سرولت از نسخه 3 به بعد امکان انجام تنظیمات با استفاده از جاوا کد رو فراهم کرده. Spring MVC و Spring Security هم این رویه رو پیش گرفتن در مستندات Spring Framework و Spring Security هم بیشتر مثال‌هاش با استفاده از کد جاوا تنظیمات رو انجام داده.
سؤال :
1. مزایا و معایب انجام تنظیمات از کد جاوا چی هست ؟
2. آیا بر روی سرعت تأثیری میتونه داشته باشه ؟
3. آیا بر روی انعطاف پذیری چطور ؟
4. در کل کدوم روش و برای چی بهتر هست، استفاده از تنظیمات در کد جاوا و یا استفاده از XML و یا یک روش ترکیبی ؟
۱) اصولن وقتی یک سری تنظیمات و توصیف عملکرد کدها کنار خود کد ها قرار بگیرن خوانایی خیلی بالا میره و مدیریت کد بهتر پیش میره. تکته بعدی این هست که سیننکس این روش خیلی ساده و نزدیک به کد هست. نه به قالب ایکس ام ال و اونم در یک فایل دیگه! هر تنظیم کنار کد خودش! این روش از زمانی استفاده شد که annotationها توی جاوا به وجود اومدن.
۲) نه فکر نمیکنم
۳) انعطاف پذیری در چه موردی؟
۴) اون جایی که عملکرد و چگونگی رفتار کد و یا برخورد کانتینر با کلاس ها و متد ها مطرح میشه و شما می خوای توی چارچوب یک فریم ورک قرار بگیری استفاده از annotation ها خیلی کارامد و ساده تر هستش. چون نحوه عملکرد هر قسمت از کد بالاش نوشته شده. اما اون جایی که شما یک سری تنظیمات محیطی یا سراسری یا وابسته به محیط اجرات رو میزاری (مثل آی پی سرور دیتابیس ۰ نام JNDI کانکشن پول، ...)خب استفاده از فایل های تنظیمات xml راحت تر و به صرفه تر هست. ضمنن این ها اطلاعاتی نیستن که لازم باشه کنار کد بیان! کد باید جدا از اطلاعات اجرایی یا محیطی باشه!
قوانین ایجاد تاپیک در تالار
پاسخ با نقل قول