رسول_57
سه شنبه 24 دی 1392, 21:10 عصر
سرور اشتراکی اوراکل ، یک پیکره بندی دلخواه از سرور اوراکل است که این قابلیت را به سرور می دهد که از تعداد بیشتری از اتصال های همزمان بدون افزایش منابع فیزیکی پشتیبانی می کند . در نتیجه منابع مشترک به گروههای کاربری اختصاص می یاید . این پیکره بندی برای کاربردهایی با تعداد تراکنش بالا مناسب است که البته در بین تراکنش ها مکث های طبیعی وجود داشته باشد . مانند تراکنش هایی که در سیستم بانکی روی می دهد و البته این پیکره بندی برای کاربردهایی مانند انباره داده ها که حجم انتقال داده های یکباره زیادی دارند مناسب نیست .
اگر بخواهیم در مورد سرورهای اشتراکی و اختصاصی صحبت کنیم در حقیقت سرور اختصاصی مانند رستورانی است که برای هر مراجعه کننده یک گارسن وجود دارد ولی سرور اشتراکی مانند رستورانی است که برای چند مراجعه کننده یک گارسن وجود دارد . این گارسن اشتراکی اصطلاحا Dispatcher نام دارد که درخواست غذا را به تهیه کنندگان غذا (همان سرور) انتقال می دهند .
در سرور اختصاصی ، یک سگمنت حافظه داریم به نام Program Global Area که PGA نامیده می شود . PGA ناحیه ای از حافظه است که اطلاعات هر نشست سرویس گیرنده در آن قرار می گیرد . در سرور اشتراکی ، این اطلاعات از PGA به ناحیه ای از SGA به نام User Global Area یا UGA منتقل می گردند . شما می توانید ناحیه ای ویژه از SGA را که Large Pool نام دارد برای مجتمع سازی مجموعه ای از UGA ها پیکره بندی کنید .
برای پیکره بندی سرور اشتراکی روش های مختلفی وجود دارد . می توانیم از Enterprise Manager استفاده کنیم و یا پارامترهایی را در فایل های پیکره بندی اولیه ست کنیم . همچنین می توانیم در زمان ایجاد پایگاه داده با استفاده از ابزارهای مربوطه این کار را انجام دهیم و هم می توانیم بعد از ایجاد پایگاه داده با تغییر تنظیمات به سرور اشتراکی سوئیچ کنیم . در ضمن می توانیم سرور اختصاصی را در کنار سرور اشتراکی داشته باشیم . دو پارامتر مهم در تنظیم سرور اشتراکی Dispatchers و Protocol است . به عنوان مثال اگر بخواهیم سه Dispatcher از نوع Tcp IP و دو Dispatcher از نوع IPC داشته باشیم می توانیم پارامتر زیر را در فایل tnsnames.ora قرار دهیم :
DISPATCHERS="(PRO=TCP)(DIS=3)(PRO=IPC)(DIS=2)"
اساس کار سرور های اشتراکی به این صورت است که درخواست ها سرویس گیرندگان در صفی به نام Request Queue قرار می گیرد . Dispatcher ها یا همان گارسن ها این در خواست را به پروسس سرور اختصاص داده و پس از گرفتن جواب آن را در صف پاسخ یا Response Queue قرار می دهند . در مباحث Performane Tuning آورده شده که میزان فعال بودن Dispatcher ها نباید از 50 درصد بیشتر گردد وگرنه باید تعداد آنها را زیادتر کرد .
ویو های زیر برای بدست آوردن اطلاعات لازم در مورد سرور اشتراکی بسیار مفید می باشد :
V$DISPATCHER ، V$DISPATCHER_CONFIG ، V$DISPATCHER_RATE ، V$QUEUE ، V$CIRCUIT ، V$SHARED_SERVER ، V$SHARED_SERVER_MONITOR ، V$SESSIO
اگر بخواهیم در مورد سرورهای اشتراکی و اختصاصی صحبت کنیم در حقیقت سرور اختصاصی مانند رستورانی است که برای هر مراجعه کننده یک گارسن وجود دارد ولی سرور اشتراکی مانند رستورانی است که برای چند مراجعه کننده یک گارسن وجود دارد . این گارسن اشتراکی اصطلاحا Dispatcher نام دارد که درخواست غذا را به تهیه کنندگان غذا (همان سرور) انتقال می دهند .
در سرور اختصاصی ، یک سگمنت حافظه داریم به نام Program Global Area که PGA نامیده می شود . PGA ناحیه ای از حافظه است که اطلاعات هر نشست سرویس گیرنده در آن قرار می گیرد . در سرور اشتراکی ، این اطلاعات از PGA به ناحیه ای از SGA به نام User Global Area یا UGA منتقل می گردند . شما می توانید ناحیه ای ویژه از SGA را که Large Pool نام دارد برای مجتمع سازی مجموعه ای از UGA ها پیکره بندی کنید .
برای پیکره بندی سرور اشتراکی روش های مختلفی وجود دارد . می توانیم از Enterprise Manager استفاده کنیم و یا پارامترهایی را در فایل های پیکره بندی اولیه ست کنیم . همچنین می توانیم در زمان ایجاد پایگاه داده با استفاده از ابزارهای مربوطه این کار را انجام دهیم و هم می توانیم بعد از ایجاد پایگاه داده با تغییر تنظیمات به سرور اشتراکی سوئیچ کنیم . در ضمن می توانیم سرور اختصاصی را در کنار سرور اشتراکی داشته باشیم . دو پارامتر مهم در تنظیم سرور اشتراکی Dispatchers و Protocol است . به عنوان مثال اگر بخواهیم سه Dispatcher از نوع Tcp IP و دو Dispatcher از نوع IPC داشته باشیم می توانیم پارامتر زیر را در فایل tnsnames.ora قرار دهیم :
DISPATCHERS="(PRO=TCP)(DIS=3)(PRO=IPC)(DIS=2)"
اساس کار سرور های اشتراکی به این صورت است که درخواست ها سرویس گیرندگان در صفی به نام Request Queue قرار می گیرد . Dispatcher ها یا همان گارسن ها این در خواست را به پروسس سرور اختصاص داده و پس از گرفتن جواب آن را در صف پاسخ یا Response Queue قرار می دهند . در مباحث Performane Tuning آورده شده که میزان فعال بودن Dispatcher ها نباید از 50 درصد بیشتر گردد وگرنه باید تعداد آنها را زیادتر کرد .
ویو های زیر برای بدست آوردن اطلاعات لازم در مورد سرور اشتراکی بسیار مفید می باشد :
V$DISPATCHER ، V$DISPATCHER_CONFIG ، V$DISPATCHER_RATE ، V$QUEUE ، V$CIRCUIT ، V$SHARED_SERVER ، V$SHARED_SERVER_MONITOR ، V$SESSIO