به جرات میشه گفت برنامه نویس و متخصصین خوب در کشورمون زیاد داشتیم و داریم و این مساله با یه نگاه ساده به محصولات شرکتهای داخلی قابل تشخیص هست. صحبنها و بحثهای زیادی پیرامون این پست گلایه وار شده که با اغلب اونها موافقم. اما اگر بخوام در قالب یک جمع بندی نظر بدم این هست که عمده مشکل به 3 جا ختم میشه اول عوارض جانبی مسایل سیاسی و تحریمها هست که امکان فروش نرم افزار رو محدود میکنه و مشکل بعدی جایی خودش رو نشون میده که اقتصاد اجازه استفاده و بهره برداری از کامپیوتر و نرم افزار رو برای بسیاری از جاهایی که میتونند پتانسیل بهره وری خوبی داشته باشند رو نمیده. مساله اخلاق و طرز نگرش غلط هم به عوان سومین مشکل در سطح برنامه نویسهای حرفه ای کم و بیش دیده میشه که اونم تا حدودی البته میشه گفت عوارض جانبی فشار اقتصادی هست.
یک نکته هم فقط به خاطر دوستانی که ایران رو خیلی حقیر میدونند در زمینه نرم افزار اشاره کنم و اون اینکه یه زمانی قبل از اینکه میکروسافت وردی وجود داشته باشه یکی از شرکتها نرم افزار مشابه اون رو که امکان فارسی نویسی نستعلیق هم حتی میداد ساخته بود. این مثال رو زدم چون فکر میکنم به عنوان یک برنامه نویس به پیچیدگیهای فنی مساله اگاه باشید. اگر اشتباه نکنم حتی زمان ms-dos هم داشتیم یه همچین چیزایی یعنی حتی قبل از اینکه اینترنت به شکل گسترده استفاده بشه. یا زمانی که در کل 2 تا 3 تا انتی ویروس میشناختیم انتی ویروس ایمن ساخته شده بود در همین ایران خودمون. ولی در کل با این نکته هم موافقم که صحبت از این حرفه نباید به مرزهای جغرافیایی محدود بشه.
البته الان این پست 12 ساله هست و توی این مدت دنیا خیلی عوض شده. گوشی های موبایل، اندروید، شبکه های اجتماعی و مهمتر از همه ارز دیجیتال روز به روز در حال رشد هست و این امیدواری رو ایجاد کرده تا یکم فشار تحریمهای اقتصادی حداقل توی این حوزه یخورده کمتر بشه. برنامه نویسی هم به یکی از مطرح ترین مشاغل در دنیا تبدیل شده.
و نهایت این که اگر در مسیر تغییرات عظیم و انقلابی این حوزه اتفاق عجیبی نیافته کم کم داریم میریم به سمتی که دیگه این پست ماهیت معنایی خودش رو از دست بده.