صحبتهاتون رو قبول دارم ولی فقط خواستم یادآوری کنم حمله DDOS بزرگتر از اونه که برنامه نویس به تنهایی بخواد فکرش رو درگیرش کنه و با تکنیکهای برنامه نویسی صرفاً میشه DOS رو مهار کرد و درمورد DDOS کاری بر نمیاد و مدیر سرور و مهندسهای شبکه باید همکاری کنن. حتی همینکه لیست IP های ممنوع رو بگذاریم و بخوایم چک کنیم و بعد به کاربر جواب ندیم، باز هم CPU و RAM و HDD و... رو درگیر میکنه و هدف DDOS هم دقیقاً همینه: درگیر شدن منابع سیستم سرور که مهمترینش CPU هست، طوری که دیگه نتونه به بقیه جواب بده و درخواستهای خدمات سایر کلاینتها رو رد کنه (معنای دقیق Denial Of Service). حالا تصور کنید Distributed هم اضافه بشه. مؤثرترین راه جلوگیری از DDOS هم همینه که بار چک کردن و بلاک کردن IPها و Agentهای غیرمجاز رو از روی دوش CPU سیستم برداریم. حتی تصور اینکه چنین کارهایی رو بخوایم با یک زبان تفسیری انجام بدیم هم بیشتر شبیه یک شوخیه! dotNet هم مشکلات خاص خودش مثل کامپایل JIT و... رو داره و درهرحال وظیفه برنامه ها نیست. هر کسی باید سهم خودش رو در اینجور مشکلات انجام بده.
پاسخ با نقل قول