به دوستی که در مورد مقایسه ی بین حسابداری و برنامه نویسی انجام داد حتمن توصیه می کنم به مشاغل دیگر حتمن یک نظری داشته باشند.
اول باید از این مسئله اگاه باشیم که در دنیای کار همیشه بهترین ها موفقند و کسانی که تمایل به گوشه نشینی و ترس از ریسک پذیری دارند همیشه باید شاهد پیشرفت دیگران باشند و بیشتر در اعماق فراموشی و انزوا فرو بروند.
کسی که راهی را شروع می کنه باید اونقدر در مسیری که داره طی می کنه صبور و مصمم باشه تا با مسائل و چیزهایی که در مسیرش می بینه دچار لغزش نشه.
بله اگر این زحمتی را که شما می گی یک پزشک می کشید الان ده برابر یک حسابدار پول در می اورد ولی دلیلی بر این نمی شه که من برم پزشک بشم و بالعکس زحمتی که شما گفتی را اگر یک تراشکار یا یک ریخته گر می کشید احتمالن بعد از هفت سال ارزش پولی که به دست می اورد نسبت به هفت سال پیش حتی کمتر هم بود.
قبلنم گفتم، همیشه کسی موفقه که بدونه می خواد چی کار کنه و چی می خواد بدست بیاره.
تنن بام اگه اشتباه نکنم الان 65 سالشه(خدا بهش بیشتر عمر بده) و قطعن همگی شاهد زبردستی و مهارت این ادم در امر اموزش بودیم و هستیم.
اجازه بدید به هاوکینگ انگیلیسی اشاره کنم، حتمن همگی اون شخص فلجی که حتی قادر به حرف زدن نیست و کاملن فلجه(به جز انگشت دست چپش اگه اشتباه نکنم)را می شناسید و شاید بدونید که چه فعالیت های فوق العاده عجیبی را انجام داده،توصیه می کنم داستان زندگیش را بخونید.
هاوکینگ در بیست سالگی تقریبن فلج شد و بسیار داستان های زندگی مشابه...
بهتون حق می دم که برای اینده نگران باشید و قطعن این مسئله طبیعی هست ولی دلیلی برای گوشه نشینی و
ترس از اینده به هیچ وجه نیست.
ایا در این راه فقط برنامه نویسی باید کرد؟ پس پیشرفت چی؟ هدف و پیشرفت توسط ذهن و وسعت دید ما تعیین می شه، یعنی کار وب فقط برنامه نویسی؟ ایده و طرح دادن، بررسی و تحقیق چی؟
منم مثل شما دارم فعالیت می کنم و تقریبن امروزه همگی در زیر مخارج زندگی تحت فشار هستیم ولی اگه دید و ذهنیت درستی داشته باشید مطمئن باشید کلماتی مثل پیشرفت در ایران دیگر جوک نخواهد بود.
به دوستان که تمایل به ورود در این رشته را دارند توصیه می کنم اگر فاقد صفاتی مثل کنجکاوی و ریسک پذیری هستید زیاد امیدی به پیشرفت نداشته باشید.
روزی دست خداست نه دست عقلم و یا فکرم
بله این صحبت شما درست، ولی می دونید این طرز فکر یه جورایی ضد پیشرفت هست. قطعن همون خدا با توجه به سعی و تلاشتون بهتون جواب می ده، کسی که سال ها شب نخوابیده و همیشه با کمبود خواب مواجه بوده و حتی سلامتی خودش را به خطر انداخته(خطر مرگ کبد و...) تا پیشرفت کنه با کسی که دوغ و دشو براش فرقی نداشته مطمئنن فرق داره.
البته بازم می گم به هیچ وجه منکر سختی فعالیت در اوضاع امروز نیستم ولی دلیلی برای نشستن و نرسیدن به اهداف هم نمی بینم.
موفق باشید،
MIDOSE