maktoom
پنج شنبه 24 اسفند 1391, 23:21 عصر
سلام
چندی پیش یک تاپیک ایجاد کردم(در تالار جاوا) و در اون مقاله ای از سایت نردبان قرار دادم.
این تاپیک نیاز به تایید مدیران جهت انتشار داشت. و منتشر نشد.
تاپیک نزدن کار خیلی ساده ایه. یعنتی فقط ری اکشن داشتن نسبت به اکشن های سوال کنندگان. درنتیجه در صلح و مسالمت به فعالیتمون ادامه می دیم.
اینطور برخوردها که من ندونم چرا محتوایی که تولید کردم و نیاز به اجازه مدیر تالار جهت انتشار داشته و منتشر نشده و دلیلی هم برای من فرستاده نشده، از نوع برخوردهای مشوق نیست.
یک وقتی هست من نوعی بخاطر بگو مگوهای داخل برخی تالار ها ناراحت میشم میگم دیگه پست نمیدم، دیگه فعالیت نمی کنم، مگه وقتم رو از سر راه آوردم و... از روی هیجان یا داغ بودن مقطعی سرسری چیزی میگم میرم. بعد یه ماه دوباره بر می گردم. اما این طرز برخورد و این دیکتاتوری بدون پاسخگویی خیلی آروم من رو به این نتیجه می رسونه که سطح توقع و به تبع اون سطح فعالیتم رو تا حدی بیشتر نباید بالا بیارم. به این دلیل که نمی دونم این فعالیت ها چگونه مدیریت و هرس میشن. هیچ توضیحی هم در کار نیست.
نمی دونم متوجه هستید دارید به من نوعی می قبولونید که کار نکن تولید نکن سرسری یه سر بزن برو؟؟؟ متوجه هستید که دارید داخل کشکول سایت حالا من نه، اما با ارزش ها رو کنار میذارید که در انتها محتوای این کشکول چیزای معمولی و کم ارزش میشه؟؟؟ متوجه هستید که مدیریت شما، وضع امروز این سایت رو رقم زده؟
در دانشگاه هم که حضور داشتم، اساتید پر کار و پر جنب و جوش که به صورت پویا در تعامل با دانشجوها بودن باعث رشد کل مجموعه میشدن. ما می دونستیم که سطح دانشگاه وقتی بالا میره و بچه ها علاقه مند به ارائه مقاله پروژه های روز و پویایی در کلاس می شدن که استاد از پس کار بر بیاد. استاد بتونه تعامل ایجاد کنه. انگیزه دانشجوها زمانی از دست میرفت که پاسخی از تلاششون نمی دیدن.
و نکته بدتر اونجاست که یک نسل که بی انگیزه بشه تا خروج این نسل از صحنه و جایگزین اون توسط نسل جدید این بی انگیزگی ادامه پیدا می کنه. حالا اگه این بی انگیزگی روی نسل جدید تاثیر نذاره.
از یکی مدیران قدیمی شنیدم سایت داره پوست میندازه. یعنی نسل قبلی که دیگه رشد کردن و کم فعالیت شدن دارن میرن و نسل جدید دارن میان و سوالات مبتدیشون رو دارن می پرسن.
بهتر نیست در شیوه مدیریتمون تجدید نظر کنیم؟ پاسخگو باشیم. لااقل در تعامل باشیم.
کارتون رو نپسندیم و مراتب اعتراض خودم رو از طریق این متن اعلام کردم.
بنده با چند برخورد از این دست به مرور اشتیاقی و دلیلی برای فعالیت ویژه نمی بینم.
بنده یک در چند هزار، اما داسی که پایین میاد چند صد تا رو باهم میزنه، نه یکی رو.
اگه رویه مدیریت و پاسخگویی پی بینی نشده، بهتره فرصتی ایجاد بشه تا با آسونی بیشتری مدیران بتونن پاسخگو باشن و تعاملات بهتری داشته باشن.
واژه مدیر وسعت بیشتری نسبت به واژه سانسورگر داره. مدیر با خودش مدبر میاره اما سانسورگر دیکتاتوری.
نکته دیگه: بنده در اینجا تو دهنی لازم ندارم. که یک مدیر محترم پاسخ دندان شکن واسم بیاره. کمی توقع تفکر از دوستان قشر مدیر دارم، تا کمی بیشتر در بین فعالیت هاشون تدبر هم انجام بدن.
