها ارث بری می کنند. در قسمت بعدی نمودارسلسله مراتبی کلاس های WPF را مشاهده خواهید کرد.
Milcore.dll : در واقع هسته اصلی WPF در رندر کردن آبجکت ها به آبجکت هایی که لایه زیرین خودش یعنی Direct3D نیاز دارد، می باشد. علاوه بر این در ویندوز ویستا، مدیر پنجره های دسکتاپ یعنی Desktop Windows manager ( که عمل مدیریت پنجره های دسکتاب را بر عهده دارد) از همین کامپوننت استفاده می کند. در واقع شما می توانید با فراخوانی DWM ، به فرم ها، یا صحیح تر بگویم به پنجره های برنامه خود، افکت هایی که پنجره های ویندوز ویستا دارا هستند را اضافه نمایید.
نکته:
دقت کنید که این افکت ها بر روی ویندوز ویستا به تنهایی قابل پیاده سازی هستند. گرچه ابزار ها و کامپوننت های Cross نیز برای این کار نوشته شده اند و لی به صورت عادی برنامه هایی که بر روی ویندوز ویستا اجرا می شوند، می توانند قابلیت افکت های ویندوز ویستا را دارا باشند
WindowsCodec.dll : یک API سطح پایین می باشد که قابلیت اعمال، کارهای زیادی را بر روی عکس ها، از قبیل بزرگ نمایی، چرخش و .. را دارد.
Direct3D : نیز یک API سطح پایین است که شامل تمامی گرافیک های رندر شده در WPF می باشد.
ساختار سلسله مراتبی آبجکت ها در WPF
شکل زیر ساختار سلسله مراتبی آبجکت های مختلف را در تکنولوژی WPF نشان می دهد.
به عنوان مثال کلاس Button را در نظر بگیرید:
این کلاس در اولین سطح از کلاس ButtonBase ارث بری می کند و به ترتیب از کلاس های زیر ارث بری کرده تا نهایتا به کلاس DispatcherObject برسد.
DispatcherObject
.
.
DependencyObject
.
.
Visual
.
.
UIElementt
.
.
FrameWorkElement
.
.
Control
.
.
COntentControl
.
.
ButtonBase
.
.
Button
ترتیب ارث بری ها از پایین به بالا می باشد.
بسیاری از این کلاس ها را در بخش های آتی شرح خواهم داد. اما می توانید جهت اطلاعات بیشتر به کتاب Prof WPF in C# 2008 نوشته Matthew macDonald ، صفحه 50 مراجعه کنید.
****************
با این قسمت، بخش اول، یعنی مقدمه ای بر WPF پایان می پذیرد. از پست های بعدی، بخش دوم، که مربوط به تشریح XAML می باشد، شروع خواهد شد.
