nilmil_nil
چهارشنبه 05 مرداد 1390, 20:49 عصر
موضوع مقاله: ... مفاهیم برنامه نویسی
براي من پذيرفتني نيست كه يك شركت حقوق و دستمزد بالا به برنامه نوسيان خود بدهد ولي آن ها را در شرايط سخت و غير قابل تحمل محيط كار از جمله كامپيوتر هاي عهد بوق مجبور كند كه با اعمال شاقه به شغل شريف برنامه نويسي مشغول شوند. اين روش حتي اگر درآمد هم به دنبال داشته باشد هيچ احساس رضايت حرفه اي به آن ها نخواهد داد. با تمام اين مشاهدات و تجربيات باز هم متأسفانه زياد هستند شركت هايي كه ابزار هاي ابتدايي و الزامي برنامه نويسان شان را تأمين نمي كنند.
من پيشنهاد مي كنم كه يك «منشور حقوق برنامه نويس» تهيه كنيم كه حقوق برنامه نويسان را در برابر شركت هايي كه با ندادن امكانات ضروري به آن ها شرايط كاري نامساعدي را ايجاد مي كنند، حفاظت كند.
١. هر برنامه نويس بايد دو مانتيور به كامپيوترش متصل كند.
با پايين آمدن قيمت LCD ها و كارت هاي گرافيكي با دو خروجي تصويري، مجبور كردن توسعه دهنده ها به استفاده از يك مانيتور رسما بي عقلي است. كارآيي استفاده از دو مانيتور براي كامپيوتر دسكتاپ يك امر مستند تحقيق و اثبات شده است. اگر مي خواهيد تيم توسعه نرم افزار شما بيشترين كارآيي ممكن را داشته باشد براي هر كدام از برنامه نويسان تان دو مانيتور تخصيص دهيد.
٢. هر برنامه نويس بايد يك كامپيوتر سريع داشته باشد.
توسعه دهنده ها به برنامه هاي متعددي نياز دارند تا كار شان را انجام دهند: محيط هاي توسعه ي نرم افزار، موتور هاي بانك اطلاعاتي، وب سرورها، ماشين هاي مجازي و بسياري موارد مشابه. اجراي همه ي اين برنامه ها يك كامپيوتر قوي و سريع با حافظه ي رم بالا مي خواهد. داشتن كامپيوتر سريع تر براي توسعه دهنده منجر به آن مي شود كه فرآيند كامپايل و خطايابي برنامه ها سريع تر انجام شود. البته درست نيست كه بالاترين و گران ترين مدل موجود در بازار را بخريد ليكن كامپيوتري در حد مطلوب را خريداري كنيد. برنامه نويسان تان را با كامپيوتر هايي با سرعت و حافظه ي بالا تجهيز كنيد. زمان انتظاري كه در حالت تماشاي پروگرس بار (Progress Bar) سپري شود در واقع يك زمان تلف شده ي گران قيمت است.
٣. هر برنامه نويس بايد ماؤس و صفحه كليد دلخواه خودش را داشته باشد.
در زمان دانشجويي ام يك مورد كاري نقاشي ساختمان برايم پيش آمد. هر نقاشي كه به كار گرفتم قلم مو ي مورد نظر خودش را خريد. اين يكي از نخستين چيزهايي بود كه آموختم. اين كه قلم موي يك شكل و مثلا استاندارد را به نقاش بدهيم كار به جايي نخواهد رسيد. قلم مو هايي كه كارفرما در اختيار آن ها قرار دهد خيلي سريع بر اثر سهل انگاري گم و گور شده، از بين خواهند رفت. ولي اگر هر كدام از نقاش ها از قلم مويي كه خودش خريده استفاده كند مطمئنا دو دستي آن را خواهد چسبيد. طبيعتا هر كدام شان كه از جيب مبارك شان قلم مو خريده اند ياد مي گيرند كه تفاوت يك قلم موي حرفه اي ٢٠ دلاري با يك قلم موي درِ پيت را درك كنند و قدرش را بدانند و كار با قلم موي خودشان به آن ها احساس مسؤوليت و تحمل و سازگاري مي دهد. برنامه نويس ها هم بايد چنين رابطه و احساسي را با ماؤس و صفحه كليد خودشان داشته باشند.
٤. هر برنامه نويس بايد يك صندلي راحت داشته باشد.
