شکستگی استخوان تالوس به شکستگی یکی از استخوان های تشکیل دهنده مچ پا گفته می شود. این نوع شکستگی اغلب در حوادث شدید همچون سانحه رانندگی یا سقوط از ارتفاعی قابل توجه اتفاق می افتد. از آنجایی که استخوان تالوس در حرکت مچ پا بسیار اهمیت دارد، شکستگی آن اغلب به از دست رفتن مقدار قابل توجهی از عملکرد و محدوده حرکتی این ناحیه منجر می شود. در صورتی که شکستگی تالوس به درستی التیام نیابد می تواند عوارضی همچون آرتروز، درد مزمن و لنگیدن پا را به وجود آورد. به همین دلیل، ترمیم اغلب شکستگی های تالوس نیازمند جراحی هستند.


آناتومی استخوان تالوس

استخوان تالوس بخش تحتانی و استخوان های درشت نی و نازک نی بخش فوقانی مفصل مچ پا را تشکیل می دهند. مفصل مچ امکان حرکت رو به بالا و پایین را به پا می دهد. استخوان تالوس در بالای استخوان پاشنه قرار داشته و به همراه آن مفصل ساب تالار (زیر قاپی) را تشکیل می دهد. این مفصل امکان حرکات چرخشی رو به داخل و بیرون را به پا می دهد. این حرکات برای راه رفتن بر روی زمین های ناهموار ضروری هستند.استخوان تالوس اتصال دهنده نواحی زیر و بالای مچ پا بوده و به انتقال وزن و فشار ها در امتداد مفصل مچ کمک می کند. این استخوان عمدتا توسط غضروف مفصلی پوشیده شده است. غضروف مفصلی ماده ای سفید و لغزنده است که سطح تمامی مفاصل را می پوشاند. غضروف به استخوان تالوس اجازه می دهد تا به صورت آزادانه بر روی استخوان های اطراف خود بلغزد.

انواع شکستگی های استخوان تالوس


شکستگی ها می توانند در هر جایی از استخوان تالوس اتفاق بیافتند. با این حال، بیشترین شکستگی های این استخوان در بخش میانی (گردن استخوان) رخ می دهند. گردن استخوان بین بدنه استخوان یعنی جایی که استخوان با درشت نی مفصل می شود و. سر این استخوان که در نواحی پایین تر پا جای گرفته است قرار دارد. استخوان تالوس همچنین می تواند از ناحیه برجستگی خود به نام برجستگی جانبی شکسته شود. شکستگی های برجستگی جانبی هنگامی بروز می کنند که مچ پا به سمت یک طرف فشرده شود. این شکستگی بیشتر در اسکی‌بازان و اسنوبورد بازان رخ می دهد. شکستگی های تالوس می توانند بر اساس تعداد قطعاتی دسته بندی شوند که از محل طبیعی خود جا به جا شده اند.

جا به جایی اندک یا شکستگی های پایدار

این نوع شکستگی ها معمولا در محل خود قرار داشته و لبه های شکسته استخوان به صورت صحیح در برابر یکدیگر قرار دارند. در شکستگی هایی که جا به جایی قطعات اندک است، استخوان ها در طول مدت التیام در جای خود باقی می مانند. در این موارد، نیازی به جراحی ترمیم استخوان ها نیست.

شکستگی های همراه با جا به جایی

شکستگی های همراه با جا به جایی هنگامی بروز می دهند که استخوان شکسته و قطعات آن از محل طبیعی خود خارج شده اند. میزان جا به جایی ها به نیروی عامل شکستگی بستگی دارد. پایداری قطعات در این نوع شکستگی ها اندک است. جراحی ترمیمی اغلب در چنین شکستگی هایی مورد نیاز بوده و بهترین شانس را برای بازگشت به عملکرد طبیعی پا و مچ آن به فرد ارائه می دهند.

شکستگی های باز

هنگامی که استخوان های شکسته از پوست بیرون می آیند( با زخم عمیق همراهند)، به آن ها شکستگی مرکب یا باز گفته می شود. شکستگی های باز اغلب با آسیب های بیشتری به عضلات، تاندون ها و رباط های اطراف خود همراه هستند. علاوه بر این، شکستگی های باز، استخوان را در معرض محیط بیرونی قرار داده و سبب ورود مواد آلوده محیط به زخم می شوند. به همین دلیل، در شکستگی های باز احتمال ابتلا به عفونت بیشتر بوده و دوره التیام طولانی تر است.

علل شکستگی تالوس در مچ پا

اغلب شکستگی های تالوس در نتیجه آسیب های پر انرژی همچون سوانح رانندگی یا سقوط از ارتفاع به وجود می آیند. آسیب های ناشی از ورزش ها مخصوصا اسنوبرد سواری، از دیگر عوامل (غیر رایج) آسیب دیدن استخوان تالوس هستند.

برای اطلاعات بیشتر درباره علائم و تشخیص شکستگی استخوان تالوس اینجا کلیک کنید