شاید متوجه منظور بنده نشدید. من اینجور میگم که یک میلیون رکورد داخل یه جدول هست. پونصد کاربر همزمان درخواست ثبت رو میدن. اگه قراره پردازش سمت برنامه باشه خب باید اون یک میلیون رکورد به هرکدوم از 500 کاربر که درخواست رو کردن برگردونده بشه. پس با یه ضرب ساده باید 500 میلیون داده تو جریان شبکه برگشت داده بشه.(برا مثال میتونید همین سیستم آمارگیری که تو کشور انجام میشه رو در نظر بگیرید. هر لحظه داره داده ها و کد ملی ثبت میشه. نباید کد ملی تکراری ثبت بشه. هروز این جدول که بزرگتر شد . فرض کنید داده ها هم رسیدن به 60 میلیون رکورد و تو کشور هم ده هزار آمارگیر وجود داره


حسابش با شما

)
ما عملا با این روش داریم لایه دیتا رو میاریم داخل لایه تجاری (البته هستن کسایی که لایه دیتا رو تو لایه اول UI هم میارن ) . که به نظر من اصلا کار درستی نیست. اگه سورس برنامه لو بره. اطلاعات جداول و ... هم بطبع لو میره.
دیتابیس بیچاره نیست و اینروزا دیتابیس ها و پایگاه های داده رو جوری طراحی کردن که با داده های حجیم هم بتونه به خوبی کار بکنه.
حالا طبق همین فرمایش شما (
در مورد امنیت هم باید بگم من و شما برنامه نویس نباید نگران امنیت داده ها توی شبکه باشیم
) منم میگم ما به عنوان برنامه نویس نباید نگران دیتابیس باشیم نگهداری و رسیدگی به دیتابیس مربوط به مدیر دیتابیس میشه. راجب استفاده از ssl هم درسته استفاده ازش بجاست ممنون که یادآوری کردید.