تصورش را بكنيد. روزي ٨ ساعت از زندگي مان را روي صندلي نشسته باشيم. چرا اين ٨ ساعت نازنين را روي يك صندلي راحت و خوش طرح نگذرانيم؟ مگر ما دل نداريم!؟ به برنامه نويسان تان صندلي هايي بدهيد كه ٨ ساعت كار شان نه فقط قابل تحمل بلكه لذت بخش باشد. در نظر داشته باشيد كه شما برنامه نويسان را در درجه ي اول براي استفاده از مغز شان استخدام كرده ايد و صد البته بقيه تجهيزات و ابزار هاي مورد نياز آن ها را فراموش نكنيد.
٥. هر برنامه نويس بايد يك اتصال اينترنت پر سرعت داشته باشد.
برنامه نويس هاي خوب هيچ وقت چيزي را كه بتوانند (زبانم لال) بدزدند نمي نويسند. اينترنت بهترين راه براي دزديدن چيز هاي مفيد به محض اختراع شدن آن ها است. من اگر همه ي كتاب هاي عالم و آدم را از حفظ باشم باز هم تصور كار بدون اينترنت پر سرعت و جستجو هاي سريع مصيبت بار است.
٦. هر برنامه نويس بايد شرايط و محيط كاري آرام داشته باشد.
برنامه نويسي به تمركز رواني زيادي نياز دارد. برنامه نويس ها در يك محيط كه هر لحظه مجبور به توقف باشند نمي توانند كار كنند. مطمئن شويد كه محيط كاري شركت تان تمركز برنامه نويس ها را در حالت مطلوب نگه مي دارد در غير اين صورت آن ها بيشتر وقت شان در حال تكان خوردن (وول خوردن) و كسب تمركز تلف خواهند كرد. حقوق ابتدايي كه ما در پي آن ها هستيم بسيار آسان و ارزان هستند و اصلا و ابدا تقاضاهاي عجيب و غريبي نيستند. اگر شركتي كه در آن كار مي كنيد اين ها را رعايت نمي كند به دست آوردن اين حقوق بديهي نه سخت است و نه گران. كافي است تقاضاي تان را به عنوان يك برنامه نويس مطرح كنيد! و به ياد داشته باشيد شما هم مي توانيد شركت محل كارتان را تغيير دهيد و البته مي توانيد در شركت ديگري كار كنيد. به همين سادگي!
براي من پذيرفتني نيست كه يك شركت حقوق و دستمزد بالا به برنامه نوسيان خود بدهد ولي آن ها را در شرايط سخت و غير قابل تحمل محيط كار از جمله كامپيوتر هاي عهد بوق مجبور كند كه با اعمال شاقه به شغل شريف برنامه نويسي مشغول شوند. اين روش حتي اگر درآمد هم به دنبال داشته باشد هيچ احساس رضايت حرفه اي به آن ها نخواهد داد. با تمام اين مشاهدات و تجربيات باز هم متأسفانه زياد هستند شركت هايي كه ابزار هاي ابتدايي و الزامي برنامه نويسان شان را تأمين نمي كنند.
من پيشنهاد مي كنم كه يك «منشور حقوق برنامه نويس» تهيه كنيم كه حقوق برنامه نويسان را در برابر شركت هايي كه با ندادن امكانات ضروري به آن ها شرايط كاري نامساعدي را ايجاد مي كنند، حفاظت كند.
١. هر برنامه نويس بايد دو مانتيور به كامپيوترش متصل كند.
با پايين آمدن قيمت LCD ها و كارت هاي گرافيكي با دو خروجي تصويري، مجبور كردن توسعه دهنده ها به استفاده از يك مانيتور رسما بي عقلي است. كارآيي استفاده از دو مانيتور براي كامپيوتر دسكتاپ يك امر مستند تحقيق و اثبات شده است. اگر مي خواهيد تيم توسعه نرم افزار شما بيشترين كارآيي ممكن را داشته باشد براي هر كدام از برنامه نويسان تان دو مانيتور تخصيص دهيد.
٢. هر برنامه نويس بايد يك كامپيوتر سريع داشته باشد.