موفق باشید./
چندی پیش یک تاپیک ایجاد کردم(در تالار جاوا) و در اون مقاله ای از سایت نردبان قرار دادم.
این تاپیک نیاز به تایید مدیران جهت انتشار داشت. و منتشر نشد.
تاپیک نزدن کار خیلی ساده ایه. یعنتی فقط ری اکشن داشتن نسبت به اکشن های سوال کنندگان. درنتیجه در صلح و مسالمت به فعالیتمون ادامه می دیم.
اینطور برخوردها که من ندونم چرا محتوایی که تولید کردم و نیاز به اجازه مدیر تالار جهت انتشار داشته و منتشر نشده و دلیلی هم برای من فرستاده نشده، از نوع برخوردهای مشوق نیست.
یک وقتی هست من نوعی بخاطر بگو مگوهای داخل برخی تالار ها ناراحت میشم میگم دیگه پست نمیدم، دیگه فعالیت نمی کنم، مگه وقتم رو از سر راه آوردم و... از روی هیجان یا داغ بودن مقطعی سرسری چیزی میگم میرم. بعد یه ماه دوباره بر می گردم. اما این طرز برخورد و این دیکتاتوری بدون پاسخگویی خیلی آروم من رو به این نتیجه می رسونه که سطح توقع و به تبع اون سطح فعالیتم رو تا حدی بیشتر نباید بالا بیارم. به این دلیل که نمی دونم این فعالیت ها چگونه مدیریت و هرس میشن. هیچ توضیحی هم در کار نیست.
نمی دونم متوجه هستید دارید به من نوعی می قبولونید که کار نکن تولید نکن سرسری یه سر بزن برو؟؟؟ متوجه هستید که دارید داخل کشکول سایت حالا من نه، اما با ارزش ها رو کنار میذارید که در انتها محتوای این کشکول چیزای معمولی و کم ارزش میشه؟؟؟ متوجه هستید که مدیریت شما، وضع امروز این سایت رو رقم زده؟
در دانشگاه هم که حضور داشتم، اساتید پر کار و پر جنب و جوش که به صورت پویا در تعامل با دانشجوها بودن باعث رشد کل مجموعه میشدن. ما می دونستیم که سطح دانشگاه وقتی بالا میره و بچه ها علاقه مند به ارائه مقاله پروژه های روز و پویایی در کلاس می شدن که استاد از پس کار بر بیاد. استاد بتونه تعامل ایجاد کنه. انگیزه دانشجوها زمانی از دست میرفت که پاسخی از تلاششون نمی دیدن.
و نکته بدتر اونجاست که یک نسل که بی انگیزه بشه تا خروج این نسل از صحنه و جایگزین اون توسط نسل جدید این بی انگیزگی ادامه پیدا می کنه. حالا اگه این بی انگیزگی روی نسل جدید تاثیر نذاره.
از یکی مدیران قدیمی شنیدم سایت داره پوست میندازه. یعنی نسل قبلی که دیگه رشد کردن و کم فعالیت شدن دارن میرن و نسل جدید دارن میان و سوالات مبتدیشون رو دارن می پرسن.
بهتر نیست در شیوه مدیریتمون تجدید نظر کنیم؟ پاسخگو باشیم. لااقل در تعامل باشیم.
کارتون رو نپسندیم و مراتب اعتراض خودم رو از طریق این متن اعلام کردم.
بنده با چند برخورد از این دست به مرور اشتیاقی و دلیلی برای فعالیت ویژه نمی بینم.
بنده یک در چند هزار، اما داسی که پایین میاد چند صد تا رو باهم میزنه، نه یکی رو.
اگه رویه مدیریت و پاسخگویی پی بینی نشده، بهتره فرصتی ایجاد بشه تا با آسونی بیشتری مدیران بتونن پاسخگو باشن و تعاملات بهتری داشته باشن.
واژه مدیر وسعت بیشتری نسبت به واژه سانسورگر داره. مدیر با خودش مدبر میاره اما سانسورگر دیکتاتوری.
نکته دیگه: بنده در اینجا تو دهنی لازم ندارم. که یک مدیر محترم پاسخ دندان شکن واسم بیاره. کمی توقع تفکر از دوستان قشر مدیر دارم، تا کمی بیشتر در بین فعالیت هاشون تدبر هم انجام بدن.
موفق باشید./