حامد جان، علاقه شما به کتابخانه و دانشگاه مجازی برام جالب بود. شاید هم تا حدود زیادی شایان تحسین و تشویق و...
آمّا!:
اولا: این پروژه ها هرکدوم فقط و فقط یک پروژه منفرد WebApp هستند که در کمال سادگی قابل طراحی هستند و اجرای نسخۀ نسبتا کاملشون هم کلا کار یک هفتۀ یک نفر بیشتر نیست چه برسه که قومی از یلانُ گردنکشانِ عرصه برنامه نویسی بخان روش کار کنند. خودم که برنامه نویسیۀ شالوده کلیِ یک نمونش رو یک روزه پیاده کردم. یک کنکاش کوچیک هم تو Google بکنی صدها نمونه پیدا میکنی.
دوما: تمام محاسن این قبیل پروژه ها در کیفیت و کمیت محتوی خلاصه میشه. کسی تو کتابخونه یا دانشگاه نمیره جز برای یافتن متحوایی که دنبالش میگرده اونم با بهترین کیفیت. یا یک کتاب خوب و...
سوما: ما قرار نیست یه معجون جادویی یا یک نرم افزار پر کاربرد بسازیم که بخوایم با اون در راه آبادانی این مرز و بوم پیش بریم! اساسا هدف چی بود؟ قرار بود خلا های نرم افزاری ایران اسلامی پر بشن؟ خیر عزیز دل! داریم تلاش میکنیم که یه کار عملی جدی انجام بدیم که در اصل فقط و فقط برای انجام دهندگانش(امت شهید پرور و رنج گشیدۀ برنامه نویس...) جنبه آموزشی داره و میخوایم تلاش کنیم کار حرفه ای انجام بدیم و از اون تا میتونیم تجربه کسب کنیم. کلی هم توضیح دادم که چقدر طیف فنی این کار گستردست و میشه با به نتیجه رسوندنش تو اغلب زمینه های طراحی و پیاده سازی سرکی کشید و تجربه ای گرانبها اندوخت.
چهارما: من به موقعیت مالی یا موقعیتهای دیگۀ شرکت های Google و Yahoo اشاره نکردم بلکه به قدرت، کیفیت و ضریب نفوذ نرم افزار های خاصی از این شرکتها اشاره داشتم. پس مسئله اصلا ربطی به پروژه های مد روز و فی بازار و ... نداره، قرار هم نداریم که به جایگاه مالی اونا برسیم.
پنجما: جالبِ که تحقیق کنی همین امروز نرم افزار Yahoo Messenger که پست و سخیف و بی کلاس و اَه اَه و ایش ایش و ... توی چند درصد کامپیوتر های همین ایران خودمون نسب شده اولا؟ چه تعداد کاربر داره ثانیا؟ بعد هم بدونی که شدیدا تحت فشارن که به ایرانی جماعت خدمات ندن و خیلی زود اون شرکتهای فخیمه هم به کمک فیلترسازان ایرانی میان و بقیۀ جاهایی که باز مونده رو هم از اون طرف برای ایرانی ها اونا فیلتر میکنن!