توسعه دهنده ها به برنامه هاي متعددي نياز دارند تا كار شان را انجام دهند: محيط هاي توسعه ي نرم افزار، موتور هاي بانك اطلاعاتي، وب سرورها، ماشين هاي مجازي و بسياري موارد مشابه. اجراي همه ي اين برنامه ها يك كامپيوتر قوي و سريع با حافظه ي رم بالا مي خواهد. داشتن كامپيوتر سريع تر براي توسعه دهنده منجر به آن مي شود كه فرآيند كامپايل و خطايابي برنامه ها سريع تر انجام شود. البته درست نيست كه بالاترين و گران ترين مدل موجود در بازار را بخريد ليكن كامپيوتري در حد مطلوب را خريداري كنيد. برنامه نويسان تان را با كامپيوتر هايي با سرعت و حافظه ي بالا تجهيز كنيد. زمان انتظاري كه در حالت تماشاي پروگرس بار (Progress Bar) سپري شود در واقع يك زمان تلف شده ي گران قيمت است.
٣. هر برنامه نويس بايد ماؤس و صفحه كليد دلخواه خودش را داشته باشد.
در زمان دانشجويي ام يك مورد كاري نقاشي ساختمان برايم پيش آمد. هر نقاشي كه به كار گرفتم قلم مو ي مورد نظر خودش را خريد. اين يكي از نخستين چيزهايي بود كه آموختم. اين كه قلم موي يك شكل و مثلا استاندارد را به نقاش بدهيم كار به جايي نخواهد رسيد. قلم مو هايي كه كارفرما در اختيار آن ها قرار دهد خيلي سريع بر اثر سهل انگاري گم و گور شده، از بين خواهند رفت. ولي اگر هر كدام از نقاش ها از قلم مويي كه خودش خريده استفاده كند مطمئنا دو دستي آن را خواهد چسبيد. طبيعتا هر كدام شان كه از جيب مبارك شان قلم مو خريده اند ياد مي گيرند كه تفاوت يك قلم موي حرفه اي ٢٠ دلاري با يك قلم موي درِ پيت را درك كنند و قدرش را بدانند و كار با قلم موي خودشان به آن ها احساس مسؤوليت و تحمل و سازگاري مي دهد. برنامه نويس ها هم بايد چنين رابطه و احساسي را با ماؤس و صفحه كليد خودشان داشته باشند.
٤. هر برنامه نويس بايد يك صندلي راحت داشته باشد.
تصورش را بكنيد. روزي ٨ ساعت از زندگي مان را روي صندلي نشسته باشيم. چرا اين ٨ ساعت نازنين را روي يك صندلي راحت و خوش طرح نگذرانيم؟ مگر ما دل نداريم!؟ به برنامه نويسان تان صندلي هايي بدهيد كه ٨ ساعت كار شان نه فقط قابل تحمل بلكه لذت بخش باشد. در نظر داشته باشيد كه شما برنامه نويسان را در درجه ي اول براي استفاده از مغز شان استخدام كرده ايد و صد البته بقيه تجهيزات و ابزار هاي مورد نياز آن ها را فراموش نكنيد.
٥. هر برنامه نويس بايد يك اتصال اينترنت پر سرعت داشته باشد.
برنامه نويس هاي خوب هيچ وقت چيزي را كه بتوانند (زبانم لال) بدزدند نمي نويسند. اينترنت بهترين راه براي دزديدن چيز هاي مفيد به محض اختراع شدن آن ها است. من اگر همه ي كتاب هاي عالم و آدم را از حفظ باشم باز هم تصور كار بدون اينترنت پر سرعت و جستجو هاي سريع مصيبت بار است.
٦. هر برنامه نويس بايد شرايط و محيط كاري آرام داشته باشد.
برنامه نويسي به تمركز رواني زيادي نياز دارد. برنامه نويس ها در يك محيط كه هر لحظه مجبور به توقف باشند نمي توانند كار كنند. مطمئن شويد كه محيط كاري شركت تان تمركز برنامه نويس ها را در حالت مطلوب نگه مي دارد در غير اين صورت آن ها بيشتر وقت شان در حال تكان خوردن (وول خوردن) و كسب تمركز تلف خواهند كرد. حقوق ابتدايي كه ما در پي آن ها هستيم بسيار آسان و ارزان هستند و اصلا و ابدا تقاضاهاي عجيب و غريبي نيستند. اگر شركتي كه در آن كار مي كنيد اين ها را رعايت نمي كند به دست آوردن اين حقوق بديهي نه سخت است و نه گران. كافي است تقاضاي تان را به عنوان يك برنامه نويس مطرح كنيد! و به ياد داشته باشيد شما هم مي توانيد شركت محل كارتان را تغيير دهيد و البته مي توانيد در شركت ديگري كار كنيد. به همين سادگي!