در بخش های قبلی، مقدماتی در مورد تکنولوژی WPF و زبان XAML که در این تکنولوژی بسیار مورد استفاده قرار می گیرد، صحبت کردم. در این بخش و بخش های بعدی، نحوه استفاده از کنترل های Container را جهت چیدمان سایر کنترل ها بر روی پنجره ها مورد بررسی قرار خواهم داد.
اما قبل از آن نگاهی گذرا به نحوه ایجاد یک برنامه WPF در محیط ویژوال استودیو 2008 خواهیم داشت.
ایجاد برنامه های WPF :
نحوه ایجاد یک پروژه WPF دقیقا مانند نحوه ایجاد پروژه های WinApp می باشد که قبلا نیز بسیار از آن استفاده کرده اید. تنها ذکر چند نکته ضروری می باشد که در ادامه خواهیم دید.
ابتدا برای ایجاد یک پروژه WPF بایستی به پنجره New Project بروید. این پنجره را به روش ها مختلفی می توانید باز کنید ( که حتما با آن ها آشنایی دارید).
این پنجره را در شکل زیر مشاهده می کنید :
همانور که در شکل نشان داده شده است، دو قالب کلی برای ایجاد برنامه های WPF موجود می باشد. اولین قالب گزینه WPF Application می باشد. که موضوع اصلی ما نیز همین گزینه است. و دیگری گزینه WPF Browser Application می باشد. در ادامه توضیحات مختصری در مورد هر یک از این دو قالب برنامه نویسی WPF خواهم داد. نکته دیگری که در ویژوال استودیو 2008 قابل توجه است، این است که شما می توانید نسخه دات نت فریم ورک خود را انتخاب کنید، و برنامه خود را بر طبق آن نسخه پیاده سازی کنید. ( به این قابلیت اصطلاحا Multi targeting ) می گویند.
قالب WPF Application :
این مدل از برنامه نویسی WPF ، شباهت بسیار زیادی با مدل برنامه نویسی WinApp دارد. در عین حال نیز تفاوت های بسیاری با آن نیز دارد که مهمترین تفاوت بین آن ها، کنترلی است که به عنوان پدر تمامی کنترل های دیگر شناخته می شود. در برنامه نویسی WinApp تمامی کنترل های بایستی، بر روی آبجکتی از کلاسی به نام Form قرار بگیرند. در حالی که در WPF این کنترل، آبجکتی از کلاس Window می باشد. زمانی که یک پروژه WPF Application ایجاد می کنید، یک آبجکت از کلاس Window ساخته می شود که به صورت پیش فرض نام آن Window1 می باشد. هر کلاس Window دارای دو حالت قسمت مجزا می باشد. قسمتی مربوط به کد نویسی و ایجاد منطق های برنامه شما، و قسمت دیگر مربوط به Design برنامه می باشد، که در این قسمت دستورات XAML را می توانید مشاهده کنید و اقدام به طراحی برنامه خود نمایید. شکل زیر نتیجه حاصل از ایجاد یک پروژه WPF Application را نشان می دهد.
همانطور که مشاهده می شود، یک Window به وجود امده است. بخش های مختلف روی عکس مشخص شده است. تغییراتی در دو پنجره Toolbox و Properties به وجود امده است که با مشاهده آن، خودتان متوجه تغییرا تخواهید شد.
نکته ای که مهم است این است که در بیش از 90 درصد زمان کار با پروژه خودتان، به سراغ پنجره های Toolbox و Properties نخواهید رفت. ( در دات نت 2.0 تقریبا عکس این موضوع بود) این موضوع به این دلیل است که تقریبا تمامی کارها در پروژه شما با نوشتن دستورات و کد ها در قسمت XAML صورت می گیرد. از ایجاد آبجکت ها، تنظیم خواص، رویداد ها و .... ( البته در بعضی موراد هم استفاده از پنجره Properties باعث صرفه جویی در وقت خواهد شد).
قالب WPF Browser Application :
این قالب که یک جنبه جدیدی از برنامه نویسی را پیش روی شما قرار می دهد، شباهت زیادی به برنامه های تحت وب دارد. بزرگترین تفاوت آن با مدل WPF Application این است، که در این حالت کنترل مادر، به جای Window ، آبجکتی است که از کلاس Page ارث بری می کند. این نوع برنامه ها، مستقیما توسط مرورگرهای وب از جمله IE و Fire Fox قابل اجرا شدن هستند. البته محدودیت هایی در به کار گیری جنبه هایی از WPF در این مدل، وجود دارد. به عنوان مثال بسیاری از افکت های گرافیکی را نمی توان در این روش به کار برد.
------------------------------
توصیه :
همیشه در هنگام ایجاد پروژه ها، نسخه 3.5 از دات نت فریم ورک را انتخاب کنید. به دلیل اینکه WPF 3.5 از لحاظ کارایی نسبت به WPF 3.0 بهتر شده است.
---------------------------
نکته :
همچنان می توانید در برنامه های WPF از فرم های ویندوزی سابق نیز استفاده کنید.
-----------------------
کلاس APP :
کلاس دیگری که هر پروژه WPF حتما یک نمونه از آن را دارا می باشد، کلاس APP می باشد که از کلاس Application ارث بری می کند. این کلاس نیز دارای بخشی کد به صورت XAML می باشد که در زیر مشاهده می کنید :
<Application x:Class="WpfApplication1.App"
xmlns="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation"
xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml"
StartupUri="Window1.xaml">
<Application.Resources>
</Application.Resources>
</Application>
همانطور که می بینید، آبجکتی از کلاس Application ایجاد شده است که کلاس App را به عنوان کلاسی که کد های آن در آن جا قرار دارد، معرفی کرده است. دو آیتمی که در کد فوق جدید هستند عبارتند از خاصیت StartupUri و تگ Resources .
خاصیت StartupUri ، نام کلاسی را مشخص می کند که به عنوان اولین پنجره برنامه یا همان پنجره اصلی برنامه نمایش داده خواهد شد.
تگ Resources که می تواند با خیلی از کنترل های به کار رود، منابع برنامه شما را مشخص می کند. چنانچه این تگ در کلاس Application و به صورتی که در کد فوق مشاهده می کنید، تعریف شود، منابعی که در آن تعریف می شوند به عنوان منابع کل پروژه می باشند که در همه جای پروژه قابل استفاده می باشند.
اگر بخواهیم، تناسبی بین این کلاس و کلاسی در دات نت فریم ورک 2.0 ایجاد کنیم، می توان گفت که کلاس Application در WPF عملکردی مانند کلاس Program در برنامه های WinApp دارد. همچنین دستور StartupUri چیزی شبیه به دستور Application.Run در کلاس Program می باشد.
