ارتودنسی به معنی مرتب کردن و صاف کردن دندان هاست که از دو بخش "ارتو" به معنی ردیف کردن و "دنس" به معنی دندان تشکیل شده است. این نوع درمان یکی از محبوب ترین رشته های دندان پزشکی است که در چند دهه گذشته در بین عموم بسیار جا باز کرده است. ارتودنسی شامل انواع مختلفی است:
ارتودنسی متحرک
در این نوع درمان فرد بیمار از دستگاه ارتودنسی استفاده میکند که در طی طول درمان قادر است به راحتی آن را از دهان خود خارج کند. ارتودنسی با پلاک های شفاف نوعی از این درمان است که در آن قالبی از دندان های فرد بیمار توسط متخصص ارتودنسی تهیه و برای ساخت پلاک های شفاف به لابراتوار های مجهزی ارسال می شود. بعد از ساخت چندین پلاک ارتودنسی برای استفاده به بیمار تحویل داده می شود. در طی درمان، متخصص ارتودنسی در کنار بیمار خواهد بود و تمام نکات مهم در روند استفاده از دستگاه ارتودنسی متحرک را به اون منتقل خواهد کرد. این پلاک های شفاف باید در بیشتر ساعات روز (حدود 22 ساعت) بر روی دندان های فرد بیمار باشند و تنها در موارد ضروری همچون غذا خوردن و یا مسواک زدن آن را از دهان خود خارج نماید. طبیعتا میزان همکاری بیمار در این نوع درمان نقش اساسی و مهمی دارد.
ارتودنسی ثابت
درمان بوسیله روش ارتودنسی ثابت همانطور که از نامش مشخص است بوسیله دستگاه ثابتی صورت میگیرد که در طول درمان بر روی دندان های بیمار قرار میگیرد و کل مدت شبانه روز در دها بیمار ثابت است. قدرت حرکت دادن دندان ها در این نوع درمان بسیار بیشتر از ارتودنسی متحرک است. بنابراین برای بیشتر افرادی که دارای ناهنجاری های فکی و دندانی هستند از این نوع درمان استفاده می شود.
ارتودنسی نامرئی
زمانی که از پلاک های شفاف، براکت های سفید و یا بی رنگ و یا هر گونه دستگاه ارتودنسی که به سختی قابل مشاهده هستند برای درمان استفاده شود. هزینه ارتودنسی نامرئی در حالت کلی بیشتر از نوع دیگری از درمان های ارتودنسی است.
ارتودنسی لینگوال
نوع دیگری از درمان ارتودنسی است که در آن دستگاه ارتودنسی در بخش درونی دندان ها و چسبیده به زبان نصب می شود. این نوع درمان بدلیل ایجاد ناراحتی و مزاحمت زبان و ایجاد اختلال در صحبت کردن فرد، زیاد توصیه نمی شود.
ارتودنسی نگهدارنده
معمولا بعد از ارتودنسی ثابت دوره ایی برای ثبات پیشرفت در حرکت دندان ها از یک دوره ارتودنسی نگهدارنده استفاده می شود.