با تشکر از پاسخ
تضادی در طرح سوال وجود داره، اما قاعدتا بخشی از جواب می تونه به حل یا کم رنگ شدن این تضاد کمک کنه. معرفی شرکت ها و تیم های موفق در این زمینه که تا حدودی بر این تضاد غلبه کردند می تونه دلگرم کننده و احیانا آموزنده باشه. به هر حال تاسیس و تداوم شرکت های نرم افزاری در ایران خود به خود یه مساله چالش برانگیزه، و مطمئنا اگه حوزه فعالیت تولید و توسعه فناوری باشه مساله بغرنج تر میشه. اما به هر حال اگر اولویت اول برای یه شرکت اعتبار احتمالی معرفی و ارائه یک محصول تکنولوژیک باشه قاعدتا پیه حضور مستقل از دولت در بازار ایران رو هم به تن می ماله. چون مطمئنا یکی از عواقب وابستگی به دولت از دست دادن موجودیت، محو شدن و کوچک ماندنه. فارغ از جذابیت هایی که پیشروی و رشد گستاخانه و مستقل می تونه داشته باشه، به هر حال چاره ای هم به جز کار کردن در همین شرایط برای شرکت های وطنی وجود نداره. حضور در بازار بین المللی مسائل خودش رو داره و مطمئنا بسیار مشکل تره، که پیشنهادت در این مورد می تونه سازنده باشه. ولی بازار ایران هم با توجه به بکر بودنش وسوسه انگیزه و احتمالا برای شرکت هایی در قد و قواره فعلی شرکت های ایرانی، و با توجه به شرایط دوره گذار فعلی، محیط زیست مناسب تری فراهم می کنه. در مورد مثالی که از کارهای خودت زدی و راه حلی که انتخاب کردی مطمئنا ردپای واقع بینی و تجربیات ملموس وجود داره. اما مساله فقط بعد تجاری اون نیست، پس شاید بشه خوش بینانه تر به مساله فکر کرد. در صورت عدم برخورد با نمونه های موفق ارائه پیشنهاد در مورد یه راه حل برای وضعیت فعلی می تونه سازنده باشه.
پس سوال رو دوباره این طور مطرح می کنم که بدون فروش محصول تکنولوژیک و اختیارات اون به دولت، چه طور میشه در ایران این نوع از محصولات رو ارائه کرد، با نیم نگاهی به تجربیات موفق جهانی؟
با تشکر

توضیح: جواب می تونه "نمیشه" هم باشه.