چون ورود به برنامه‌نویسی نسبت به شغل‌های دیگه آسون‌تره (هر بچه دبیرستانی‌ای می‌تونه تو خونه‌شون به کمک یه رایانه‌ی شخصی و یه اتصال اینترنت، یه کاربرد وب قابل استفاده بنویسه)، طبیعتاً برنامه‌نویسان نسبت به شغل‌های دیگر رقبای بیشتری دارند، بنابراین طبیعیه که به طور متوسط دستمزدشون و کلاً راحتی‌شون کمتر از شغل‌های دیگه باشه.

به نظر بنده راهش اینه که توی برنامه‌نویسی، کاری بکنیم یا مهارت‌هایی به دست بیاریم که هر کسی نمی‌تونه به دست بیاره (مثلاً سعی کنیم با بهره‌وری و سرعت یا کیفیت بیشتری نسبت به بقیه برنامه بنویسیم یا دید الگوریتمی قوی‌ای پیدا کنیم یا در حوزه‌های سختی مثل برنامه‌نویسی در سطح سیستم عامل که کمتر کسی سراغش می‌رود قوی شویم)، یا پشتکار ویژه‌ای از خودمون نشون بدیم که از بقیه‌ی برنامه‌نویسان دیده نمی‌شه. اینجوری می‌شه اثر «زیاد بودن رقیب» رو خنثی کرد. برای ایده گرفتن می‌شه به برنامه‌نویس‌های موفق و مشهور خارجی نگاه کرد (احتمالاً نمونه‌های ایرانیش هم هستند ولی معروف نمی‌شوند و کسی نمی‌شناسدشون).
البته همه‌ی این‌ها در صورتیه که بخوایم در حوزه‌ی «برنامه‌نویسی» باقی بمونیم، و به جایش وارد مهندسی نرم‌افزار، مدیریت یا زمینه‌های دیگه نشویم.